Chapter 10

1384 Words
"Here, take this." Luke said, while giving me a Blue Paper Bag. I look at him with wonder at the same time i accepted the bag. We're at the mall--specifically nasa isang fastfood kami para kumain. "Ano naman 'to?" may pagtatakang tanong ko naman. "Just open it." he answered then he started eating. Habang ako naman, agad ko na ding binuksan ang paper bag upang tignan kung ano ang laman 'nun.. And when i opened it, my eyes widened. I shockingly look at Luke again with my parted lips. "A Panda Bear?!!" i asked to him and i can't hide the happiness i'm feeling. He nods. "Yeah." he put down the spoon and fork he was holding then explained to me. "Naalala ko kasi na gusto 'mong makakuha ng Panda Bear galing sa Claw Machine kanina kaya lang dumating ang grupo ni Dominick at hindi na natuloy ang laro natin. So, binilhan na lang kita para kahit papano makabawi ako sa insidenteng nangyari kanina." He stated, and while hearing his reason i can't stop a smile escaping in my lips. I felt really happy that he bought me a Panda Bear just to enlightened my day. I felt touched by his thoughtfulness. "Thank you." i mumbled. He nod. "No nee--" "It is." i interrupted his words. "It is needed. Hindi lang naman dahil sa regalo mo kaya ako nagpapasalamat e. I also thank you for saving me last time at the bar at sa kanina. You saved me kaya nasaktan ka 'nung Dominick." He sighed. "Hindi mo kailangang magpasalamat. Ako ang nagdala sayo duon, ibig-sabihin responsibilidad kita." he uttered, and i agree to what he just said. "We'll, tama ka din naman." sang-ayon ko pa, hanggang sa may naisip akong gawin. Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa katapat niyang upuan at lumipat sa upuang katabi niya, at inilabas nang tuluyang ang bigay niyang Panda Bear, kasunod ay kinuha ko ang phone ko sa Sling Bag ko at agad na binuksan ang camera. "Let's take a picture together with your gift. Okay lang?" i asked while looking at him. He remained silent, kaya naman tinaas ko ang phone ko at magte-take na sana ng picture kaya lang napansin 'kong masyadong malayo ang space namin mula sa isa't isa, at hindi gaanung makita si Luke, so without hesitation, inilapit ko ang katawan ko sa kanya, at chineck kung ayos na ang pisisyon namin para pareho kaming makita sa picture. At nang makita 'kong ayos na, i smiled and quickly pressed the button. Sunud-sunod ang pag-click ko kaya naman di ko na napansin 'kong anong itsura namin sa mga pics. Mabilis 'kong inilayo ang sarili ko kay Luke, at agad na tinignan ang pictures namin. And seeing the first picture, i'm smiling at the camera while Luke is serious and he's looking at me. I gave him my attention to ask. "Bat sakin ka nakatingin? Bat hindi dun sa cam." i asked, pero nag-iwas lang ito ng tingin. I rolled my eyes at him, then i checked the other photos again. Just like the first one, Luke was still looking at me but his lips is parted. I scroll more, and the next picture shock me. I'm did a waki face, while Luke's eyes are closed and he was smiling. If anyone can see this photo, they may think that he's smelling my hair. The way he smiled—para 'bang masaya talaga ito. I suspiciously look at him, "Umamin ka nga." panimula ko naman, bago ipinakita dito ang picture. "Crush mo ba ako?" tanong ko naman, at halos matawa ako nang makitang nanlalaki ang singkit nitong mata. "W-what?" he asked, still his eyes are wide and lips are apart. "You like me, am i right?" He shook his head. "No." then he look away. "Tsktsk. Bat ba naman kasi ganito ang itsura mo dito sa picture. Parang inaamoy mo ang buhok ko e." i hissed at him. He just ignored me, then he continued eating at duon ko lang naalala na kakain nga pala kami. I need to eat the food i ordered kaya naman bumalik na ako sa inuupuan 'ko kanina at nagsimulang kumain. Nasa kalagitnaan na ako ng pagkain ng biglang tumunog ang phone ko, agad ko itong nilabas mula sa sling bag ko and read the caller ID. My mouth almost fell and my eyes widened when i read Jarred's name on the caller ID. Shemay! Nakalimutan 'ko na ngayon niya pala ako inayang makipag-date sa kanya. Geez! Bat ko ba kinalimutan?? I bit my lip as i'm battling with myself kung sasagutin ko ba ang tawag ni Jarred or not. It's awkward kasi if sinagot ko then he will ask me if where am i, alangan namang isagot ko na kasama ko si Luke and were eating at a fastfood? Masyado naman 'yong nakakahiya for him. Mukhang napansin ni Luke ang kilos ko dahil bigla itong huminto sa pagkain, at nagtanong. "Is there a problem?" he asked, then his eyes travel down to my hand—which is holding my phone. "Who's calling you?" he asked. I look down. "Jarred is calling." i confessed. "And?" Napa-angat naman ako ng tingin sa kanya dahil sa may iritasyon sa tono ng pananalita niya. "H-huh?" He sighed then stared at me. "Why is he calling you?" Hindi ko alam kung anong nangyari sakin, pero pakiramdam ko may obligasyon akong sabihin sa kanya ang totoo—kaya naman sinabi ko sa kanya ang totoo. "Uhm, Last wednesday, he asked me to go out with him. Remember when i followed you at the park at that time? Yun yung oras na pinuntahan niya ako sa room namin to give me flowers and ask me on a date, i was about to say no but--" i sighed and look at his eyes, straightly. "--i saw you passing our room that time, and because i badly wanted to talk to you, hindi ko na pinag-isipan ang isinagot ko, I said yes to him, para hindi niya na ako kulitin at nang mahabol na kita agad." i confessed. Hindi ko maintindihan kung bakit ako nagpapaliwanag sa kanya, but there's something in my heart that is pushing me to tell him everything. Gosh! Feeling ko ang daming weird na nangyayari sa akin nitong mga nakaraang araw. And also, my mind is in chaos because i always hear Luke saying that he knows me . Before. Pero, bakit di ko naman siya kilala? I badly want to ask him but there's this feeling na nahihiya ako. And, i'm also afraid to ask. What if i'm just overreacting? Diba? "Drop that call. You won't be dating anyone." he said—no. He's commanding me. I frowned. "Hey! That's over huh. You can't just command me like that. Yes, napilitan akong umu-o sa kanya that time , but that doesn't mean na i don't want to date him." i hissed. "Jarred is one of the famous hearthrobs of the school. And some rumors says that he's also sweet. " dagdag ko habang iniisip kung ano kayang feeling na maging boyfriend si Jarred. Maybe he's the man that i will feel safe if i'm with him. "What? So you'll date him?" di makapaniwalang tanong naman nito. Sunud-sunod naman akong tumango. "Oo naman. Bakit naman hindi?" Nakita 'kong umigting ang panga ni Luke habang di maipinta ang mukha nito. Nagtatakang tumingin naman ako sa kanya. Bakit ba ganyan ang reaksyon niya? I'm busy thinking reasons on why Luke was acting like that, when he suddenly leaned towards me, na ikinalaki ng mga mata ko. Our face is just an inch apart. I gulped. "If you want to make me a better person, you'll follow me." halos pabulong na sabi nito, at amoy na amoy ko din ang hininga nito. His breath smells like a mint. Gosh! "W-what will i follow from you?" i asked, while my eyes is glancing on his red thinned lips. Inside me, something is urging me to kiss him. Napatigil ako sa pag-titig sa labi niya, nang inilapit niya ang bibig niya sa tenga ko at duon ibinulong ang mga salita na hindi ko inaasahang sasabihin niya. "Don't date him. If you do, hindi mo magugustuhan ang kaya 'kong gawin."
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD