Iris Of the Mafia

KABANATA 8

Hindi na ako nagulat ng sumunod na araw ay ponagtitinginan na ako. They are laughing. There are some people who is so amused.

I pinch my fingers to calm myself. masyadong malakas ang t***k ng puso 'ko... Hindi naman ganon ang nangyari. I wanted to explain it. Pero hindi naman sila maniniwala.

"Iris, galing 'ah!" They started to cheer for me.

Magaling daw ako. I am thinking that it's about the video that Anaiz showed to me last night... Nagpapalakpakan pa ang iba.

Hiya ang nararamdaman 'ko. Someone slap my back very hard kaya't natigilan ako sa paglalakad.

"Ang galing lumandi ha..."

I saw a familiar girl—the girl who talk to me about Matias. This is Mira...

Napunok ako.

"Ang landi mo ha. You are targeting college boys," she lowly hissed to me.

Umiling ako sakanya.

"N-Nag-aaway sila..."

Nagtawanan agad ang mga ito kaya't hindi 'ko natapos ang sasabihin.

"This is so funny, Mira. Pinag-aagawan naman pala..." Tawa pa ng isang babae.

Naka-akbay ang mga babaeng kasama ni Mira sa'kin. I started to feel anxious even more. There eyes are on me!

"Siguro you feel like in heaven 'no?" Mira started to push my arm. Hindi naman ako lumaban dahil naririnig 'ko ang pagsipol ng iba.

"Hindi..."

Why would I feel like in heaven? I am purely living hopeless. Iginagapang 'ko na lang ang lahat.

"May saltik ka siguro 'no?" Dagdag pa nito, "Hindi ka madala sa psychiatrist? Senadora pa naman ang kasama mo sa bahay pero ganyan ka?"

Hindi 'ko alam kung bakit ganon ang sinabi niya sa'kin. Psychiatrist... I wanted too. But Tita won't allow me.

Sabi ni Tita ay ayos lang ako. Pero hindi... Hindi ayos sa'kin ang lahat ng 'to.

"Pwede ba tumingin ka sa mata 'ko!" Nagulat ako ng hinila niya ang mukha 'ko at pinipilit na tignan siya. Doon bumuhos bigla ang luha 'ko.

Mas matindi pa ang pananakit sa'kin ni Tita.

Pero hindi 'ko alam kung bakit.. bakit ganito. Ramdam 'ko ang matalas na kuko niya sa'king mukha, ngunit hindi iyon ang dahilan kung bakit ako umiiyak.

Nakakapuno. Ilang beses na akong umaapaw at hinahayaan 'ko lang malunod ang sarili. Pwede naman siguro akong huminga saglit at pakawalan ang kaunting tubig sa mata.

"Why are you crying? The fuc.k? I thought she doesn't know how to cry?"

Who doesn't know how to cry? God knows how much I wanted to gush all the pain away.

Ipinikit 'ko ang mata habang pilit pa rin niyang iniaangat ang ulo 'ko para tumingin sakanya.

Hindi nagtagal ay may lumapit ng mga officers at guro sa pagitan naming dalawa ni Mira.

"See you... in lunch," she threatened me. Bigla naman akong kinabahan.

They just stopped Miracle. Pagkatapos noon ay wala na. Iniwan nila ako sa gitna. I was disoriented for a moment. Pero naglakad ako ng paunti-unti.

Isn't that enough evidence... para dalhin ako sa clinic? Bakit... walang gustong tumulong sa'kin?

Nang makapasok sa classroom ay pinagtawanan din nila ako. They are all cheering me up for being a good seducer. A w***e. Lack of taste. Halo-halo. They wanted an advice...

Ang ingay lagi... Gusto 'ko ng mag-pahinga.

"Nasaan na 'yong mga lalaki mo?" Biglang lumapit ang kaklase 'kong si Karina with the usual grin on her face.

Umiwas ako ng tingin. Napayuko.

"Tingin mo ba talaga ililigtas ka ng mga 'yon? You must be thinking that they will save you?" She chuckled. "Life is not a fairytale... They are both busy with life..."

Save me?

Ni hindi nga sumagi sa isip 'ko na pwede pa lang may magligtas sa'kin sa gantong sitwasyon... Kahit kailan ay hindi ako nag-isip ng ganon.

Nagulat ako ng biglang may kumalabog sa pintuan. Sabay kaming napalingon doon. Then I saw...

Dalton. Nakakunot ang noo nito at mabigat ang titig niya sa'min.

"Who took the video?" Tanong nito sa klase. "Walang sasagot? Gumagawa ba talaga kayo ng gulo?!" He shouted.

I jolted. Ngayon 'ko lang narinig na sumigaw si Dalton... He is always in grace. Hindi niya hinahayaan ang sarili na magalit.

"Mga senior high pa lang kayo... Isipin niyo—kayong lahat at sa iisang babae?" He glared at our room. "Hindi ba't nakakahiya ang ganyang ugali? Mga anak kayo ng kilalang business man. Huwag niyong hayaan makarating sakanila ang pinaggagawa niyo."

"Are you threatening us?"

Nagulantang kaming lahat ng sumagot ang kaklase namin. Halatang hindi nagustuhan ni Dalton ang sinabi ng kaklase 'ko.

"Then do it," sabi pa ng isa. Sininghalan naman siya ng iba. Sinusuway. Habang ako naman ay lalong kinabahan dahil bumigat lalo ang tensyon sa paligid.

"Should I?"

"Do it! Hindi mo naman gagawin dahil mas mahalaga sa'yo ang reputasyon ng eskwelahan kaysa dito!" Duro sa'kin ng isa 'kong kaklase.

Bigla akong natigilan sa sinabi nito. Mas mahalaga ang reputasyon...

Kailan ba ako nanalo sa reputasyon? Laging reputasyon ang nauuna... hindi ako.

Dalton's eyes shifted towards me. He looks very worried. Hindi naman niya kailangan mag-alala. Sanay na ako sa ganon... but I can't help but to feel hurt just a little.

Siguro ay umasa din ako ng konti. Gaya nga ng sabi ni Karina, no one will save me. They have their own business.

Dalton's fist turned into a ball. His face is in grim. Nagtagis ang bagang nito.

"Should you watch me do it?" Banta nito.

Nagulat naman ako sa sinabi nito. Nag-alala. I know how Dalton loves his position so much... He shouldn't be a snitch because of me.

Hindi na nagsalita ang iba. Pagkatapos noon ay lumabas na si Dalton. Natahimik ang mga kaklase namin.

"You must be happy huh?" Si Karina na nasa tabi 'ko pa rin. "Tingin mo ba talaga ililigtas ka no'n? Mas mahalaga ang posisyon ng lalaking 'yon," she chuckled.

Napayuko naman ako at tinignan ang kamay na nabakbak ang balat kakakurot 'ko dito. Pinakalma 'ko ang sarili kanina.

Pakiramdam 'ko ay kasalanan 'ko na naman ang lahat... Nagkakagulo na naman dahil sa'kin.

Hindi 'ko alam kung ano ang pumasok sa'kin at sinisi si Matias... Si Matias ang dahilan... simula noong nakilala 'ko siya ay mas lalong lumala ang sitwasyon 'ko.

Mas lalong dumami ang tao na gustong kausapin ako dahil sakanya.

Gusto ako ilayo ni Dalton kay Matias dahil alam niyang delikado ang lalaki. Napailing ako sa sarili... Nanatili lang ako sa classroom at hindi lumabas. Hindi 'ko alam kung saan kakain. Paano kung maraming tao na ang nandoon?

Uwian nang pinagtatawanan pa rin ako ng iilan. Pero ang iba ay dinadaanan na lang ako. Si Mira ay hindi 'ko rin nakita ngayon... gaya ng pagbabanta nito.

Someone grabbed my arm. It was a familiar man.

"A-Ano..." I started to panic. Sino ang lalaking ito?

"Sumama ka na lang..." He chuckled.

Ang lalaking 'to..

Kaibigan ni Matias.

Gusto 'ko ng malayo sa grupo nila. Ayoko na masabit ang pangalan nila sa'kin. Lalong gumugulo. And I felt there is something wrong with Matias.

"M-May gagawin pa ako... Ayoko," tanggi 'ko sakanya.

Napahinto ito, "Hinahanap ka ni Matias..."

Umiling ako sakanya.

"Wala naman siyang gagawin sa'yo—"

"Wala akong gagawin sa'yo."

Napahinto kaming dalawa noong lalaki ng may humila sa braso 'ko at kinaladkad. He is so rude. Sometimes he is nice and jolly. Ngunit minsan ay mukha itong may magaspang na ugali.

Nagulat ako ng bumalik kami sa school. Nakita 'ko pa ang tingin sa'kin ng ibang estudyante. Nagtatawanan.

"A-Ano..."

Pumasok kami sa isang pintuan na may nakalagay na do not enter. Hagdan na ang kasunod noon.

"H-Huh..."

Saan ako dadalhin nito?

"M-Matias, ano ba..." I muttered.

Naalala 'ko ang mga lalaki na binugbog nito. Tiningala 'ko si Matias. I always thought he is friendly and nice because of how the way he talk. It seems playful and friendly. Ngunit ng makita 'ko ang ekspresyon nito..

He is always sarcastic. Parang natural lagi na magkasalubong ang kilay nito dahil sa sobrang kapal.

Nilingon ako nito bago buksan ang pintuan. Umiwas ako ng titig. Muntikan na iyon...

Malamig na hangin ang unang sumalubong sa'king balat. Natigilan ako ng dalhin ako nito sa rooftop ng building... Anong gagawin niya sa'kin dito?

"You can stay here," he told me.

Naguluhan naman ako sakanya. Hinila 'ko ang kamay 'ko palayo sa lalaki.

"U-UUwi na ako..."

Tumaas ang kilay nito at inilagay ang kamay sa bulsa.

"You don't like it?"

Napaatras ako, "H-Hindi kita maintindihan..."

"Here. Rooftop."

"Bakit sa'yo ba 'to?"

Bigla itong humalakhak, "What the fuc.k..."

"Aalis na ako," paalam 'ko sakanya. Pero bigla akong natigilan ng may maalala.

Should I tell him..?

I pinch my fingers to calm myself.

"What is it?" Nagulat ako ng hinawakan niya ang aking kamay.

"A-Ano..."

"Just tell me. Hindi kita sisigawan. I am not like that," he assured me in surprise.

Hindi 'ko talaga maintindihan ang ugaling meron siya... Pero kailangan 'ko talagang sabihin ito para malayo sakanya. Ayoko ng pag-usapan kami.

I also felt he has a dangerous situation in the future. I can't let myself to get close to him.

Ayokong mapalapit at iligtas siya... Ayoko na ng ganon. Mas lalo ring gumulo dahil nakikita kami ng iba.

"A-Ano... huwag ka ng lumapit s-sakin please," napaatras ako sakanya.

Hindi ito nagsalita. Pero ilang segundo lang ay suminghap ito.

"Who told you? Dalton?" He chuckled.

I shook my head, "Hindi... Ayoko lang talaga..."

"Care to tell me why?" Walang ganang tanong nito sa'kin.

"A-Ano..."

Nagulat ako ng hampasin niya ng marahan ang kamay 'ko.

"Hindi 'ko talaga gusto 'tong kamay mo," aniya at tinignan ito. "Don't be so nervous... Look at your hands,"

Tinignan 'ko ang kamay na hawak niya. Tama siya. Mga natanggal na balat at maliliit na sugat.

Matias... notice my little habit when I'm nervous.

Saglit akong natulala sa kamay niyang nakaalalay sa'kin. Nakasandal ang maliit 'kong kamay sa palad niya. His hands were big and warm. It was enough to heat my cold hands. Hindi 'ko alam...

Ngunit ngayon lang may humawak sa kamay 'ko na parang pinapakalma. Kahit alam 'ko namang pinagsasabihan niya lang ako...

"A-Ano... ayoko lang," I bring back the topic again, "Mas lalo... akong naiingayan Matias."

Hindi 'ko alam kung bakit 'ko sinabi sakanya iyon. Pero natahimik din siya.

Kahit gusto 'ko ang init na binibigay ng kamay niya ay inihiwalay 'ko iyon sa'kin.

Malamig na ang simoy ng hangin sa rooftop... Gumugulo lalo ang buhok 'ko dahil doon.

"K-Kaya... lumayo ka... Hindi s-sa ayaw kita..."

Pero mas lalong dumadami ang mga tao na nanggugulo. Parang mas umingay lalo.

The world is more harder to handle than the usual.

"Okay," mabilis nitong sagot. "Walang problema."

Bigla akong natigilan... Ang bilis. Naalala 'ko din ang unang naming pagkikita... That grin on his face.

"M-May sasabihin ka s-sakin dati, diba? A-Ano 'yon?"

Ngumuso si Matias at tinignan ako.

"Why are you interested?"

I bit my lip... Akala 'ko ay sasabihin niya. He even get my number for it.

"That's nothing to answer. I just want to piss Dalton. He seems interested on you," he announced.

Nagulantang sa sinabi nito at namula.

"I guess you like him," tawa nito.

Ang dali-dali niyang magbasa... I wonder how he do that.

"A-Ano..."

"He doesn't like you," he confronted me.

Bigla naman akong natigilan. Nasaktan sa sinabi nito.

"So I lost my interest too," aniya at nag-unat ng katawan. "Bye."

Lalong nanlamig ang katawan 'ko ng tumama ang hangin sa'kin. Naunang umalis si Matias.

Matias is interested because Dalton is?

I pinch my fingers to wake me up. Ngayon, nasa gitna ako ng magulong lugar...

Nanghina ako. Nadamay ako sa gulo nilang dalawa. Iyon lang 'yon.

Nakauwi na ako... at alam 'kong hindi pa ako magpapahinga sa lahat ng pagod ngayong araw. Hindi pa tapos.

Hindi na ako nagulat pagka-uwi ay nagdabog ang aking Tiyahin at nasa likod nito si Anaiz.

"Are you a w***e, Anaiz?" She yelled at me. "Did I raise you like that?"

Umiling ako sakanya. Hindi ganon...

"T-Tita, sila po ang n-nag-aaway..."

"Bakit parang pinag-aagawan ka dito?" Si Tita.

"M-Mag-aaway po a-ata sila... Si M-Matias po ang nanghila."

Tita's forehead knotted, "Si Matias Genovese pa talaga ang napiling mong landiin? You wrote him a letter?" Hindi pa makapaniwala ang tiyahin 'ko.

Bigla akong napatingin kay Anaiz. She knows that is not true... Hindi 'ko alam kung bakit.

Hindi na ako nagsalita. It felt useless.

"Tama na 'yan," Tito entered the living room. He is radiant. Mukhang siya lang ang hindi nagalit sa ginawa 'ko.

"Tapos ano?! Malalaman na lang natin na buntis 'to? Malapit na ang eleksyon!"

"What? Genovese is a very powerful surname. Hindi mo ba alam?" Tanong ni Tito sakanyang asawa. "I didn't know you have a very interesting taste, Iris. Isang Genovese?" Halakhak nito.

It didn't feel good. Pakiramdam 'ko ay may hindi ito magandang sasabihin.

"You are not thinking that!" Suway ni Tita. "Why not Anaiz?!"

"What me? To Matias? No thank you. Barubal ang ugali ng isang 'yon," inunahan ni Anaiz sila Tita.

Natahimik naman ang dalawa.

"Those family are... dangerous.. Hindi tayo makikipagka-sundo!" Tita spat before storming out of the room.

Nakangiti pa rin si Tito at napailing. Habang ako naman ay natulala.

Hinawakan ako ni Tito sa balikat at nginitian.

Sa buong buhay 'ko, siya lang ang naging kakampi 'ko. She raised me like his own child. Tinanggap niya ako na parang tunay na anak...

"Do me a favor, Iris. You should pursue that guy, Matias." He said.

Bigla namang bumagsak ang balikat 'ko sa sinabi nito. I don't like him... At isa pa ay hindi din ito interesado sa'kin. Kaya paano 'ko gagawin ang pabor nito?

Nagkakamali silang lahat. At sinabi 'ko pa kay Matias na layuan niya ako! Ginugulo lang din pala ako nito dahil kay Dalton!

Nakita 'ko ang ngisi ni Anaiz sa'kin. Tinapik nito ang balikat 'ko.

"Looks like pinalaki ka ni Daddy dahil he find you useful," tawa niya at nilagpasan ako.

Biglang may nabasag sa'kin ng sabihin niya iyon... he find me useful?

What a fate.. How I hate how life works to me. Sumasakit na.

Hindi 'ko na kaya. I wanted to rest.