Owned By A Ruthless Mafia Boss

Chapter 6

Lalabas na sana ako nang marahas niyang hinawakan ang aking braso. Napaharap ako sa kan'ya at matamang tumingin sa mga mata niyang kulay berde. Nakaramdam tuloy ako ng matinding pagkaba sa aking dibdib nang magtama ang aming mga mata. Hindi ako makaiwas sa mapang-akit niyang paninitig sa akin na halos hindi na makalunok dala ng pagkaba. Ang pagkaba sa aking dibdib ay mas lalo pa itong dumagundong sa lakas na kanina lang ay hindi naman gaano. Pati ang paglabas ng aking hininga ay parang unti-unting humihina.

"Who are you?" tanong nito kasabay ng paniningkit ng mga mata niya. Napakabaritono ng kan'yang boses kung siya ay magsasalita at pati ang adams apple nito ay talagang nakakabighaning tingnan.

Tila umurong ata ang aking dila nang ilapit niya pa ng husto ang mukha nito dahil hindi ako sumagot agad sa tanong niya. Kusang umawang ang ibabang labi ko dahil sa pagkamangha ko sa guwapong mukha niya. Sobra ang pagkaba na nararamdaman ko ngayon. Natatakot ako at iyon ang naramdaman ko para sa kan'ya. Pero takot nga ba o naiinis lang ako sa kan'ya.

Napapikit na lang ako ng mga mata ko. Hindi ko alam baka hahalikan niya ko sa aking labi. Okay lang kaya kung hahalik siya sa aking labi. Pero 16 pa lang ako.

Nakarinig na lang ako ng pagtikhim kaya ko naimulat ko din ang dalawa kong mga mata. Nakaramdam ako ng pag-init ng aking pisngi at pakiramdam ko ay namula iyon dahil nakatitig ito sa aking mukha na may kasamang pagkunot ng noo nito.

"What are you doing young lady?" bigla niyang tanong. "If you want to sleep, not here. So you better to find another room okay. Emil, take the kid out of my room," ani nito. Hawak pa niya ang aking braso hanggang ngayon. Pinasadahan niya ko ng mapang-akit niyang tingin mula ulo hanggang sa nahinto na lang ito sa aking dibdib. Napatakip ako bigla sa aking dibdib dahil bigla akong nahiya sa paninitig nito mula doon alam kong 32A lang ako at umaasa na lang sa malaking foam na bra. Hindi pa naman ako nakapagsuot ng may foam na bra kaya halatang maliit ito kung titignan. I didn't expect na tatawagin niya kong kid na ikinalaki ng mga mata ko sa sinabi niya.

Dahil sa inis ko ay tinapunan ko siya ng masamang tingin. "Sir 'Im not a kid okay. Ayos lang po na sabihan niyo ko ng ganun kung hindi ako dinadatnan ng menstration every month. 10 years old pa lang ako nang datnan ako ng dugo," ani ko na impit ang pagtawa ng kan'yang tauhan na si Emil. Hindi ko na kasi napigilan ang sarili ko na hindi iyon sabihin sa kan'ya.

Umusok ata ang ilong nitong lalaking nasa harapan ko dahil sa pagtawa ng kan'yang tauhan.

"Shut up Emil!" galit nitong ani kaya nahinto ang pagtawa nito at napatingin siyang muli sa akin. "I don't care kung sampung taon ka noong dinatnan but you still a kid for me. Do you understand?" tanong niya. Kanina young lady ang sinabi niya tapos ngayon kid.

Ang hirap nga naman talaga pumatol sa lalaking matanda na ang edad, sa loob loob ko na lang. Kaya hindi ko na siya pinatulan eh dahil magkakasagutan lang kaming dalawa. Saka isa pa ay ginagalang ko siya dahil isa siya sa tumutulong sa akin.

"Anya," tawag ni Aling Sonya kaya agad din niyang binitawan ang braso ko. May konting pagkaawang ang pinto kaya dinig na dinig namin ang boses niya. Bumukas ang pinto at bumungad doon ang bulto ni Aling Sonya. "Ah sir pasensiya na po sa abala. Hindi ko po alam na dito po siya pumasok," hinging tawad nito.

"Okay manang next time, pakilock na lang ang pinto para walang ibang nakakapasok dito," ani nito.

"Okay po sir, pasensiya na po talaga. Anya, halika na iha."

Hindi ko alam kung bakit hindi ko maialis ang pagkakatitig ko sa kan'ya. Pero bakit iba siya sa panaginip ko dahil sobrang bait niya at ang taong nasa harapan ko ay isang mabagsik na hindi ko pa alam kung sino ito. Ito ba ang kanilang sir?

"Anya iha," muling pagtawag nito. Doon ko lamang narinig ang boses nito. Napakurap na lang ako ng mga mata ko nang mapatitig ulit ang lalaking nasa harapan ko. Nakaramdam ako ng hiya sa aking sarili at nakayukong sumunod ako kay Aling Sonya. Dala ko pa din ang kahihiyan dahil aktong nahuli ako ng lalaking iyon na nakakatitig ako sa kan'ya.

"Bakit doon ka pumasok Anya?" tanong nito nang nasa labas na kami. Balak ko na ding umuwe dahil alas nuwebe na din.

"Aling Sonya, pasensiya na po. Iyon lang po kasi ang hindi nakalock na kuwarto kaya doon po ako pumasok," magalang na sagot ko.

"Oh siya may kasalanan din naman ako eh dahil hindi ko alam na iyon pala ang nakabukas. Sige pwede ka ng umuwe. Matulog ka ng maaga ha dahil may pasok ka ba bukas," ani nito.

"Sige po Aling Sonya, salamat po. Alam niyo po, napakasungit po ng sir niyo Aling Sonya," bigla kong pagsabi sa kan'ya.

"Naku pagpasensiyahan mo na siya iha dahil pagod lang iyon sa trabaho niya."

Nangunot ang aking noo dahil sa hindi ko malaman ang trabaho nito. May tama siya ng baril kanina tapos yung kausap niya noon sa kan'yang cp ay maaaring may konektado ito doon. Is he killer?

"Ano pong trabaho niya Aling Sonya?" kuryusong tanong ko.

"Ahh..__

"Manang," tawag ng kanilang sir kaya bahagya akong napalakad nang makita niya kong narito pa din ako. Ang sama ng kan'yang paninitig sa akin. Nakakagulat ang biglaang pagsulpot nito.

"Uuwe ka na ba Anya?" tanong ni tatay sa akin nang palabas na ko ng gate.

"Opo itay, uuwe na po ako. Asan na po si kuya Arnel?" tanong ko para maihatid na niya ko.

"Naku iha, baka lasing na iyon dahil inaya siyang makipag-inuman ng mga tauhan ni sir. Naroon sila sa may bandang likuran ng mansyon," ani nito.

"Ganun po ba itay." Napasimangot na lang ako ng husto dahil natatakot akong maglakad pauwe sa inuupahan kong bahay. Medyo may kadilimang parte pa naman ang daanan pauwe sa bahay.

Sabay na napalingon kami ni itay sa gawing gate at palabas doon ang kanilang sir. Hindi lang siya mag-isa kundi tatlo sila. Hindi naman niya kasama yung Emil na tauhan niya. Siguro mga kaibigan niya ang mga ito.

Nanatiling nakatayo lamang ako rito nang ako ay mag-isa. Tinawag kasi ng kanilang sir si itay kaya inantay ko na lamang siya dito. Gusto ko na din makauwe dahil nakaramdam na ko ng pagkaantok at pagod na din ang aking katawan. May pasok pa ko bukas kaya need kong gumising ng maaga.

Patungo na dito si itay. Sumilay ang ngiti nito sa kan'yang labi nang siya'y makalapit sa akin.

"Anya iha, makisabay ka na lang daw kina sir. Siya na maghahatid sa iyo pauwe."

Kailangan ko bang matuwa o hindi pero naiinis ako sa kan'ya dahil tinawag niya kong bata kanina. Pero bakit ganun? Okay lang sa pakiramdam ko kapag ako ang nagsabi sa sarili ko na bata pa ko pero siya ang nagsabi niyon ay parang hindi kanais-nais pakinggan mula sa kan'ya ang salitang bata.

"Hey kid! ano pa ang ginagawa mo diyan? Get in!" ani nito sa nakabukas na pinto. Kinilabutan ako nang makita ko ang kan'yang baril na nakasukbit sa bewang niya. Parang nagmukha tuloy akong bata sa paningin niya dahil isiniksik ko ba naman ang katawan ko kay itay. Nasa likuran ako niya nagtatago.

"Iha ano ba ang ginagawa mo? Sumakay ka na daw," utos ni itay sa akin.

"Nakakatakot po siya itay," natatakot na ani ko rito sa likuran niya. May trauma na ata ako sa mga baril kaya ganito na lamang ang aking nararamdaman ngayon.

"Hey com'on!" tawag pa nito.

"Sir pasensiya na po, natakot po ata siya sa baril niyo," sagot ni itay.

Pigik siyang tumawa. "Oh this?" turo nito sa baril niya at binunot niya ito mula sa pagkakasuksok sa loob ng kan'yang suot na maong pants at inilipat nito mula sa kan'yang likurang bahagi ng bewang nito. Bakit ganito, mas lalo lang ako nainis sa kan'ya nang makita kong may baril siya. Nayayabangan tuloy ako sa sir nila.

"Sige na iha, sumabay ka na kay sir. Mabait naman si sir pero huwag mo lang gagalitin," ani niya.

"Sige po itay, aalis na po ako," paalam ko sa kan'ya at agad na pumanhik sa loob ng kan'yang sasakyan.

Sa front seat ako naupo at nasa likuran nito ang isang kaibigan niya dahil yung dalawa ay nasa isang sasakyan sumakay ang mga ito.

Puno ng kaba ang naramdaman ko ngayon nang maupo na rin siya sa may driver seat at inaantay na lang na paandarin ang sasakyan nito dahil nagkakabit pa ito ng kan'yang seatbelt.

"Hi!" bati ng lalaking nasa backseat.

"Don't try to talk with her. She's a kid," ani nito na halos maikuyom ko na ang aking mga kamay dahil sa pagbanggit niya ng bata.

"Huh! Paano mo nasabi yan Yvo na isa siyang bata?" gusto na lang niya matawa dahil sa sinabi nito. "Look at her? She's gorgeous! Can't you see that? Sabagay may asawa ka na eh," ani nito.

"Laurence, stop talking about that okay. I'm warning you," pananakot pa nito. Tahimik lamang akong nakikinig sa kanila. Nadismaya na lang ako nang marinig kong may asawa na ito. Pero ano naman ang pakialam ko doon?

Tahimik ang namayani sa aming tatlo. Malapit na din ako sa mismong bahay ay saka pa lang ito nagsalita.

"Ikaw na lang ba ang mag-isa? Nasaan ang mga magulang mo?" biglaang tanong niya. Hindi siya nakatingin sa akin bagkus ay sa daan lang siya nakatingin at agad na inihinto ang sasakyan sa tapat ng bahay ko. So alam na pala niya kung saan ako nakatira.

"Ahm, mag-isa na lang po akong namumuhay," sagot ko.

"Really? But who are you and why are you here?" dagdag niya pang tanong sa akin. Kailangan ko bang sagutin ang kan'yang tanong? Ngunit hindi maaaring malaman niya ang tungkol sa akin dahil na din sa sekuridad ko. Hindi ko pa naman siya gaanong kilala at baka isa din siya sa mga taong pumatay kay butler James at siya ang leader ng mga ito.

"Sir, hindi niyo na po kailangang malaman kung sino ako. Isa lamang akong ordinaryong babae. Ginusto kong tumira dito dahil_" Nahinto na lamang ako at hindi ko na naituloy pa ang aking sasabihin nang makita kong nakatitig na ito sa akin.