My Sacrifice

Lies and Deception

Chapter EIGHT

THIRD PERSON POV

flashback 22 yrs ago (hospital)

"Im sorry, Mrs. Araneta but the baby... did not survive..." the doctor said to me.

"That can be..... I heard my daughter cried bago ako mawalan ng malay." napaiyak na ako ng tuluyan.....No my baby.... my darling baby girl... antagal ko siyang inaalagaan at inantay... "NO!!! doc baka naman nagkakamali lang kayo... I SWEAR NARINIG KO PA SIYA... NARINIG KO PA SIYA!!!! I WANT TO SEE HER.... please.... please... " pagmamakaawa ko sa doctor.

"Calm down Mrs. Araneta... your right the baby is alive ng ipanganak niyo po siya but after a minute the baby turn blue.... we tried to revive her..... I tried Mrs. Araneta but... sadly to say mahina po ang PUSO NG BATA.. I'm very SORRY MAAM."

"What kind of doctor are you??? bakit hindi niyo nailigtas ang anak ko!!! Ano bang klaseng hospital to!!! My baby.. My god!!! Why!!! tell me why!!!" histerikal na sigaw ko. Pilit akong umaalis sa hospital bed pero pinipiit ako ng doctor at nurse na nasa loob ng private suite.

"Try to calm down...Mrs. ARANETA or I have no choice ... Im going to sedate you... I know how you feel right now.. But ginawa po namin ang lahat ng makakaya namin para mailigtas ang anak niyo... we are professional here.. pero hanggang dun lang po siguro talaga ang buhay niya... IM TRULY SORRY MRS. ARANETA.."

" BABY YANNA NIÑA ARANETA..... yan dapat ang pangalan ng baby ko... my baby gurl.. IM SORRY ... MAMA did not protect you... IM SORRY I DID'NT MEAN IT TO HAPPEN BABY..."

Si Gabriel, ang asawa ko paano ko maipapaliwanag sa kanya ang lahat... paano ko sasabihin sa kanya na ang anak namin na matagal naming hinintay ay wala na... patay na... Paano ko sasabihin sa kanya?? tanong ko sa sarili ko....No!!! I have to do something... hindi niya pwedeng malaman... IIWAN NIYA AKO KAPAG NALAMAN NIYA... In the first place kaya niya ako pinakasalan dahil sa batang isisilang ko... HINDI NIYA PWEDENG MALAMAN NA WALA NA ANG ANAK NAMIN.... KAILANGAN KONG GUMAWA NG PARAAN..

" Doctor PEREZ, the patient in Room 204 is in labor now." sabi ng nurse na pumasok sa kwarto ko.

"Ok, thank you, I'll be there please NURSE JOY ihanda niyo na ang OPERATING ROOM sumama ka na rin NURSE LE." susunod na ako.

Napatingin ako sa kanila ng lumabas na ang mga ito... TAMA... magagawan ko ito ng PARAAN. HINDI AKO PAPAYAG NA MAWALA ANG ASAWA KO SA AKIN.. BUTI NA LANG AT WALA SIYA NGAYON DITO BUKAS PA ANG DATING NIYA GALING US.. may inasikaso siya dun para sa business na itatayo niya doon.

" NAME YOUR PRICE DOCTOR PEREZ. "

" WHAT?? I DONT UNDERSTAND YOU MRS. ARANETA."

Pinagmasdan ko siyang mabuti.. this man I KNOW kaya ko siyang MAPAPAYAG ... I HAVE TO PUSH HARDER.. para magawa ko ang binabalak ko..

" NAME YOUR PRICE.. KAHIT MAGKANO IBIBIGAY KO SAYO.. BASTA IBIBIGAY MO SA AKIN ANG BABY NG PAPAANAKIN MO NGAYON.. IPAPALIT MO SA KANYA ANG....napatigil ako ng maalala ko ang BABY KO.. IPAPALIT MO SA KANYA ANG .. huminga ako ng malalim.. ANG BABY KO NA PATAY.."

Kitang kita ko kung paano siya matigilan sa sinabi ko... Akala niya siguro nasisiraan na ako ng ulo... Pero kilala ko ang mga gaya niya.. sa itsura pa lang alam mo na madali siyang masisilaw sa pera..

" HOW MUCH???" tanong ko pa sa kanya...

Matagal bago siya nakasagot .... talagang pinag iisipan niya kung totoo ang mga sinasabi ko...

" TWENTY MILLION PESOS..Mrs. ARANETA."

napangiti ako sa sinabi niya .. Inabot ko ang bag ko sa side table at kinuha ang check book ko doon.. "HERE.. TWENTY MILLION PESOS, pwede mo ng ipa incash kahit mamaya yan sa bangko." sabi ko sa kanya habang tinatanggap niya ang tseke ."

"BUT I HAVE CONDITION DOCTOR PEREZ... Magreresign ka sa Hopital na ito at aalis ng bansa isama mo ang buo mong pamilya... kahit saan basta wag lang dito sa pilipinas.. Sapat na siguro na panimula ang pera na binigay ko para makapagsimula ka ng maliit na negosyo.. bahala ka basta pag labas ko dito sa hospital na ito dapat wala ka na.. I think dahil doctor ka.. makakahanap ka agad ng trabaho sa ibang lugar.. AND ONE MORE THING... GUSTO KO SIKRETO LANG NATIN ITO... WALA KANG PAGSASABIHAN KAHIT SINO... GAWAN MO NG PARAAN KUNG PAANO MO MAGAGAWA ANG INUUTOS KO SAYO... KUNG PAANO MO MAIPAPAGPALIT ANG BABY KO SA PAAANAKIN MO NGAYON...DISKARTE MO NA YAN.. SABIHIN MO NGA PALA SA AKIN KUNG SINU SINO ANG NAKAKAALAM NA NAMATAY ANG ANAK KO.. AT BABAYARAN KO SILA PARA MANAHIMIK.. "

"Ako na ang BAHALA SA LAHAT.." at lumabas na siya.

Nakakaramdam ako ng SUNDOT NG KONSENSYA... pero kailangan kong GAWIN ITO PARA NA RIN SA KAPAKANAN NG PAGSASAMA NAMIN NI GABRIEL..

pagkalipas ng TATLONG ORAS....

" Ito na po ang BABY, buti na lang at babae din ang anak nung nasa room 204 MRS. ARANETA. " sabay abot sa akin ni doctor perez..

" Yanna Niña Araneta, yan ang pangalan niya pakilagay sa birth certificate doctor perez."

"Ok, naayos ko na ang lahat, wala ng magiging problema."

" Yung usapan natin... WALANG DAPAT MAKAALAM... tumango siya sa akin. . . Good you can leave now."

Nang maiwan akong mag isa... pinagmasdan ko ang sanggol na buhat ko... napangiti ako.... Maganda siyang bata... ang liit liit niya nakakatakot hawakan... naisip ko... ganito rin kaya ang baby ko... ganito rin kaya siya kaganda at kaliit... hindi ko man lang nakita ang baby ko... pero siguro mas mabuti na rin iyon.. kasi mas masakit kung makikita ko pa siya...napaiyak ako... "SORRY... SORRY BABY... simula ngayon ako na ang MAMA mo aalagaan kita.. na parang TUNAY NA ANAK...

.........................................................................................................................................................

Lumipas ang mga taon...

Dont get me wrong SINUBUKAN KONG MAHALIN SI YANNA NA PARANG TUNAY NA ANAK PERO HINDI KO MAGAWANG IBIGAY NG BUONG BUO ANG PAGMAMAHAL KO ... siguro dahil hindi naman talaga siya GALING SA AKIN... HINDI KO SIYA ANAK TALAGA....

Nang isilang ko si YNA... napakasarap sa pakiramdam... PAKIRAMDAM KO BUONG BUO ANG PAGKATAO KO.. ANG PAGIGING INA KO... KAYA IBINIGAY KO SA KANYA ANG LAHAT... LAHAT NG GUSTO NIYA TO THE POINT NA INISPOILED KO SIYA... hindi ko rin kasi maiwasan dahil nag iisa lang naman talaga siya kung tutuusin..

ALAM KO SA SARILI KO NA MAS LAMANG SA LAHAT SI YNA... KAYSA KAY YANNA..

Si Gabriel... napansin ko sa kanya ng ipanganak ko si YNA... mas binigyan niya ng oras at pagmamahal si YNA... madalas niyang PABORAN SI YNA SA LAHAT NG BAGAY... yes.. mahal niya rin si YANNA pero may kulang... siguro dahil hindi naman niya talaga anak si YANNA..

LUMAKING MAAYOS AT MAPAGMAHAL SI YANNA despite of everything ... MABAIT NA BATA... to the point na inaabuso namin siya, aminado ako doon... dahil kahit anong hilingin namin sa kanya, IBINIBIGAY NIYA NG BUONG BUO.. KAHIT ALAM KO NASASAKTAN SIYA... I FELT GUILTY... hindi naman ako manhid... PERO KAPAG INA KA PALA KAHIT MAKASAKIT KA NG IBANG TAO MAIBIGAY MO LANG ANG MAKAKAPAGPASAYA SA ANAK MO GAGAWIN MO ANG LAHAT...

DAHIL KULANG SA ATENSYON AT PAGMAMAHAL SI YANNA.. BINABAWI NA LANG NAMIN MAG ASAWA SA MGA MATERYAL NA BAGAY... na alam kong hindi tama.. na alam kong MALI.. pero kahit ganun.. humaharap sa amin si YANNA NG NAKANGITI.. MASAYA... kahit alam ko nasasaktan siya.. kaya siguro umalis siya sa poder namin na papa niya... umalis siya at tumira sa condo ng mag isa...

ITO NA SIGURO ANG KARMA NG BUHAY KO ... ANG KAPALIT NG KASALANAN NA GINAWA KO... ANG PAGKAKAROON NG SAKIT NI YNA... ng anak ko...... brain tumor.. brain cancer... Hindi ako makapaniwala sa mga nalaman ko... bata pa masyado ang anak ko... bakit siya pa???

Sa huling PAGKAKATAON GUSTO KONG MAPASAYA SI YNA... KAYA... si YANNA kinailangan ko na naman ang tulong niya... ALAM KO SELFISH AKO... DAHIL YUNG KAISA ISANG TAONG MINAHAL NI YANNA... KINUHA KO PA... pero anong magagawa ko... PARA ITO SA ANAK KO.. KAY YNA..

I know... darating yung time.. na malalaman nila ang KATOTOHANAN... ni YANNA ang katotohanan...sana pag dumating yung time na yun... MAPATAWAD NIYA AKO... SA KASALANAN KO...