MINSAN LANG MAG KA-

CHAPTER 3

Chapter 3: The Unexpected Favor

Sa sumunod na umaga, maaga pa lang ay gising na si Lia. Nakasabit pa rin sa isip niya ang maikling usapan nila kagabi ni Marco. Hindi niya inaasahan na may ganoong lalaking makakausap siya nang hindi nagmamadali at hindi rin mayabang. Para bang kahit simpleng delivery boy lang si Marco, may kakaiba siyang dalang presensya—yung tipong magaan kausap at madaling lapitan.

Habang iniinom niya ang kape sa terrace ng maliit nilang inuupahang apartment, nakatitig siya sa laptop screen. Dapat sana ay tatapusin niya ang isang freelancing project na due na kinabukasan, pero ang utak niya ay paulit-ulit na bumabalik sa imahe ni Marco na nakatayo sa may pinto, hawak-hawak ang mga grocery bags kahapon.

“Ano ba ‘yan, Lia,” bulong niya sa sarili. “Trabaho muna bago landi.” Napailing siya at pilit nag-concentrate.

Ngunit bago pa siya tuluyang makapag-focus, may narinig siyang ingay sa labas. Sunod-sunod na katok.

Tok! Tok! Tok!

Nagulat siya, kaya’t agad siyang tumayo. Pagbukas niya ng pinto, bumungad agad ang pamilyar na mukha.

“Good morning,” nakangiti si Marco, hawak-hawak ulit ang brown paper bag. Medyo pawisan pa ito, halatang nagmamadali. “Pasensya na kung istorbo. May kliyente kasi akong nagkamali ng address. Since malapit dito, naisip kong baka kilala mo.”

Nanlaki ang mata ni Lia. “Ha? Ako? Eh di ba bago lang ako dito sa lugar?”

Natawa si Marco at kumamot sa batok. “Oo nga pala, nakalimutan ko. Pero baka lang sakali.” Inilahad niya ang papel kung saan nakasulat ang pangalan at address.

Kinuha iyon ni Lia at tiningnan. Pamilyar ang apelyido. “Uy, teka... parang kapitbahay namin sa kabilang building ito.”

“Talaga? Salamat! Akala ko maghahanap pa ako nang matagal.” Gumaan ang mukha ni Marco, halatang nakahinga ng maluwag.

Sa sandaling iyon, may kakaibang kilig na kumislot sa dibdib ni Lia. Hindi niya alam kung dahil ba sa ngiti ni Marco o dahil lang sa pagiging mabait nitong tao.

“Gusto mo, ihatid na lang natin para sigurado?” alok niya, kahit hindi niya rin alam kung bakit siya nagprisinta.

Sandaling natigilan si Marco, bago ngumiti ulit. “Sure. Salamat, Lia.”

---

Habang naglalakad sila sa kanto papunta sa kabilang building, hindi mapigilan ni Lia na mapansin kung gaano ka-simple ang itsura ni Marco pero may dating pa rin. Naka-itim lang itong t-shirt at faded jeans, pero halatang malinis sa katawan. At higit sa lahat, may dala siyang backpack na halatang puno ng mga resibo, order slips, at bottled water—mukhang sanay na sanay sa mahabang biyahe.

“Kanina ka pa ba nagde-deliver?” tanong ni Lia.

“Oo. Simula alas-sais pa lang, nasa kalsada na ako. Pero sanay na ako. Mas okay nang pagod kaysa tambay, ‘di ba?” sagot ni Marco na may kasamang seryosong tono.

Tumango si Lia. “Tama ka. Alam mo, saludo ako sa mga katulad mo. Hindi biro ang mag-deliver lalo na sa init ng panahon.”

Bahagyang namula ang pisngi ni Marco at napatingin sa kanya. “Salamat. Pero ikaw rin, freelancer ka ‘di ba? Hindi rin madali ang ginagawa mo. Nakaupo nga lang pero buong araw nakatutok sa computer, tapos hindi sigurado kung kailan may project ulit.”

Natawa si Lia, medyo nagulat na alam ni Marco ang tungkol sa freelancing. “Uy, mukhang may alam ka sa ganitong trabaho ah.”

“May pinsan kasi ako, freelancer din. Lagi kong nakikita halos puyat, tapos stress sa clients.”

“Ganun na ganun nga,” sagot ni Lia, napabuntong-hininga. “Pero kahit mahirap, at least hawak ko oras ko. Yun lang, minsan nakakaramdam ako ng... ewan, lungkot? Kasi mag-isa lang ako dito.”

Hindi agad nakasagot si Marco, pero napansin ni Lia ang mabilis na sulyap nito sa kanya. “Kung ganun, hindi na ngayon,” mahina ngunit malinaw na sabi ni Marco.

Parang may kakaibang init ang dumapo sa pisngi ni Lia. Napalunok siya at umiwas ng tingin.

---

Makalipas ang ilang minuto, narating nila ang address. Nasa labas pa lang sila ay lumabas na ang isang ginang na halatang inip na inip na naghihintay ng order.

“Salamat naman at dumating na! Kanina pa ako nag-aabang,” reklamo nito habang inaabot ang package.

“Pasensya na po, medyo naligaw lang,” mahinahong sagot ni Marco.

Ngumiti si Lia at nagpaalam na sila. Pagkalayo nila ng kaunti, napatawa si Marco. “Buti na lang at tinulungan mo ako. Kung hindi, baka napagalitan pa ako nang todo.”

“Wala ‘yon. At least nakatulong ako,” sagot ni Lia na may kasamang ngiti.

Pagbalik nila sa tapat ng building ni Lia, bigla na lang tumunog ang cellphone niya. Isang email notification. Pagkabasa niya, napabuntong-hininga siya ng malalim.

“Ano problema?” tanong ni Marco, halatang nag-aalala.

“Kasi... may client akong biglang nag-cancel ng project. Ayun, goodbye half-month na sahod,” sagot ni Lia na pilit pinapagaan ang boses.

Nag-isip sandali si Marco. Tila nag-aalinlangan, pero nagsalita rin. “Kung gusto mo... may kakilala akong may maliit na printing shop. Minsan naghahanap sila ng mga gumagawa ng design. Baka pwede kitang i-refer.”

Nagulat si Lia. Hindi niya akalain na may ganoong offer si Marco. “Ha? Talaga? Naku, Marco, sobra ka namang helpful. Paano kita mababayaran sa lahat ng kabaitan mo?”

Ngumiti lang si Marco, bahagyang umiiling. “Hindi lahat ng bagay kailangang may kapalit, Lia. Minsan, sapat na yung makita mong gumaan ang buhay ng tao dahil tinulungan mo.”

Napatingin si Lia sa kanya, at sa unang pagkakataon, nakaramdam siya ng kakaibang koneksyon. Parang hindi lang simpleng pagkikita ang nangyayari sa kanila—kundi simula ng isang mas malalim na ugnayan.

---

Pagbalik niya sa kanyang unit, hindi na siya makapag-focus sa trabaho. Paulit-ulit niyang iniisip ang mga sinabi ni Marco. Sa gitna ng mga uncertainties ng freelancing, may isang taong bigla na lang dumating at nagbigay ng pag-asa at simpleng tapik ng suporta.

Habang tinititigan niya ang laptop screen, napangiti siya. “Maybe... this is not just about work anymore,” bulong niya sa sarili.

At sa labas ng kanyang bintana, nakaupo si Marco sa motor niya, naghahanda para sa susunod na delivery. Ngunit bago siya umalis, sandali siyang napatingala sa bintana ni Lia—at sa hindi maipaliwanag na paraan, parehong nakaramdam sila ng hindi maipaliwanag na koneksyon.