MARGARETTE POV
“Narinig mo sinabi ko, Dreydon? Narinig mo, ha! Walang karapatang maging tatay ang tulad mong mas masahol pa sa hayop, kaya sa tingin mo’y mapatatawad kita sa ginawa mo sa ‘kin noon?
Hindi! Hinding–hindi dahil sa tuwing naa–alala ko ang nawalang anak ko’y sobrang sakit! Ang sakit–sakit! At hanggang ngayon ay masakit pa rin ‘yon sa akin dahil sa ‘yo! Dahil sa ‘yo!” humihikbing sambit ko’t pinagpapalo ko siya sa díbdíb.
“Enough, Margarette, enough,” pag–aalo niya at niyakap ako.
“Huwag mo ‘kong hawakan, Dreydon! Huwag mo ‘kong hawakan!” tulak ko sa kanya. “Kung puwede lang na ibalik ang panahon na ‘yon ay ikaw na lang sana ang naglaho’t namatáy, hindi ang batang nasa sinapupunan ko! Hindi siya, Dreydon!
Hindi siya dahil wala siyang kinalaman kung anong ginawa ko sa ‘y
