Master Casanova

Chapter 2 - Angel-yen

I pursed my lips. I didn't let him enter my mouth. I pushed him with all my strength and slapped him hard.

I heard people gasped. Wala akong pakialam kung maraming nakakita o kaya naman nakita ito ni Staven. Isa pa 'yung gago na'yun.

His head was shifted to the left side because of my slap. Umawang ang bibig niya. But the sly smile on his lips makes me more irritated.

"Gago!" singhal ko at mabilis siyang tinalikuran. "f**k you!"

Mabilis akong naglakad. I was half running palabas ng club. s**t! Sinasabi ko na nga bang mapanganib kapag napapadpad ako sa mga clubs.

I was waiting for a taxi, far from the Core when I remember I'm with Erene. Ayoko mang bumalik, but I have to. Wala naman akong load para tawagan siya o i-text.

Nahihilo narin ako. Ang totoo niyan ay nawala konte ang kalasingan ko dahil sa halik ng casanova na'yun! Biglang may nabuhay na kung ano sa katawan ko, but then, right now, I can only feel tiredness and dizziness.

I sat on a pavement outside the club. I looked stupid but I don't care. Hihintayin ko nalang si Erene dito sa labas. Ayokong pumasok.

"Nari?" tawag ng isang pamilyar na boses.

Kahit pagod ng makipagbangayan nilingon ko ang tumawag sakin. Pinukulan ko kaagad siya ng masamang tingin.

"What!?"

"Are you alright?" nag-aalalang tanong nito at saka lumapit sakin. He looked worried and pissed off.

"f**k that dipshit! Sana hindi ka nagpunta sa mga lugar na'to, Narian! Maraming babastos sayo!" singhal niya and tried to held me but I step back, fuming mad.

"Para ano? Para hindi ko makitang masaya kayo ni Aebril? Para magpakasaya ka? Kailan mo pa 'ko niloloko Staven? Kailan mo pa 'ko pinapaasa!?" angil ko. I

I felt my tears heating up. Naiiyak nanaman ako dahil sa gagong to! My heart is breaking. I love him and I honestly think that siya na ang para sa akin!

Pinigilan ko ang pag-iyak. My heart and body are too tired for this f*****g drama! I want to rest!

Napapikit ng mariin si Staven, "Nari, let's talk properly. Aebril is only a frien-"

I laugh mockingly. "Friends!? Ha! Kunsabagay, kaibigan mo rin nga lang ako pero hinahalikan mo 'ko. Ganyan nga pala ang definition mo ng friends." mariing sabi ko.

He heaved a deep sigh. "Why are you always cutting me off, Narian!? I am trying to explain things here with you and you always cut me off! How will we fix us?" asik niya habang pinupukulan ako ng matalim na tingin.

I pursed my lips. Naramdaman ko ang pagdaloy ng luha sa mata ko na kaagad kong pinalis. I saw Staven soften when he saw me like that. Kumirot nanaman ang puso ko.

"Ano pa ba ang sasabihin mo? Na magkaibigan lang kayo? Bakit hindi mo nalang sabihin na kayo na para matapos na'to? I told you to talk to me when you're ready to be mine. But you didn't approached me for two weeks and you expect me to what? To listen? Alam kong ayaw mo na! So what's the use of fixing this!?" napapaos kung asik.

"Kasi ikaw ang mahal ko, Nari." he said almost whispering as he step closer to me and held my hand.

Inangat niya ito at hinalikan. He always do that. He's always gentle with me. Who wouldn't fall in love with him?

"Please, maniwala ka. I just need to be close with her for some reason. Pero, ikaw ang mahal ko, Nari. Please, believe in me." he said brushing his thumbs at the back of my palms.

For some reason, bigla akong nabunutan ng tinik sa dibdib. His soothing words got me again. Lagi naman kapag si Staven na.

I might have done something months ago when I was drunk and I kinda cheated on him. I almost fell out of love with him but still he knows how to win my heart again. With Staven, my heart always soften.

Hindi ko na napigilan ang pag-iyak. Naramdaman ko ang pagkayakap ni Staven sakin kaya napayakap ako ng mahigpit sa kaniya. Sobbing on his chiseled chest.

"Staven, please don't do this to me again. Ang sakit na..." bulong ko habang umiiyak.

I felt him caressed my hair. "I'm sorry, Nari. Mag-uusap tayo bukas. Sasabihin ko ang lahat sayo, okay? I don't want you hurting either. I love you." bulong niya at hinalikan ako sa noo.

Tumango-tango ako. "I love you too..."

I don't know but I just believe him. Nararamdaman ng puso ko na nagsasabi siya ng totoo.

"Ihahatid na kita sa inyo."  aniya at hinila na ako papuntang parking lot.

---

Kinabukasan nagising ako dahil parang nabibiyak na ang ulo ko. I want to scream in pain.

When I felt my tummy go upside down, kaagad akong tumakbo papunta banyo. I vomit. It's like a dejavu dahil nangyari nato sakin noon or hindi lang talaga ako sanay maglasing to face this disgusting and terrible consequences.

Hinatid ako ni Staven kagabi. Papa stayed up last night watching his favorite movie while working his papers kaya naabutan niya si Staven. Actually, hinihintay lang talaga ako ni Papa makauwi.

How will I party everyday when I know that my tired Papa will wait for me until I came home imbis na matulog na siya at magpahinga? I'd rather let him rest than to go out.

Akala ni Papa okay na kami ni Stave. Well, okay na kami, sort of. But, not until he tell me the truth tomorrow.

But the tomorrow Staven was saying didn't came. I waited for him in our house. I even woke up early to cook something for him but he didn't came.

Hindi naman talaga ako marunong magluto pero pinag-aralan ko last year para sa kaniya.

I waited for his text or call pero wala akong natanggap hanggang alas once ng gabi. I waited like an idiot for him. Pinaasa niya nanaman ako.

Damn him! Damn him! Tangina!

It's 11:03PM and still I'm f*****g waiting. Hindi pa natatapos ang isang araw so I checked my f*******: muna because I have this feeling that I need to open it.

And heck my gut didn't fail me. A post from Aebril Fernandez ang kaagad kong nakita.

Aebril Monica Fernandez

In a relationship soon with my zeroeight! 

Zero eight kamo ba? 08 ang jersey number ni Staven at sana hindi ko na binuksan ang isang daang mga comments dahil lalo akong gumuho.

Staven Richmon Guidaben

Why soon, babe? Pwedeng ngayon na?

Aebril Monica Fernandez

Ano ka swineswerte? Haha.

Staven Richmon Guidaben

Just trying my luck 

Dahil wala akong magawa all I can do was to like everything that Staven commented. Tangina niyang gago siya. Manggagago nalang siya, lantaran pa? Tangina niya lang, eh, nu?

I pressed Staven's name in my messenger and type 'f**k you' and send.

"Good morning," bati ni Daddy kinabukasan.

Hindi ako umimik. What's the good in the morning kung hindi ako nakatulog? I went to my room and cry all morning, 10AM na nga ako bumaba and surprisingly nandito pa si Papa.

"Wala kabang pasok, nak?" he asked me and got something from the fridge.

I looked at my cereal. "Not feeling well, Pa. Bukas na siguro ako papasok..." ani ko but my voice is quite sore.

Hindi ko man nakita ang reaksyon ni Papa pero wala kong nag-aalala siya. Agad siyang humakbang palapit sakin at kaagad dumapo ang likod ng kaniyang palad sa noo ko.

"Wala ka namang lagnat ah? And why are your eyes bloodshot? Umiyak ka ano?" dire-diretsyong tanong niya.

I looked away. Knowing Papa, alam niya ang lahat-lahat tungkol sa akin.

"Narian Angelien. Nag-away nanaman ba kayo ni Staven?" seryosong tanong niya.

It's like Papa's words was a cue for me to start crying again. Yumakap ako sa bewang ni Papa at umiyak.

"Pa, may iba na pong nililigawan si Stave. Hindi na po ako..." sumbong ko.

Hindi umimik si Papa. Hindi ko rin alam kung anong ekspresyon ng mukha niya. All I know is that, he's sad for me.

"Did he get tired of you?" he asked while patting my head.

Hindi ako makasagot the only thing I know was that. "H-He doesn't love me anymore, Pa. He f-fell out of love..." garagal na sagot ko.

Natigilan si Papa. I felt his hand clenched. "He doesn't deserve you anyway, Nari. You don't deserve that kind of guy." mariin niyang sinabi.

Mas lalo akong humagulhol n iyak. I know that were still young, but pain f*****g hurts.

Papa always like Staven. Nang ipakilala ko si Staven kay Papa, hindi naging madali. Bata pa ako nun, but because Papa told me to tell him, kung may nanliligaw man sakin ay sasabihin ko sa kaniya.

May nanligaw naman sakin, actually they were few but I don't entertain them, pinapaalam ko lang kay Papa. Hindi naman ako sociable. Hindi ako friendly kaya ganoon. But, I don't mind.

Si Staven lang ang bukod tangi sa lahat. Kung hindi lang dahil kay Erene, hindi ko siya makikilala. They share the same common friends and Erene set me up on him sa prom. He was a senior and I was  junior.

She told Staven to make her as his date para magkasama kami dahil gagawin rin siyang date ng isang senior na kaibigan rin ni Stave.

Matapos ang araw na'yun? Staven became my friend. I can't be friends with his friends dahil hindi ako makasabay kaya nagulat ako ng makipagkaibigan siya.

And so we started having that mutual understanding relationship nung maging junior nako at siya naman ay senior.

He's pursuing me for four years at mauuwi lang 'yun sa wala. Damn him. I really thought siya na ang para sakin.

I trusted him. I finally trust him with whatever reason he was about to tell me dahil ramdam ko na mahal niya nga talaga ako pero sa mga nakita ko? How can I trust him?

But, still I have hope. Hope na baka may nangyari lang kaya hindi nakapunta si Stave, hope na baka namamalikmata lang ako sa mga nabasa ko sa f*******: o kaya naman gawa-gawa lang nila 'yun. s**t. I'm hopeless.

"Miss Esquilon, stop slacking off." puna ng head nurse habang sumusunod kami sa isang doctor na dinadalaw ang pasyente.

Hindi ko alam na tulala na pala ako habang ang iba kong kasamahan ay umuusad na palabas ng pinto.

Tumungo ako. "Sorry po." ani ko at sumunod palabas.

Nasa OJT ako ngayon sa Montesor Hospital. Clearly, I wasn't in the mood today. Hindi parin kasi nagpaparamdam si Stave.

Hindi nako napadpad sa school kasi OJT na agad ang pinasukan ko. I stop myself from opening any social media para wala akong malaman.

Natatakot ako.

Natatakot ako sa pwede kong malaman.

Natatakot ako sa panibagong sakit na magpapahirap sakin.

I heaved a deep sigh. You need to focus, Nari. Staven's just a f*****g boy and he shouldn't be messing in your head while you're at work

Nang makalabas kami ay may nakasalubong kaming mga intern rin tulad namin, but the familiar faces sent shiver down my spine.

This were the medicine students. Agad akong nag-iwas ng tingin ng magtama ang mata namin ng bwesit na f**k boy na'yun.

Saglit akong natigilan ng maalalang nakasuot nga pala ako ng glasses. Hindi naman siguro siya tanga para hindi ako ma-recognize but hopely hindi niya nako maalala.

Humarap ako sa unahan para magpanggap na hindi nakita ang isang f**k boy. Nagulat ako ng makitang paparating ang tatlong taong katulad naming mga intern nurses.

Si Staven at si Aebril at ang isa pang hindi ko kilala. Natigilan ako ngunit nagulat ako ng may humatak sa palapulsuhan ko.

He begun to read the name in my nameplate. Kumunot ang noo niya habang binabasa 'yun, hawak parin ang kamay ko.

The hell with this guy! Marahas kong inalis ang kamay niyang nakahawak at pinukulan siyang masamang tingin.

"Ano ba?" giit ko. I can't hissed at him in the quiet corridor of the hospital.

Bigla akong naconscious sa mga taong kasama namin na ngayo'y nakatingin na sa amin. And the thought of Staven seeing me again with this f**k boy bothers me kaya sumulyap ako sa direksyon niya only to see his cold angry eyes.

"Narian Angelien R. Esquilon," he uttered my name like it was interesting.

My heart is beating rapidly. He looked at me and it makes my legs weak, I can feel it.

"Thought your name was Angelien..."

Kumunot ang noo ko. "Hindi ka ba marunong magbasa? Angelien ang nakalagay riyan." mariin sinabi ko at tinalikuran siya.

Ayokong makipag-usap sa kaniya. Ang kapal ng mukha niya. He could have said sorry nalang.

"Obviously your name is Narian. So that's why you love Narnia, ha? It's close to Narian. Ilipat m lang ang n sa dulo." he said and then chuckled.

Fuck, naalala niya pa ba ang fandom ko sa Narnia nung gabing 'yun?

Hindi ko siya nilingon. Naglakad na ang mga kasama ko kaya sumunod na ako. Tumuon ang tingin ko kay Staven and now it's really cold like he hated me and why is that? Siya pa ba ang may ganang kamuhian ako?

I stop and face Staven but he walk past through me wala paman akong sinasabi. I left there half mouth opened as I look at the floor. s**t.

"Hey, Angel-yen."

Nakaramdam ng pag-asa ang puso ko ng marinig ang pangalan kong si Staven lang ang tumatawag kaya umangat ang tingin ko sa kaniya.

Ngunit ganoon nalang ang gulat ko ng makita kung sino ang tumawag nun sakin. Nakatalikod si Staven pero napatigil siya sa paglakad. That f**k boy was facing me while smiling.

Napalunok ako. So, it wasn't Staven and it was that f**k boy! s**t!

Pero paano niya nalaman ang tungkol roon? And then I remember the night when we almost did it. It was my ringtone. Staven's Angel-yen. His angel, ika nga ni Staven.

Tinignan ko ng masama si Castielle at mas lalo akong nairita ng makita nanaman ang nakakainis niyang ngiti.

That f*****g infamous smug smile of his.

"See you later," aniya sabay kindat sakin bago inunahan si Staven sa paglakad at nagulat ako ng binunggo niya ang balikat ni Staven habang dinadaanan niya ito.

Napaawang ang bibig ko. What the f**k?