THE LAST MISTRESS

"Maaaaa! ayan na po yung paborito nating palabas!" sigaw ko kay mama na nasa kusina. "Eto na jusko kang bata ka!" natatawang saad ni mama habang pumwesto sa tabi ko. ~"WALA KANG KARAPATAN NA PAG SABIHAN AKO NANG GANYAN DAHIL KABET KALANG!" malakas ang volume nang tv namin kaya naman kumalampog ang tunog nito ngunit may isang salita akong narinig na ikinapag taka ko. "Ma, ano po yung kabet?" pag tatakang tanong ko kay mama. "Ah anak ang mga kabet sila yung mga babae o lalaking sumisiksik sa isang pamilya" saad ni mama. "Po? hindi ko'po maintindihan." naka nguso kong saad kay mama. "Ah basta anak bata kapa para malaman yung mga ganyan ganyan ang palagi mo lang tatandaan na masama maging kabet." saad ni mama at tuluyan nang nanood. Habang ako nagtataka paden sa sinabi ni mama kaya naman hinayaan kona lang ito at nag patuloy sa panonood. Habang nanonood ako si mama nag patuloy na sa pag luluto sa kusina dahil sa tapos na ang panonood nya. "Veron umupo kana dito at kakain na tayo" Sigaw ni mama habang inaasikaso ang lamesa. "Opo" tipid kong saad dito. -------- "Philip pano mo nagawa samin to?!" hagulgol ni mama na nakapag pagising saken. "Patawarin moko Trinidad pero wala na talaga, baka panahon na den para mag hiwalay tayo" Sabat ni papa habang nanlulumo. Dali dali akong bumaba habang pinipigilan ang pag tulo nang luha ko. "Pa! ano ba!" sigaw ko nang walang pag aalinlangan kay papa kahit na wala akong alam na kahit ano. "Veron manahimik ka, wala kang alam" saad ni papa na ikina init ko. "Manahimik?! pa 18 nako! hanggang kelan nyo pa po itatago sakin to?! hanggang kelan nyo sasaktan si mama?!" sigaw ko kay papa habang di mapigilan ang pag agos nang luha ko. "Ayun naman pala trinidad alam na ni veron ano pang dapat naten itago? mag hiwalay na tayo" Saad ni papa na parang wala man lang inisip. "philip! wag moko iw--" hindi kona pinatapos si mama sa sasabihin nya nang sumabat ako. "May iba po ba? may asawa na po ba kayo?" Taas nuo kong tanong kay papa. "Oo, at may anak kami" pabalikwas na sagot ni papa sakin. Halos gusto kong suntukin si papa sa mga sinasabi nya pero pinili kong mag timpi. "Okay piliin mo sila, pero tandaan nyo wala na kayong babalikan." Masakit na tingin ang ibinigay ko kay papa habang sinasabi ko ito sakanya at dahil nga siguro sa wala na syang pake nginitian ako neto sabay talikod. "Anak pano na tay--" umiiyak sa saad ni mama nang putulin ko ang sasabihin nito. "No ma, mag ttrabaho po ako kakayanin natin to" nakayakap na saad ko kay mama habang pinipigilan ang nag uunahang pag patak nang luha ko. ------ 3 years after nang pag lisan ni papa samin nahirapan ako sa pag ahon saming mag ina ngunit kinaya ko dahil sa sayang binibigay ni mama sakin araw araw. Nasa office ako nang pinagtatrabahu an kong kumpanya nang makaramdam ako nang di maayos kaya agad kong tinawagan si mama pero cannot be reach ang cellphone nya kaya nag alala ako. "Ma please answer ur phone" nag aalala kong saad dito pero nakapatay pa den yung cellphone nya kaya umuwi ako nang bahay. ---- Pauwi nako nang bahay nang makita kong nag kakagulo ang mga tao sa labas. "Veroooooon!" sigaw nang kung sino. "Veroooon! ang nanay mo!" sigaw nito na nag sanhi nang kaba ko. "B-bakit po? ano pong nangya--" uutal utal kong saad ngunit di na ako pinatapos nito. "Patay na ang mama mo veron, binaril sya" agarang saad ni manong. "P-po?! sinong gumawa?!" nag wawalang tanong ko dito. "Ang asawa nang papa mo" malumanay na saad nito. Agad akong tumakbo sa nanlalamig na bangkay ni mama niyakap ko ito nang mahigpit habang nag uunahan ang mga luha ko. "Maaaa! ipag hihiganti kita!" Nag wawala kong saad habang patuloy sa pag iyak. ------ 1 taon na ang nag daan simula nang mawala si mama pero yung sakit andito paden sa puso ko. Araw araw akong umiiyak. Araw araw kong sinisisi ang diyos kung bat nya nagawa samin ito. Sa araw araw na yun nakagawa ako nang plano at yun ay ang sirain ang pamilya nang anak ni papa. "Maghanda kana Patrick, tapos na masasayang oras mo" saad ko habang naka tingin sa salamin. end. Errors a head. @?????? ?? ??? ???? ???????.