A/N: Pag talagang nage-enjoy ka nang sobra sa pagsusulat, lalong gumagana ang utak mo kaya ang ending mas humahaba ang isang chapter. Haha! I remember na sinabi ko sa Prologue that the word count will be the same as the other. 1,300 words lang dapat, kaya lang anyare dito? Bakit lumagpas na ng 2 K? Hahaha. Oh 'well, okay na yun. Haha! Enjoy na lang kayo. ?
-Miss Elle.
***
“Wala ang parents mo?”napatingin ako kay Luke na kasalukuyang nakaupo sa Sofa sa may Living Room ng bahay nang magtanong ito. Tinignan ko siya, at nakita 'kong inililibot nito ang paningin sa buong kabahayan.
I finished tieing my hair first before answering.
“Yes. May mga work kasi sila”i reasoned out. “Mamaya pa silang mga 8 pm makakauwi”i continued.
“Eh nasaan ang mga katulong niyo?”he asked again.
“Wala na kaming katulong. Mommy sent Manang Leneth home, kasi matanda na ito. Hindi na din kami kumuha nang bago dahil kaya naman na namin kahit walang katulong”i answered him. He just nodded so i focused myself in applying some make ups in my face.
It's 4:00 pm, kakalabas lang namin mula sa School. Pagod na pagod ako pero si Luke, pinilit na makipag-date sa akin ngayong araw. I don't know why he want's to date me today, but go with the flow na lang ako. Tsaka, may nagtutulak din sakin na samahan siya kasi gusto ko di naman.
Gusto ko din siyang makasama.
When i finished putting makes up on my face, i took a my fave shoes from the shoe rack, then i sat at the sofa and wear it. That's what i'm doing when i noticed that Luke is staring at me.
“Staring is bad, Luke”pansin ko naman sa kanya, pero parang wala naman itong narinig dahil patuloy pa rin ito sa pagtitig sakin. Kaya naman tinignan ko siya. “Di mo talaga ititigil ang pagtitig mo sakin?”
Pagtatanong ko naman.
He shook his head. “Nope”
Tinaasan ko naman siya ng kilay. “At bakit naman?”pagtataray ko.
He leaned at the sofa—while his eyes are still on me. “Dahil may pagkakataon akong titigan ka kaya tititigan kita”he reasoned out.
I roll my eyes at him.
“Pwede namang mamaya na lang. Ang creepy mo!”i stated.
“Kung may pagkakataon naman ako ngayon, bakit ipagpapaliban ko pa mamaya diba?”sagot naman nito sakin.
Inismidan ko na lang siya, bago tumayo at isinukbit ang sling bag na pinili 'kong dalhin para sa date 'kuno' namin.
“I'm done. Tara na?”pagtatanong ko naman. Nakatayo ako sa harapan niya, kaya kitang-kita ko kung paano niya pasadahan ng tingin ang buong katawan ko pagkatapos ay umiwas ito ng tingin at sunud-sunod ang paghinga ng malalim.
“Tapos ka nang pasadahan ako ng tingin?” mataray na tanong ko sa kanya. Nanlalaki naman ang matang tumingin ito sa akin.
“Hindi ko pinapasadahan ng tingin ang katawan mo noh”pag-alma naman nito, na muntik ko nang ikatawa dahil para itong isang suspek na inaakusahan ng husgado.
“May sinabi ba akong pinapasadahan mo ng tingin ang katawan ko?”panunudyo ko naman bago siya nginitian ng ngiting aso. “Napaghahalataan ka ha. Tara na nga”sabi ko ulit sa kanya, at ako na ang naunang umalis ng living room at tumuloy sa labas ng bahay namin.
Paglabas ko, isang magarang sasakyan ang naghihintay sa labas. Its a Red Bugatti Veyron Mid-sports car. What the! Who the hell owns this expensive car right there?
Magkahiwalay ang mga labi ko nang maabutan ako ni Luke na nakatingin sa kotse. Shemay! Last time i check, this is the 3rd Most Famous and Expensive Car in the whole wide world. 2 Million Euro ang halaga nito.
2 MILLION EURO!
Sobrang laking halaga nun. And now, ipinagtataka ko kung bakit andito ito sa harapan ng bahay namin. My Mom and Dad only owned a freakin Porsche Car, not this kind of expensive cars. So whoever owned this, i'm sure. Ang yaman yaman niya.
“Bakit nakatayo ka lang?”narinig 'kong tanong ni Luke, kaya naman nabaling ang atensyon ko sa kanya. Nakakunot ang noo nito habang may pagtataka akong nakikita sa mukha nito.
Balak ko sana siyang tanungin kung kilala niya kung sino ang may-ari ng kotse nang bigla ko na lang marinig na bumukas ang pintuan ng kotse, at may lalaking lumabas mula doon. Nakasuot ito ng Itim na tuxedo at may kaputian na din ang buhok nito.
Unang tingin palang, mahahalata mo nang isa siyang mayaman. Mayamang-mayaman.
Napatingin ito sa kinaroroonan ko, at biglang ngumiti bago nagsimulang humakbang palapit sa amin. Habang palapit siya, mas lumalalim ang gatla sa noo ko.
Ako ba ang nginingitian niya? Kilala ba niya ako? Bakit di ko naman siya kilala? Is he a friend of my parents? Or busin---
“Good afternoon, Lady Leige and Master Andre”mahinahon ngunit halata ang paggalang sa tono ng pananalita ng matanda. Bahagya pa itong yumukod na naging dahilan ng paglaki ng mga mata ko.
What did he call me? Lady Leige?
My heart twitched. Bakit parang narinig ko nang may tumawag sa akin sa pangalang iyon?
BUT WAIT!
HE CALLED LUKE A MASTER?
Anong ibig sabihin 'non?
“Butler John, thank you for coming as fast as you can”Luke said, then he bowed a little—just like what Butler John—i heard Luke called him that—did earlier.
The old man shook his head, “No need to thank me, Master. I am your butler after all”the old man uttered, respectfully.
Luke tapped the old man's shoulders, “Butler John, you're still older than me. I should respect you, and saying thank you for what you did is a part of respect.”Luke reasone out.
Tumango lang ang matanda at nginitian si Luke. Habang ako, palipat-lipat lang ang tingin sa kanilang dalawa, habang nakanganga dahil sa pagtataka. Can someone tell me what is happening here?
What's with the Butler and Master? Then me, Lady? Am i a part of a Royal Family? Or maybe Luke—is he a part of an aristocrat family or a Royal Family? Geez!
Is it possible that this badboy is a Royal Blood?
“Butler John, i want you to meet Ryl—”
“Lady Ryleige Montibañez. Nice to se you again, Lady Leige”the old man interrupted Luke's words, as he bowed a little for me.
While me, i frowned even more.
The word “again”is echoing in my mind.
Again...
I can't utter a single word when i felt my head suddenly aches. I quickly massage it when my head became woozy, then i felt someone's hand caress my back.
“Leige, you okay?”I heard Luke's voice beside me.
I shut my eyes, and silently nodded while still massaging my head. Bakit ba bigla na lang 'tong sumakit? Ayos naman ako kanina e!
“Are you tired? You want to sleep or rest? Okay lang naman sakin na ipagpaliban ang date natin ngayon”Luke's said, and that's when i opened my eyes and look at him.
He looks worried and there's an emotion in his eyes that i can't name.
“Pagkatapos 'kong mag-ayos ng matagal, sasabihin mo sakin yan?”mataray na tanong ko naman, habang ang mga kamay ay inalis ko na sa paghilot sa ulo ko. Medyo nawala na din kasi ang pananakit nito, kaya siguro nakakapag-taray na ako ulit.
Luke nodded.
“Yes. I'm worried!”he hissed.
I sighed. “Ayos lang ako. Sayang naman ang ayos natin pareho, pero teka lang—”i paused for awhile, then i look at Butler John—who looks worried also—i pointed him, “Bakit Master ang tawag niya sayo?”then i glanced at Luke again.
Luke take a look at Butler John, then he looked at me again. “He's our family's butler, he's my butler since i was a child.”he answered, as if it was nothing.
“Ano 'bang pamilya ang mayroon ka at may Butler pa kayo?”pang-uusisa ko naman ulit.
He sighed.“It's not the right time to answer that”
“You said earlier that if you have the chance now, grab it and take it.”i mumbled.
He tsked. “Mamaya sasagutan ko yan, basta ngayon umalis na tayo para di tayo abutan ng gabi dito sa bahay niyo. This is our first date, i don't want to ruin it.”Luke said, and it's like he's begging...so i decided to agree with him. Ayoko din namang sirain ang unang “date”namin.
I took a deep breath. “Fine. Let's go.”i said, and there—he smiled.
“Okay!”he sounds so happy, then he look at Butler John, “Tara na!”at dahil mukha itong excited, nauna na itong naglakad patungo sa kotse at pinagbuksan ako ng pinto.
Napapangiti naman ako habang napapa-iling na lang. Mukhang ang saya saya niya.
There's this happiness i can feel in my heart. Parang ang gaan sa pakiramdam na makitang masaya si Luke.
“Hey Leige! Come over here!”i came back to my senses when Luke called my name again. I sighed, then i walked towards his, and entered the car.
———
MALL
“Seriously? Arcade again?”manghang tanong ko kay Luke, nang makita 'kong sa Arcade kami papuntang dalawa. “Talagang hilig 'mong maglaro ah”komento ko naman. Iniwan na namin si Butler John sa Parking dahil babantayan daw nito ang sasakyan. 'Well, that's expensive kaya naman kailangang bantayan talaga.
He smiled at me. “Atleast hindi babae ang pinaglalaruan.”he said, then he wink.
I nodded as a smile escape in my lips.
“We'll, okay. Sabi mo e.”
Tumuloy kami sa loob, at karamihan nang nakita namin ay mga estudyante. Maraming kalalakihan, at may mga babae din naman. May mga estudyanyeng nakasuot pa ng School uniform ng School.
Si Luke ang nauunang maglakad sa aming dalawa, kaya nakikita ko kung paano siya tignan ng mga kababaihan sa loob ng arcade. Napataas ako ng kilay nang makitang ang ibang babae ay kinukuhanan siya ng litrato.
Hindi ba nila napapansin na may kasama 'yung tao? Makakuha ng larawan wagas ah!
Munting ani ng isip ko. Nakakainis! Bakit hindi sila marunong makiramdam? Psh!
“Here you are!”i stopped scolding those girls, when i heard Luke's voice—rejoicing. I focused my eyes on him, and my eyes instantly widened when i saw a Claw Machinw infront of Luke. There's too many Panda Bears inside.
My mouth parted, as i walk slowly towards it. Hanggang sa tuluyan akong makalapit.
“Shemay! They're so cute!!”i giggled as i stare at those Panda's.
I can see through my peripheral vision that Luke is staring at me, and there's a smile in his lips. “Want to have some of those?”he asked.
I quickly nodded. “Yes!”i squeeled.
“Okay.”he said, then smiled at me. “Let me take it for you.”he mumbled, then he took something on his wallet, and i frowned when i see a lot of tokens in a plastic—wait! This one is the tokens he has when we are at the Arcade last Saturday—when those mens---i mean gangsters attacked us.
Siguro nahalata ni Luke ang titig ko duon kaya agad itong nagpaliwanag. “We'll, it cost 50 pesos, sayang naman kung hindi gagamitin.”Luke professed.
“O—kay!”
He just smiled, then he started to play.
———
“YEY! THANK YOU LUKE!”I can't stop squealing because of too much happiness! Luke just keeps on winning on that Claw Machine earlier, kaya naman ang dami 'kong Panda Bears. Maybe umabot ng 15 Panda's ang nakuha nito. Kaya naman di ko mapigilang ang sayang nararamdaman ko.
Luke just keep on smiling and staring at me.
I keep on giggling while hugging those Panda Bears, when Luke gave me a burger and a drink. “Tama na ang pagyakap diyan, kumain ka na. I'm sure gutom ka na dahil sa kasisigaw mo kanina”
I nodded. “Okay.”
Tinanggap ko ang inaabot nitong pagkain, at sinimulan din agad iyong lantakan. Habang kumakain, hindi ko mapigilan ang sarili ko na magsalita at kausapin si Luke.
“Thank you ulit ah.”ani ko naman.
He smiled again. “No need. I did that because i want to make you happy.”he said, and i felt my cheeks became hot. Shems! I'm sure kasing pula na ng kamatis ang mukha ko.
“You're blushing.”He commented, that made me frowned.
“Alam ko, pero di mo naman kailangang ipagdiinan 'yon”katwiran ko. “Siguro, tuwang-tuwa ka kapag may nagba-blush na girl dahil sayo noh?”pang-uusisa ko naman at hindi ko maiwasang taasan siya ng kilay habang hinihintay ang sagot niya.
He shook his head. “No!”he answered defensively, “Pinagdududahan mo na naman ba ako?”
“Hindi. Kaya lang, nakakita ako ng mga babae dun sa Arcade kanina na wagas kung makatingin sayo.”i stated, honestly. “Siguro ang saya saya mo noh, kasi nakukuha mo ang atensyon ng mga magagandang babae.”
“What?”he sounds shocked. “Definitely no! I only want to get your attention and you're the only one i wanna see blushing because of me!”
Pinaningkitan ko naman siya ng mata. “Really?”
He nods. “Fvck yeah!”
Hindi ko pinansin ang pagmumura niya, sa halip ay nagpatuloy ako sa pang-uusisa sa kanya.
“Sa gwapo mong yan, paniguradong madami ka nang babaeng napaiyak.”i said. And that made him stilled. Naramdaman ko agad ang pagka-lungkot niya, kaya naman naisip kong baka sobra na ang itinatanong ko sa kanya.
Pero, diba dapat kinikilala ko siyang mabuti? Kasi, he said na gusto niya ako at maniniwala lang ako ng buong-buo sa kanya kapag nakilala ko na siya ng mabuti.
He stayed silent for a long time kaya naisip ko na baka hindi siya komportable sa tinanong ko, kaya naman sinubukan 'kong magbukas ulit ng another topic para sana bumalik ang dating emosyon nito at muling mag-ingay, nang sa di ko inaasahan bigla itong nagsalita.
“You're right.”he started. “Marami na akong napaiyak na babae,”he paused, then he look at me, before continuing. “But there's only one girl who made me cry”he professed honestly, and it made me shock.
What?
One girl. Only one. That means, may isang babaeng importante sa kanya?
Ilang minuto akong hindi nakapag-salita. Inisip 'kong mabuti kung ano ang pwede 'kong isagot sa kanya. At nang makahanap ako nang pwedeng itanong sa kanya, hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa.
“Sino ang babaeng iyon, Luke? And where is she right now?”
I asked. I know that it's too personal, but i want to know who she is. Who that girl is! I want to know everything about Luke and that Girl, because i can feel something inside me—and it's pushing me to ask more about it.
Luke stoop a little, and i can feel that he's hesitating to tell me. With that, i look down too. Kung ayaw niyang sabihin sakin ang tungkol duon, ayos lang naman. I was just curious, but i know where to stand. I know my limitations in asking him—about his own life.
I sighed deeply, and was about to talk when Luke transcend me first. He said something, that really made my jaw drop.
“She was my girlfriend for 2 years, since 'were in our junior years”he started.
My heart beats insanely fast, because of the thinking that he might—no. He chose to tell me about his personal life.