PARA KAMING lalong napapasayaw sa bawat pagbuhos ng ulan. At parang may kung anong nagtuturo sa puso ko na enjoy-in iyon kasama siya. Hindi ko alam pero ang pagdikit ng aming mga katawan ay nagbibigay ng kung anong epekto sa akin. Inalala ko ang sandaling pareho kaming nagpe-perform noon sa harap ng maraming tao, ang pinagkaiba lang ngayon ay tanging ang ulan at langit lamang ang audience namin.
Hanggang sa hindi sinasadyang magtagpo ang mga mata namin. Habang wala pa ring tigil sa pagbuhos ang ulan. Ganoon pa rin ang aming posisyon, kung saan ay nakayakap ang kaniyang dalawang braso sa aking bewang habang ang isa ko namang kamay ay nakakapit sa kaniyang batok habang nakaliyad ako. Hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman lalo na nang magbadya siyang ilapit ang kaniyang mukha sa akin.
