คืนนี้ท้องฟ้ามืดมิด ไร้ซึ่งดวงจันทร์ ท่ามกลางบรรยากาศเงียบเหงาที่ปกคลุมทั่วทั้งบ้าน หญิงสาวร่างบางในชุดนอนสีเหลืองนวลนอนนิ่งอยู่บนเตียง ดวงตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย
แก้วหลับตาช้า ๆ ยกมือขึ้นวางเหนือศีรษะ หยดน้ำตาเอ่อคลอจนค้างอยู่ตรงหางตา ความปวดร้าวในใจยังคงกัดกินไม่หยุด เธอเฝ้าคิดวนเวียนถึงเรื่องราวในชีวิตคู่ ที่ทุกอย่างค่อย ๆ พังลงอย่างไม่มีวันย้อนกลับ
ภาพของเก่ง สามีที่เธอเคยไว้ใจ ลอยเข้ามาในหัว เขากำลังควงแขนจันทร์รวี รุ่นน้องที่เธอเคยรักและสนิทเหมือนน้องสาว ภาพนั้นแทงลึกเข้าในใจจนแทบหายใจไม่ออก
แก้วรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน...เหนื่อยกับการคิดซ้ำ ๆ จนสมองชา เหนื่อยกับการพยายามเข้าใจเหตุผลของการทรยศครั้งนี้ และเหนื่อยกับการต้องยอมรับว่า ตอนนี้เธอกลายเป็นเพียงขยะไร้ค่าที่ถูกเหยียบย่ำโดยคนสองคนที่เธอเคยรักสุดหัวใจ
หญิงสาวเคยได้รับข้อความจากสามีของเธอ หลังจากที่เขาเพียรพยา
