Chapter 3
1356 Words
Selma De Jesus
"you!" Turo ko sa lalaking nasa aking
harapan Hindi ito nag Salita at mariin lang
itong Naka tingin sa akin, may nakikita
akong takot sa Mata nito na Pilit tinatago.
Talaga dahil pakiramdam kung pulang pula
Ang mukha ko sa Galit.
"Alam mo kung ilang minuto kita ma
papatay?" Malamig na Sabi ko. Wala parin
akong sagot na nakuha dito At Mas lalong
nahahalata ko ang takot sa mukha nito.
Walang Salita akong humakbang Isa,
dalawa, tatlong malalaking hakbang. Sabay
angat ng isa kung paa na biniyayaan ng
Mahabang binti. Sapo ang mukha nito
Sabay tumba. Walang Salitang pumatong
ako sa kanya saka binalian ng leeg.
"five second." nakakatakot na malamig
kung boses. Sabay tayo. Wala akong
sinayang na oras, at nag lakad papunta sa
kinaruruonan ng tatlong lalaking at
nakikipaglaban.
Mabangis na awra ang pinapakita ko sa
kanila. Sumugod ang tatlong lalaki, Akmang
susuntok ang ito, pero laking gulat ng Mata
nito ng wala na ako sa kanyang harapan.
Dahil sa bilis ng galaw ko
ay Naka rating ako sa likuran ng mga ito.
Walang Salitang ginilitan ko ito ng leeg
Galitan ng leeg gamit ang aking kamay.
pumatong ako sa katawan nito saka pinilipit
ang leeg, Talagang naririnig ko kung paano
tumunog ang mga buto sa leeg nito. Hindi
ko man nakita ay Naramdaman kung may
mabilis na lumapit sa akin at akmang
susuntok ito sa akin ng mabilis akong
humarap sa kanya na ikinagulat nito. Saka
ko sinuntok sa sikmura at sinipa ko ang
LaLaking lumapit sa akin na kasamahan
nito , saka Mabilis na umikot saka sinipa
ang isa pang LaLaki na kasamahan nito.
Talagang nawawala ako sa sarili dahil sa
subrang galit na hindi ko maipaliwanag
para akong napasukan ng demonyo sa
katawan. Wala ng Tao sa paligid kundi kami
nalang ng isang Naka itim na lalaki at isa
pang kasamahan nito. ngunit may lumabas
na naman ibang Naka itim kaya Mas na
dagdagan sila, Kumuha ang Lalaki ng baril
pero agad itong pinigilan ng kasamahan.
"kailangan Natin siya ng buhay, na madala
Kay boss ." Sabi nito ng kasamahan nito.
Wala sa sarili akong Mala demonyong
tumawa. Nakakatakot. "hindi kayo
makakalabas ng buhay!!!!" Mala demonyo
kung Sabi, Subrang lamig. Na
dumagongdong, Mabilis akong lumapit sa
mga ito.
"Makikita ninyo, kung paano ko kayo
papatayin." bawat hakbang ko ay may isang
babagsak, kahit gaano sila kabilis ay Mas
natatapatan ko ang bilis Nila. Hindi basta
Ganong kadali ang training ng isang agent.
Bago ibibigay sa amin ang pangalan na
Naka tatak bilang agent ay kailangan muna
namin talunin, ang hayop na nakapaloob sa
aming pangalan. At isang Mabangis na lion
ang tinalo ko, na walang ibang dala kundi
ang sarili at talino. bago ako nagiging isang
ganap na agent lion. At kayo ang makaka
tikim ng galit ko.
Lumapit sa akin ang apat na LaLaki kaya
sinalubong ko ang mga ito. Ng Makalapit
na mga ito ay agad akong kumapit sa isang
tubo ng bakal na malapit sa akin, pinaikot
ang katawan Sabay isa isa itong sinipa.
Binunut ko ang isang baril na nasa gilid ng
bulsa ng Kalaban saka pinaputok sa kanila
isa isa, at tinadtad ng Bala At walang tinira.
Napatingin ako sa palagid at lahat ng Naka
itim ay bagsak at puno ng dugo sa katawan
ang Iba.
Matapos yun ay muli akong lumapit Kay
Jason. Subrang lamig na ng katawan nito.
Umiiyak na binuhat ko ito.
"babe, bakit mo binawi ang Saya na
naramdaman ko kanina? Ang daya mo
Babe, sinabing wag mo akong iiwan."
Umaalog ang katawan ko habang Umiiyak
na hawak ito.
"I'm sorry babe, I'm sorry kung hindi ko na
gamit ang pagiging agent ko para maipag
tanggol kita. Hindi ko kasi yun nalaman
agad na may kalaban sa paligid dahil Sa
Subrang Saya ko kanina, nakalimutan ko na
may nag mamatyag sa atin. Kapag ikaw ang
kasama ko nawawala ang pagiging
magaling kung agent. " hagulhol na bulong
ko dito. Ng makalabas ako ng mall ay nag
si datingan ang mga pulis At ambulance.
Gusto PA Nila ako kausap in pero tinanggi
ko muna iyon at I nuna ko muna madala sa
morgue ang katawan ni Jason.
Madaming pulis sa paligid, Lumabas sa
isang ambulance ang isang grupo ng mga
kalalakihan. May dala itong stretcher at
Doon kinuha sa akin ang katawan ni jason
At ipinasok sa loob ng sasakyan.
Hagulhol ng mommy ni Jason, ang naririnig
ko sa buong silid ng morgue. Habang ako ay
lihim na umiihak, at Talagang sumasakit na
ang mga Mata ko sa Subrang pamamaga,
halos mapuno na Rin ng sipon ang ilong ko,
na sa bibig nalang ako kumukuha ng
hangin. Naka Higa si Jason sa kama na
parang natutulog lang. Ang tama ng baril ay
nasa parte kung saan ang kanyang puso,
dahilan ng pagkawala ng kanyang buhay.
Nakatulala Lang ako na parang robot, kapag
lilingon ay ulo lang gumagalaw. Na wala na
Ang buhay ko. Ang taong dahilan kung
Bakit kailangan in kung mabubay kapag
nasa bingit na ako ng kamatayan kapag
nasa mission bukod sa family ko. mahal na
Mahal ko si Jason Pero ngayon wala na,
wala ng mag papangiti sa akin ng malaki,
Wala ng mag babawal sa akin kumain ng
mani. Muli na naman ako Napa iyak, ng
maalala ko iyon. may allergy kasi ako sa
mani, at makakakain lang ako kapag nasa
condo ni Jason. Paburito ko kasi yun, kaso
nga bawal sa akin, hindi naman
nakakamatay Yung allergy ko dun, sayang
mangangati lang Yung balat ko at kakapal
ang labi. Kahit talak ito ng talak na parang
babae ay Pinapayagan parin ako nitong
kumain at pinag hahandaan ang gamot sa
allergy ko. Sa limang taon naming magka
relasyon puno ng kasiyahan ang puso ko,
kailan man ay hindi ako nito pinaiyak.
Ito na siguro ang kabayaran ng buhay na
kinuha ko. Pero isa lang ang Alam Kung may
Kagagawan nito. At pag sisihan nitong
dinamay pa nito si Jason.
Kasama ang pamilya at kakilala nito ay isa
isang inihulog ang puting Rosas sa libingan
nito. Dalawang araw simula ng mamatay
ang nobyo ko, pero hindi ko parin lubos
maisip na ganito magtatapos ang lahat.
Nanginginig ang kamay ko habang hawak
Ang Rosas, ito na ang huling araw na
masisilayan ko ito ulit.
"I love you babe, at miss na kita. Namimis
ko na agad ang malakas mung tawa kapag
naaasar mo ako. " Hagolhol na pag iyak ko
hindi ko mapipigilan ang pagka miss ko sa
Kanya, Dalawang araw palang ng kanyang
pagkawala ay hinahanap ko na kaagad ang
presensya niya.
Ilang oras pa ang Naka lipas, at umalis na
Rin ang mga ma gulang ng nobyo ko, hindi
naman ako sinisisi ng mga ito sa nangyari,
at Alam Nila kung gaano ko kamahal ang
anak Nila. Ngayon mag isa akong
nagdadapamhati hanggang ako nalang ang
natira sa simenteryo, mula sa di kalayuan
ay nahagip ng paningin ko ang isang
kotseng nakaparada sa ilalim ng malaking
puno. bukas ang bintana pero hindi ko
maaninag ang taong sakay Doon. Alam
kung ako ang pinapanood ng Tao sa loob ng
kotse. At malakas ang makiramdam kung
may kina laman ito sa pagka wala ni Jason.
Sandali akong tumingin sa lapida at saka
binawi ang tingin at ibinalik sa kotse.
Tumayo ako at saka nag lakad papunta sa
kotse. Kita ko kung paano nag Sara ang
bintana ng kotse. Kaya lumakas ang
kagustuhan kung makalapit. malalaking
hakbang ang ginawa ko para tuluyang
makalapit sa itim na kotse.
Akmang kakatok ng bilang bumukas ang
pinto at mabilis na lumabas ang tatlong
lalaki at nilagay ang panyo sa ilong ko.
Sa lakas ng mga ito ay hindi ako nakapalag.
At nanghihina din ang katawan ko dahil sa
ilang araw na walang sapat na kain at tulog.
nakita ko ang isang lalaki sa loob, lalaking
di ko Alam Kung saan ng galing, dahil sa
Subrang ka gwapuhan, nakangiti ito, pero
Ibang klasing ngiti iyon. Nakakatakot kung
isa Kang ordinaryong tao. Pero wala akong
kinakatakutan, maliban sa pamilya ko.
Nanghihina ang tuhod ko, ng binuhat ako
ng kung sino at pinasok sa loob. "good job."
rinig kung Sabi bago ako Nawalan ng Malay.
- Writer
