Chapter 20
*Vanessa Martinez*
Natigil kami sa pagtawa nang tumunog ang doorbell. Tumayo agad si Rafael at tinungo ang pinto. Sumilip muna siya sa maliit na salamin bago binuksan.
“Oh bakit para kayong nalugi? Kanina naririnig ko kayong nagtatawanan.” Pabirong sabi ni Ma’am Melissa at tuloy-tuloy na pumasok sa loob.
Ang kaninang saya na nararamdaman ko napalitan na naman ng inis. Nandito na naman siya. Malamang magtatagal siya dito.
Humalik pa siya kay Rafael bago lumapit sa’kin. “How are you? Masakit pa ba? Sorry ulit Vanessa sana mapatawad mo ‘ko.” Nabubwesit man ako sa kaniya, pinilit ko pa ring ngumiti.
“Okay lang po ako Ma’am Melissa, saka aksidente naman po ‘yon kaya okay lang po.” Magalang kong sagot kahit na hindi ko gusto ang presensiya niya dito.
“Good, heto may dala akong
