Teasing Anastasia (Tagalog)

Chapter 4

Chapter 4

Tasia's POV

Hindi ako makatulog, at sinabayan pa ito ngaon ng malakas na ulan. Hindi lang basta upan kundi, mas kasabay na kulog at kidlat. Diyan ako takot. Nakakainis lang kasi, ang tanda ko na matatakutin pa rin ako sa kulig at kidlat.

Naiiyak ako. Gusto ko nang umuwi. Ayaw kong makasama si Lemuel. Dahil sa minamata niya na ako, at sa aaminin ko; hindi ko na siya kaya. Kunti nalang at mauubos na ang pasensya ko sa balbon na ito. Pagkatapos niya akong paiyakan, aamuhin?! Shuta! Nasa-spda lang ako, tahimik at matayog na nag-iisip.

"ANASTASIA?"

Nagpunas ako ng aking luha ng marinig ko ang pagtawag sa'kin ni Lemuel. Hindi ko inaasahan na gagawin niya iyon sa'kin. Tanggap ko pa 'yong manununggab niya, pero 'yong pwenuwersa niya ako, at wala akong kalaban-laban, ay hindi ko matatanggap 'yon.

Yakap-yakap ko ang aking nga tuhod habang nasa mahabang sofa ako ng sala niya.

"May malakas na ulan na darating ngayon, hindi tayo makakauwi. Tumawag na rin ako sa bahay para ipaalam na nandito tayo sa rest house ko."

Sa haba ng sinabi at salita niya ay wala akong paki, wala akong ganang kausapin siya at higit sa lahat, galit na galit ako sa kanya.

Napa-singhot  nalang ako habang lumalandas pa rin ng mga luha ko sa pisngi. Gustuhin ko mang umuwi, at masama ang panahon. 

"Anastasia?"

"H'wag kang lalapit! H'wag na h'wag mo akong lalapitan, Lemuel!"

Bulalas ko at sabay subsob ng mukha sa aking mga tuhod.

Ang sakit na nga ng paa ko, dumagdag pa ng gagu! E di panalo! Ikaw na, Lemuel! Gagu!

"I'm sorry. I'm really sorry for what I did to you. Please, talked to me."

Ano 'yon? Parang pinitik lang tapos hihingi ng sorry? Ulol ba siya? Anong akala niya sa'kin? Bata? O, baby?

Pisti! Pakyu ka talaga, Alcantara! Wild ka rin, e.

Naramdaman ko ang pag-upo nito sa harapan ko. Umangat ng aking ulo, at sinamaan ko siya ng tingin. Akma ko sana siya sipain, ng maalala ko, namamaga pala ang kanang paa ko. Ayaw ko namang gamitin ang kaliwa, baka kasi mainjury rin ito.

"Tasia, i'm sorry."

Pumantig ang panga ko.

"Ano ba! Hindi ka ba nakaka-intindi ng tagalog? E-englisin pa ba kita?! Hah?!" Bulyaw ko sa kanya habang tahimik lang itong naka-tingin sa'kin.  "I  said, don't come near! Get it? Palibsaha kasi sa Amerika tinubuan ng katupakan, kaya nagkakaganyan! Liberated na.... malandi pa!" Bulalas ko pa sa kanya at saka ako umiwas ng tingin.

Ayaw na ayaw ko sa kanya, ay 'yong mga titig na nakaka-tunaw. Para siyang kumukulong tubig na pinapa-lambot ang mga boto-boto ko.

"Humihingi na nga ng patawad. Hindi ko naman 'yon sinasadya. Nadala lang ako sa-----"

"Nadala sa kalandian mo, Lemuel! Gagu!"

Binara ko na agad ang sinabi niya sa'kin. Nabu-bwisit talaga ako sa kanya, eh! May paawa epek pang nalalaman.

"Umalis ka nga diyan!" pagtataboy ko sa kanya.

Kabahan ko lang, kung ako ang itataboy nito sa bahay niya.

"This is my house. Ba't naman ako aalis?"

Hindi ako umimik.

"I'm sorry na nga, 'di ba? Hindi ko na uulitin 'yon. Kasalanan ko ba na maganda ka, at nadala ako sa karisma mo?"

Sige, purihin mo pa ako. Idaan mo pa ako sa mga matatamis mong salita. Pektusan kita eh!

Maya-maya lang ay naramdaman ko na naman ang paglapit niya. Sakto naman ang paglingon ko ng malapit nang magdikit ang aming mukha. Ang sumunod na nangyari, ay...

Nasampal ko siya sa kaliwang pisngi.

"Damn!" Bulalas niya sabay layo sa'kin at hawak sa pisnging nasampal ko. "What the hell! Bakit mo ako sinampal?!"

"Anong dialect pa ba ang gusto mo, para maintindihan mo ako? Ha?!"

"Bakit ba galit na galit ka sa'kin?"

Nagtagis ang aking mga ngipin sa tanong niya. Seriously? Pa-blind lang?

"Anong gusto mong gawin ko? Magpapa-fiesta dahil sa ginawa mong panghaharas sa'kin?! Pabibo ka rin, eh!"

Inirapan ko siya. Gusto kong umalis sa kinauupuan ko, dahil ayaw kong makita ang gwapo niyang pagmumukha. Akma ko na sanang ibababa ang aking nga binti sa sahig ng bigka kumulog at kumidlat.

Dahil sa gulat ko, mas lalo kong niyakap ng mahigpit ang aking mga tuhod at isinubsob ang aking mukha. Takot ako sa kulog at kidlat. Iwan ko ba, bakit ganun nalang ang impact sa'kin ng mga 'yon.

"Mama...." Sambit ko. Hindi ko namalayaan na humihikbi na pala ako na parang bata. "Uuwi na ako." Wika ko pa.

Maya-maya lang, ay naramdaman ko nalang na may yumakap sa'kin. Isang yakap na mainit at agad nagpakalma ng aking takot.

"Ssshh... stop crying. Wala ng kulog at kidlat. Tahan na."

Iyong boses niya, sobrang sarap sa pandinig. Parang iniili ako sa isang duyan. Ramdam ko pa rin ang init ng yakap niya. Ba't ba ang bait na naman ng balbon na'to? Tapos maya-maya kapag okay na, may sapak na naman at lalabas ang pagiging malandi niya.

Imbes na magalit ako sa kanya ngayon, ay bigla nalang nawala. Ibinaba ko ang aking mga binti at isinubsob mukha sa dibdib nito. Ang tigas at ang lambot. Mabango pa. s**t lang! Nakakaakit na nakakadala.

Ramdam ko ang paghagod niya sa aking likuran. Ayaw kong gumanti ng yakap, baka isipin niya nag e-enjoy ako sa ginagaqa niya. Pero 'yong totoo, sakto lang naman.

Sa hindi ko namalayan naka-tulog na ako sa dibdib nito. Pero bakit hindi niya man lang ako ginising? Inangat ko ang aking mukha at doon ko nalang nakita na tulog rin pala siya. Naka-patong ang ulo nito sa sandalan ng sofa at ang kanang braso niya ay nasa balikat ko. Ilang oras na ba akong tulog para makatulog rin siya? Nakakahiya.

Umayos ako ng upo at pinag-masdan ko ang gwapo niyang mukha.

Ang sarap bangasin. Bakit ang bait-bait niya kapag tulog. Sana tulog ka nalang palagi, sarap mo pang titigan.

Sa 'di ko namalayan titig na titig na pala ako sa kanya, hanggang sa kumilos ng braso nito at napa-subsob ulit ako sa dibdib niya at naka-kulong na ulit sa mga bisig nito.

"Lemuel." Pilit kong kumuwala, pero mas lalo atang humigpit ang pagkakahawak at yapos niya. Kinakabahan na naman ako, baka kung ano na naman ang gagawin niya sa'kin. H'wag na h'wag siyang magkakamali, baka masipa ko na ang makinis niyang mukha.

"Are you okay now?" Rinig ko ang malamlam niyang boses.

Gising pala ang balbon.

"Pakawalan mo na nga ako."

"Nah. Malakas ang ulan, kukulog at kikidlat na naman."

So, kapag kumulog at kumidlat pala, alam niya na ang mangyayari sa'kin? Walastik rin pala ang balbon na'to, e.

"Tss... Sabihin mo, gusto mo lang makaisa ulit." Pinitik ko ang tenga niya. Ramdam ko ang paghigpit ng braso nito.

Litsi ka talaga. Nirarason mo lang ang kulog at kidlat para makayakap sa'kin.

"Nag e-enjoy ka naman na yakapin kita, e." Tumawa siya ng mahina. "Stay like this, mamaya wala na'to."

Pinamulahan ako ng pisngi.

Bakit kinilig ako sa sinabi niya? Dapat nga mainis at magalit ako sa kanya.

"Did you know." Panimula nito.

"When I was in the state, I was always alone in the house. Palaging wala si  Viktor, palagi siyang nasa trabaho niya. Nang ma boring ako, nagdala ako ng babae sa bahay." Napa-tingala ako sa mukha niya. Naka-pikit pa rin itong nagsasalita.

"Yes. I admit that I am a womanizer, w***e man, liberated, etc. Having a s*x with someone is nothing for me. It  Just a lust and  for fun and we enjoyed together."

Ano naman ang pakialam ko diyan? Kahit kumantot ka pa ng pagkarami-raming babae, ay labas na ako sa isturya ng buhay mo.

"P-pakialam ko?"

Rinig ko ang paghinga niya ng malalim.

"Nothing. I just wanna share my feeling right now. Hindi naman kasi ako nagbabahagi ng ganitong kwento sa mga kapatid ko. Minsan napag-uusapan pero ako 'yong umiiwas. Looked at them. Isang dalubhasa at isang abogado. Anong laban ng isang tulad ko sa kanila? One thing I know, anak ako sa labas. Funny right? Hahahaha!"

Bigla ako nakaramdam ng awa. Kaya niya sinasabi sa'kin, dahil may tinatago siyang hinanakit sa puso niya.

"Magaling ka naman sa pagpipinta."

Totoo. Magaganda ang gawa niya. Isa sa mga talento niya ang palawakin ang imahinasyon niya sa mga bagay na totoong nangyayari sa mundo. Ramdam mo 'yong totoo ang ginagawa niya, at hindi lang basta pinta kundi, may kahulugan at talagang mai-inlove ka.

"Yeah! Buti nga may talent pa ako, e. Paano nalang kaya kung, wala? Mas lalo akong katawa-tawang tao na walang silbi sa mundo!" he said at mapait na tumawa sabay baling sa akin. "Right?"

Hindi na ako nagsalita. Hindi niya rin ba alam na maswerte pa rin siya dahil may ama't mga kapatid pa siyang nagmamahal sa kanya? Hindi 'tulad ko, wala na. Napait akong ngumiti at pasimpleng nagpunas ng kaunting luha sa mata. Mabuti nalang at umalis na siya sa tabi ko. Bumalik si Lemuel sa kanyang kwarto at may kung anong akong naririnig roon sa loob. Sana tumila na ang ulan nang makauwi na kami. Hindi pa rin ako komportable sa kanya. Mamya baka kung may anong kababalaghan na naman siyang gagawin sakin, at baka hindi ko na naman mapigilan ang sarili kong madala sa karupukan.