Nagda-dalawang isip ako kung kakainin ko ba 'yong sisig na binigay niya o hindi na lang. Paborito ko 'yon at sa totoo lang ay natatakam talaga ako kanina pa pero tila mayroong pumipigil sa akin. Wala akong ginawa kundi titigan ang paper bag buong gabi. . . sa huli ay ang dalawang baliw na si Rose at Ate Nez na lang ang kumain.
Hindi ko alam kung ano bang tumatakbo sa utak ng Miguel na 'yon. Malinaw ko na namang ipinaliwanag sa kaniya na hindi ako 'yong tipong madadaan sa mga preskong galaw at pagpapa-cute niya, pero sadyang mahina yata talaga ang pag-intindi niya.
Nagdaan ang mga araw at mas lalo kong inabala ang sarili ko sa pag-aaral. Sa tuwing nakakasalubong kaming dalawa ay palagi siyang ngumingiti sa akin at kung minsan ay halos mabali na ang leeg sa pagsunod ng tingin sa akin. Nagu
