ALEXANDRA ALARCON
Ring.... Ring.... Ring....
I heard my phone ringing matapos kung kuhanin ang bayad 'nong lalaking customer kanina.
Naalala ko, siya pala 'yong na bonggo ko kanina sa parking lot sa school.
I picked up my phone and answer the call.
It's mom.
"Hey! Sweetheart. I'm expecting you for tonight. I miss you honey. Come home? Please?"
I miss home. It's been 2 months since I left home. Paminsan minsan lang rin kami nagkikita nila mom and dad.
Sinanay ko lang ang sarili kong tumayo mag isa. Now, I'm 18. I finished my senior high. I work. I'm teaching myself to be independent.
"Okay mom. I'll be home before four. I'm in the restau. I'll just work for half-day shift. I'll be there. Promise."
I promised mom and dad na kapag pinayagan nila akong bumukod ay dadalo ako sa mga social gatherings nila.
Since I was young hindi kasi ako sumasama sa mga party. Hindi ako nakikita sa mga gatherings nang pamilya ko. I just locked myself sa room ko.
Antisocial kasi ako. Ayaw ko sa lugar na maraming tao. Ayaw ko makipaghalubilo at makipagplastikan sa mga business tycoons.
Pero, when I left home I tried to socialize. Pumasok ako rito sa restau for me to be able to experience how to deal to different people.
"Okay, bye sweetie. I love you and don't forget your dad loves you too."
"Yeah, I know mom. I love you both."
Binaba ko na rin ang telepono at nagpatuloy sa ginagawa ko.
I still have 4 hours to go para sa party. I know mom and dad will require me to wear gown and make ups. Agh! I don't like it. But, because I love them I'll do it.
They used to spoil me before. What I want, I get it. What I want them to do, they'll to it. Ganyan ang buhay ko dati. Hindi ako mabait. I am selfish. I am self centered. Gusto ko sa akin parati ang atensyon. I never let anyone steal my spotlight.
But everything changed when he left me.
'I fell out of love Xan, look at you. You're a brat. Halos lahat ng gusto mo ay gusto mong makuha. Xan, life sometimes is unfair. Hindi lahat nang gusto mo makukuha mo. Matuto kang makuntento! You're so controlling Xan, and I hate it! Wala na akong time sa sarili at mga kaibigan ko, kasi gusto mo palagi kitang kasama! Gusto mo sa iyo iikot ang mundo ko! Girl friend lang kita pero kung makaasta ka parang pagmamay ari mo ako. I'm not a thing Xan. Because I also have my own life to catch with.
I'm leaving. This time puputulin ko narin kong anong meron tayo. I'm tired Xan. You pushed me to my limit. I'm sorry. I don't love you anymore.'
Dalawang buwan na ang nakalipas pero nanatili parin ang sakit. Kaya ako umalis sa bahay to prove to them that I can stand on my feet. That I could no longer rely on anybody. Not even him.
Nakapagdesisyon akong ayusin ang buhay ko. Naging motivation ko lahat nang mga salitang sinabi niya noon.
Because I don't want everybody to get tired of understanding me. I don't want them to get tired of loving me. I need to love myself then.
"Miss Alex, pakiasikaso ang table number seven. Thanks." , it's our manager. He never dropped the formality kapag ako ang kausap niya.
"Okay Sir."
I took orders. I serve dishes. I clean tables and do the dishes. I learned everything I need to learn to stand on my feet.
I manage to make money for myself. I never asked my parents help. I want them to feel that someday I'll be better and I'm not a brat anymore.
Time past hindi ko na namalayan pa, it's almost four pm kaya nagmamadali akong umuwi.
Instead of riding a jeepney, pumara ako nang cab para mas mabilis.
It took me for almost thirty minutes para makarating sa bahay.
Bumaba ako sa cab at medyo marami na ang sasakyan sa labas. Kaya sa likod ako dumaan at sa maid quarters ako tumungo.
Nakasalubog ko si Yaya Maya. Siya ang nag alaga sa akin mula pa bata ako. Malapit ako sa kanya. She's a mother to me.
"Oh, hija. Kanina ka pa hinihintay ni Mam. Pumunta ka na sa kwarto mo para makapaghanda kana at ako na ang tatawag sa mommy mo para maayusan ka. "
"Salamat po Yaya."
I went to my room and to my surprise may isang gown na naka prepara para sa akin. Nakasuot ito sa isang mannequin.
Napanganga ako sa ganda.
I took a shower then dried my hair when someone knocked the door.
Si Mommy pala.
"Hi mom. I missed you. You look gorgeous mom." , bati ko sa kanya at sabay halik sa pisngi niya.
"Thank you Sweetie, I missed you too. This is Tricia by the way. Siya ang mag aayos sayo. In half an hour magsisimula na ang program sa baba.
Tricia make sure my daughter looks more beautiful. Okay?", Nakangiting tugon ni mommy sa bakla. Sabay talikod at lumabas nang kwarto.
"Yes po madam! Hali kana girl at aayusan na kita."
Pinaupo niya ako sa harap nang vanity table ko. Sinimulan niyang ayusin ang buhok ko. Nilugay niya ito pero may parte na nakaipit sa likod. Ginamitan rin niya nang curler para magmukhang bouncy ang buhok ko.
Then, she put make up. Mula sa foundation, sa eyebrows, sa paglagay nang artificial na pilikmata, sa paglagay nang eye shadows then contour. Then finally lipstick.
Pinatayo niya ako at tinulungang isuot ang gown.
It fits perfectly. Tinapos niya ang pag aayos sa akin nang pinasuot niya sa akin ng mga accessories. Bracelet, a silver one. Necklace, isang simple pero eleganteng kwintas. Earings na katerno nang kwintas ko at lastly ang isang tiara.
I looked like princess nang ilagay niya ang korona sa buhok ko. It's small pero maganda at kumikinang.
Narinig ko ang pagsisimula nang program mula sa labas ng kwarto ko.
Nagsasalita si Dad sa mikropono. Pinalabas naman ako ni Tricia para makapaghanda dahil tatawagin raw ako ni Dad in the end of his speech.
Kinakabahan at namamawis ako habng pinapakinggan si dad. Nagpapasalamat siya ngayon sa mga naging bahagi nang pagtayo ng AXA Bourg at sa mga napiling tumira rito.
"Now, let me introduce to all of you our one and only daughter. The debutant, Alexandra Alarcon!"
I heard the crowds clapping as daddy announced that. Tricia instructed me to go down the stairs.
I took the first step and I saw those lovely people on their gowns and tux.
I continue walking down the stairs and smiled to my parents.
Nagsimulang tumugtog ang nagpapiano.
My dad offered his hands as I reached the ground. Dinala niya ako sa gitna.
Nakaupo ang mga bisita at may malalaking ngiti sa mga labi.
Lights went dimmer, spotlight is on me now. May lumapit sa aking isang lalaki na may hawak na isang rosas. We danced, tsaka ko lang na aninag na isa ito sa mga naging school mates ko noon at anak nang isang business tycoon.
Eighteen roses continued, until it reached the sixteenth rose. I was shocked when I saw him approaching the way. May rosas rin siyang dala.
No! I'm not ready to see him again! Not now!
Not today!
Naramdaman ko nalang na hinapit na niya ako sa baywang.
We danced.
"Hi! Nice to see you again. How were you for the past two months, Xan?"
Those voice. Na dati rati ay na iinlove ako at kinilig ako. Pero ngayon, wala nang kilig kundi sakit. Nasasaktan parin ako.
"I'm fine. Better off without you.", I said in a sarcastic way.
Parang bumalik ako sa nakaraan. Nandito parin kasi ang sakit. Masakit parin pala. Akala ko magiging okay na.
Kung kelan ako unti unting nag momove on tsaka naman siya magpapakita.
"There you go.. See you again!"
I niabot niya ng kamay ko sa isang lalaking nasaharapan ko.
He held my hand at hinawakan rin ako sa baywang para alalayan akong sumayaw.
Titig siya nang titig sa akin samantalang ako iwas ng iwas. I feel uneasy. I felt a sudden electricity in my body when he lean down and talk to me.
"Nice to see you again, Alex."
Those husky voice made me shiver at nang hapitin niya ako palapit ay mas lalong lumakas ang t***k nang puso ko.
Why I'm feeling this way? He's just a stranger. I don't know him, not even his name.
"I'm Kurt by the way, Happy 18th birthday Alex." , he whispered.
'Parang nag blush yata ako! Putek!'
"Thanks" , nag smile nalang ako para hindi ako magmukhang tanga. He's smiling so sweet habang nakatingin sa mga mata ko.
Lastly, he handed me kay Dad. Si Daddy ang last dance ko.
Everything went well. The party and the celebration of the anniversary ng AXA Bourg.
After the eighteen roses ay umalis narin ako sa hall. They talked about business already at hindi na ako interesado.
I found myself taking the garden's way.
I sat in the swing and let out a big sigh.
I let myself think. .
Why he's here?