Dark Pieces

The Last Snow Has Fallen

NATIGILAN ako bigla sa itinawag niya saakin

Eya

hinila ko ang aking kamay mula sa pagkakahawak niya at nasapo ko ang aking ulo

"Freya!"

Naramdaman ko ang pag alalay saakin nila Kyran

"Haixt! Blair!" - Axel

"Hindi niya pa rin ba alam Ax?" - Blair

Hindi alam ang alin

"Axel! Mabuti kung kakausapin mo muna ang kapatid mo"

Nagtinginan sa mata sila Priam at Axel na tila nag uusap sila gamit ang kanilang mga mata

Bago hinila ni Axel si Blair palayo saamin

Hanggang ngayon ay sapo ko ang aking noo dahil sa biglaang pagsakit ng aking ulo ng marinig ko ang itinawag niya saakin

Parang may kung ano sa aking isipan na pilit na kumakawala pero may pumipigil roon

"Drink this Freya"

Kinuha ko kaagad ang iniabot saaking lalagyan na may laman ng dugo ni Astrid at saka uminom roon

Ng maging ayos na ulit ako ay yun naman ang paglapit ulit nila Blair at Axel

Naglalakad sila ngayon palapit saamin

Nakatingin sila saakin pareho

Magkahawig silang dalawa. Totoo ngang magkapatid silang buo

"Naayos mo na ba?" - Kyran

"Nakapag usap na kami" - Axel

May hindi talaga ako nalalaman

"Siya ang kapatid mong hinahanap natin?" - Zane

Tumango naman ng tipid si Axel bilang sagot

"Kaya pala siya mahilig sa ganitong lugar" - Ashton

"Blair can manipulate sand. His power is sand" - Ali

If Axel is the prince of time

Blair is the prince of sand

Ang bampirang may kakayahan sa buhangin

"Nasabi mo naman na siguro sakanya ang lahat lahat hindi ba?" - Saxon

Lumingon ako kay Blair na hanggang ngayon ay saakin pa rin pala nakatingin habang bahagyang nakakunot ang noo at nakanguso

"Wala ng magiging problema... sa ngayon" - Axel at saka tumingin saakin

Maging sila Kai, Jair, Ali at Chase ay patingin tingin saakin

Ano bang problema nila at tingin sila ng tingin saakin?!

"Ngayon maaari mo na bang ibigay ang hinihingi naming tulong saiyo?" - tanong ko

"Tumutupad ako sa usapan" - sagot niya

"Kung ganun ay gawin mo na" - Kyran

"Siya lang ba ang sasama saakin?" - tanong ni Axel

"NO!" - sabay na sigaw nila Saxon, Kyran, Priam, Kevin at Zeyton

Nakita ko naman ang pagngisi nila Kai at Ali

Samantalang seryoso lang na nakatingin sila Jair, Chase at Blair sakanila

"Sasama ako" - Yael

"Ang mate niya ang huling nakausap noon ni Luan maliban sa akin" - sambit ko na tinanguan lang naman ni Axel

"Gusto ko lang babalaan kayo ng mabuti na hindi nila dapat tayo makita. Kahit sinuman mula sa nakaraan. Hindi nila tayo maaaring makita o makilala. Maaaring magbago ang kasalukuyan na isang napakalaking problema pag nagkataon. Malinaw ba?" - paliwanag niya saamin

Tumango naman ako samantalang nakatingin lan sakanya si Yael

Hawak ito ng kanang kamay niya. Inalis niya sa bulsa ng suoy niyang pants ang kaliwa niyang kamay na may hawak na isang maliit na punyal

At saka lumapit saamin ni Yael

"I need your hand" - Axel

Iniabot ko ang aking kamay at hiniwa niya ang aking balat gamit ang punyal na nasa kamay niya malapit sa aking palapulsuhan

Agad na tumulo roon ang aking dugo

Namula ang kanyang mga mata maging ng kanyang mga kapatid habanh nakatingin sa tumutulo kobg dugo sa buhangin

"Quit staring" - biglang sigaw ni Axel na ngayon ay nasa dating kulay na ang mga mata

Sabay sabay namang nag iba ng tingin ang kanyang mga kapatid

"Move a little closer" - sambit ni Axel kay Yael na agad namang sinunod ni Yael

Nakita ko namang lumayo saamin sila Astrid

Magkakaharap kami ngayong tatlo nila Axel at Yael na nakahugis tatsulok

"Do you have something that can make us invisible?" - tanong ni Axel kay Astrid

Agad namang naghalungkat si Astrid sa kanyang dimensional bag at saka lumapit saamin na may dalang potion na kulay pilak na likido

"Inumin niyo to. Hindi nila kayo makikita o maririnig. Tanging kayo lamang ang makakaita at makaririnig sa bawat isa"

Inabot saakin ni Astrid ang bote na wala ng takip at saka ako uminom roon at sumunod na tumungga ay sila Yael at Axel

Alam kong hindi na nila kami nakikita pero nakikita ko sila Yael at Axel

"Are you ready?" - Axel

"Kanina pa" - bagot na sagot ni Yael

May kinuha siya sa bulsa ng kanyang suot na panbaba

Isa itong kwintas na gawa sa ginto ang kwintas na may roong locket as a pendant na purong ginto rin

Binuksan niya ang pendant na locket gamit lang ng kanang kamay niya at isang orasan pala ang nasa loob niyon

Isang locket watch

Pagbukas niya noon ay agad namang pumula ang kanyang mata kasabay pagtunog ng kamay ng orasan na pumupuno sa paligid kasabay ng pagtulo ng aking dugo sa buhangin

At unti unti ng nagbabago ang paligid.. Kinakabahan ako at natutuwang makikita ko na siyang muli ngayon mismo. Kahit sa isang nakaraan nga lang

Huminto ang pagbabago ng paligid

Inilibot ko ang aking mata at nakitang nasa pamilyar kaming silid

Silid tanggapan ito ni Luan!

Nasa palasyo kami ng Parua!

Sabay kaming napalingon sa pintuan ng bumukas iyon

At pumasok roon ang matagal ko ng nais makita at mahawakan

Pinagmasdan ko ang kaniyang mukha na palagi kong napapanaginipan

Ang aking prinsipe. Ang prinsipe ng mga nyebe

Kasunod niyang pumasok sa silid ay si Tamara

Nilingon ko si Yael na nasa kaliwa ko

Kita ko sa kaniyang mga mata ang kagustuhan niyang hawakan si Tamara

Pero alam naming hindi iyon maaari

Humakbang kami paatras upang hindi nila kami matamaan kung sakali

"Anong pag uusapan natin Tamara?"

Napapikit ako ng mariin ng marinig kong muli ang malamig niyang boses na tila bumabaon sa aking sistema

"Tungkol sa propesiya"

Naimulat ko ang aking mata ng marinig iyon

Nakita kong tumaas ang isang kilay ni Luan habang nakatingin siya kay Tamara

"At anong tungkol sa propesiya?"

"Luan nagbago ang propesiya. Nangyari ang hindi dapat nangyari at hindi nangyari ang dapat na mangyari"

Anong tinutukoy niya?

"Nabago ang itinakda. Magbabago rin ang hinaharap"

Hindi ko maintindihan

Anong sinasabi niyang nagbago?

May nauna ba siyang nakita na hindi ko alam?

At bigla nalang sumagi sa isipan ko ang hindi pa nasasabi ni Tamara na parte ng propesiya na nakalaan niyang makita bilang gabay

Iyon ba ang tinutukoy niya?

Pero teka. Alam ba iyon ni Luan? Alam niya na ba iyon noon pa?

"Anong nakikita mo ngayon Tamara?"

"Layuan mo si Freya"

"What?!"

"Hindi ka ba nagtaka? Kung bakit ka pa niya nagawang buhayin ni Freya gayong nagamit niya na ang kakayahang iyon saiyo dati?"

Nangunot ang noo ni Luan na nakatingin lang kay Tamara

"Nakipagkasundo siya sa Legendary Phoenix"

Kaya pala alam ni Luan ang kasunduang namagitan saamin ng Phoenix

"Anong kasunduan?"

"Bigyan siya ng isa pang pagkakataong bumuhay. At alam mong napaka imposbile niyon"

Unti unting naging blanko ulit ang mukha ni Luan na tila nagkakaroon na siya ng ideya

"Luan buhay ang hiniling, buhay rin ang sisingilin"

"f**k Tamara! Will you stop the riddle of yours?!" - sigaw ni Luan

"Remind me to kill Luan kapag nahanap na natin siya"

Rinig kong sabi ni Yael na masamang nakatingin ngayon kay Luan dahil sa pagmura at pagsigaw nito kay Tamara

"Buhay ni Freya ang kukuning kapalit ng Phoenix. Pero hindi pa ngayon. Muling babalik ang Phoenix upang kunin ang kapalit sa naging kasunduan nila"

"f**k! Why Freya didn't tell me?!"

"Siguro ay dahil ayaw niyang sisihin mo ang sarili mo"

"f**k!"

Marahas na sinabunutan niya ang kanyang abong buhok

"Layuan mo na siya Luan"

"No! After she offer her life just to save me from death then now you are telling me to leave her?! I won't do that! Mananatili akong nasa tabi niya hanggang sa bumalik ang Phoenix at sa oras na iyon ay poprotektahan ko siya at hinding hindi ko siya ibibigay sa Phoenix!"

Nagsituluan ang aking mga luha ng marinig iyon kay Luan

Hindi niya gustong iwan ako. Pero bakit? Bakit kami pinaghihiwalay ni Tamara? Anong dahilan?

"Kaya nga Luan layuan mo siya!"

Lumapit sakanya si Tamara

"Mas makabubuti kung sa mundo ka ng mga mortal pupunta Luan. Mundong malayo sa mundong ito kung nasaan ngayon si Freya"

Nasa mundo siya ng mga tao! Tama ako ng pakiramdam naroon siya!

Hinawakan ni Tamara ang kamay ni Luan at kita ko ang namumuong luha sa kanyang mga mata

"s**t!" - rinig ko mula kay Yael

"Luan nakikita kong mamamatay si Freya kapag nagsama pa kayo"

Natigilan ako sakanyang sinabi maging si Luan ay natigilian rin sa binitawang salita ni Tamara

"Ang pagsasama niyo ang magiging mitsa ng kanyang kamatayan"

Ang pagsasama namin ang magiging sanhi ng aking kamatayan?

Anong ibig niyang sabihin? Sa paanong paraan?

"Kailangan na nating bumalik" - Axel

Pagkasabi niya noon ay narinig ko na ulit ang tunog ng orasan

Unti unti ng nagbabago ang paligid pero nanatiling na kay Luan ang aking tingin

Tulala lang ako hanggang sa makabalik kami sa desyerto

"Anong ngyari?" - Priam

"Alam niyo na ba kung nasaan siya?" - Saxon

Bigla akong natauhan ng maalalang nabanggit ni Tamara kung saan maaaring naroon ang aking prinsipe

"Nasa mundo ng mga mortal si Luan" - sagot ko

"Saang parte? Napakalawak niyon" - Zane

Oo nga napakalawak nga ng Earth nasaan siya roon?

"Blair can connect places. Kaya niyang malaman ang lugar kung nasaan ang hari ng kadiliman" - Chase

"What the?! Ang galing mong magsalita Chase" - Blair

Agad akong lumapit sakanya at hinawakan ang kaniyang kamay na ikinabigla niya

"Freya anong ginagawa mo?"

Hindi ko pinansin si Kevin

"Nakiki usap ako. Maaari mo bang hanapin siya?"

"M-maari. Pero kailangan ko ang gamit ko na kinuha saakin ng isang hobgoblin"

"Nasa kanya iyon Blair"

Tumingin naman ng masama si Blair kay Axel

"Alam ko!" - may diin niyang sabi

"Alin ba ang tinutukoy niyong nasa akin?"

"Ang ibinigay saiyo ng batang hobgoblin" - Axel

nag-isip naman ako at naalala ko ang regalong bigay saakin ni Elvis

Ang glass hour

Ito rin siguro ang hinahanap noon ni Axel sa mga hobgoblin

Ang unang bagay na ninakaw ni Elvis mula sa iba

Ibinigay ko iyon sakanya na agad niya namang kinuha

"Just on time" - sambit niya habang nakatingin sa huling buhangin na pumatak sa glasshour

Itinapon niya iyon sa ere kasabay ng pagpula ng kanyang mata ay siya namang pagtigil niyon sa ere

Nagsimula muling pumatak ang buhangin pero mas mabilis ngayon

Ngayon ko lang nakuha ang konsepto ng glass hour na ito

Pinagsama ang kanilang kakayahan

Orasang Buhangin

Nakatulala lamang si Blair na parang estatwa habang namumula ang kaniyang mga mata

"Sadya ngang kakaiba ang kakayahang taglay ng mga anak ng dyosa" - Saxon

Tama siya. Mula sa magkakapatid na sila Luan, Haden at Kyran na anak ng dyosa ng kailaliman

Ang kakaibang gandang taglay ni Keres na anak ni Persephone

At ngayon ay ang dalawang anak ni Athena

Ang pagkakaalam ko talaga ay birheng dyosa ang dyosa ng karunungan

Napalingon uli ako kay Blair ng bumagsak na sa buhangin ang kanyang orasang buhangin kasabay ng pagbalik ng kanyang amber na mga mata

"Alam mo na ba kung nasaan siya?" - Tanong ko

Umiling iling naman siya

"Imposibleng hindi mo nalaman Blair" - Axel

Tumingin si Blair kay Axel

"Hindi ako nagsisinungaling. Hindi ko talaga naramdaman ang presenya niya" - sagot nito na nakakunot pa ang noo

"Maging ni Tamara?" - tanong ni Yael

Umiling si Blair bilang sagot

"Napaka imposible iyon. Maliban na lang kung"

Nagkatinginan sila Ali, Chase, Jair at Kai

"Maliban kung ano?" - tanong ko

"Kung hindi niya talaga maramdaman ang presenya niya. Isa lang ang ibig sabihin niyon" - Dion

Nakatingin kami ngayon kay Dion at hinihintay ang sasabihin niya

"Maliban kung wala na talaga ang hinahanap natin"

Agad siyang nakatanggap ng suntok mula kay Saxon

"Sinasabi mo bang patay na si Luan ha?!"

Nakatulala lamang ako habang pinipigilan nila Zeyton si Saxon

Hindi naman siguro.. Mahirap lang talagang mahanap si Luan

Oo ganun nga lang iyon

"May paparating"

Nagsitinginan kami kay Jair at sinundan namin kung saan siya nakatingin

Wala kaming makita hanggang sa unti unting kaming natatanaw na hindi ko masabi kung ano

Ng tumagal ay nakita na namin kung ano at sino ang paparating

Sakay ng puting kabayo si Travis habang kasabay sa mabilis na pagtakbo ng kanyang kabayo si Sky

Bigla akong kinabahan ng makita si Travis na mabilis na pinapatakbo ang kaniyang kabayo palapit saamin

At hindi ko maintindihan kong bakit parang pakiramdam ko ay may hindi magandang nangyari

Ng makalapit siya saamin ay agad siyang bumaba sa kabayo

Nilapitan ko si Sky na nasa totoong anyo niya

Hinaplos ko ang kanyang malabot na balahibo at saka siya nagsumiksik saakin

pinagmasdan ko ang asul niyang mga mata at kita ko ang pag aalala at sobrang kalungkutan doon

"Salamat naman at nakita ko kaagad kayo. Nakasalubong ko sa daan sila Rosh at nasabing dito ang direksyon niyo" - Travis

"Bakit ka naandito Travis? May nangyari ba?" - Priam

Napatingin ako sakanila at saka lumapit kay Travis

Tumingin siya sa akin

At tulad ni Sky ay kitang kita sa kanyang mga mata ang pag aalala at kalungkutan at pagdadalamhati???

"May nangyari ba Travis?" - mahinang tanong ko

"Freya... pinapunta ako rito ni Adreana dahil"

Hindi niya maituloy tuloy ang kaniyang sasabihin na mas nagpapakaba saakin

"Dahil ano Travis?"

"Freya. Ang puno ni Luan..."

Pagkasabi na pagkasabi niyon ni Travis ay agad akong tumalikod at sumakay kay Sky na mabilis namang tumakbo paalis

Narinig ko pa ang pagtawag nila saakin

Hindi hindi maaari

Mabilis ang pagtakbo ni Sky na mas mabilis pa sa vampire speed at sa takbo ng mga lobo

At parang kasing bilis na ng kaniyang pagtakbo ang t***k ng puso ko

Nagsisituluan na rin ang aking mga luha

Panay rin sa pag alulong si Sky.. Isang malungkot na alulong

Hintayin mo ako Luan.. Magkikita pa tayo hindi ba? Baby hahanapin pa kita

Iyon lamang ang nasa isip ko hanggang sa matanaw na namin ang tarangkahan ng Palasyo ng Parua

Malayo pa lang kami ay bumukas na ang tarangkahan at pagkapasok namin ay agad akong bumaba kay Sky na agad namang nag anyong maliit

Dirediretso akong pumasok sa palasyo at nabungaran ko kaagad ang mga Salvatory maging sila Leila at Khali

Nilampasan ko sila at mabilis na tinungo ang daan papunta sa silid kung nasaan ang puno ni Luan

Natanaw ko kagad si Xeon na yakap yakap ang umiiyak na si Adreana

Ng makalapit na ako sakanila ay agad na tumingin saakin si Adrena na mugto ang mga mata

hindi ko na sila hinintay na magsalita at nagmamadaling pumasok na ako sa loob ng silid

Wala ng yelo sa loob. Hindi na ito malamig tulad ng natural nitong temperatura noon. Parang isang ordinaryo na lamang itong kwarto ngayon

Wala na ang mga nyebe na nagsisilbing sahig nito noon. Ngayon ay kita na ang marmol nitong sahig

Pero ang nakapagpalumo talaga saakin ay ang makita ang puno ng aking prinsipe

Humihikbi akong tumakbo papunta sa paanan nito

Kulay kayumanggi na ang kahoy nito at isa na lamang ang natitira nitong dahon

Napatingala ako rito at lumuluhang umaasang may pag-asa pa

Pero ang araw na unang ipinakita saakin ni Luan ang punong ito. Ang punong sumisimbolo sa kanyang buhay. Ang araw na ipinanalangin ko sa mismong harapan nito na hindi ko sana makitang mahulog ang huling dahon nito sa aking harapan

Ay ngayon ay ngyari na

Patuloy sa pag agos ang aking luha habang pinagmamasdan ang huling dahon ng kanyang buhay na nahuhulog pababa sa akin

Inilahad ko ang aking palad upang saluhin ito

At unti unting natunaw ang nyebeng dahon sa aking palad

Hindi hindi ito totoo!

Hindi ito totoo!

"Luannnn!!!!!"

sigaw ko habang nakaluhod sa paanan ng patay ng puno na sumisimbolo sa buhay ng aking minamahal na prinsipe