Upright

Chapter 16

Makalipas ng ilang minuto ay hindi kuna namalayan na makatulog na ako.

Nang magising ako ay pinili ko ang pinakamurang kainan para kumain.

Hindi na ako lumabas ng husto dahil sa sumunod na araw na ang exam. I just read inside the room and let the time pass at night.

Sobrang ganda kasi ng gabi, iba man ang tanawin ay parehas ang pakiramdam. Maybe it's the night itself, not the nature nor the city lights but the silence and the cold it brings.

I took the exam the other day, at halos sumuka ako sa sakit ng ulo. Wala akong ganang kumain nang gabi dahil sa sakit sa ulo. Sobrang hirap ng exam na kahit siguro magbasa ako buong buhay ko halos hindi ako papasa.

Tatlo lang ang subject pero susuko ka talaga, ewan... ayaw kunang maalala ang nangyari kahapon pakiramdam ko punupokpok ang ulo ko sa loob.

Nandito ako sa labas ng building para ituloy ang exam, dalawang araw ang exam at kada araw ay tatlong subject ang sasagutan.

Naalala ko pa kahapon todo ngiti ako at manghang-mangha sa structure ng building at lawak nito pero ng magsimula ang examination ay halos isumpa ko ang lugar.

Ngayon parang gusto ko nalang bumalik at umuwi sa bahay para magbasa dahil kahit anong gawin ko ay pumapasok talaga sa isip ko ang exam kahapon. Huminga ako ng malalim at nilabas ang tubig ko bago uminom.

Pagkatapos uminom ay pumasok na ako. Kunti pa lang ang tao dahil may isang oras pa naman pero lahat ng nasa loob ay parang hinabol ng aso ang mukha, halata ang pagod, takot at sobrang kaba.

Gusto kong tumawa pero hindi ko magawa dahil talagang dinadaga ang tiyan ko sa kaba pati ang dibdib ko ay hindi na napapagod sa mabilis na pagtibok, halos pumiyok pa ako kanina ng tinanong ako ng isang attendant tungkol sa identification ko.

Pinatong ko ang ulo ko sa mahabang mesa at pumikit, kailangan kong magrelax dahil baka maapektuhan nito ang pagsagot ko mamaya.

Parang lecture room lang ang kwarto pero malawak at malamig naman dahil sa mga malalaking bintana.

Naisip ko kahapon na magugustuhan ni Thea ang building dahil sa design nito.

Naisip kong tumawag pero mahal kasi ang bawat tawag at landline lang ang meron sa lugar namin kaya hindi kuna lang gagawin. Mag-aabot na lang ako ng sulat sa post office para makumusta man lang sila Thea.

Napa-upo ako ng maayos ng marinig ang yapak galing sa harap.

"Goodmorning everyone, today we will continue your examination. Please bring out your pen and will start in 15 minutes. Do everything you have to do and the rules is the same as yesterday. Goodluck." sabi ng proctor at lumabas na din.

Wala pa akong nakaka-usap na ibang tao dito sa loob kahit na katabi ko, hindi naman ako palasalita maliban na lang kapag kasama ko sila Dorothy at Thea. Nilabas kuna ang ballpen ko at dumuko ulit sa mesa.

Panay hinga ng malalim ang ginagawa ko. Math, Science at History ang exam kahapon, ngayon English, Values, at Pre-Calculus.

Sana lang madali ang values.

"Hi!"

Napataas ako ng ulo ko ng marinig kong magsalita ang katabi ko, tiningnan ko naman siya bago tumingin sa paligid.

Hindi siya nakaharap sa akin kaya nagkibit balikat nalang ako.

Baka hindi ako yung tinatawag niya.

Dumuko ako ulit at pumikit.

"Ahmm, ate?"

"Ate."

"Ate!"

Hindi na ako nagmulat o nag-abala pangtingnan ang katabi ko.

Bahala siya jan mahirap mapahiya, mamaya hindi pala ako yung tinatawag.

Napamulat nalang ako ng maramdaman ang kalabit sa braso ko.

"Bakit?"

"Ahh, may extra pen ka po?"

Nagkalkal naman ako ng pen sa bag ko bago binigay sa kanya.

"Salamat po, ibabalik ko nalang po pagkatapos."

Umiling naman ako.

"Wag na, marami naman akong pen sayo nalang yan."

Marami akong dalang extra school supplies sa bag ko, dati kasi noong fourth year kami may teacher kami na ayaw pumayag kapag nanghihingi kami ng papel o pen sa katabi namin 10 pesos ang bayad kada isang piraso ng papel, 25 naman ang isang pen.

Simula noon natutu na ako, isa yun sa mga bagay na hindi ko makalimutan kahit na hindi ganun kaganda ang mga naging karanasan ko sa high school.

Nang pumasok ulit ng proctor ay nagsimula na ang exam. Sampung tao ang nagmamasid maliban sa proctor mismo kaya nakakakaba ang tumingin sa katabi o gumilid man lang ng ulo.

Natapos ang tatlong oras ng hindi ko man lang naiikot ang ulo ko. Pakiramdam ko magkakastiff neck ako ng wala sa oras.

Kinuha ko naman ang tubig ko at uminom, 30 minutes at magsisimula ulit ang exam.

Nilabas kuna ang pagkain na dala ko, malapit na ring magtanghali, mamaya ay tuloy-tuloy na ang exam.

Sana lang madali ang values.

Nang matapos ako ay nagmasid ako sa paligid, menamassage ko din ang leeg ko ang sakit kasi.

Wala ang halos kalahati ng mga nag-exam siguro para kumain sa labas. Kumain din ako sa labas kahapon pero sobrang mahal kasi ng mga pagkain sa labas kaya naisipan kong bumili na lang sa pinagkakainan ko at magbaon, less time at less hassle.

Natapos ang exam buong maghapon at para akong walang buto, habang naglalakad.

Ang sarap gumapang pauwi, sakit sa ulo. Akala ko pa naman madali lang yung values, eh pare-parehas lang yung sagot. Nakakaloka para akong mauubusan ng utak,buti nalang last day na.

Ang sabi after 2 weeks lalabas na yung result kaya pwede pang-umuwi yung mga gusto at pwede ding magstay ang mga hindi.

Balak kong maghanap ng trabaho kung sakali para naman pwede na akong magsimula ng maaga, sana lang tumatanggap sila ng mga part-time student na kagaya ko.

I am planning to eat before going back at my room, it's nearly evening. I look up the sky, the clouds are gray and the sun is not showing up just the vast rays that cover everything it touches.

I creep a small small as I see a long and colorful bridge in the sky.

Hapon na pero maliwanag pa din hindi ko alam kong paano ipapaliwanag pero kulay orange paligid na kadalasang makikita kapag palubog na ang araw sa kalangitan.

Dumiretso na ako sa kainan, I look for a seat while waiting for my order to come. I scan the place like the usual everytime I come here. There is something different about this place, it's so calming and fresh. It's good for people who's having a bad day or confusions.

It's walls are painted with a very very light peach color and light skyblue. Small decorations of butterfly and flowers are at the very corners. The room also smell flowers but a mild one and it differ everyday.

It's pleasing to the eyes and the senses. It feels good to eat here while thinking about nothing just enjoying the great food they're serving.

After a few minutes I've seen ate Edna coming out from the counter. I'm hoping it's my order. Hindi naman marami ang tao ngayon kaya tahimik lang.

"Kumusta yung exam?" ate Edna ask as she stop infront of me.

I smile at her.

"Masakit po sa ulo, grabe saan kaya nila kinukuha yung mga tanong." I said almost exaggerating but of course it's partly true.

Sobrang sakit naman talaga sa ulo yung exam.

"Ganoon talaga, mahirap ang exam dito kaya konti lang yung pumapasa. Nga pala nag-exam din yung anak ko kasabay mo, sana makapasa kayong pareho."

Ngumiti ako at tumango.

Sana nga makapasa ako.

"Hintayin mo nalang at maluluto na yung order mo." sabi niya sabay talikod.

After a few minutes one of the server laid my food. Napangiti ako sa mabangong amoy ng Chaolong, ewan ba sobrang sarap kasi ng luto nila dito nito.

"Salamat." nakangiti kong sabi kay ate Ricca.

Ngumiti naman siya sakin bago tumalikod,napalunok pa ako sa takam. Sobrang bango at dahil bagong luto mausok din at nalalanghap ko.

Naglagay ako ng madaming sili bago hinalukay, hindi ko gusto yung mga shrout ng monggo kaya hindi kuna pinapasama sayang lang kasi.

Nagsimula na akong kumain, habang panay ang ihip.

"Can I sit here?"

I suddenly stop eating as I see a guy beside my table. Hindi pa ako nag-angat ng tingin dahil pinunasan ko pa yung gilid ng mga labi ko.

Baka kasi ang dungis kong tingnan, nakakahiya naman. I plaster a wide smile before looking up.

Hindi ko alam kong paanong parang biglang nabura ng konti ang ngiti sa mga labi ko pero mabilis ko din iyong ibinalik.

Tumingin pa ako sa paligid para tingnan kong wala nang maupuan.

I almost arch my eyebrow as I see a lot of empty chair at the distance. Marahan akong napalunok sabay tingin sa lalaki.

"Sure." sabay lahad ng upuan na nasa harapan ko.

Ngumiti naman siya bago nilapag ang pagkain na dala.

"So we have the same order...

Best seller nila dito yung chaolong pero masarap naman yung iba." he said pero tahimik naman akong bumalik sa pagkain.

I feel awkward, it's been years ng huli kong maka-usap ang lalaki.

"How's the exam? I bet you'll pass." ngumiti ako ng hilaw sa sinabi niya sabay tango ng marahan dahil hindi ako sigurado kung makakapasa nga ba ako.

I don't know his talkative.

"Just continue eating, don't mind me."

"I just missed this place." sabi nito sabay lahad sa pagkain ko, nakita niya kasing huminto ako sa pagkain.

Ibinalik ko naman sa pagkain ang fucos ko.

"You know I also study here before and I usually eat here everytime. Ito rin ang parehas kong orderin at sa parehong upuan din."

Hindi kuna siya pinansin at patuloy na lamang kumain. Gutom na kasi talaga ako at para sakin importante ang kain ko ngayon para marefresh ang utak ko sa exam kanina.

After how many years natapos din ako samantalang paubos niya palang yung inorder niya. Nagulat pa ako dahil kanina pa siya nagsasalita ni hindi ko nga nakitang sumubo man lang siya.

Ayaw kong maging bastos kaya kahit papaano ay hinintay ko siyang matapos. I stare at him.

Hindi ako makapaniwala nasa dinami-dami ng pagkakataon ay ngayon kami ulit magkikita. He used to give me lollipop back in the days, noong mga panahon na lagi akong pumupunta sa courtrooms para panuorin ang mga kaso ni papa.

He would always smile as he sees me.

Did he know?

Hindi ko alam kong ano ang tumatakbo sa isip niya. I know if I haven't know the truth I'd greet with all the smiles but right now I don't know what to think or do.

"Are you waiting for me? I'm sorry matagal talaga akong kumain." he suddenly ask ng makitang nakatingin ako kanya.

"Opo, nagpapatunaw din."

"I'm sorry don't worry I'll be done in a minute." tumango naman ako while still looking at him.

Tinitingnan ko kung ano ang nagbago sa kanya after all this years, but as I see it his still the same good looking guy I admired before.

"why are you looking at me?" he ask while wiping his mouth.

"Wala po, wala pa din po pala kayong pinagbago."

"Ahh, hahaha. Tumanda na ako." I creep a small smile from what he said.

Tumayo naman siya.

"Hindi ka paba aalis, I think it's getting dark." he said and point the transparent door.

Oo nga, gabi na at nakabukas na ang mga lamp post sa daan.

Tumayo na din ako at sabay na kaming lumabas.

I bid my goodbye as soon as we went outside, nag-offer pa siyang ihatid ako pero hindi na ako pumayag dahil malapit lang naman ang hotel na tinitirahan ko.

My thoughts wonder as I walk alone.

What's the business of the infamous judge Salvador doing in this place aside from eating in his favorite restaurant?

And does he know from the very start that I'm his niece? Is that why his good to me back then?