Wicked Revenge

Kabanata 2: Bodyguard

Pinagmasdan ko ang sarili sa salamin habang tinitignan ng maigi ang aking katawan. Wala na ang mga bakas na iniwan ni Zandro sa katawan ko para magamit ko sana para ipakulong siya. Ngunit kahit magkaroon pa ako ng maraming pasa sa katawan alam kong napaka-imposible ng iniisip ko. Hindi ko mapapakulong si Zandro dahil sa hindi ako makalabas dito. Idagdag pa na nakuha na ni Zandro ang kapangyarihan na binuo ng pamilya ko. Siya na ngayon ang may hawak ng kompanya na matagal na itinaguyod ng parents ko sa loob ng ilang dekada.

I sighed as I put my robe back on my nakedness. Narinig kong bumukas ang pinto ngunit hindi ako lumingon dahil kita ko naman muna sa vanity mirror ang repleksyon ng demonyo kong asawa.

Matiim siyang nakatingin sa akin habang marahang pinasadahan ang katawan ko. Mabilis akong nag-iwas ng tingin at inayos ang tali sa robe ko.

Sinuklay ko ang buhok ko at pasimpleng sinulyapan si Zandro na nakahilig sa sofa at hindi pa rin maalis ang tingin niya.

"Come here sweetheart," malambing nitong sabi.

Sumunod ako at lumapit kay Zandro. Huminto lang ako sa tapat niya pero hinila niya ako at pinaupo sa kanyang hita. Bumababa ang tingin ko sa kamay niyang naglilikot ngayon sa tali ng roba ko.

Nagsimula na naman akong kabahan sa balak niyang gawin.

Zandro lifted up my chin. "My wife, you're so beautiful as hell. Hindi kita pwedeng ipagbigay sa iba." napasinghap ako nang gumapang ang kamay niya sa hita ko papunta sa maselan kong parte. "Ikaw 'yong tipo na hindi pwedeng ibahagi sa iba," he added as he inserted his finger on my womanho*d.

Kinagat ko ang loob ng labi ko para pigilan ang pagdaing. Pero bumilis ang paggalaw ng daliri niya sa gitna ko at dinagdagan pa ang daliri. Hindi ko na mapigilang yumuko sa kanyang balikat pero hinila ni Zandro ang buhok ko dahilan ng pagdaing ko at nagtama ang aming paningin.

He chuckled. "I love watching you f****d by my fingers. Alam kong gusto mo rin ito Sierra."

Umiling ako at humigpit lalo ang kapit niya sa aking buhok. Nakahinga ako nang alisin ni Zandro ang daliri niya sa loob ko.

"Bakit hindi na lang natin itigil ito Zandro? Wala na ang daddy ko kaya, anong silbi ng paghihiganti mo sa akin?" nalilito kong tanong pero umigting lang ang kanyang panga sa inis.

Binuhat ako ni Zandro at hinagis sa kama. Mabilis niyang hinubad ang kanyang kasuotan. Mariin na lang akong napapikit at nasapo ang noo dahil alam ko na ang gagawin niya sa akin.

Lalaban ako hanggang kaya ko.

*****

Mabilis akong tumayo para sumilip sa bintana upang alamin kung tuluyan na bang nakaalis si Zandro. Nang makaalis na nga siya ay dali-dali akong lumabas ng kwarto. Bumaba ako at pilit binubuksan ang pintuan para makalabas ako sa impyerno na ito at makahingi ng tulong ngunit hindi ko mabuksan ang pintuan.

Punong-puno ng panghihinayang ang loob ko ngunit wala pa akong balak sumuko ngayon kaya naman akma na akong babalik sa taas para kumuha ng gamit na pwedeng panira sa pintuan nang may nakasalubong ako. Gulat siyang nakita ako na tila hindi inaasahan na nandito ako.

"Miss, kailangan niyo na po na bumalik sa taas." banayad sa kanyang pananalita at mukha ang kawalan ng emosyon.

"Sino ka naman?"

"Ako po ang bago niyong bodyguard. At mas mabuti na bumalik ka na sa iyong kwarto bago pa bumalik ang asawa mo."

Umiling ako at humakbang papalapit sa kanya. "Hindi... hindi pwede. Kailangan kong makalabas dito para humingi ng tulong. Ikaw... Please... tulungan mo akong makawala sa asawa ko."

Umiling lang siya.

"Nagmamakaawa ako sa'yo. Hindi ko na talaga kaya pa dito. Tulungan mo akong makalabas para makapagsumbong ako sa pulis."

He sighed. "Ma'am, pasensya na po pero hindi ko pwedeng gawin ang sinasabi mo dahil ayokong mawalan ng trabaho. Mas mabuti na bumalik na kayo sa kwarto niyo bago pa ako tumawag sa asawa niyo."

Nagtiim bagang ako bago siya inirapan. "Pare-pareho lang kayong mga lalaki." inis kong sabi at nilagpasan siya.

He's really looked older than me and Zandro. May peklat din ito sa mukha pero hindi maitatanggi na gwapo ito. Mas nakakatakot pa nga ang mukha niya kumpara kay Zandro na hindi mo aakalain na may nagtatagong demonyo pala sa likod ng maamong itsura.

Dahil may asungot na loyal kay Zandro ay mas pinili kong manatili na lang dito sa kwarto at inabala ang sarili sa paghahanap ng kahit anong ebidensya na pwedeng gamitin kay Zandro o kahit anong makakapagturo kung nasaan ang mama ko.

Sobrang nag-aalala na ako dahil may dementia ito. Wala man lang akong ideya kung nasaan siya tinatago ni Zandro at hindi ko man lang ito magawang mahanap.

Mabilis kong binalik ang gamit na nilabas ko nang marinig ang yabag papalit sa kwarto ko.

"Nagluto ako ma'am baka gusto niyong kumain?" boses iyon ng bodyguard ko sabay kumatok siyang muli dahil hindi ako sumagot.

Nakahinga ako nang maluwag ng hindi naman pala si Zandro iyon.

"Bakit ka naman nagluto?" takang tanong ko at lumapit sa pintuan at binuksan ito ng kaunti. Sapat lang para makita ko siya at makita niya ako.

Bodyguard siya kaya bakit naman siya magluluto para sa akin?

"Mukhang hindi lang kasi pagbabantay ang dapat kong gawin, mukhang kailangan ko ring maging babysitter." he seriously said with a little smile on his lips but I think it should be a joke, right? Batid kong hindi siya sanay sa ganoon.

"Are you serious?" pagtataray ko.

Tumikhim siya at umayos ng tayo. Nawala ang pilit na ngiti sa kanyang labi.

"Yes, Miss."

Saglit kaming nagpalitan ng tingin bago siya ang unang kumalas.

"Sunod ka na lang sa baba kung gusto mo." aniya niya.

Tumango ako at sumunod sa kanya patungo sa kusina. Somehow this guy makes me comfortable than the last bodyguard I had. Wala talaga kasing kumakausap sa akin at halos papalit-palit ako ng nagbabantay lalo pa't lagi ko ring sinusubukan na tumakas sa bahay na ito. Kulang na lang talaga ikadena ako ni Zandro para hindi ako makagalaw.

Pinagmasdan kong maigi ang galaw nitong bodyguard ko habang nagsasalin siya ng pagkain sa plato ko. Ganun din ang ginawa niya sa plato niya bago ako sinulyapan at inimuwestra ang pagkain sa harap ko.

Tumitig ako sa pagkain na niluto niya. Italian pasta ito na maraming cheese. Hindi ko alam na ang simpleng bodyguard na tulad niya ay may alam sa mamahaling pagkain. Kusa akong napangiti nang mapagtanto na isa pala sa favorite ko ay ang cheese. Lahat kasi ng gusto ko, inalis ni Zandro. Lahat ng ayaw ko, ang binigay niya sa akin.

Muli akong napatingin sa bodyguard ko nang abutan niya ako ng tissue. Kinuha ko 'yon at pinunasan ang luha ko.

"Bakit ang bait mo sa akin? I mean sa mga naginh bodyguard ko ikaw lang ang nagtakang magluto ng pagkain sa akin." ulas ko pero kaagad ding pinagsisihan ang sinabi. Wala ako sa sariling umiling. "Utos ba 'to ng asawa ko?" dugtong ko pa.

He sighed, shaking his head. "Hindi. Gusto ko lang gumaan ang pakiramdam mo."

I smirked. "Kung gusto mong gumaan ang pakiramdam ko sana tinulungan mo na lang akong makalabas dito." galit kong ulas.

"Hindi ko 'yon pwedeng gawin."

Napatayo ako at hinampas ang lamesa. "Iyon na nga eh, hindi pwede! Pero ano ito?" huminto ako para bigyan siya ng pagkakataon na sumagot pero tahimik lang siya at nakatitig sa akin.

Mariin akong napapikit at nagpakawala ng hininga. Nang mamulat ay nanatili pa rin ang walang emosyon niyang tingin na lalong nagpasama sa nararamdaman ko. Gusto kong umiyak sa titig niya.

"Hindi mo kailangang maging mabait sa akin dahil lang sa naaawa ka. Kung naaawa ka talaga, tulungan mo akong makalabas dito." nilayo ko ang pagkain sa harap ko kaya bahagya itong natapon.

Hindi man lang naputol ang tingin niya.

"Walang magagawa ang awa mo kung hindi mo ako ilalabas sa impiyernong ito." huling salita ko bago ko siya tinalikuran at muling bumalik sa kwarto ko.

Nawalan na ako ng gana kahit na mukhang masarap ang luto niya.

Pabagsak kong hiniga ang aking katawan, niyakap ko ang aking tuhod, nakayuko na tila nilalamig. Hindi pa ako nagtatagal sa ganung posisyon ay may narinig na akong tatlong beses na katok. Hindi ako gumalaw dahil alam ko naman na hindi iyon si Zandro.

"Miss, kailangan mong kumain."

Napairap ako sa hangin.

"Kasama ba 'to sa trabaho mo? Ang alagaan ako?" sarkastiko kong sambit.

I want no one in my life. Wala akong tiwala na kahit na sino pa. Malamang binibilog lang nito ang ulo ko para hindi siya mawalan ng trabaho. At kinaiinisan ko pa ang tingin niya sa akin. Kahit seryoso siya kita ko pa rin ang naaawa niyang mga mata.

Tsk! I don't need it!

"Hindi, Miss."

"Hindi naman pala. Huwag mo akong alagaan. I don't need a care from a stranger." mapait kong sambit.

Ayokong magtiwala. Ayokong masaktan muli kahit na mukhang mabait naman siya. Naiisip ko na katulad lang siya ni Zandro na mabait sa una, demonyo naman kalaunan.

Nanatili ako sa kwarto ko at hindi lumabas. Wala na rin naman akong ganang kumain at tumigil na rin naman siya sa pag-alok sa akin.

Hapon na nung mapagpasyahan kong lumabas. Pagkabukas ko sa pinto ay tumambad sa akin ang lalaking nakahilig sa may pader at nakatingin sa may pinto kaya naman sakto na nagtama ang aming paningin.

Umayos siya sa pagkakatayo at umiwas naman ako ng tingin.

Nilagpasan ko siya at ramdam ko ang pagsunod niya sa akin.

"Hindi naman ako tatakas kaya hindi mo kailangan na sumunod pa." aniya ko.

Wala akong nakuhang sagot sa kanya hanggang sa makarating kami sa kusina. Naghanap ako ng pwedeng lutuin para kay Zandro. Ilang beses ko na naisip na lasunin siya pero kapag nagluluto ako para sa kanya lagi niya muna sa akin pinapakain kaya kung lalagyan ko ng lason ang pagkain, ako ang unang malalason. Tapos hindi ko pa malalaman kung nasaan si Mama.

"May pagkain pa d'yan, Miss, iyong niluto ko para-"

"Para 'to sa asawa ko." I interrupted him without meeting his eyes.

Napabuga ako ng malalim na hininga at inabala ang sarili sa pagluluto. Kahit gusto ko nang makakausap para gumaan ang loob ko, pinili kong hindi siya kausapin. Mas mabuting hindi ma-attach sa kahit na sino lalo pa't wala namang magtatagal sa bahay na 'to.

"Ano pala ang pangalan mo?" kuryoso kong tanong.

"Hugo," he simply said.

Tumango ako at mahinang ngumiti sa kanya. "Thank you sa pagkain kanina," turan ko kahit hindi ko naman kinain ang niluto niya.

I won't be friend with him. Pero gusto kong pasalamatan ang mabait niyang gesture kanina.

Muli kaming binalot ng katahimikan. Pinapanood lang niya ang galaw ko. Hindi naman ako nailang dahil minsan naaabutan ko ang kuryuso niyang tingin sa aking niluluto. Takot ba siyang lagyan ko ng lason ang niluluto ko? Hmph!

Sakto nang matapos akong magluto ay dumating na si Zandro. Dumapo ang tingin niya sa akin bago sa bodyguard ko na nasa gilid lamang at walang emosyon na nakatingin sa pader.

Tumikhim ako at lumapit kay Zandro. Nakuha ko ang atensyon niya.

"Gutom-"

"Kumain na ako. Go to bed. Now." mariin niyang sambit.

Pinisil ko ang aking kamay bago marahan akong tumango. Nilamon ako ng kahihiyan at panghihina dahil alam kong narinig iyon ni Hugo. Nahihiya akong lumingon sa gawi niya at hindi rin iyon magandang ideya. Nayuko akong umalis sa kusina at umakyat sa kwarto ko. Walang Zandro na nakasunod sa likod ko at sa tingin ko nag-usap pa sila ni Hugo.

Malamang magre-report si Hugo kung anong ginawa ko. Ganun naman lagi.

Tumalon ang puso ko nang pumasok na si Zandro. Nakaharap ako sa salamin habang naka-krus ang kamay ko sa gitna at ginagalaw ang kamay sa ilalim ng aking siko. Hindi ko matignan ang asawa ko na hinuhubad ang kanyang damit.

Halos mahugot ko ang aking hininga nang hilain ako ni Zandro sa kanyang bisig at inangat akinb mukha para paulanan ng halik. I can feel the frustration in his kisses. Bahagya akong kumawala para makahinga at makapagsalita na rin.

"Okay ka lang ba? May problema ba sa company?" takang tanong ko.

Kahit gaano pa kalalim ang galit ko sa kanya, asawa ko pa rin siya. Kailangan kong ipakita na nag-aalala pa rin ako para naisip ng malupit niyang utak na mahal ko siya kahit sukang-suka na ako sa pagkatao niya.

"Don't fvcking act like a wife, Sierra," galit niyang sambit at bahagya akong sinakal bago tinulak sa kama.

I don't fvcking care about him. I want him out of my life. Hindi na mahalaga sa akin ang kompanya, gusto ko lang makita si Mama.

Mariin akong napapikit at hindi sinalubong ang kanyang tingin. Nang buksan ko ang aking mata, pinanatili ko ang mata ko sa gilid.

Hanggang sa kababawan niya ako at sirain ang damit ko. I let him. Hindi ako lumaban, hindi dahil sa hindi ko kaya. Naisip kong hayaan na lang si Zandro sa gusto niyang gawin sa akin baka sakali na magsawa siya at maisip na tumigil.

Napapikit ako nang marahas niyang ipasok ang kanyang kahabaan sa akin. Kinuyom ko ang kamay ko sa bedsheet at kinagat ang aking labi. He took my body but I won't let him get everything he wanted.

He didn't care at all about me. Patuloy ang mabilis niyang pag-ulos sa aking ibabaw. I just wait until he's done.

"Fvck, Sierra! Bakit hindi ka lumalaban? Para akong nakikipag-s*x sa manika."

Binalingan ko siya. "Hindi ba ito naman ang gusto mo? Bakit pa ako lalaban kung wala rin namang silbi?... Ahh!" isang marahas pagbayo ang ginawa niya.

Muli kong inalis ang tingin ko sa kanya. Nanginig ang katawan ko nang labasan ako.

He smirked while keeping his fast pace, pounding me inside until he came.

"Ahh..." he growls.

Tinapik niya ang aking pisngi bago hinalikan ang aking noo. Tumayo siya at iniwan ako na parang isang basura. Nilinis niya ang kanyang sarili pero hinayaan akong manatili ang kanyang katas sa aking gitna.

"You're really boring, my wife. Pero akin ka pa rin." pang-iinsulto niya.

Lumunok ako at kinagat ang aking labi. Dinampot ko ang aking kumot para ibalot ang madumi kong katawan pagkatapos niyang gamitin.