ISKO VASQUES #boyxboy

Kabanata 10

ISKO POV

Nagising ako ng magaan ang paligid ko. Pakiramdam ko lahat ng stress na meron ako noong nakaraang linggo, nawala bigla. Natagpuan ko nalang ang sarili ko na nakahubad, sinilip ko din ang sahig- malinis na.

Huminga ako ng malalim at saka sinampal ang sarili ko, ayoko naman na magising ako na nananaginip lang- nasakatinuan parin ako.

Sumilip ako sa bendsheet, may bahid ng dugo.

Kinabahan ako sa naiisip ko, "Sumobra ata ako..." bulong ko sa sarili ko.

Nasaan si Allen ngayon?

Lumingon ako sa veranda ng kwarto ko, nakita ko si Allen nakangalumbaba sa railings habang nakatingin ng malayo. Baka hanggang ngayon napapaisip pa siya sa mga nangyari. Hindi ko rin naman siya masisisi, dapat kinontrol ko nalang ang sarili ko kaysa magpadala sa alak sa katawan ko.

Marahan akong bumangon at kinuha ang twalya sa banyo at saka ko tinapis sa bewang ko. Lumapit ako sa kanya at saka siya inakbayan.

"Layo ng tingin mo..."

"Dad-!"

"Goodmorning.." bulong ko sa kanya sabay gulo ng buhok. Bigla siyang napaatras palayo na para bang nakakita ng multo.

“Umm..” hindi siya makatingin ng maayos sa akin.

Mix emotion ako ngayon, hindi ko alam kung ano ang tamang reaksyon sa oras na ito. Pinilit ko paring maging casual tulad ng dati, "Anong oras na? Hindi ba may pasok ka pa? Baka malate ka, babagsak ka na naman sa mga subject mo." wika ko sa kanya, lumayo lang siya ng tingin sa akin. "Natulog ka ba ng maayos?" Hindi parin siya sumagot.

Hindi siya sumagot. Hindi na dapat ako nagtanong. Halata naman amumula ang mata niya, teary eyes pa. Lalo akong natatakot sa magiging reaksyon niya.

Mas mabuting maghanda muna ako ng makakain namin. Ginulo ko ang buhok niya at saka ako akmang lalabas ng kwarto nang-

"Dad..." sambit niya habang nakatingin sa malayo. Hindi ko na alam gagawin ko sa kanya, anumang oras sasabog na si Allen. Kailangan linawin ko na sa kanya ang lahat kaya naupo ako malapit sa tabi niya.

Lumapit ako sa kanya at saka tumingin din sa malayo, sa araw na pasikat palang sa amin. "Nagsisi ka ba sa ginawa natin?" tanong ko sa kanya, hindi siya sumagot. Kailangan kong ipaliwanag sa kanya ng maayos ang lahat, "Alam ko, parehas tayong lasing kagabi. Kahit ganoon, ako dapat ang may kontrol sa ating dalawa- ako ang nakakatanda. Ama mo ako..." paliwanag ko.

Rinig ko ang mabigat niyang bugtong hininga, pero matapos non- hindi siya nagsalita. Nanglingunin ko siya, nagmumugto na ang kanyang mata, "Naiintindihan naman kita, kasalanan ko lahat."

"No. ...." tipid niyang sagot. Yumuko siya sa railings, ayaw ipakita sa akin ang muka niya. "Sorry.. "

"Hindi ba dapat ako ang magsorry?" napansin ko ang panginginig ng braso niya. Mukang eto na sinasbai ko. "Mas nakikita ko sayo ang takot mo sa akin, pakiramdam ko nagi-guilty ako. Kinontrol ko dapat ang sarili ko. Isa lang mapagmamalaki ko sayo, hibdi ko pinagsisihan ang nangyari sa atin." matapos ko sabihin iyon sa kanya, nakarinig na ako ng mga hagulgol mula sa kanya.

"Sorry— Dad..." diri-diretso na siyang umiyak na para bang paslit. Oo, parang paslit na inagawan ng candy. Hanggang ngayon hindi parin siya nagbabago. Ngayon nagiging cute na si Allen sa paningin ko. Pambihira talaga.

Hinawakan ko likod niya at saka ko hinimashimas para kumalma, "Shhh, wag kang iiyak. Kalalaki mong tao, ang babaw ng luha mo." biro ko pa sa kanya. Lalo pa siyang umiyak sa sinabi ko. Hindi ko na alam gagawin sa batang 'to! "Wala ka dapat isipin o ikatakot. Kahit bali-baliktarin ang sitwasyon, anak kita at ang nangyari kagabi, pwede ko naman kalimutan-"

Bigla siyang humarap sa akin habang nakatakip ng kaliwang braso niya ang kanyang mata, "Dad, ako po may problema. Hindi mangyayari iyon kung hindi ko sinimulan. Nahihiya ako sa sarili ko, gusto ko nang magpakain sa lupa." matapos non, inuntog niya ang kanyang ulo sa dibdib ko at saka siya nagpatuloy sa paghagulgol.

Niyakap ko siya ng mahigpit habang pinapatahan, "Wag ka mag-alala, kahit anong mangyari ama mo parin ako, ikaw parin ang gwapo kong anak. Siguro nga weird ang ganitong relasyon natin, sa tingin ko naman walang problema sa akin. Sayo ba?"

"Wala po Dad."

"Good to hear. Wala ka na dapat problemahin. Maliwanag ba?" wika ko sabay ngiti sa kanya habang hinihimas ang buhok niya patalikod.

Nayuko siya sa harap ko at pansin ang pangiti niya ng bahagya, "Thanks Dad..." habang humihikbi. Kahit papaano gumaan na ang nararamdaman ko.

"Walang problema." saka ako ngumiti sa kanya. Bigla ko nalang naalala, "Bago ko malimutan, nasaan na mga classmate mo? Nakakain ba sila?" tumango si Allen.

"Nakaaalis na Dad. May klase sila maaga." sambit nita habang kinukusot ang kanyang mata gamit ng kamao. Ilang sandali pa, tumayo na siya sa kanyang upuan at saka nagpaalam, "Dad bababa muna po ako, mag-aasikaso na ako-" pipigilan ko sana si Allen nang biglang magring ang cellphone sa bulsa niya, may tumatawag

Pagkasagot niya, nakarinig ako ng balita na kumporme sa akin. Rinig ang usapan nila, walang klase si Allen ngayon. Pagkababa ng tawag-

"Mukang wala kang pasok ngayon." sambit ko sa kanya. Napakamot niya ng ulo.

"Parang ganun na nga po Dad." sambit niya. Ilang saglit pa, natahimik ang pagitan naming dalawa. Ngayon nakakaramdam na naman ako ng mainit na tensyon sa pagitan naming dalawa ni Allen.

"Gusto mo ba ulit na- alam mo na." ang lakas ng kabog ng dibdib ko nang tanungin ko siya. Hindi siya sumagot, nakatingin lang siya sa akin. "Hindi naman sa pinipilit kita-"

"Ayos lang po ba?" tanong niya sa akin. Ngayon parang nagliwanag ang aura ni Allen habang nakatingin siya sa akin.

Lumapita ako sa kanya at saka siya hinawakan sa pisngi, "Wala namang kaso sa akin kahit may hangover pa ako. Kahit naman anong mangyari, anak parin kita." sambit ko sa kanya habang gumagapanga ng kamay niya sa likod ng palad ko sa pisngi niya.

"Hindi ka po ba natatakot, Dad?"

Nagtagpo ang noo namin kasunod ng mga bulong ko sa kanya, "Malakas lang ang loob ko dahil nandiyan ka. Sabihin nalang natin na ngayon palang kita nakikilala, at gusto pa kitang makilala." hindi na ako nagdalawang isip pa, nagtagpo na ang labi naming dalawa kasundo ng maiinit na halik.

Sa pagitan ng matamis na labi naming dalawa, may maliit na parte dibdib ko kung saan may malalim na kirot- at ayoko nang maalala iyon.