Fatal Addiction [Tame the Beast Billionaire TAGALOG R-18]

CHAPTER 4

Stella Takahashi’s POV

“YOU CAN OPEN IT, SUN,” saad ulit ng announcer. It was referring to the book in the desk at si Sol ang tinawag nito. Mabilis namang tumayo si Sol at tinungo ang lamesa. Pagbukas na pagbukas ni Sol sa libro biglang nag-iba ang imahe sa flat screen TV. Bumungad sa aming harapan ang mga iba't ibang pangalan, listahan, dumaang shipment ng mga drugs at babae, mga target, Heads na namatay at ang mga dahilan ng pagkamatay nila.

“Manood kayo at pag-aralan ng mabuti.” ani pa ng taga anuns’yo.

“’Andaming pakulo ah’, gumamit pa talaga ng isang gadget.” natatawang komento naman ni Mercy. Siniko naman siya ni Winter. “Shut your mouth, Mercy.” may babala ang bawat kataga nito.

“What is this all about? What’s the matter about that things?” seryusong tanong ni Aria at pati ang mukha nito ay bakas ang pagka seryuso.

“Siguro mga illegal na transaction nanaman.” seryusong saad rin ni Heaven.

Itinuon ko ang aking atens’yon sa harap ng Flat screen, may video’ng biglang nag play. Nangunot ang noo ko ng makitang mga taong nagsusugal lang naman ang laman ng Video.

Napataas ako ng isang kilay ng makitang isang simpleng maikli na video lang naman ‘yon at malapit ng matapos pero kalaunan ay nanlaki ang mata ko ng isang lalaki ang biglang sumulpot sa video hanggang sa matapos na ang video.

Hindi ako pwedeng magkamali. “Si Mister Lucca?” takang tanong ko sa aking sarili, mahilig rin pala ito sa sugal. Napabaling silang lima sa akin.

“Who? Lucca? I can't remember if I already heard that name. But it sounds familiar, there's a lot of Lucca after all.” tugon ni Aria habang napakamot sa kanyang pisnge.

“Lucca? You mean the owner of Darkest Trade Mart? Well, are you sure that he’s in that video?” takang tanong naman ni Sol. Napatango naman ako.

Hindi pa pala nila alam ang tungkol sa dalawa kung misyon na natanggap ko no’ng isang araw.

“A few days ago my handler want to meet me in the bar or club? Ah. The Red Dungeon I don’t really know the difference between club and bar. And then she give me a envelope that contains of the person i’ll hunt and punish, mga listahan, background at picture ang nandoon sa envelope na ‘yon..... Picture ni Mister Lucca.” mahabang saad ko. Napatango’tango naman sila.

“His name is kinda’ familiar too, But I forget where or when did I hear it.” Winter commented. I sigh harshly and give them a small smile.

“Let’s forget it, he’s my own problem and my mission.” nakangiti kung saad at tumayo sabay tingin sa palapulsuhan kong may nakakabit na pambabaeng relo. “I’ll gotta go, may gagawin pa ako.” Nakangiting sabi ko, tumayo rin naman silang lima.

“Me too, i have a filipino lesson with my self. A few week’s I can perfectly speak a Filipino language, trust me.” ngiting sambit naman ni Aria.

Tinaasan naman siya ng kilay ni Winter “You maybe understand and speak Filipino language but your accent can kill it, you better find a tutor.” Winter suggested.

“No thanks, i’m not numb to hired a tutor.” Nakangiting saad naman ni Aria.

“I didn’t mentioned that.” Winter defense. Aria just shrug her shoulder.

“I have a time to closed my Café.” nakangiting saad naman ni Sol.

“I want to have some cappuccino before going home.” narinig kung saad naman ni Mercy.

Tumalikod na ako at itinaas ang aking kamay. “I gotta go! Bye.” huli kong sinabi bago isinarado ang pintuan at tuluyang lumabas.

Saktong paglabas ko ay may sumalubong nanaman sa aking men in black pero iba naman ito. I furrowed at him. “What?” I asked.

Napansin ko kaagad ang hawak nitong isang scented paper na may floral na details. Inabot niya kaagad iyon sa akin. “May nagpapabigay po niyan sa iyo. Someone want to talk to you, Miss Stellar.” malumanay na saad nito.

Napataas kaagad ang kilay ko. May summon nanaman ba na hindi ko alam? O baka naman ang handler ko na nang’pa-prank? “Sino naman?” kunot noong tanong ko at tinanggap ang isang scented paper na nakatupi.

Nakatayo siya ng tuwid sa harapan ko at sinagot ang aking tanong. “Hindi niya po pinapasabi. Ayaw niya pong ipaalam ang kaniyang kataohan maski ilang ulit ko pa siyang pilit na tinatanong.” marahang usal niya. “Ang sabi niya lang ay gusto ka niyang makita. May importanteng sasabihin lang s’ya sa iyo na masyadong confidential.” dagdag nito.

Tumango na lamang ako at maglalakad na sana papaalis ng marinig ko ang komento Mercy. Narinig ko ang pagtikhim nito sa likuran ko. “Sino ‘yan, Sis? Boylet mo?” parang kinurot siya sa singit ng itanong niya iyon sa akin na ikinangiwi ko. Hindi ako nag’atubiling sagutin ang tanong nito. Bahala siya mag’overthink, deserve naman niya. Isa pa wala akong naging boyfriend no, mataas ang standard ko sa lalaki.

Malalaki ang hakbang ko papalapit sa elevator at siya ay mabilis rin na humabol sa akin. Pilit niya akong kinakalabit pero pilit ko lang siyang tinataboy at tinatabig ko ang kamay niya pagnakakaptan niya ako sa balikat. “Sis! Sagutin mo ako. Admirer mo iyan no? Planong mag’confess sa iyo ng harap’harapan.” nanunuksong usal niya.

Inungusan ko lang siya kahit nakatalikod ako sa kanya. Admirer siya diyan, eh, hindi ko nga alam kung kanino galing itong scented paper. Wala akong panahon sa mga lalaki.

“Sis! C’mon, Stellar! Talk to me. Answer my question!” sigaw nito sa nagmamaktol na boses. I can even hear her stomping her feet na parang hindi niya nakuha ang gusto niya. Ilang minuto ay hindi ko na naramdaman ang presens’ya niya sa aking likuran. Napalingon ako sa aking likuran at napataas ang kilay ng makitang hinihila siya ni Heaven.

Hindi ko na sila pinansin at sumakay na lang sa bukas na elevator at pinindot ang secret passage papuntang parking lot kung saan ko palagi ipinaparada ang aking sasakyan. Nang magsara ang elevator door ay kaagad kong binuklat ang scented paper na nakatupi. I frown at the words scripted in the scented paper.

“Meet me in Le Chéri Café, Milady.”

Le Chéri Café, walking distance lang ang LC Café mula rito sa building na pagmamay’ari ng grupo namin. Nagsalubong pa lalo ang kilay ko ng ibalik ko ang aking paningin sa papel. Sino nanaman kaya ang nagpadala nito? The penmanship is quite familiar yet i’m not sure who’s the owner of this penmanship. Baka sa Handler ko lang.

Le Chéri is a Café, I’m sure Café iyan ni Sol. Regular costumer ba ang Handler ko roon? Gabi na ah. Diba dapat sa mga restaurant niya na lang ako inimbitahan?

NANG makarating ako sa bungad ng Le Chéri Café kaagad kong tinignan kung nandoon na ba sa loob ang aking handler o kaya naman ay si Sol. Hindi naman statistic blurd o tinted ang glass wall ng café kaya malaya kong nasisilip ang loob kahit nasa labas lang ako. Nang hindi ko s’ya makita ay napag’disesyonan ko nalang na pumasok. Nang makapasok na ako ay naghanap kaagad ako ng upuan sa medyo walang tao na parte ng Café.

Kalabanan ng nandirito sa Le Chéri ay mga estyudante na nakaharap sa kaniya-kaniyang laptop at mukang nag’re-research.

Pinaglalaruan ko ang papel sa pagitan ng aking mga daliri habang pasulyap’sulyap sa orasan. I’ll wait her here in Le Chéri Café in 30 minutes. She invited me here pero naunahan ko pa siya rito. Ibang klase talaga itong handler ko.

Napailing na lamang ako saka tumayo at pumunta sa may counter para mag’order ng pizza at grapes drink. Nang maka’order kaagad ko iyong dinala sa aking lamesa. Ayaw kong magutom, mahirap na baka himatayin ako.

Bahala siya, ang tagal kasi ng handler ko. Siya ang pinaka’maarteng handler sa lahat, baka nga nagme’make-up pa iyon o kaya naman ay nahihirapan pa sa pagpili ng isusuot nito.

Kumuha ako ng isang slice ng pizza at kumagat. Napapikit ako at napangiti sa sarap ng pizza. Gosh, why pizza taste like heaven? Ninanamnam ko pa ang pizza habang nakapikit kaya lang napatigil ako ng makaramdam ako ng matang nakatingin sa akin.

As i open my eyes all the blood on my face drained when I meet those ruthless gaze of a amber orbs. Kusang nalaglag ang pizza sa plato nito ng mabitawan ko ito. Kinusot ko pa ang aking mata baka pinaglalaruan lamang ako nito pero hindi talaga. Nasa harapan ko pa rin siya na sobrang lamig ang tingin sa akin.

Unti’unting lumalakas ang dagundong ng aking dibdib at ramdam ko ang pagbigat ng aking hininga. Hindi ko alam kong titili ba ako, baka kasi maagaw ko ang atens’yon ng lahat ng mga tao na nasa Café.

It was the same gaze of the man in that night. Minumulto niya ako!?

Pabagsak kong inilapag ang aking kamay sa lamesa at sinimangutan ito. “Sabi ko na sa iyo na wag mo akong multohin eh! Bakit nandito ka? Nagdasal pa naman ako na wag na wag mo akong dadalawin sa panaginip o multohin!” maktol ko rito.

“Ipinagdasal ko rin na sana lumipad ka papuntang langit at wag nagpapahila papuntang impyerno. Hay!!! Bakit mo ba ako dinadalaw?” nagmamaktol ang aking boses habang sinasabihan ang kaluluwa ni Mr. Dark na kaharap ko ngayon.

Sinasabi na nga ba. Kaya unwilling na assassin ako, eh. Natatakot akong pumatay ng tao kase alam kong hindi sila matatahimik at dadalawin nila ako saka mumultohin. He draw his eyebrows together and replied me. “Hindi naman kita minumulto.” inosenteng depensa ng multong si Mr. Dark Andrada, ang engot na bilyonaryong professor.

Hindi ‘raw minumulto, eh, anong ginagawa n’ya rito?”

Sunod’sunod kong iniling ang aking ulo saka mariin na pumikit. “Baka namamalikmata lang ako. Pinaglalaruan lang ako ng aking mata,” mahinang sambit ko pa sa aking sarili at pinipilit itong pinapagaan ng maramdaman kong parang tinambol na drum ang t***k ng aking dibdib.

Minulat ko ulit ang mata at napasimangot akong umiwas sabay kusot sa magkabilaang mata ko. “Mr. Andrada naman!” hindi ko alam kung titili ako, baka nababaliw na ako nito.

Ibinalik ko ang aking mata sa harapan ko. I suddenly feel hopeless when I meet again his cold eyes. I sigh deeply, namamalikmata lang talaga ako pero ilang ulit na akong pumikit, kinusot ang aking mata at kinurot ang aking hita. Tiyak na hindi ako namamalikmata baka dinadalaw niya talaga ako.

Kaagad na nagsitaasan ang aking balahibo sa katawan. Mabilis akong tumayo at akmang pupunta sa may counter para sana e’take-out na lang ang ini’order ko ng may isang mainit na kamay ang kumapit sa palapulsuhan ko na siyang ikinahinto ko at ikinaigtad pero maya-maya ay may napagtanto akong isang bagay.

Hindi naman mainit ang kamay ng mga multo, diba?

Nanlalaki ang mata ko at napaawang pa ang labi ko ng balingan ko si Mr. Andrada ng tingin. “Hindi ka pa patay? Ang init ng palad mo, tiyak hindi ito ang normal temperature ng isang multo,” mahinang sambit ko sa nanlalaking mata. Napatakip pa ako sa aking bibig. “Pero, pano ka nakaligtas? Binaril kita ah! Kung hindi ka man mamatay ng tuloyan ay mamamatay ka pa rin dahil sa blood loss!” gulat na gulat ako habang tinitigan ng mariin ang nakatingalang si Mr. Andrada.

He chuckled lightly before rolling his eyes to me. “Do you think a simple wound can k-ill me? Kahit bata ay kayang gamutin ang ginawa mong pagbaril sa akin. Tinamaan mo ba naman ako sa may balikat ko at walang masyadong na damage sa akin. Kaya hindi ako mamamatay sa gano’ng parte.” walang emosyon ang boses niya pero ang mga kataga niya ay may pagmamayabang.

Nawala ang kaba ko at parang nabunutan ako ng tinik. Matatakutin talaga ako sa mga multo. Mabuti na lang at hindi multo itong si Mr. Andrada.

Napataas ang kilay ko. “Bata? Pinagloloko mo ba ako? Hindi kayang iligtas ng bata ang sarili niya sa ganoong kaganapan. Ang engot mo talaga. Sabihin mo nga sa akin. Professor ka ba talaga?” taas kilay na saad ko.

Doon na nagsalubong ang kilay niya. “What?! Of course i’m a professor! Can you fvcking sit down? Parang minamaliit mo ako sa uri ng tingin mo lalo na’t nakatingin ka sa akin ng pababa,” iretableng usal nito at pinisil-pisil ang aking palapulsuhan.

Napasinghap naman ako ng hangin ng maramdaman ang kakaibang tens’yon ng balat ko sa balat niya.

Tulad ng gusto nito ay bumalik ako sa pag-kakaupo sa aking inuupuan kanina. Pinagsingkitan ko siya ng mata. “Bakit nandito ka?” Walang pasintabing tanong ko.

Sa tingin ko dalawang bagay ang ipinunta niya rito. Isa ay maaaring gusto niyang ulitin ko ang task at sa pagkakataong ito ay dapat hindi na palpak. Pangalawa naman ay baka nagbago ang isip nito at gustong kunin ang ibinayad niya dahil hindi naging successful ang iniutos nito.

Alin kaya sa dalawa? Sana hindi ang una.

Tumikhim ito. “Para singilin ka dahil hindi mo nagawa ang simpleng pinapagawa ko sa iyo-” kaagad kong iniangat ang aking kamay at sinenyasan s’yang huminto.

“Okay, ibibigay ko sa iyo ang pera mo.” Pagdugtong ko sa naputol n’yang sasabihin saka ako sumipsip sa straw ng aking grapes juice.

“No, I don’t need my money. I can easily get and work for it within a second,” tanggi nito sa sinabi ko. Patuloy pa rin ako sa pagkain dahil nabitin ako kanina pero ang atens’yon ko ay naka focus sa kanyang mga sasabihin.

“I know you still remember what I said that night. But I can say it again if you want, just in case you forgotten. Just like I said that night. I need something to spice up my boring life and it means, I want someone that can’t be easily to obtain,”

Nilunok ko ang pizza na nginunguya at sumipsip ulit ng grapes juice. “Wala ako nu’n. Wala akong bagay na paghihirapan mo pa bago makuha. Kaya nunkang ka nalang,” sinimangotan ko siya.

“But you have to pay for your failed task and I don’t need money for a payment. I want something or someone,” ma-awtoridad na usal naman niya. Parang nagpapataw siya ng kautosan.

“Pero wala ngang bagay na mahirap mong makukuha. Lalong-lalo na sa isang taong kagaya mo tiyak na lahat ng gustohin mo ay makakamtan mo kaagad. Tulad nga ng sabi mo nu’ng gabing iyon,” ngiwing usal ko naman. “Iba nalang ang payment. Kahit ano gagawin ko total failed naman ang kinalabasan ng task.” walang choice na sambit ko.

Tumaas naman ang sulok ng labi nito. He give me a devilish smile. “Everything? You sure?” Paninigurado pa niya.

Tumango ako habang sumusubo ng pagkain. Wala akong choice, ayaw niya ng pera kaya iba na lang. Bakit ba naman kasi hindi natupad yung prayer ko. Kahit sana hindi natupad ang panalangin ko ay dapat hindi niya na lang ako nakita. Nakaka-bwesit naman! May isa pa akong mission, eh.

Sana hindi makakasagabal ang ihihiling niya-- “Then, be my maid.”

Hindi ko natapos ang iniisip at wala sa oras akong nabulunan sa sinabi nito.

Darn it... Maid?!