พูดคุยกันได้สักพักก็ใกล้เวลาฉันเพล ทุกคนจึงก้มกราบลาหลวงพ่อที่ก้าวออกไปจากศาลา อุ่นไอฟ้าที่กลับมานั่งหลังตรงถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วนั่งนิ่ง ขณะที่ตะวันก็เป็นอีกคนที่เอาแต่ขบคิดเรื่องของเขา อินทัชมองไปทางอุ่นไอฟ้า เขาตอบไม่ถูกว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกเช่นไรกันแน่ ใจหนึ่งเขาก็ยังเป็นห่วงเรื่องของตะวัน แต่อีกใจเขาก็ยินดีที่สุดท้ายอุ่นไอฟ้าก็ต้องเป็นฝ่ายยอมไปอยู่กรุงเทพฯ กับเขา
ถึงอุ่นไอฟ้าจะดูฝืนใจ แต่อินทัชก็อยากมีช่วงเวลาที่ได้กลับมาใกล้ชิดกับหญิงสาวอีกครั้ง และเขาเองก็อยากใช้เวลาช่วงนี้ตรวจสอบเรื่องของอาทิตย์ให้แน่ใจด้วย
“เราจะกลับกรุงเทพฯ เย็นนี้เลย” อินทัชพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“เร็วไปไหมคุณ เรามาวางแผนกันก่อนดีกว่าไหม” รามขัดขึ้น การไปกรุงเทพฯ อย่างกะทันหันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะตามไปดูแลอุ่นไอฟ้า ถึงที่สวนส้มจะมีผู้จัดการดูแลอยู่ แต่หลายๆ เรื่องเขาก็ต้องเป็นคนดูแลและตัดส
