The Deadly Obsession

Chapter Three: Locked Obsession

Hirap na hirap kong idinilat ang mata ko at pawang nakaramdam ako nang matinding lamig. At do’n ko namalayan na wala na pala akong ni-isang saplot sa katawan.

At napalaki pa ang mata ko nang maulinanigan kong nakaposas pa ang dalawa kong kamay sa head board ng kama.

“s**t! Nasaan ako?!”

Napalinga-linga ako sa paligid. At mariing ipinikit ang aking mata upang alalahanin kung paanong napunta ako sa sitwasyong ito.

“Kailan mo ba ako titigilan? Paano mo ako nahanap?! Sampong taon na ang nakakaraan, paanong nakita mo pa ako’t nasundan? Ano bang kailangan mo sa akin?!” garalgal man ang boses ko ngunit pinilit kong maging matapang sa harapan nito. At pinukulan ko nang masamang titig ang nag-aalab nitong mga pulang mata.

Halos manginig ang tuhod ko nang bigla na lamang itong humalakhak nang malakas. Animo’y nakakapanindig balahibo ang tunog ng tawa nito.

Ngunit nilabanan ko ang takot na namamayani sa akin. Pinilit kong tumayo nang tuwid at hindi ko inalis ang masamang titig ko sa kaniya.

“Mukhang palaban ka na ngayon Luna. Huling pagsunod ko sa’yo dati ay halos mahimatay ka sa presensya ko ngunit ngayon. Ibang-iba ka na. Ibang-iba na ang Luna na nakikita ko ngayon. Iyan ang gusto ko sa babae, matapang! Ah mali! Nagtatapang-tapangan. ” Bigla akong napakurap nang mamalayan kong palapit na naman ito sa direksyon ko kaya’t agad-agad akong umatras ngunit hindi ito nagpatinag, patuloy ako nitong nilalapitan.

“Lumayo ka sa akin! Demonyo ka! Hindi ko alam kung sino ka! Kung ano nga ba ang ginawa ko sa’yo para bigyan mo ako ng trauma na ganito!” malakas na singhal ko sa kaniya at wala na akong pakialam kung pumipiyok na ako sa malakas na pagsigaw ko at kasabay pa no’n ang pagpatak sa luha ng mata ko.

“Hindi! ‘Wag kang magpapadaig Luna!” udyok ko sa aking sarili dahil ramdam na ramdam ko na namang pasuko na naman ang aking mga tuhod.

“Sa tingin mo ba wala kang ginawa sa akin? Binabaliw mo ako simula nang nakilala kita. Sampong taon na nga ang nakakalipas ngunit hindi ka pa rin nawawala sa isip ko,” malalim ang boses nitong tugon sa akin.

Ang boses na iyon. Ang boses na labis na kinakatakutan ko’t bangungot sa akin.

“Wala akong kasalanan sa’yo! Tigilan mo na ako! Parang awa mo na!”

Tuluyan na nga akong nanghina nang biglang wala na akong maatrasan at dahan-dahan akong napaupo dahil halos nanginginig na ang tuhod ko sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko.

“Bakit kita titigilan kung pakiramdam ko na magugustuhan mo rin ang gagawin ko sa iyo?”

‘Di ako makapaniwalang napatingin sa kaniya nang sambitin niya iyon. Napakapal ng mukha nito para sabihin ang bagay na iyon!

“Kahit kailan hindi ko ginusto ang pinanggagawa mo sa akin! Nababaliw ka na! Hindi! Mali! Obsess ka na---”

Hindi ko na pinatapos ang sasabihin ko nang bigla ako nitong inangat at diniin sa pader. Hindi ko mawari kung bakit kahit malakas ang pagkadiin niya sa akin sa pader ay hindi ako nasaktan. Tila namanhid na yata ako at nawalan nang pakiramdam.

Pilitin ko mang pagsusuntukin ito ngunit wala na akong pwersa. Gano’n lang kabilis nawala ang tapang na inipon ko sa mahabang panahon.

“Sisigaw ako---”

“Kung obsess na ba ang tawag dito wala na akong pakialam. Basta gusto ko ay nakikita ka palagi ng mata ko. Nahahaplos ng kamay ko ang bawat parte ng katawan mo. At higit sa lahat, nagagalaw ko ang dila ko sa loob ng bibig mo,’’ tila’y namamaos na boses na saad niya.

Bago pa ako makamaang ay agad ako nitong siniil nang mapusok na halik. Halos natulala ako sa paraan nang paggalaw ng labi niya at pawang may sariling isip ang bibig ko’t binuka iyon at binigyan siya nang pagkakataon na ipasok ang dila niya sa loob nito.

Kusang napapikit ang mata ko sa sensasyon na pilit kong inaalis ngunit hindi. Hindi ko makayanang labanan ang traydor kong katawan.

Napatulo na lamang ang luha ko nang binilisan nito ang paggalaw ng dila niya. Tila binabaliw ako nito sa bilis at galing nito sa paglaro sa dila ko.

“Hmm…Ahh…”

Napapahalinghing na ako sa ginagawa nito sa akin. Pigilan ko man ngunit hindi sumusunod ang mga kamay kong itulak siya palayo sa akin bagkos ay hinahayaan kong lalong lumapit ito at walang kahit anong pagtutol ang nagawa ko nang naramdaman ko pa ang marahan nitong paghaplos sa balikat ko.

Pawang nasa ibang mundo ako sa mga oras na ito. ‘Di ko alintana ang sigaw ng isip ko na mali ito, hinayaan kong magpadaig sa init na dala-dala niya.

Awtomatiko namang napadilat ang mata ko nang namalayan kong tinakpan niya ang bibig ko ng isang panyo na tila nakakahilo ang amoy.

At lalo akong nakaramdam nang matinding panghihina at kahit nanlalabo ang paningin ko ay kitang-kita ko ang pula nitong mata na matalim ang titig sa akin at dumagundong pa sa aking tainga ang bulong nito gamit ang malalim naman nitong boses.

“ Te cuidaré Luna.”

‘Di ko maunawaan ang sinambit nito. Tila gamit nito ay ibang lengguwahe. Ngunit hindi ko na rin kayang mag-isip pa sapagkat unti-unti na akong nanghihina at tuluyan na ngang nawalan nang malay.

“Argh!” napasigaw ako nang maalaala ko ang lahat na nangyari.

Hindi maaari. Hindi maaaring nakuha ako nito at nagawang itali rito at gawin na naman nito ang kabaliwan niya sa akin.

Halos sumakit ang mata ko dahil sa kulay pulang ilaw na nagpapaliwanag sa kuwarto.  Pero ‘di ako nagpatinag. Lahat ng pwersa ko ay binuhos ko upang matanggal ang kamay sa pagkakaposas. Wala na akong pakialam kung masaktan pa ako sa ginagawa ko, basta’t ninanais kong makatakas agad dito.

Halos maiyak ako sa itsura ko ngayon. Nakahubot hubad ako, nakaposas ang dalawang kamay at nakatali pa ang dalawa kong paa. Pinaghiwalay pa ito kaya’t bukang-buka akong nakahiga sa kama.

“Demonyo ka! Pakawalan mo na ako! Napakasama mo kung sino ka man! Hinding-hindi kita mapapatawad!” malakas na bulyaw ko’t kahit nawawalan ako nang boses dahil sa matinding pag-iyak at pagsigaw.

“Mapapagod ka lang sa ginagawa mo. Hayaan mong ako ang pumagod sa’yo. Mas masarap na pagod iyon.”

Kusang napatigil ako nang marinig ko ang baritonong boses na iyon. At agad kong dinako ang tingin sa pinanggalingan nito. At ‘di nga ako nagkamali. Ang demonyo. Nakasuot pa ito ng pulang tuxedo at wala ng bago na may itim itong maskara at may hawak-hawak pa itong baso na may laman ng alak. Prente pa itong nakatayo sa harapan ko na tila nanonood lamang ng show.

Nanginginig man ang tuhod ko ay pinilit kong igalaw nang marahas ang paa ko. At nagsisigaw at pinagmumura ito.

“Pakawalan mo ako hayop ka! Anong gagawin mo sa akin? ‘Pag nakawala ako rito isusumbong kita sa mga pulis! Ipapakulong kita at sisiguraduhin kong pagbabayaran mo lahat nang ginagawa mong kababuyan sa katawan ko!’’ nanggigil na singhal ko sa kaniya at patuloy akong nagwawala.

Tila wala siyang narinig sa mga sinabi ko. Pawang ‘di man lang ito nakaramdam nang takot.

“Then go! Isumbong mo ako. Don’t worry, ihahatid pa kita sa presinto pagkatapos nang gagawin ko sa’yo ngayon,” sarkastikong saad pa niya at walang senyales nitong binuhos sa pinakamaselang parte ng katawan ko ang natitirang alak sa kaniyang baso.

Napahiyaw naman ako sa matinding lamig na hatid nito sa kaselanan ko.

“Bakit mo ginawa iyon? Nahihibang ka na ba?! ‘Wag! ‘Wag kang lalapit---”

Hindi na ako nakapalag pa nang nasa harapan ko na ito at tila nag-aalab na ang tingin nito sa pinakainiingatan ko.

“Parang awa mo na tigilan mo na ako…” halos wala nang boses pang lumalabas mula sa bibig ko.

“ Bakit ko titigilan kung alam kong ilang segundo lang magmamakaawa ka na sa akin na huwag ko nang tigilan at ipagpatuloy ko lang?”

‘Di ako makapaniwala sa lakas ng kumpyansa nito sa kaniyang sarili. Napaliyad naman ako nang walang sabi-sabi nitong idinaan ang kaniyang gitnang daliri sa hiwa ng maselang parte ng katawan ko.

“Napakagandang pagmasdan, lalo na’t ramdam kong hinahabol nito ang daliri ko,” husky ang tono na saad pa nito.

Pilit ko mang galawin ang mga paa ko ngunit tila nanigas na ito at ‘di ko na kaya pang kontrolin.

“Kahit sabihin mo pang ayaw mo at hindi mo ito gusto, halata naman sa daliri ko kung ano ang totoo,” nakapangising ani nito sabay taas nito sa akin ng kaniyang gitnang daliri at kitang-kita na basang-basa ito.

Habol ang hininga kong napatingin sa kaniya. Naiinis ako na kahit anong pigil ko ay tila natatalo talaga ako sa kahinaan ng katawan ko.

Wala nang salita pang masambit ang bibig ko at tila nagpaubaya na nang siniil ako nito nang halik.

Pagtulo na lamang ng aking luha ang saksi na hindi na ako mananalo sa kapusukan na ito.

Ang bawat galaw ng dila niya sa loob ng bibig ko ay kusang hinahabol ng dila ko. Ang marahang pagsipsip nito sa ibabang labi ko na nagpapatayo ng aking balahibo. Halos mabaliw ako sa ginagawa nito sa akin.

“Ahh…” napapaungol ako sa tindi nang tentasyon na dala nito. Na kahit pigilan ko ay kusang lumalabas ang mga halinghing sa bibig ko. Napakatraydor!

“Ganiyan nga. Umungol ka sa sarap na dala ko. Mabaliw ka sa mga gagawin ko sa iyo. At sinisigurado ko sa iyo na hahanap-hahanapin mo ito,” husky ang tono ng boses nitong bulong sa akin. At agad nitong kinagat nang marahan ang earlobe ko at bumaba ang labi niya sa leeg ko’t walang tigil niya itong sinipsip at dinaanan ng malikot niyang dila.

Halos ‘di ko alam kung saan ko itutungong puwesto ang ulo ko, at napapakagat pa ako nang madiin sa aking labi dahil sa madiin nitong pagdila sa leeg ko at sa biglaan pa nitong pagsipsip sa balat ko na tila nagpapabaliw sa akin.

At awtomatiko akong napaigtad nang bigla nitong sinakop ng kaniyang palad ang kabuuan ng aking kaliwang dibdib. Diniin pa nito ang pagkakahawak, piniga’t at animo’y pinanggigilan nito at ‘di tinigilang imasahe sa mabilis at marahas na paraan.

Wala akong nagawa kun’di humalinghing, lumiyad at manginig sa ginagawa nito sa katawan ko. Pawang naging pabaya ako at hinayaan siya’t ninanamnam pa ang bawat hagod ng dila nito sa balat ko.

“Ahh!” napahihiyaw na ako sa pag-ungol nang dumako na ang malikot nitong dila sa kabila kong dibdib. Pinaglaruan nito at hindi pinalagpas ang bawat parte nito.

At pawang siya ay isang sanggol na uhaw-uhaw sa gatas ng kaniyang ina. Habol na ang aking hininga at bigla na lamang kong naangat ang puwetan ko nang bigla nitong binaba ang labi niya sa aking pusod. Para bang may labis na kiliting dulot iyon.

“So this is your weakness,’’ namamaos na sambit niya na ikinasingkitan ko nang mata.

“Stop please…” nahihirapan namang tugon ko.

“You said, don’t stop?” tanong nito na agad ko namang tinanguan nang sunod-sunod.

At bago ko pa marealize ang ginawa ko ay walang senyales nitong dinaan ang kaniyang dila sa pinakamaselang parte ng katawan ko.

At wala na akong nagawa kun’di ay magpadaig sa sinisigaw ng aking kapusukan. Hinayaan kong sambahin nito ang matagal kong iningatan sa buong buhay ko. Pinaubaya ko sa taong kinamumuhian ko ang bagay na dapat ay sa taong mahal ko. Hindi ko alam kung bakit mismong sarili ko ang kalaban ko. At nagpapatalo ako rito.

Halos mawala ako sa sarili sa paraan nang paghagod ng kaniyang dila. Iniikot-ikot nito sa loob ng bibig niya at napapabangon pa ako sa tuwing sinipsipsip at hinihigop nito ang pinaka-sensitive part ng aking iniingatan.

At bigla na lamang nanginig ang mga binti ko hudyat na mararating ko ang kasukdulan ng aking kahinaan. At nang magtagumpay nga ito sa ginawa niya ay wala itong tinira na katas ng kaniyang kababuyan.

“Hindi mo matatakasan ang init na dala ko Luna. Dahil mismong katawan mo, hindi mo kayang labanan. Kaya wala ka nang ligtas sa akin. You’re locked with my deadly obsession.”

Kusang tumulo ang luha sa gilid ng mata ko, at ni-isang salita ay wala akong sinaad sa kaniya. Dahil sa lahat ng aspeto ay tama naman siya. Dahil hinayaan ko. Wala akong ginawa. Hindi ako lumaban. Hindi ako tumutol. Hinayaan kong manalo ang sarili kong kahinaan.

Unti-unti akong napapikit at dahil sa matinding pagod ay bumigat ang pakiramdam ko. At tuluyan nang nakatulog.

“Gising na ba siya?’’

“Hindi pa Chief!”

“Baka patay na ‘yan! Check niyo nga!”

“Boss, ayaw ko pang mamatay! Alam mo naman na bilin sa atin na kahit dulo ng daliri niyan ‘di dumikit sa atin!”

Napakunot ang noo ko nang marinig ko ang mga naghahalinghingan sa paligid kaya’t kahit mabigat ang mata ko ay ipinilit kong idilat ito.

At agad akong napabangon nang may apat na pulis na nakapalibot sa akin.

“Miss okay ka lang ba?’’ nag-aalalang tanong ng isang pulis at base sa tingin nito sa akin ay pawang nag-uusisa.

Habang tinitingnan ko sila ay biglang dumako sa isip ko ang nangyari. At natataranta kong tiningnan ang sarili ko.

“Oh my god! May damit ako!” naiiyak na natatawang saad ko. At mabilis na niyakap ang sarili.

“Malamang Miss may damit ka, no’ng hinatid ka rito sa amin. Maayos naman ang damit mo,” tugon naman ng isang pulis at nagkatinginan silang apat at tila ang mga tingin nila ay nakakapang-insulto.

Ngunit napatigil ako sa kaniyang sinambit. Hinatid?

“Miss okay ka lang ba talaga----”

“Then go! Isumbong mo ako. Don’t worry, ihahatid pa kita sa presinto pagkatapos nang gagawin ko sa’yo ngayon.”

“Then go! Isumbong mo ako. Don’t worry, ihahatid pa kita sa presinto pagkatapos nang gagawin ko sa’yo ngayon.”

“Then go! Isumbong mo ako. Don’t worry, ihahatid pa kita sa presinto pagkatapos nang gagawin ko sa’yo ngayon.”

Talagang ginawa niya ang sinabi niya sa akin. Napakalakas talaga ng loob ng demonyong iyon.

“Miss okay ka lang ba talaga----”

Hindi ko na pinatapos pa ang sasabihin niya at agad ko itong hinawakan sa kaniyang balikat at pinagyuyugyog ito.

“Ni-rape ako, ‘yong naghatid sa akin dito. Lalaki siya na nakamaskara ng itim hindi ba? Siya! Siya ang nanggahasa sa akin---”

“Sandali Miss! ‘Wag mo akong hahawakan!” biglang sigaw nito at marahas ako nitong tinulak kaya’t agad akong napasalampak sa sahig.

Gulat na gulat naman ako sa ginawa nito. Pero tila ba hindi nito na-realize ang ginawa niyang pagtulak sa akin.

“Ginahasa ka? Nino---" tanong pa ng isang pulis at ‘di man lang nag-atubiling tulungan akong makatayo.

Kaya kahit nahihirapan ay pinilit kong tumayo at bumangon. At buong tapang na sinabi sa kanila ang nangyari.

“Wala akong kalaban-laban. Niposasan niya ako! May ebidensya ako, ito kaya namumula ‘to kasi pinosas niya ako sa kama. At ito namumula rin ang mga paa ko kasi tinali niya pa ako. Kailangan makulong ng demonyong lalaking iyon! Kaya tulungan niyo ako!” mahabang litanyang saad ko sa kanila.

Katahimikan naman ang namayani sa buong paligid. Tanging malakas na t***k ng puso ko ang naririnig dahil na rin sa sabik na baka sa pagkakataong ito ay makaganti na ako at makamit ko ang kalayaan sa lalaking iyon.

Ngunit lumipas na ang ilang minuto ay walang nagsasalita sa kanila. Kaya’t nagtataka ako sa ginagawa nilang ‘di pagpansin sa mga sinabi ko.

“Narinig niyo ba ang kuwento ko? Wala ba kayong sasabihin?! Na-rape ako! Pinagsamantalahan ako ng demonyong lalaking nakamaskara na naghatid sa akin dito! Biktima ako---”

“Sige tutulungan kita.”

Awtomatiko akong napatigil nang marinig ko iyon at pagkalingon ko sa kaniya ay sumalubong sa akin ang malamig nitong tingin.

“I am the Chief PNP.”

At tuluyan na nga akong nakahinga nang maluwag.