AGENT SEPHIE'S HOT & WILD NEIGHBOR (SSPG/R18)

Chapter 6 Masahe

Pagkaalis ng mga kaibigan ni Markie ay nagligpit na ako ng mga ginamit nila. Medyo mga maloloko lang sila, pero grabe, milyo-milyones iyong mga pinag-usapan nila.

May narinig akong investments, stocks, partnerships, gano’n. Ang kaso hindi ko naman nage-gets kung ano talaga iyong topic. Puro English kasi, eh! Pero isa ang malinaw sa pang-unawa ko, limpak-limpak na mga salapi ang pinag-usapan nila.

Habang nagwawalis ako sa sala, biglang may narinig akong kalabog sa labas. “Mang Lando, tanggalin mo nga ‘yang harang na ‘yan! Kailangan kong makita si Markie! Markie? Hello, Darling! I’m here!” sigaw ng isang babae na sa boses pa lang ay parang may dala na itong armalite.

Agad akong lumapit sa bintana para silipin kung anong kaguluhan ang nagaganap. At ayun na nga! Isang babae na, halos mapunit ang sobrang sikip na dress na parang magwawala ang zipper anumang oras, ang nagtutulak kay Mang Lando, ang caretaker ng mansion. Si Mang Lando naman, todo pilit na pinipigilan ang pagsugod ng babae gamit ang kanyang walis tambo. “Miss, hindi puwedeng basta pumasok dito. Wala si Sir Markie. Bumalik ka na lang bukas!”

Pero, aba, parang hindi narinig ng babae ang pagsaway sa kaniya ni Mang Lando. Inilagay pa nito ang dalawang kamay sa bewang niya saka nagdeklara na parang reyna. “Sino ka para harangan ako? Hindi mo ba ako nakikilala? Ako si Krystal, ang girlfriend ni Markie! At kung gusto ko, papasok ako anumang oras dito sa bahay niya!”

Krystal? Aba, parang brand ng tubig na may extra arrogance!

“Ma’am, lahat po ng babaeng nagpupunta rito ay nagpapakilalang girlfriend ni Sir. Umalis na ho kayo! Ako ang mapapagalitan sa inyo, eh!” napapakamot ng ulong reklamo ni Mang Lando.

“Lumayas ka sa harapan ko kung ayaw mong magkagulo tayong lalo dito! Huwag mong sabihing pinagtataguan ako niyang lintek na amo mo, ah!” naiinis nang sagot ni Kristal.

“Eh, Ma’am, ang kulit ni’yo naman, ho, eh! Wala nga po si Sir dito. Umalis po siya kasama ang mga kaibigan niya!” giit ng matanda.

Ako naman ay natatawa habang nanonood sa eksena. Pero nagulat ako nang bigla siyang lumingon sa akin. “IKAW!” sigaw niya habang itinuturo ako na parang galing akong barangay hall para ipatawag. “Ano’ng tinitingin-tingin mo d’yan, ha?”

Napalunok ako. Hindi ko naman siya kilala, pero ang lakas ng dating niya na parang siya na ang reyna ng barangay. Lumabas ako sa pinto para tingnan kung anong drama nito. “Ate, may problema ba?” tanong ko, pilit na nakangiti kahit obvious na gusto ko siyang hambalusin nitong walis na hawak ko.

“Ano’ng ate?! Mukha ba akong matanda, ha?” sagot niya sabay taas ng kilay na halos umabot sa hairline niya. “Ikaw, halatang katulong ka lang dito. Sabihin mo nga, nasaan si Markie?”

WOW. Hindi man lang nagtanong kung sino ako. Automatic ‘katulong’ agad? Mas maganda pa nga itong kuko ng hinliliit ko sa kaniya. Galit ka ba sa apron ko o sa buhay ko? Huminga ako nang malalim para hindi ako bumigay at kalbuhin siya.

“Ma’am,” sagot ko nang mahinahon, “wala si Sir Markie. Baka puwede pong bumalik na lang kayo bukas?”

Ngunit sa halip na umalis ay lalo siyang umabante papunta sa pinto. “Eh, bakit nandito ka? Ang lakas ng loob mong tumira sa bahay ni Markie! Malamang, isa ka lang sa mga napulot niya sa tabi-tabi!”

Napatigil ako. NAPULOT? Ate, ikaw ang parang napulot ng Diyos habang rush hour sa paggawa ng tao, tapos iniwan dahil naubusan ng pasensya! Pero syempre, hindi ko ‘yon sinabi. Hindi ko na kayang dagdagan pa ang kasalanan ko ngayong araw. Baka magalit si Markie kapag inaway ko itong babae niyang mukhang tigang kaya nagwawala.

“Oo nga pala,” dagdag niya habang sinisipat ako mula ulo hanggang paa. “Ang cheap ng itsura mo. Halatang walang budget si Markie para sa mga katulong.”

Doon ako napikon. Tumayo ako nang maayos, hinila ang laylayan ng damit ko, at hinarap siya. “Ma’am, excuse me lang po, ha. Pero sa sobrang sikip ng damit niyo, mukhang hindi ako ang kinulang ng budget sa tela kung ‘di ikaw. Konting galaw niyo lang, baka sumabog na ‘yan. Sino ngayon ang cheap, aber?”

Napatigil siya at halatang mas nag-init ang ulo. Si Mang Lando naman ay pinipigilan ang matawa sa gilid habang kunwari ay hindi nakikinig sa usapan namin.

“Hoy, katulong ka lang dito! Wala kang karapatang magsalita nang ganiyan sa akin! baka hindi mo ako kilala!” sigaw niya.

“Katulong nga lang ako,” sagot ko, “pero at least, mas mahaba ang damit ko kaysa sa supot na suot niyo! Isa pa, hindi po ako interesadong makilala kayo!”

Nanlaki ang mga mata niya. Pero bago pa siya makasagot ay biglang umingay ang paligid sa pagdating ng kotse ni Markie sa driveway. Kumunot ang noo ko kasi ang bilis lang niyang nakabalik. Sabagay, ang sabi naman niya ay ihahatid lang iyong mga kaibigan niya.

Agad namang tumakbo si Krystal papunta kay Markie na parang bida sa slow motion ng pelikula.

“Markie, sweetheart! Na-miss kita!” sabay lambitin sa braso ng kararating lang na amo ko.

“Krystal?” tila gimbal na tanong ni Markie, halatang nagulat talaga. “Ano’ng ginagawa mo rito?”

“Siyempre, miss na miss na kita! Bakit hindi mo man lang ako tinatawagan o nire-replya-an sa chat?” sumbat ni Krystal.

“Ah… I was just busy these past few days,” tumikhim pa si Markie nang sumagot.

Lumingon naman ang babae sa akin at inirapan ako. “Markie, bakit may ganitong babaeng parang galing sa iskwater sa bahay mo?” tanong ni Krystal sabay turo sa akin. “Sobrang nakakabastos!”

Si Markie naman ay napatingin sa akin, saka tumingin kay Krystal. “Sephie ang pangalan niya. At FYI, siya ang personal maid ko, hindi mo siya puwedeng bastusin.”

“O? Gulat ka ano? Baka hindi mo alam, ilang beses na niyang kinain iyong mahiwagang perlas ng Silangan ko. Baka kapag malaman mo, tiyak na hihimatayin ka sa inggit!” Pagmamayabang ng utak ko. Pero natigilan din ako nang maisip na baka ginagawa din ni Markie iyon sa ibang babae gaya nitong mukhang karengkeng na ito. Nakaka-yuck naman!

“Ano?” gulantang na tanong ni Krystal at muli akong tinapunan nang matalim na tingin. “Maid mo? Is this some kind of a sick joke, Markie? Kumuha ka ng personal maid na ganito ka-cheap?”

Tumingin si Markie sa akin, saka ngumiti. “She’s not a cheap! At wala akong dapat ipaliwanag sa ‘yo! Umalis ka na habang nakakapagtimpi pa ako!”

Pati ako ay nagulat nang biglang sumeryoso si Markie. Pero sa kabila ng isip ko ay parang nagtugudugs-tugudugs ang puso ko nang ipagtanggol niya ako. Ayiehhh! Ito nemen she Sher Markie, nekekeenesh!

Napanganga si Krystal habang napapailing na lang si Mang Lando sa gilid. Sabi ko na, eh, kahit anong gawin ng babaeng ito, hindi niya kayang tapatan ang pagiging queen of survival ko dito sa mansyon!

Sa huli ay walang nagawa si Krystal kung hindi ang umalis. Kahit ano’ng tawag niya kay Markie noong tinalikuran na siya nito ay hindi na talaga siya pinansin pa.

“Bleh! Uwi ka na! Baka wala ka pang pamasahe, ha?” pahabol na pang-aasar ko naman. Saka ako tumakbo nang mabilis papasok sa mansyon nang makitang umusok ang ilong niya sa pagka-buwisit sa akin.

Natawa pa nga ako nang nasa loob na ako, pero nabura din nang mapansin kong nakatitig na sa akin si Markie. Napalunok tuloy ako kasi hindi ko Mmabasa kung ano ang iniisip niya.

“Bakit ganiyan ka makatingin?” basag ko sa katahimikan.

“Hahayaan mo lang ba talaga ang babaeng iyon na insultuhin ka? Hindi ka man lang lumaban?” asik nito sa akin.

Kumunot naman ang noo ko sa pagtataka. “Hindi ka galit na sinagot-sagot ko kanina iyong girlfriend mo?”

“What? She’s not my girlfriend!” Malakas na tanggi naman niya kaya patagilid ko siyang tiningnan.

“Wehh?? Eh, ano mo siya? Ah!” bigla akong may naalala. “Kagaya ba siya noong babaeng–”

“Shut up!” marahas na putol niya sa akin. She’s nothing to me! Are you looking down on me? Do you really think I am going to choose someone like that as a girlfriend?” pasumbat na tanong niya sa akin. Pero wala na, finish na! Iyong looking at girlfriend lang talaga ang naintindihan ko.

“Sir… puwedeng paki-translate iyong sinabi mo? O kaya ay dahan-dahan lang para–”

“Heh!” muntik na akong mapatalon sa gulat sa lakas ng boses niya.

“Bakit sa akin kayo nagagalit, Sir? Ako ba ang nagwala sa bahay mo?” inis kong tanong sa kaniya. Aba, parang ako pa talaga ang may kasalanan, ah?

“So slow!” bulong niya. “Halika na nga lang sa kuwarto!” utos niya kaya napaatras ako at sunod-sunod na umiling.

“Sir, huwag po…” madramang pakiusap ko.

“What?” halika sa kuwarto at hilutin mo ang ulo ko!”

Pahiya ako doon, ah! Ito naman kasing isip ko, medyo dirty… “S-Sige po, Sir! Hindi ni’yo naman kasi sinabi agad, eh,” pagdadahilan ko pero alam kong namumula na ang mukha ko ngayon.

Pero mula sa pagiging galit ay bigla siyang ngumisi. “Why? Nami-miss mo na ba ang ginagawa natin?” mas lumapit siya sa akin at halos magdikit na ang mga mukha namin.

“Slight… este, hindi, ah! Bakit ko naman mami-miss iyon. Ang nananakit pa nga hanggang ngayon itong… basta alam mo na ‘yon, ano!” kaila ko pero halos maduling na ako nang konting-konti na lang ay magdidikit na talaga ang mga labi namin. Naamoy ko na nga ang mabangong hininga niya.

“Talaga?”

“Ay!” mahinang tili ko nang hapitin niya ang baywang ko.

“Ibig bang sabihin niyan na kapag hinalikan kita ngayon, kasama ang buong katawan mo, hindi ka tutugon?” nang-aakit pa na bulong niya sa akin saka idinadampi-dampi ang labi niya sa leeg ko.

“S-Sir… n-nakikiliti ako…” nahihiyang sambit ko. Pero ang totoo ay parang gusto ko na ring pumayag sa balak niya. Hindi naman yata masama iyon, eh.

“Mas nakakakiliti itong dila ko…” tugon niya saka dinilaan ang leeg ko kaya agad ay nagtindigan ang mga balahibo ko. s**t! Karupukan mode activated na naman!

“Sir, halika na. Hilutin na natin iyang ulo ni’yo,” sinubukan kong ibahin ang topic.

“Ibang ulo ko na ang sumasakit, eh…” bulong niya tapos mga labi ko naman ang dinilaan. Jusko, masarap na tukso, layuan mo ako! Pero kung ayaw mo, okay lang naman.

“Kelan pa naging dalawa ang ulo ni’yo, Sir?” biglang naguluhang tanong ko nang ma-realize ang sinabi niya.

“Come! Ipapakita ko sa iyo!” dumiretso na siya ng tayo at hinawakan ang kamay ko. Pagkatapos ay hinila ako papunta sa kuwarto niya. Bakit parang excited ako? Este, kinakabahan pala. Guys kinakabahan lang ako, rito, ah? Judgemental na naman kayo!

“Hoy, Sir, bakit kayo naghuhubad? Sabi ni’yo massage lang,” kabadong tanong ko. Ewan ko kung kay Markie ako kinakabahan o sa sarili ko.

“Damn, Sephie! Saan ka naman nakakita ng nagpapamasahe na nakadamit? Of course I have to be naked!”

Ay, naked daw! Jusko ko mahabaging maria napupuno ka ng pandesal, este grasya! “ Eh, Sir, hindi naman po ako physical therapist, ha? Hindi po ako marunong. Ano po ba ang gagawin ko?”

“Madali lang mag-massage,” maikling sagot niya habang isinasara ang pinto ng kuwarto niya. Ang laki talaga ng kama niya! Parang kasya na ang limang tao, kung tutuusin.

“Dito ka,” utos niya sabay higa sa kama. Ipinakita pa niya ang noo niya na parang gusto niyang i-advertise. “Dito mo i-massage, medyo masakit dito, eh.”

Napakamot ako ng ulo. Ano ‘to, kulang sa tubig kaya masakit ang ulo? Pero dahil wala akong choice, pumuwesto ako sa gilid ng kama. Ginamit ko ang mga daliri ko para pisilin ang noo niya. Medyo awkward kasi hindi naman talaga ako marunong, tapos nakahain pa sa akin ang magandang katawan niya. Kung iyong muscles na lang kaya niya ang pisil-pisilin ko?

Pero teka, ilang minuto lang, napansin kong nagbago ang ekspresyon ni Markie. Hindi na mukhang relaxed. Parang... iba na! Parang biglang sumeryoso.

“Uh, Sir?” tanong ko. “Maayos pa ba ang pag-massage ko?”

Bigla siyang umupo nang sobrang lapit sa akin. “Sephie,” sambit niya, at halos maramdaman ko ang init ng hininga niya sa mukha ko, “masakit pa rin... pero hindi na dito.” Sabay tingin niya sa gitna niya.

Napalunok ako. Malay ko, ba’t ba kasi ako napasok sa ganitong sitwasyon?

“Eh, Sir,” medyo nanginginig na usal ko, “baka po kailangan ni’yong magpahinga na lang? Siguro naman ay mawawala rin ang sakit ng ulo ni’yo kung matutulog kayo nang maayos.”

Pero imbes na humiga ulit, lalo pa siyang lumapit. “Sephie,” bulong niya, “ibang klaseng massage ang kailangan ko. Hindi mo ba nararamdaman?”

At doon ko lang napansin ang umbok sa kumot kaya nanlaki ang mga mata ko. Halos gusto kong mag-collapse sa hiya! OMG. ‘Yong isang ulo nga niya talaga ang masakit, pero hindi pala ‘yong nasa taas ng leeg kung ‘di iyong isa niyang ulo na mayroong mas mahaba at naninigas na leeg sa pagitan ng mga hita!

Tumayo ako agad at pilit na hinila ang laylayan ng damit ko pababa. “Sir, sorry po pero hanggang noo lang ako. Hindi po ako... ano, ewan!” sabay talikod para bumaba ng kama.

Pero bago ko pa magawa iyon ay hinila niya ang kamay ko. “Sephie,” makahulugan siyang ngumisi sa akin, “baka naman puwedeng ikaw na lang ang magpagaling sa sakit ng isang ulo ko. Promise, dodoblehin ko ang sahod mo!”

Bigla akong napalingon. DOUBLE?! Aba, wait lang... hindi. Hindi! Sephie, kalma lang! Dignidad over pera, diba?! Pero nakikiusap siya, kawawa naman… pagbigyan ko na lang kaya?

“Sir, sure ka na doble?” naninigurong tanong ko.

“Of course!” sagot naman agad niya.

“Ay, sige na nga, Sir! Tutal mapilit ka, eh!” sabi ko pagkatapos ay tinanggal na niya ang tumatakip na kumot sa ibabang bahagi ng katawan niya.

Taong ‘to talaga, tingnan mo… ulo lang pala iyong ipapamasahe niya, eh, naghubad-hubad pa. Mukhang pinagbabalakan talaga ako, ah! Gustong-gusto mo naman! sermon ng utak ko.

“So, ano’ng gagawin ko para mawala ang sakit niyan?” turo ko sa alaga niya. Parang sawa talaga iyon sa laki na akala mo, eh, tumatango-tango pa. Kaya napapa-‘ah’ na lang ako kapag inaararo ako no’n, eh.

“Isubo mo…” simpleng sagot niya saka hinimas iyon sa harap ko. Para tuloy lalong lumaki nang pumintig iyon. Bigla akong naiinggit sa kamay niya. Parang gusto ko ring hawakan! Mas madali yatang imasahe iyon, eh!

Pero, teka! Subo daw, eh! Isusubo ko iyon? Ang laki-laki? “Iyan? Isusubo ko? Naku, Sir, baka mawasak na ang bibig ko niyan!” titig na titig ako sa alaga niya habang patuloy niya iyong hinihimas pababa at pataas. Parang may kung anong kumikiliti sa p********e ko habang ginagawa niya iyon sa harapan ko.

“Try mo para malaman mo… it’s the only way to ease my pain…” tugon niya sa namamaos na boses. Parang ang sexy ng pagkakasabi niya, nakakaengganyo tuloy lalo.