Sleeping With My Boss

Chapter 4

"Hi, come in."

Binuksan ni Mrs. Herrera ang pintuan. Nakangiti siyang tumalikod agad, kaya dali-dali akong sumunod habang hinihila ang maliit kong suitcase. Wala masyadong laman ‘yon—ilang damit lang, sapat para magsimula. Habang naglalakad kami sa mahaba at eleganteng hallway papunta sa elevator, pinipigilan kong kabahan. First day ko, at ayokong malate. Ayokong mapaisip silang irresponsible ako.

Pagpasok namin sa elevator, pareho kaming tahimik sandali. Nakatayo lang kami side by side.

“So how’s your morning so far?” tanong ni Mrs. Herrera habang nakatingin sa akin.

“It’s okay so far, Mrs. Herrera. And yours?” sagot ko sabay tanong pabalik—syempre, basic courtesy.

“Please, call me Amanda. Mrs. Herrera makes me sound old, eh nasa twenties pa lang ako,” sabay tawa niya nang mahina.

“Ah okay, Amanda,” mabilis kong sagot, agad akong nag-adjust.

“There, sounds much better,” sabi niya na may konting ngiti. “I’m actually in a bit of a rush to get you settled. Sasama pa kasi ako sa husband ko, may meeting kami.”

Tumango lang ako bilang sagot. Pagbukas ng elevator, lumabas kami sa isa pang hallway. Mas magara ito, may mga paintings na mukhang sobrang mahal. Tipong isang painting lang, pwede mo nang ipambili ng kotse. Hindi ko mapigilang mapatitig.

Huminto siya sa isang pinto at binuksan ito.

“This will be your room. Your outfit is on the bed. Pero no pressure—hindi mo naman kailangang isuot ‘yan palagi. Just wear kung ano 'yung comfortable and presentable,” sabi niya habang pumasok ako para silipin ang loob.

Medium-sized ang kama. May full-length mirror pa sa tabi para makita ko buong sarili ko. Sa sulok may maliit na glass table, at sa kaliwang bahagi ng room may leather couch at isang bookcase. Cozy pero classy ang dating.

“Thank you, Amanda,” sabi ko habang lumingon sa kanya.

“You’re welcome. Now hurry and change, then meet me downstairs,” utos niya bago siya lumabas ng kwarto at isinara ang pinto.

Gusto ko sanang i-explore pa yung room pero naisip ko, baka maghintay siya sa baba. Kinuha ko na lang agad yung maid uniform sa kama—black and white ang kulay, at sakto ang fit sa akin. Tamang haba naman, hanggang tuhod, so tingin ko okay lang. Mabilis akong nagbihis at bumaba.

Pagdating ko sa living room, parang scene sa pelikula. Ang ganda ng lugar—parang hotel lobby pero mas elegant. Paglingon ko, may nakita akong lalaking naka-upo sa couch. Nakakross ang legs, at seryoso ang expression.

Nagtagpo ang mata namin. He had striking blue eyes, sharp jawline, at neatly styled na dark hair. Honestly, ang lakas ng presence niya. Familiar siya, pero hindi ko ma-place kung saan ko siya nakita o naaalala.

Binaba niya ang paa niya mula sa pagkakakross ng legs at umayos ng upo, sabay tingin sa akin from head to toe. Sandali siyang parang naguluhan bago muling naging serious ang expression niya. Kinagat ko ang labi ko at inilagay ang mga kamay sa likod ko.

Biglang dumating si Amanda, at tumayo agad ang lalaki. Nilapitan niya si Amanda at may bumulong sa kanya—hindi ko narinig kaya kunyari hindi ako interesado. Nagkunwari akong busy tumingin sa paligid.

“Raphael, this is Calista, she’s the new maid. Calista, this is my husband. Kapag wala ako, siya ang bahala sa'yo,” pagpapakilala ni Amanda.

“Yes Amanda, nice to meet you, sir,” sagot ko, medyo nauutal habang lumulunok ng mahigpit.

Tumango lang si Raphael, walang sinabi. Biglang tumunog ang phone ni Amanda, at dali-dali siyang kinuha ito mula sa purse niya, tapos umalis muna ng kwarto.

“Calista, I hope you’re good enough for this job,” sabi ni Raphael, malamig ang boses habang lumalapit sa akin.

“Yes sir, I am,” sagot ko, diretso sa mata niya kahit kinabahan ako. Mas matangkad siya sa akin—sobrang intimidating. Well, lagi naman akong na-intimidate sa matatangkad.

“Come on baby, we don’t want to be late for the meeting,” balik ni Amanda na may halatang pagmamadali. Tumango lang si Raphael at binigyan ako ng isang huling tingin bago siya umalis.

“Make yourself at home. Si Francis, yung gardener, andiyan din—papasok na rin ‘yan,” dagdag pa ni Amanda bago siya tuluyang lumayo.

Huminga ako nang malalim. Ang unang dapat kong gawin ay maglinis ng master bedroom, na feeling ko nasa itaas. After konting ikot, nahanap ko rin ang isang malaking pinto—engraved at mukhang importante.

Pagbukas ko, confirmed. Master bedroom nga. Ang ganda. Literal na breathtaking.

Pumasok ako at hinaplos yung kama. Ang lambot ng tela—posibleng silk. Mahal for sure. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Alam kong baka may camera, pero bumagsak pa rin ako sa kama at nag-rub lang sandali. Ang bango, ang lambot. Nakakawala ng pagod.

Pero biglang—“Ahem.”

Napatalon ako. May nakatayo sa may pinto, naka-cross ang braso, halatang hindi natuwa. Matangkad, moreno, broad shoulders, at kalbo—pero bagay sa kanya. Malalim ang mata at malalim din ang boses nang magsalita.

“You must be the new maid?” tanong niya, obvious ang irritation sa boses.

“Yes…” sagot ko, mahina habang kinakagat ang labi ko.

“Never in my years working here have I ever seen a maid get comfortable sa kama ng boss ko,” he said, serious pa rin.

Napalunok ako. Alam kong mali ‘yon. Pero ang inviting kasi talaga ng kama!

“That was quite brave, pero huwag mo nang uulitin. Unless gusto mong ma-fire agad—and I’m guessing, first day mo pa lang,” dagdag niya. Tumango ako agad-agad.

“Francis, the gardener. Ako lang ang kaibigan mo dito, nice to meet you,” sabay extend ng kamay niya.

“Calista, nice to meet you too,” sagot ko habang nakangiti, saka ko siya kinamayan.

Ngumiti rin siya—ang puti ng ngipin niya, parang toothpaste commercial. Binitawan niya kamay ko at tinawag ako.

“Follow me,” sabi niya, at sinundan ko siya papunta sa isang maliit na closet na puno ng cleaning materials. Kinuha ko ang vacuum habang siya naman, nilapag ang maruming gloves sa table.

“So, eto lahat ng kailangan mo panglinis ng bahay. Punta lang ako sa baba, mag-aalmusal. Kapag tapos ka na, sumabay ka,” sabi niya.

“Will do,” sagot ko habang nakangiti. Umalis na siya.

Bumalik ako sa master bedroom. Nilatag ko ulit ang kama, tapos sinimulan ko nang i-vacuum ang buong room. Pagkatapos ng halos kalahating oras, pawis na ako at pagod. Pero at least tapos na.

Binalik ko ang vacuum sa storage bago naglakad pa-baba—naghanap na ako ng kitchen.