Chapter 4
1696 Words
NAKAALIS na halos lahat ng maintenance staff nang natira na lamang si Helena sa lounge. Ang natitira pang babae, na tila mas matanda sa kanya ng kaunti, ay nag-aayos ng buhok at nilalagyan ng lipstick ang kanyang labi.
"Bago ka?" tanong nito, habang inaayos ang kanyang buhok.
Tumango si Helena at tiningnan ang lounge. Napagtanto niyang doon siguro siya matutulog.
"Aling floor?" tanong ng babae.
Pinagmamasdan ni Helena ang babae habang sinusuklay nito ang kanyang buhok. Maganda ito—medyo maputi, mahaba ang buhok, at makintab.
"40th," sagot ni Helena.
Nanlaki ang mata ng babae. "Kay Mr. Montenegro?"
Tumango si Helena at nagulat sa reaksyon ng babae.
"Oh my God! Sobrang gwapo no’n at sobrang hot! Nakita mo na ba siya?" tanong ng babae, halos hindi mapigilan ang kilig.
Tumango ulit si Helena habang kinukuha ang isang unipormeng kulay royal blue na mukhang magiging bagong uniporme niya.
"Tapos? Sobrang gwapo niya 'di ba? My gooood. Ang swerte mo naman," nanggigil na sabi ng babae. "Pinangarap ko talaga na sa 40th floor ako ma-assign! Tapos anong nangyari nung nagkita kayo?"
Napangiwi si Helena. Naiintindihan niyang gwapo nga si Mr. Montenegro—naaalala niya ang matangos na panga, ang kilay, at ang nipis ng labi nito. Pero tila wala na siyang pakialam sa pisikal na anyo kapag masahol ang ugali.
Umismid ang babae nang sinabi ni Helena na hindi niya nagustuhan ang ugali ni Mr. Montenegro at mukhang ayaw nito sa kanya. Pinaalis siya ni Mr. Montenegro nang una silang magkita at tinapon nito ang kanyang resume.
"Alis lang ako. Umalis na daw si Ms. Mendez, okay na ang Finance! Hay salamat at makakauwi na ako!" sabi ng babae bago umalis.
Pagkaalis ng babae, naisipan ni Helena na lumabas ng building. Nakasuot na siya ng uniporme at nagpasya na bumili na lang ng mga delata imbes na kumain sa Jollibee. Isang delata sa isang araw. Siguro naman ay mabubuhay siya nito. Mabuti na lang at may libreng matutuluyan siya. Sana ay hindi siya ituring na pabigat dahil doon siya natutulog.
Bumili siya ng walong de-lata at nagpasya na kumain sa karindirya o fastfood minsan para hindi nakakaumay ang de-lata. Magtatagal pa ang biyahe pauwi, kaya kailangan niyang magtipid. Kapag nakaipon na siya, siguro makakapag-renta na siya ng isang space. Mas maganda iyon dahil may sariling kama, banyo, at paglalagyan ng gamit. Sa building kasi, common lang ang banyo.
Pagbalik ni Helena mula sa grocery, wala na roon ang bag ng babae. Mukhang umalis na ito. Kumain muna siya at natulog, palaging ginigising ang sarili dahil natatakot siyang hindi magising ng 10:30. Wala siyang cellphone kaya walang pang-alarm.
Limang beses siyang nakatulog at nagising hanggang sa mag-10:15 na. Naghilamos siya, nag-ayos ng damit, at pumunta na sa 40th floor para makapaglinis.
Tinali niya ang mahaba niyang buhok at pinindot ang 40 sa elevator. Matapos ang ilang sandali, bumukas ang elevator at sinalubong siya ng medyo madilim na opisina.
May double doors pa bago makapasok. Kinuha niya ang mop bago pumasok at nagsimulang mamulot ng basura. Nakita niya ang iba't ibang punit na papel. Siguro ito ay pinunit ni Mr. Montenegro sa sobrang galit. Napangiti siya habang iniisip na galit na galit si Mr. Montenegro. Bakit pa magagalit ang mga tao kung sobrang yaman na nila? Kung may pera siya, araw-araw na siyang nakangiti.
Ngunit natigilan siya nang makakita ng isang kakaiba. Tinukod niya ang mop sa sahig habang iniangat ang sarili para tignan ang napulot na kulay pulang strings. Ilang sandali pa bago niya nalaman kung ano iyon.
"Panty?" bulong niya sa sarili.
Luminga-linga siya hanggang sa marinig ang mumunting ungol mula sa mesa ni Mr. Montenegro.
Nanlalaki ang mga mata ni Helena habang nakahawak sa mop. Kitang-kita niya ang nakahubad na likod ni Mr. Montenegro habang itinutulak ng pabalik-balik ang kanyang sarili sa isang babaeng nakahilig sa mesa nito.
Pinasadahan niya ng tingin ang hubad na likod ni Mr. Montenegro. Ang mga muscles nito ay sumasabay sa ritmo ng pagtulak sa babae. Nakatayo siya at nakahawak sa baywang ng babae habang ginagawa iyon. Ang babae ay tila nasasarapan, ang mga ungol at sigaw nito ay dinig na dinig sa opisina.
Ang babae, na may mahaba at kulot na buhok, ay nakahilig sa mesa, ang mga binti ay nakapulupot sa baywang ni Mr. Montenegro. Ang matinding pagnanasa sa pagitan nila ay malinaw na malinaw. Ang babae ay tila ang girlfriend ni Mr. Montenegro, at ang kanilang pagtatalik ay tila wala nang pakialam sa paligid. Ang ungol at pagsigaw ng babae ay umabot sa isang rurok, napakabigat na ang atmospera ng opisina ay tila nagliliyab sa init ng kanilang pagkakaalab.
Tumindig ang balahibo ni Helena sa sigaw ng babae. Ang reaksyon nito ay tila isang kaguluhan sa katahimikan ng gabi sa opisina. Tumitig siya sa dalawa, hindi makapaniwala sa nakikita. Napansin niya ang malalim na pagtanggap ng babae sa nararamdaman, ang pag-ikot ng katawan nito sa ritmo ng pagkakakabit ni Mr. Montenegro sa kanya.
Ang ingay ng mga ungol at sigaw ng babae ay tila umaabot sa rurok ng kabigatan, habang ang kanilang pagtatalik ay tila walang pakialam sa kanilang paligid.
Huminga ng malalim si Helena at unti-unting umalis sa silid. Napaka-wrong timing talaga. Nais niyang umalis sa opisina, ngunit ang kanyang mga paa ay parang nakapako sa lugar. Ang senaryo ay masyadong shocking, at hindi niya malaman kung paano siya magtatago sa nakakahiya at hindi kanais-nais na sitwasyon na ito.
Habang naglalakad siya palayo, narinig niyang magbago ang tunog ng ungol sa mas mababa at mas malumanay na tunog. Mukhang nagtatapos na ang kanilang pakikipagtalik. Napansin niya ang pahayag na tila mas mabigat kaysa sa dati—tanda ng pagkapagod at kasiyahan mula sa dalawa.
Nakapagdesisyon si Helena na dapat niyang umalis at huwag nang magtagal pa sa lugar na iyon. Tumingin siya sa paligid at nagpasya na maghanap ng ibang lugar upang magpahinga. Naglakad siya sa kahabaan ng corridor, iniisip ang kanyang nakita.
Pagdating sa lounge, nakita niyang naiiwan ang kanyang mga gamit doon. Nakita niya ang mga delatang binili niya, at napag-isip na baka mas mabuti pang umalis muna siya sa floor na iyon.
SA GABING iyon, halos hindi makatulog si Helena. Hindi niya makalimutan ang nakita noong nakaraang gabi, ang mga daing ng babae, at ang mga galaw nila. Puyat na puyat siya kinaumagahan, pero kinailangan niyang itabi ang mga alaala ng nangyari. Lumabas siya ng building upang bumili ng kanin sa isang fastfood, ngunit napansin niyang marami siyang kakailanganin, tulad ng sariling plato, kutsara, tinidor, at baso. Mabuti na lang at may mga ganoon sa Lounge, kaya nanghiram siya.
Nagsidatingan na ang mga crew. Marami siyang nakilala, karamihan ay matatanda na, tulad ni Mang Carding at Aling Nenita. Halos lahat sa kanila ay pamilyado at may edad na. Mayroon ding katulad ni Bea na ka-edad niya, ngunit mailap din ito.
"Bibilisan ko ang paglilinis ngayon. Binyag ng apo ko, e," sabi ni Mang Carding.
Nagulat si Helena, hindi niya akalaing may apo na si Mang Carding sa kabila ng edad nito.
"May apo na po kayo? Hindi halata!" Nakangisi niyang sinabi.
"Alam mo naman ang mga bata ngayon, Helena," sagot ni Aling Nenita. "Opo, e. Disisais pa lang 'yong anak ko, may anak na rin."
Napalunok si Helena sa pag-iisip na bata pa ang anak ni Mang Carding at may anak na. Ang mga nangyari noong nakaraang gabi ay hindi mawala sa kanyang isipan. Sinubukan niyang kalimutan iyon habang nagsimula ng maglinis kasama si Bea.
Pag Sabado, half day lang. Kailangang maglinis ng kaunti dahil wala nang pumapasok sa weekends. Ang tanging pumapasok ay ang may mga importanteng gawain.
"Tapos na ako!" sabi ng isang lalaki na pinaka-maagang nakarating.
Nagmadali si Helena sa pagkuha ng mga gamit, iniisip kung nandoon si Mr. Montenegro sa taas. Bago mag-elevator, nilapitan siya ni Bea.
"Helena... May gagawin ka mamayang gabi?" tanong nito.
Umiling si Helena. "Wala. Dito lang ako."
Ngumisi si Bea. "Kasi ganito... may part-time job ako kada Friday at Saturday," sabi niya, na para bang excited na excited.
Nagkasalubong ang kilay ni Helena sa pagtataka. "Anong part-time job 'yan?"
"Revel at the Palace," sagot ni Bea.
"Ano 'yan, club?" napangiwi si Helena.
"Oo, teh. Magbebenta tayo ng alak at magse-serve ng drinks sa mga bar. Mahaba ang binti mo at makinis. Pwede kang makasama. Kaya lang..." sumimangot siya, "baka hindi ka pwede kasi masyado kang bata. Isang libo ang kita kada gabi."
Nagulat si Helena sa halagang iyon. Kakaunti na lang ang pera niya, at ang makakuha ng karagdagang pera ay nakakaakit. "Sige, excited akong subukan!"
Kumalas sila ng cart at sumakay sa elevator. Sakto naman na si Mr. Montenegro kasama ang mga pinsan niyang si Vincencius at Roble ang nasa loob.
"Twenty na ako! Pwede na ako doon!" sabi ni Helena kay Bea, bago sumara ang elevator.
Dahil sa pagkakabente ni Helena, nagtataka siya kung mukha siyang bata sa paningin ni Bea. Sumama siya sa elevator, at hindi maiwasang mapansin ang titig ni Mr. Montenegro sa kanya.
"Bea, twenty na ako!" sinabi ni Helena ulit. Tumango si Bea bago lumabas ng elevator.
Mabilis ang t***k ng puso ni Helena dahil sa kanyang sinabi. Bakit kaya nakatitig si Mr. Montenegro sa kanya? Naalala niya ang nangyari kagabi at nakaramdam ng kaba.
Si Vincencius at Roble ay may mga plano sa pagpunta sa isang gig at nagbiro habang sila ay umaalis. Samantalang si Mr. Montenegro ay tahimik na nagtatrabaho.
Pagdating sa opisina ni Mr. Montenegro, nagsimula si Helena maglinis ng malalaking salamin mula kisame hanggang sahig. Hindi maiwasan ni Helena na mag-alala dahil alam niyang nakikita siya ni Mr. Montenegro.
"Did you see me last night?" biglang tanong ni Mr. Montenegro.
Napatalon si Helena sa tanong. Binaba niya ang wiper at nagsinungaling, "Opo, naglinis po ako."
"Don't lie to me, Helena," malamig na sabi ni Mr. Montenegro, kaya napatingin siya sa kanya. "I saw you. Last night."
Naguguluhan si Helena, hindi niya alam kung paano niya napanood ang mga nangyari kagabi. "Sorry po, hindi ko alam na hindi po 'yon girlfriend niyo. Hindi ko na po mauulit."
"Just stay away," malamig na utos ni Mr. Montenegro bago siya umalis ng opisina.
Nagulat si Helena at halos mawalan ng pag-asa, ngunit hindi pa rin siya tinanggal sa trabaho.
- Writer
