NAKATUTOK ako sa laptop ng bigla akong mapalingon.
Sofia?
Bigla akong napalunok ng makitang lumuluha ito.
"Sofia--"
Nang bigla akong matigilan ng yakapin ako nito.
"Please, Alex. Ako na lang ang pakasalan mo. Ang piliin mo! Mahal kita noon pa!Puwede mo namang kalimutan na itinuring mo akong kapatid. Alam kong magagawa mo iyon," umiiyak na pakiusap nito.
Nahirapan akong lumunok. Tiyak na nakausap nito ang mommy ko sa ibaba.
Hindi ko inaasahan na talagang ito mismo ang pupunta dito sa mansion. Talagang 'di na nakapaghintay.
Pinilit kong mailayo ito sa katawan ko.
"Sofia, hindi ko kayang utusan ang puso ko. Noon pa man, kapatid lang ang turing ko sa iyo." Pinunasan ko pa rin ang luhang namalisbis sa mga mata nito.
Masakit din sa akin na nakikitang nagkakaganito ito. Pero hindi ko
