"ANG BAGAL MO NAMAN E! MATATALO TAYO NIYAN!" malakas na sigaw ko kay Luke nang makitang malapit na kaming abutan ng mga sasakyang humahabol sa amin.
Shete naman e! Bat ang bagal magpatakbo ng lalaking 'to?
He gave me a death glare. "Tumahimik ka. Naglalaro lang tayo, kung maka-react ka naman parang totoong nangyayari 'to." matigas ang tonong sabi nito na ikina-irap ko nang mata.
"Wala akong pakialam kung laro yan o hindi, basta talo ka! Mabagal. Tssk." i said, and i crossed my arms.
Nakakainis siya! Kanina pa kami naglalaro sa game na iyon pero hindi kami manalo-nalo dahil ang bagal niyang magpatakbo.
Yes. Tama kayo. Nandito lang naman kami ngayon sa isang arcade, at naglalaro. Ito pala ang warzone na sinasabi niya--ang akala ko naman 'yung totoong warzone talaga.
"Fvck! Shít! Speed! Speed! Faster!! Urgh!!" nabaling muli ang atensyon ko kay Luke, na ngayon ay masama ang itsura habang halos hampasin na ang machine.
I sighed. Mukhang talo na naman siya.
Naiinis itong tumayo, "Let's leave this fvcking place!" he hissed, and started walking. Napailing naman ako habang pinipigilan ang matawa dahil sa itsura niya.
Apektadong apektado ito!
I silently followed the path he was taking, when suddenly a machine caught my attention. My eyes widened, as my mouth hang when i saw that machine.
Shemay!
My favorite!!!
"Bat ba hindi ka sumunod?" i heard Luke's voice mumbled, but i ignore him. Instead, i started walking towards the claw machine kung saan puro Panda Bears ang laman. Shemay! I love Panda so much!
I look at those cute Panda's inside the glass box. I can feel the urge to play and get them all!
Kaya naman agad 'kong inilabas ang wallet ko, kumuha ako ng 500 pesos cash at handa na iyong papalitan sa counter ng biglang humarang sa daraanan ko si Luke.
I frowned. "Don't block the way."
He shook his head. "No. Not unless you'll tell me what are you planning to do." he said.
I roll my eyes as a sigh came out from me.
"Look, i want to play this--" i pointed the claw machine behind me, then i faced him again. "--to get those cute panda's inside it. So, now na nasagot ko na ang tanong mo pwede 'bang lumayas ka na sa dadaanan ko." i said, at akmang hahakbang sana ng bigla na naman niyang harangan ang daraanan ko.
Masamang tingin na ang ipinukol ko sa kanya. "Aalis ka ba diyan o uu--" di ko natapos ang sasabihin ko nang bigla itong tumalikod at naglakad palayo.
Napanganga ako nuon sa paga-akalang aalis na talaga ito, pero nanlaki ang mata ko nang pumunta ito sa counter ---AT NAGPAPALIT NG MADAMING TOKENS?!
whatthe! Anong gagawin 'nun?
My jaw drop when i saw him walking back to my direction while holding a lot of tokens. Shemay! Magkano kaya ang halaga ng pinalit niyang tokens?
"Maglalaro ka pa?" i asked, shock. Akala ko ba gusto niya nang umalis at umuwi dahil naiinis na siya sa larong Car Race na nilalaro niya kanina, at hindi niya man lang naipanalo.
He sighed in annoyance, then he gave me those tokens that he was holding earlier. "Maglalaro ka sa Claw Machine diba? Here. Use this." he said, habang inaabot pa din sakin ang mga tokens.
Napuno ng pagtataka ang isip ko sa ginawa niya. Why is he giving it to me?
"B-bakit mo binibigay sakin yan? Eh pera mo yan e." sagot ko naman sa kanya, habang tinutulak pabalik sa kanya ang tokens na inaabot niya sakin.
He blows out a deep breath.
"If you want to get a Panda Bears from that machine, then you need a lot of this." then he lift those tokens inside a clear plastic.
Pinangunutan ko naman siya ng noo.
"Seryoso ka? Ipapahiram mo ba yan sak--"
"I'll give it to you."
"Bakit?"
"Kelangan ba may rason?"
Tumango naman ako. "Oo."
"Aish. I don't have any reason in mind."
I shrugged. "Edi hindi ko yan tatanggapin."
"What? Why?"
I pouted. "We'll, hindi ko naman need ang money mo. I can get my tokens using my own money, not yours." i said.
"Hindi ba pwedeng tanggapin mo na lang 'to." pamimilit niya naman ulit.
I shakes my head. "Ayoko. Hanggat hindi ka nagbibigay ng dahilan kung bakit mo ako nilibre ng tokens, hindi ko tatanggapin yan."
He turned silent for several seconds, before sighing--sign na sumusuko na ito. "Fine. I bought you a lot of tokens because i know na hindi ka basta-bastang makakakuha ng Bear from that machine. Mga bihasa lang ang kayang makakuha agad agad diyan, without wasting a lot of money." he reasoned out, and for a reason i got insulted.
Napahawak ako sa bewang ko habang nakataas ang kilay at nakatingin ng masama sa kanya. "Are you saying that i am weak when it comes to that game? Did you just underestimated my strength?" i asked seriously.
He fought me back with a glimpse of grin in his red thin lips, as his eyes stared at me.
"Yes." he answered without any hint of hesitation.
I smirk at him. "You're challenging me, tama ba ako?"
He shook his head. "No, I'm not"
"Then I, Ryleige Montibañez is challenging you." matapang 'kong ani sa kanya.
Kitang-kita ko ang pagkislap ng mga mata nito matapos 'ko siyang hamunin. Weird!
He smirk at me, while his stares makes me feel uncomfortable because it seems like he's digging the depth of my mind.
"Fine. I am accepting the challenge." he answered, and a wicked smile is escaping in his lips. I just rolled my eyes then i snatched the tokens from his hands and turn my back at him.
Pero bago pa man ako makapag-simula sa paglalakad, narinig ko pa ang mahinang pagbulong nito na nagdulot ng kakaibang pagtibok na naman ng puso ko.
"Still the same Ryleige i know."
He murmured.
Still the same me that he used to know? Still me? Did he know me? Before? Pero, bakit hindi ko naman siya kilala?