CHAPTER 33
Julie Ann
Umagang-umaga, tila ang buong paligid ay may sariling kabog—siguro dahil sa lamig ng hangin o baka dahil sa nangyari sa amin ni Mark sa gabing bumuhos ang ulan. Pilit kong iniiwasan ang titig niya habang naghahanda ako ng almusal, pero ramdam ko ang mga mata niyang hindi maalis sa akin.
Tumigil ako sa pagbalat ng itlog nang makarinig kami ng busina sa labas.
“Nandiyan na si Mommy,” mahinang sabi ni Mark habang mabilis na tumayo. Tumango lang ako. Weekend ngayon kaya wala siyang pasok. Maaga siyang umaalis kapag may trabaho siya.
Lumabas siya para salubungin ang ina, at sumunod ako sa pintuan. Nang bumaba si Tita Lida mula sa itim na SUV, napangiti ako agad. Matikas, elegante, pero palangiti. Laging gano’n si Tita—kalmado, may klaseng taglay, pero hindi mapagmataa
