CHAPTER 17
1253 Words
LISA MAE' POV
"Okay, class, pass your papers forward. Finish or
not finish," napahinga ako ng malalim. Buti na lang
nasagutan ko lahat.
Exams are exhausting but l'm still fighting. Go, go,
go! Wahaha, self!
Pangalawa na sa huling subject namin ang exam na
'yon at lambot na lambot na ako. Sobrang sakit na
rin ng ulo ko. Nakaupo lang naman ako habang
nag-eexam pero hindi ko alam kung bakit ako
napapagod. Damn, it!
Mabilis naming natanggap ang test papers namin.
Medyo pasulyap-sulyap ako sa nakangising si
Tomy habang nagsasagot na para bang sisiw na
sisiw lang ang mga tanong at ang baliw ang gwapo
tingnan!
His face looks like as if he's not f*****g tired.
Parang enjoy na enjoy pa sya sa pagsasagot ng
mga tanong.
Muli kong ibinaling ang pansin ko sa test paper ko.
Mabilis ko rin namang nasagutan pero napapagod
na talaga ako.
Mabuti na lang at maghapon ang exams namin
para rest day namin bukas. Gusto ko nang tapusin
ang paghihirap ko at ayoko nang maghirap pa
bukas. Tama na 'yong isang buong dire-diretsong
paghihirap lang hindi 'yong uunti-untiin ko pa!
At dahil nga nasa Section E ako, ang mga kaklase
ko ang bilis natapos. Parang wala lang sa kanila
ang exams pero may iba rin namang
nangangamote na dahil hindi alam kung ano
isusulat sa papel lalo na't karamihan ay
identification.
ldagdag mo pa 'yong mga teacher na ang dami-
dami ng items ng exam na inihanda samantalang
hindi naman nagtuturo. Kung wala nga lang sana
akong galang, baka nasabihan ko na sila ng 'Anong
karapatan mong magpa-exam?!' Nanggigigil ako sa
kanila! Sarap pilipitin ng leeg. Binabayaran sila
para magturo tapos magpapapetiks-petiks lang
sila.
Hindi rin naman kasi natin masisisi ang nga
estudyante kung mangamote sila sa exams. Dahil
MINSAN''yong'IBANG' teacher ang lakas magpa-
exam samantalang hindi naman nagturo! Hays,
salot sila sa lipunan, self!
Nang matapos kami sa exams, kaagad akong
nagdiretso sa gilid ng soccer field at umupo sa
bakanteng bench na nando'n. Hinayaan ko lang
ang sarili kong hampasin ng sariwang hangin dahil
pakiramdam ko'y medyo gumagaan ang
pakiramdam ko sa preskong hangin na yon.
Hinayaan kong Liparin nito ang nakalugay kong
buhok. Nakatulala ako sa gitna ng soccer field at
tinititigan ang mga buhangin na nililipad ng
hangin.
Para silang mga bagay na walang direksyon ang
pinupuntahan. Dust were just letting the wind
control them with its flow.
Kagaya sila ng mga taong nagpapakontrol sa pera.
That dusts were like those people that letting
themselves being controlled by the flow of that
strong winds of money. Some people can't control
money because money are controlling them.
Those dusts were like those children that going on
flow of trending winds. Okay lang kahit magmukha
silang pokpok o clown sa kapal ng make-up nila
basta makasabay sila sa uso. Okay lang kahit
lumabas na ang pusod o kahit kaluluwa nila basta
makasabay sila sa uso. Nagpapadala sila sa
malakas na hampas ng hangin. Their eyes were
open but their minds are didn't. Generation is
controlling us.
Just a little s**t of huge sad reality.
Napatigil ako sa pag-iisip nang maramdaman kong
may umupo sa tabi ko. He's wearing his serious
face at hindi 'man lang nya ako tinapunan ng
tingin na para bang hangin lang ako sa kanya.
"Are you tired?" Tanong nya pero nang tapunan ko
sya ng tingin, the pair of his eyes is settles on the
soccer field.
"Hindi obvious?" I answered him a question with
so much sarcasm. "Ikaw, kanina? Para kang enjoy
na enjoy sa pagsasagot ng test paper, ah?
He just answer me a sexy chuckle. Pero nasa
soccer field pa rin nakatuon ang mga mata ni
Tomy.
"Are you ready for your debate? Next week na
yon," maya-maya ay basag nya sa katahimikan na
bumalot sa'min.
Parang nanlumo ako sa pagpapaalala nya sa'kin
no'n. Another stress and exhausting week. Parang
mas makabubuti sa'kin ang mag-muni-muni para
handa ako sa darating kong laban. Para akong
tandang na lalaban ng sabong na walang tari. Para
akong sundalo na sasabak sa gyera nang walang
sapat sa tapang at lakas ng loob.
"Hindi pa ako handa, e," I answered at muli ko na
ring itinuon ang pansin ko sa gitna ng soccer field.
"Can l ask you for a dinner?" Pasimple nyang
iniakbay ang braso nya sa sandalan ng bench.
"Huh?" Pinangunutan ko sya ng noo. At nang
balingan ko sya, he's grinning at me.
"You're my neighbor. Hindi naman problema kung
gabihin tayo," hinawi nya ang takas kong buhok at
isinukbit nya'yon sa tenga ko.
"Okay,"I rolled my eyes. Hilong-hilo na nga ako sa
exams na 'yon tapos mapipilitan pa akong mapa-
irap sa gwapong mukha ng isang 'to! Grabe!
"Yes!" Sumuntok pa sya sa hangin at niyakap nya
ako mula sa tagiliran.
Muli na namang bumilis ang t***k ng tanga kong
puso at natigilan ang buong sistema ko na parang
napawi lahat ng pagod ko mula sa exams dahil sa
yakap nyang 'yon. Parang ayoko nang umalis sa
gitna ng mga bisig nyang nakapalibot sa bewang
ko.
Parang huminto ang oras dahil sa paningin ko'y
parang kahit paghampas ng hangin ay unti-unting
bumabagal nang dahil sa yakap nya. I feel so
comfortable between his hugs.
"I have to go, love. Hindi na kita ihahatid. I need to
prepare!" Mabilis syang tumayo at hinalikan ang
pisngi ko. Wala akong nagawa kung hindi
pagmasdan ang matamis nyang ngiti habang
papalayo sa'kin.
Hindi ko maiwasang mapangiti habang umiling
Damn, Tomy! Why would I letting myself being
attached to you? Why am I happy just because of
your presence? Why do my heart beats so fast
when you're around? What's happening to me?
--
Nakahilig ang ulo ko sa malambot na sandalan ng
sofa habang nakatitig sa kisame. I let myself to
relax and feel the soft sound of silence. It feels so
good. Para akong nasa ulap lalo na nang bahagya
kong isara ang talukap ng mga mata ko.
Pero nabalot ako ng pagka-irita nang biglang
tumunog ng sunod-sunod ang doorbell ng condo
ko.
Naiinis akong tumayo at kung sinoman ang nasa
likod ng pinto ng 'to, mauubihan talaga sa'kin.
Pero kaagad kong kinain ang inisip ko nang makita
ko ang gwapong mukha ni Zack while he's sexily
smiling at me.
"Let's eat?" Nakangisi nyang inilahad ang kamay
nya sa'kin. Pinasadahan ko ng tingin ang suot
nyang long sleeves na naka-tuck in sa slacks nya at
nakasuot ng makintab na black shoes.
Really?
"Wait, liligo lang ako. Tingnan mo, naka-uniform
pa ako, oh?" Akma na akong babalik sa loob pero
kaagad nyang hinablot ang siko ko.
"No need. Tayo lang namang dalawa ang nando'n.
Ako lang ang kaharap mo and you don't need to
make your self presentable 'cause I admire you
whatever you looks like" he sweetly smiled at me
at muli nyang inilahad ang kamay nya na kaagad
ko namang tinanggap kahit may pag-aalinlangan
sa parte ng sistema ko.
Until now, my heart is still pounding so freaking
hard dahil sa sinabi nya. He admires me? Damn!
Nang makapasok ako sa condo nya, nanuot sa
ilong ko ang mabangong panglalaking amoy na
nakaka-adik amoyin.
Ganitong-ganito ang amoy ng pabango nya. And
I'm f*****g addicted with this smell.
The moment we reached the dining table, my
heart pounds so hard again. Nanlalamig ang
kamay ko habang nakahawak sa kamay nya.
Parang tinunaw ang puso ko sa sobrang romantic
ng mesa at naramdaman kong nag-init ang mata
ko and my tears was about to fall.
---
Thankyou mehloves
vote for me ah muuaaaa
- Writer
