Twenty-nine
Tanghali na ng magising ako. Masakit ang katawan at pakiramdam ko'y pagod na pagod. I can still remember what Shade and I did. He helped me to forget what happened.
"Breakfast in bed!" nakangising sabi ni Shade. May dala itong tray at naka apron pa ito. Napaangat ang kilay ko na pinagmamasdan ito. Baka sunog nanaman ang ipapakain nito sa akin.
"Stop looking at me as if iniisip mo kung sunog nanaman ang ipapakain ko sayo!" napangiwi ako ng marinig ang sinabi nito.
"Paano mong nalaman ang iniisip ko?" tanong ko rito. Sumimangot ito.
"So 'yon nga ang iniisip mo? Heay, I tried my best! I really listen thoroughly to Chef while he's guiding me in the kitchen! And he said it's delicious naman!"
"Dear husband---walang aamin sayo ng harap-harapan dahil takot lang nilang matangga
