[Carl's pov]
Tulad ng aking inaasahan ay walang Paris ako madadatnan pag-uwi. Pero nakakapagtaka na pati si nanay ay wala rito.
Nakarinig ako ng tumigil na sasakyan sa harapan ng bahay. Agad ako sumilip dahil umaasa ako na si Paris iyon.
Laking gulat ko na ang mag-asawang Fujiwara ang lulan nun.
"oh? I know you" nakangiting sabi ng lalaking nakabusiness suit
Kilala ko rin siya. Siya yung muntikan makabangga sa akin noon na nagbigay ng payo sa akin.
Nagulat ako ng lumabas rin sa kotse si nanay. Tumingin ako sa loob ng kotse kung nandoon si Paris. Bigo ako.
Bigla ako niyakap ng ginang. Kaya kunot noo ako tumingin kay nanay dahil umiiyak ito nakatingin sa amin.
"uhm..."
Nilibot ng ginoo ang tingin sa aming bahay.
"ang anak ko..." umiiyak na saad ng ginang
Doon ay maraming gumulo sa
