kaibigan
409 Words
"Hindi naba talaga magbabago ang isip mo?" Tanong sa akin ng best friend kong si Van habang patuloy kong iniimpake ang aking mga damit.
"Van kaya ko ang sarili ko." Sabi ko naman dito. Alam ko kasing nag-aalala lang siya sa akin.
"Basta huwag mong kalilimutang tumawag ah." Pagpapaalala nito kaya agad akong tumango.
''Tatawag nalang ako mamaya ah!" Nakangiting saad ko habang papalabas ng bahay pero agad kong nakita ang isang tricycle driver na naghihintay sa akin sa labas.
"Manong sa bayan po." Saad ko habang nakatutok parin sa aking telepono dahil bigla na lamang itong nagring pero agad din naman itong namatay dahil lowbat na pala ito.
"Manong bakit hindi parin tayo umaalis? Magtatanghali na po eh."Tanong ko kay manong driver pero nanatili itong walang imik sa kaniyang kinauupuan habang balisa pero maya-maya lamang ay bigla na lamang itong nagsalita.
"Pasensiya na miss napag-utusan lang ako."" Nanginginig na takot sagot nito at agad ng tumakbo habang ako naman ay naiwang naguguluhan sa kaniyang mga sinabi.
"Van? Anong ginagawa mo rito" tanong ko pero agad din naman akong napaatras ng makita ko ang kakaiba nitong ngiti nang pasadahan nito ng tingin ang aking kabuoan.
"Ngayon wala nang makakapagpahiwalay pa sa atin."
Nakangiting saad nito habang papalapit sa akin pero agad din naman akong nanghina sa paraan ng pagtitig nito sa akin. Para kasing hindi na siya iyong Van na nakilala ko.
"Van ano bang sinasabi mo?" Tanong ko rito pero agad niyang hinaplos ang aking mukha.
"Akin kalang Ara."
Mapang angkin nitong saad habang gumagapang ang malikot nitong kamay sa aking dibdib at agad na pinunit ang aking suot na damit.
"Kung ano man ang isiisip mong gawin, please lang huwag mo ng ituloy." Maluha-luhang saad ko pero lalo pa itong ngumiti dahil lumantad na sa kaniyang harapan ang malulusog kong dibdib pero hindi pa ito nakuntento dahil isinandal pa ako nito sa isang puno habang hinuhubad ang aking pang ibaba.
"Please tama na!" pagmamakaawa ko sa kaniya pero parang wala itong naririnig dahil walang pakundangan nitong ipinasok ang kaniyang sandata sa aking maselang katawan habang lalong bumibilis ang kakaniyang paggalaw.
"Mahal na mahal kita ara
pero anong ginawa mo? binalewala mo lang ang nararamdam ko sayo!" Galit na sigaw nito kaya agad Kong hinaplos ang kaniyang mukha habang umiiyak. Agad naman itong nalatitig sa aking mukha nang may sabihin ako sa kaniyang ikinabigla niyang sobra.
"Mahal na mahal din kita."
- Writer
