CONVERSATION

1640 Words
Chapter 9 Nakakalunod na kaligayahan. Iyon na yata ang pinaka makakapag describe ng sayang nararamdaman ni Jillian ngayong gabi. Walang patid ang sayang nararamdaman niya sa gabing ito. Ang tagal niyang inasam asam na mapalapit si Steven sa kanya. After 3 long years, dalawang beses na niya itong nakasama for dinner, masaya noong una pero mas higit ang kaligayahang nararamdaman niya ngayon dahil di hamak na mas espesyal ang pakikitungo ng binata sa kanya. He even asked her to make friends with him. Alam niya na may nobya na ito ngunit ano bang pakialam niya gusto lang naman niya itong maging kaibigan. " Kahit kaibigan lang, wala naman sigurong masama." she sighed deeply. Kahit pa pigilan niya ang sariling wag ng pangarapin pa ang mapalapit sa binata ay hindi niya kayang supilin ang damdamin, sa tuwing ang pagkakataon na ang gumagawa ng paraan upang ito ay mapalapit sa kanya. Basta't wala naman siyang aapakang tao, para sa kanya wala naman sigurong masama wala naman din siyang balak na agawin pa ito sa kung sino man ang nobya nito ngayon. Alam niyang ang pag ibig niya para rito ang pinaka weakness niya sa sarili, pero sa pagkakataong ito kailangan niya ng mag set ng limitations sa sarili. Hindi madaling mawala ang feelings niya para rito pero gagawa siya ng paraan para kahit papaano ay wag ng lumala pa ang pag usbong ng damdamin niya para rito. Nang sumunod na araw napag desisyonan niyang lumabas kasama ang kaibigan na si Hazel para naman kahit papaano ay maaliw siya sa ibang bagay at makasama ang namimis na niyang kaibigan. " Hey, there you are kanina kapa ba?" ani Hazel. " Nope, actually kararating ko lang din, halos magkasunod ngalang tayo eh." sabi ko sa kanya. " Pasensya kana nagpaalam pa ako kay Mark eh, baka kasi hanapin ako non. Alam mo naman yon, he can't leave with me. Charot!" biro pa nito. " Nag order na ako, but if want something mag follow up order nalang tayo." sabi ko pa sa kanya. " Later nalang, medyo busog pa ako eh, dami kong nakain kanina pano ba naman kasi tong si Mark kung ano-anong pagkain ang pinapa deliver sa office." pang iinggit nito sakin. " Inggitin ba ako? " saway ko rito. Heto na naman kami, kapag nagkikita kami laging bungad niya sakin ang inggitin ako sa buhay niya kasama si Mark. And later on, he will bring up that conversation about sir Steven again and again at sisermonan na naman ako. " Opppss. change the topic ok? " awat ko rito dahil mukhang papunta nanaman ito doon sa walang kamatayang sermon nito sakin. " C'mon lets eat, our food is here already " Kumain na muna kami at pagkatapos ay nagsimula ng uminon. " So, how are you? " pagbubukas nito ng usapan. " Im good." tipid kong sagot " You're keep saying your good but you don't look like one." naiinis nitong sabi. " Well, just a little bit sad." sabi ko sa kanya. " Bakit, hindi kana naman pinapansin ng prince charming mo kaya naka busangot nanaman yang mukha mo. Hay naku Jillian, hindi kapaba nagsasawa kakahintay diyan? You're missing up too much because of him." sermon pa nito " Huwag kang mag alala, Im done with my feelings for him." sabay inom ko ng alak. " Oh really, anyare at bigla kang natauhan." nagtataka nitong sabi. " She has a girlfriend already." sagot ko "T---talaga? I mean how? when? Who told you? " halos di nito makapaniwalang sabi. "Nakita ko sila sa isang cafe last two weeks." I never want to bring up a conversation about what I saw and what did happened pero mas mabuti narin siguro at least mabawasan man lang kahit konti yong dinadala kong bigat sa kalooban ko. " I'm so sorry to hear that besh, was it really confirmed." pangungulit nito. " Well siguro, kasi ang sweet nila sa isat isa eh, at saka never ko pang nakita si sir Steven na ganoon kasaya." malungkot kong sabi. " Did you know the girl? " hirit pa nito " What? talagang sa tingin mo makikipag beso beso pa ako sa kanya tapos tatanungin ko pa kung anong pangalan niya. Do you really want me excuse myself between their romantic moments at istorbohin sila para lang makilala ko pa yong girl? Your really unbelievable." inis kong saad dito. " I didn't say that, all I want to know is kilala mo ba yong girl. Ang init agad ng ng ulo nito. So, for short jealous admirer ang peg mo ngayon? " " Kaibigan ba talaga kita, mas lalo molang pinalala ang sakit na nararamdaman ko eh. Pag diinan pa talagang talunan na ako, nagising nanga ako sa kahibangan ko diba? " nagtatampo kong saad dito. " Oppps, chillax lang tayo ok. I know it badly hurts. I did not wish you to be broken, ang akin lang I wanna make sure na ngayon natauhan kana, sabi ko naman kasi sayo eh, walang patutunguhan yang feelings mo sa kanya eh. I told you so many times at alam mong hindi ako nagkulang ng pagpapa alala sayo.." mahabang sermon nito. " Yeah I know, tanga lang siguro talaga ako. Masyado akong nadala, and I let my emotions rule mylife. Kaya pala ibang sigla at saya ang nakikita ko sa kanya lately, yon na pala yon. Siguro masyado lang talaga akong nadala ng damdamin ko." sabi ko rito. " Don't worry besh, makakahanap karin ng tamang lalaking talagang para sayo. Yong lalaking kayang suklian yang pagmamahal mo. Who knows you'll just meet him around, maybe tomorrow or next--- " No,no,no. Ayaw ko na. Baka next time mas malala pa dito yong sakit na mararamdaman ko. I already swear to myself, If I completely heal my heart with this one, talagang ayaw kona." itinaas ko ang mga kamay ko sa kanya. " Gaga, isang beses kapalang tumataya, suko kana agad. Ang duwag mo naman." singhal nito sakin. " Nasasabi mo lang yan kasi hindi mo alam kong gaano kasakit masaktan at mabigo. At saka first love ko siya noh, nobody can replace him. " " Naku! naku! tigilan monga ako dyan sa kaartihan mong yan ha. Baka nakalimutan mo kung pang ilang boyfriend kona yang si Mark. You were there when I was totaly broken, magkasama panga tayong naglalasing eh, remember? But look at me now, tingnan mo naman ang balik sakin sa mga iniluha ko sa mga hinayupak na mga lalaking yon. God just made me strong and prepare me for someone more better. Kaya ikaw wag mong sabihing dahil nabigo ka ngayon ibig sabihin, tatalikuran mo na ng tuluyan ang pag ibig. Excuse me, masarap kaya magmahal at mahalin." " Magkaiba tayo Hazel, hindi ako kasing tapang mo para sumugal ng sumugal. Saka nakakasira ng ulo ang sakit. Ayaw ko ng ganito, ang dami ko pang pangarap sa buhay. If I totally lost myself dahil diyan sa pag ibig na yan magugulo lang ang buhay ko. So, now that I can handle things right, mas mabuti sigurong wag nalang." sabi ko " You can't just say that, kapag tadhana na ang gumawa ng paraan, you can never say no. Sabi nga ni Nina " Love Moves in Mysterious Ways, diba? " " Ewan ko sayo mas corny kapa sakin." naiinis kong turan sa kanya " I know your pain, but thats not an excuse para kalimutan mong magmahal. Come on Jillian, its not the end of everything. Maybe God has prepared someone much better than sir Steven for you. Don't worry I know, you'll have that wonderful lovelife like me too." Iba talaga ang fighting spirit ng kaibigan ko pagdating sa pag ibig. She is really a strong believer of real love kaya nga kahit pa ilang beses na itong nabigo ng dahil sa pag ibig ay patuloy parin itong naniwala na isang araw makikilala niya rin ang taong magmamahal sa kanya. At hindi rin naman siya nabigo. One day she meets Mark, walang araw na hindi nito pinaramdam sa kanya gaano siya nito kamahal. Kaya nga talagang hindi na ito nag aksaya pa ng panahon ng yayain sya nitong tumira sa iisang bahay kasama ito. I adore the way they love each other at aaminin ko sa sariling nakakainggit din talaga ang love story nila but the fact na na realize kong sobrang sakit ang masaktan, parang biglang nabahag ang buntot kung sumubok pa ulit. Naisip ko siguro hanggang sa pangarap nalang ang magkaroon ng masayang lovelife. Parang nakakatakot talagang sumugal. I'm not Hazel and I don't have her guts. I don't know what tomorrow brings for me, anyways pag talaga namang para sa akin wala namang makakapigil non. For the meantime, I'll just heal my heart and temporarily close its door to anyone. " Thanks for everything," maya mayay sabi ko sa kanya. " Ano kaba what friend's are for?" You know I'll always be here for you naman diba? Basta nandito lang ako and don't worry, you'll just wake up one day realizing that it happens for a reason. " pag papalubag pa nito sa loob ko. " Don't worry kaya ko ko 'to, hindi siguro ganon ka bilis mawawala ang sakit but I know it will just heal." I know how worried she was for me, I saw her deep concerned in her eyes for me. Kahit paman madalas itong pa chill chill lang but I definitely know Hazel. Alam kong kahit papaano ay corcern ito sakin at ayaw nitong iparamdam sakin na nasasaktan siya para sakin. Her sermons are always equal to her big concern for me. Kaya kahit papaano gusto kong umuwi itong panatag ang kanyang kalooban.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD