Ilang araw makalipas matapos ang tagpong iyon sa aming dalawa ni Arvin ay hindi ko siya muling nakita. Hindi ko alam kung bakit, pero nakakaramdam ako ng konsensya dahil sa bigla akong umalis nung araw na iyon. Nahihiya rin naman akong mag-text sa kanya o tumawag dahil baka nagalit nga siya. Hindi ko na rin siya masyadong nakikita sa karenderya mula noon. Sa ngayon niya ay magta-tatlong araw ko na ata siyang hindi nakikitang kumakain dito sa karenderya.
Alam ko naman na tama ang ginawa ko, kasi kung hindi pa ako umalis noong mga oras na iyon ay siguradong hindi lang halik ang nangyari sa amin. Parehas kaming mayroong presenya ng alak sa katawan. Mariing binilin sa akin ni Lola noon na h’wag na h’wag ko raw ibibigay agad ang sarili ko sa lalaki na hindi pa ako sigurado kung makakasama ko n
