EP6
1628 คำ
พันธนาการหัวใจนายพี่ชายสุดฮอต EP6
“ไปอาบน้ำก่อนนะ อะนี่ผ้าเช็ดตัว” พี่เนกยื่นผ้าเช็ดตัวผืนสีขาวสะอาดให้เด็กสาว
“ขอบคุณค่ะ...แล้วเอ่อ...ไหนห้องหนูลินคะ” เธอยังจำได้ว่านี่มันห้องของพี่เนกชัด ๆ (ฉันเคยแง้มประตูเข้ามาฉันจำได้ นี่พี่เนกไม่ใช่ว่ากะจะเครมฉันใช่ป๊ะ)
“วันนี้นอนนี่ก่อน ห้องอื่นฝุ่นเกาะเต็มไปหมด เดี๋ยวพรุ่งนี้บอกแม่บ้านมาทำความสะอาดให้ ออหรือถ้าจะนอนก็ได้นะ เดี๋ยวเปิดห้องให้” คนใจร้าย นี่กะจะให้เธอนอนห้องที่เต็มไปด้วยฝุ่น ก็ได้หนูลินยอมนอนเตียงเดียวกับเขาคืนนี้เธอจะแฮปปี้ทั้งคืน (อย่า..อย่า..อย่าคิดมาก หมายถึงฉันจะได้สูดกลิ่นตัวหอม ๆ ของพี่เนกเก็บเอาไว้ในความทรงจำนาน ๆ อุ้ยแค่คิดก็ฟินแลนด์) ((เดี๋ยว ๆ นางเอกเป็นคนแบบนี้หรอ ฮ่า ๆ))
“โอเค้ นอนกับพี่เนกแหละ”
“แค่เนี้ย...ไปอาบน้ำได้แล้ว แล้วมาทำแผลต่อ”
“ไม่ต้องทำหรอกค่ะแค่นี้สบายมาก” (สบายห่าอะไรล่ะเท้าบวมเป่งซะขนาดนี้)
“ต้องทำ...ไปอาบน้ำ เดี๋ยวพี่จะเตรียมอุปกรณ์ทำแผลไว้รอ” (เอาแต่ใจชะมัดผู้ชายอะไรฟะ...นี่แหละพี่เนกที่ฉันชอบ นิ่ง ๆ หยิ่งแต่จริง ๆ พี่เขาน่ารักนะ อบอุ่น เป็นลูกผู้ชาย)
.
.
หลังจากที่หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา
“เสร็จแล้วค่า (:” หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างร่าเริง เขามองเธอหัวจรดเท้าแล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่ (ให้ตายเหอะ นี่หรอชุดนอน เด็กนี่จะใส่แบบเรียบร้อย ๆ หน่อยไม่เป็นรึไง เด็กบ้า นี่เขาก็เป็นผู้ชายนะเว่ย ไม่ใช่พระอิฐพระปูน)
“ใส่ชุดอะไรมา ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้” ชุดนอนสายเดี่ยวสีแดงผ้าบาง ๆ เห็นชุดชั้นในชัดแจ๋ว แต่หญิงสาวก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเธอเรียนนอกนิไม่ค่อยได้รู้จักความเป็นไทยอะไรขนาดนั้น ว่าผู้หญิงต้องเรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก ก็จะให้ทำยังไงก็ชุดนอนทั้งเซตมันก็มีแต่แบบนี้ พอดีเธอชอบใส่ผ้านุ่ม ๆ เย็น ๆ ใส่สบาย ๆ เธอถึงจะนอนหลับง่าย ๆ ((เอาความจริงของไรท์มาเขียนนะหนิฮ่า ๆ ๆ))
“ทำไมอะ สวยดีออก...ทำแผลเหอะง่วงแล้ว” เธอยิ่งเดินเข้าไปใกล้เขา ทำเอากลิ่นแป้งหอม ๆ เตะที่จมูกของเขาจนวิญญาณเสือที่ซ่อนไว้กำลังจะลุกโชนขึ้นมามีชีวิตอีกครั้ง (ท่องไว้สิเนก นี่น้องมึง เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่มึงจะเอาแล้วทิ้งได้ ถ้ามึงได้เธอ ความรับผิดชอบทั้งหมดจะทำลายชีวิตอิสระของมึงนะ ท่องไว้) เขากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก
“ไปเปลี่ยนชุดที่มันมิดชิดกว่านี้ มาเดี๋ยวนี้” (เอ่อแล้วพี่เนกจะโวยวายเพื่อ) สาวน้อยทำหน้าสงใสอารมณ์แบบ วอช? จะอะไรกันนักหนาพี่เนกเนี่ย
ผลึ๊บ!! เขาเดินไปหยิบเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ของเขามาจากตู้เสื้อผ้าแล้วโยนให้ยัยเด็กจอมจุ้น ต่อไปจะต้องเปลี่ยนเป็นเด็กจอมอ่อยแล้วนะ (นี่จะรู้ตัวไหมว่าทำพี่แข็งไปหมดแล้ว ไม่ ๆ นั่นน้องเว่ยไอ้สัสเนก)
“ใส่ทับซะ พี่เป็นผู้ชายมันไม่ดี”
“ไม่เป็นไรหนูลินไม่ถือ” เด็กสาวยิ้มแป้น ตลกอะแค่นี้เอง เธอว่ามันก็ไม่ได้โป๊นะ อยู่อเมริกาบิกินี่ตัวจิ๋วกว่านี้ฉันยังใส่มาแล้ว เดินริมชายหาดทั้งวันชิว ๆ ไม่เห็นจะน่าอาย
“พี่ถือโว้ย!” (ไปเรียนนอกแล้วแก่แดด เดี๋ยวเหอะยัยเด็กนี่)
“ก็ได้” เด็กสาวบุ้ยปาก แล้วหยิบเสื้อของเขามาใส่ทับชุดนอนของตัวเอง
“พอใจยัง” เสื้อของเขายาวลงมาคลุมเข่าของเธอจนปิดชุดนอนของเธอมิดชิดชียว (นี่เสื้อคนหรือเสื้อเปรตวะยาวเฟื้อยเชียว) หญิงสาวคิดในใจ
“พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊ป” เขาถือผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำเพื่อไปชำระร่างกาย และที่สำคัญกว่านั้นคือเขาต้องการที่จะชำระล้างอารมณ์ที่กำลังคุกกรุ่นอยู่ตอนนี้
.
.
3.30 น.
“อะ โอ้ยพี่เนก!” หญิงสาวร้องเมื่อเขาใช้แอลกอฮอล์ทารอบ ๆ แผลของเธอ (ผู้ชายอะไรมือหนักชะมัด)
“เจ็บหรอ?” พี่เนกถามเธอด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เจ็บก็บ้าแล้ว มือพี่เนกโคตรหนัก เอาแบบสมูท ๆ ได้ป๊ะเนี่ย” คนตัวเล็กบ่น (พี่เป็นผู้ชายไหมล่ะบางที เกิดมาชาตินี้ นี่แหละครั้งแรกที่หัดทำแผลให้คนอื่นเนี่ย)
จิ๊! เขาจิ๊ปากเบา ๆ ด้วยความลำไยยัยเด็กผี (นี่มาจากเมืองนอกปากเก่งกว่าตอนเด็กอีกรึเปล่าวะ)
“ทำเองไหมล่ะ”
“ไม่เอ๊า...เค้าอยากให้พี่เนกทำให้ พี่เนกดูสิ เค้าเจ็บอยู่นะ ทำแผลก็ไม่ถนัด แรงก็ไม่ค่อยจะมี นี่วิ่งกี่กิโลยังไม่รู้เลย ปวดขาปวดเนื้อปวดตัวสุด ๆ” ยัยตัวเล็กทำน้ำเสียงออดอ้อนใส ๆ แบ๊ว ๆ กระพริบตาปริบ ๆ ใส่เขา
“อย่ามาอ้อน...ถ้าอยากให้ทำให้ก็อย่าบ่น”
จิ๊! เธอจิ๊ปากกลับคืนบ้าง ก็มันน่าไหมล่ะ ไอ้พี่เนกบ้า
“โอ้ย ๆ ๆ เจ๊บ ๆ ๆ ”
“อย่าขยับ อยู่นิ่ง ๆ ” พี่เนกทำเสียงขรึม (เด็กบ้าอะไรอยู่นิ่งไม่เป็นรึไงฮ้า คนยิ่งไม่ค่อยชำนาญในการทำแผล นี่ฉันต้องพยายามมือเบาที่สุดแล้วนะเว่ย)
“ก็มันแสบอ๊ะ งือ...พอแล้วได้ไหม?” คนตัวเล็กชักดิ้นชักงอ
“ทนแสบหน่อย ติดเชื้อขึ้นมามันจะไม่ดี ออถ้าไม่ทำแผลวันนี้พรุ่งนี้พี่จะพาไปฉีดยากันติดเชื้อเอาไหม?”
“แค่นี้ก็ต้องขู่กันด้วย” ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอกลัวเข็มฉีดยาแค่ไหน ยอมเป็นไข้ตายดีกว่าจะต้องไปฉีดยาอะไรนั่นอีก เจ็บจะตายชัก
“เอาจริง...” คนตัวโตทำหน้าขรึม (อืมจ้ะ...ทำก็ทำ)
“โอ้ย ๆ ๆ ๆ ๆ”
“อย่าขยับดิวะ”
“ฮือ ๆ ๆ” คนตัวเล็กดีดดิ้นเพราะมันแสบไปหมด
“แมร่ง ร้องทำไม พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ก็มันเจ็บอ้ะ” (หึ่ม...ยัยเด็กผี เด็กมหาปะลัย เอะอะร้องไห้ เอะอะร้องไห้ โว้ย!!! กูปวดสมอง ไม่มีวัน ไม่มีวันซะหรอกที่ผมจะเอายัยนี่มาเป็นเมีย มีหวังชีวิตวุ่นวายแน่ ๆ เด็กเอาแต่ใจ ขี้โวยวาย) การทำแผลเป็นไปอย่างทุลักทุเลเพราะคนหนึ่งตั้งใจทำแผลแต่มือหนักเกิ๊น ส่วนอีกคนตั้งท่าเตรียมหนีแต่ก็โดนเขาดึงขาไว้ไม่ให้หนี แล้วเธอก็ร้องเอะอะโวยวายลั่นบ้าน
(จ้อง...จ้อง...จ้อง ยังไม่หยุดจ้องอีก) เด็กสาวนั่งจ้องหน้าพี่เนกตาแป๋ว ขณะเขากำลังพันผ้าปิดแผล
“คิดว่าตัวเองเป็นปลากัดหรอ จ้องอีกจับกดนะ” (เดี๋ยว ๆ เมื่อกี้พี่เนกล้อเล่นใช่ไหม? หรือว่าฉันหูฝาด)
“กวนทรีน” ฉันบุ้ยปากใส่เขา
“หึ” เขาพูดแค่นั้น (หึนี่คือเขาคิดจริงหรือเขาแค่ล้อเล่นวะมิลินชักงงค่ะ)
“ว่าแต่พี่เนกพูดจริงหยอ?” คนตัวเล็กยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขา ก็รู้แหละว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ทำอะไรเธอ ถึงพี่เนกจะชอบดุเธอแต่พี่เนกเป็นพี่ชายที่แสนดีของเธอเสมอ
โป๊ะ!!
“โอ้ย!!เจ็บนะ ดีดเข้ามาได้” เธอร้องเมื่อคนตัวโตใช้นิ้วดีดที่หน้าผากเธอด้วยความหมั่นไส้ในความหน้ามึน (ทะลึ่ง เป็นผู้หญิงทำไมคิดแบบนี้วะ)
“เจ็บก็จำ...เสร็จล่ะไปนอน”
“ค่า”
ผลึ้บ!! ชายหนุ่มทิ้งหมอนข้างไว้กลางเตียง คนตัวเล็กถึงกับหน้าหวอ (เฮ้! พี่เนกนี่หนูลินนะคะ หนูลินเป็นผู้หญิงไอ้เรื่องเอาหมอนมาวางกั้นไว้ที่เตียงเนี่ยหนูลินต้องเป็นคนทำไม่ใช่หรอ แต่นี่พี่เนกคะ หนูลินน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอคะ หนูลินไม่จับพี่ปล้ำหรอกน่า)
“ห้ามเลยเขต” เขาพูดแค่นั้น แล้วก็นอนห่มผ้าแถมหันหลังให้เธอ (โห่เหมือนคนไร้เยื่อใยอะ)
“ค่า...” (เออ ก็ได้วะไม่เลยเขตอยู่แล้วไหมล่ะพี่เนก ถึงหนูลินจะป่วง แรดนิด ๆแต่ก็ไม่ถึงขั้นจับพี่เนกปล้ำป๊ะบางที มาที่นี่ก็แค่จะมาตามประกบ จับตามอง ดูแลสามีในอนาคตของตัวเอง ไม่ได้คิดเรื่องแบบนั้นเล้ย)
“ชิ!”
“...”
“พี่เนก...หลับแล้วหรอเนี่ย” (นี่เขาคงเหนื่อยเพราะตามหาฉันน่ะสินะ)
“ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงหนูลิน ขอบคุณที่ทำแผลให้ หนูลินรักพี่เนกนะ” (อุ้ย แกพูดไรออกป้ายยัยมิลิน) เด็กสาวข้ามเขตไปกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูเขาแล้วก็หอมแก้มพี่เนก คนที่เธอรักมาก แล้วสูดกลิ่นหอม ๆ ของเขาเข้าเต็มปอด
“...”
“ห้าว” เด็กสาวเริ่มง่วงเธอหาวหวอด เธอเองก็เหนื่อยมาก ๆ เลยวันนี้ปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด แล้วยังจะไอ้แผลที่เท้าอีก
“ฮัดชิ่ว!!” ฝันดีราตรีสวัสดิ์
4.40 น.
.
.
+เดี๋ยว ๆ นางเอกไรท์เป็นอย่างนี้หรอ หนูไม่รู้หรอลูกว่าพี่เขาเป็นเสือ หนูคิดจะเป็นแมวมันจะสู้อะไรกับเสือได้ล่ะคะ
+เดี๋ยว ๆ นี่คือดราม่า น่ามุ้งมิ้งแนวพี่ชายน้องสาวเบา ๆ ไรท์สายมุ้งมิ้งง่า
+คิดเห็นยังไงเมนต์เล้ย
1ไลก์ 1เมนต์ =1ล้านกำลังใจ
- ผู้เขียน
