Im All About You

chapter 18

Chapter 18

(Veronica, point of view..)

.

.

.

.

"hello ma! andiyan na po ba si Maesy?" tanong ko sa aking ina.

'wala pa siya dito! nak,'

sagot naman ng aking ina.

"ha?! talaga po ba? bakit wala pa siya? dapat ganetong oras andiyan na yun sa botic auh!"

'hindi ko alam. Puntahan mo nalang sa klase niya, baka may ginagawa lang sila. Sabay nalang kayong umuwi ha!'

"opo ma! sege po ma! bye!"

paalam ko sa aking ina mula sa kabilang linya. Tinawagan ko kasi eto sa cellphone para kumpirmahin kung andun na ba yung pinsan kung si Maesy.

At yes, mag pinsan nga kami ni Maesy, ako pala si Veronica Ramirez . Ang magandang pinsan ni Maesy. By the way! ganyan pala ang rotten namin. Kung si Maesy ang maunang matapos ang klase uuwi na eto deretso sa bahay o sa botic. Pero kabilin bilinan ni lola na wag kakaligdaan ang lagi mag update sakanya kahit saan kami mag punta at lalong lalo ma kung sino ang mga kasama namin.

Pag ako naman ang nauna matapos ang klase ko hinihintay ko siya dun mismo sa classroom niya. Pasensya na, masyado bang ang oa?! kasi nga hinihintay ko siya pero siya di niya ako hinihintay, ang unfair ba? so para sa akin ay hindi. Same age kami ni Maesy pero nung 1st yr. kami hindi ako pumasok sa school na pinag aaralan ni Maesy, masyado kasi may kamahalan ang tuition fee sa school na pinapasukan niya. Syimpre, mayaman ang papa ni Maesy, Kahit hindi niya eto kapiling, kahit wala eto sa puder ng ama hindi naman siya pinapapabayaan ng ama niya, dahil suportado parin eto sa pangangailangan pero bukod sa pag aaral na tinangap ni Maesy na susuportahan ng ama, hindi na niya tinangap ang ibang offer ng ama niya. Kaya simulat sapol dito na nag aral si Maesy sa eskwelahang eto. Actually! kaka lipat ko lang sa eskwelahang eto. Same age mga kami ni Maesy pero nasa 3rd yr. na eto at ako naman ay nasa 2nd yr. bakit? kasi sa dati kung pinag aaralan hindi ko pinag tunan ng pansin ang pag-aaral ko. Kaya eto ako ngayon bumagsak. Sa tulong din ni Maesy ay nakapag aral ako dito sa eskwelahang eto. Nung naging magkaibigan ulit kami dun nagsimula. Simula nung bumalik siya sa dating siya ay naging malapit muli kami, hindi lang ako pati narin sa mga dati naming kaibigan ay nahinh malapit na din siya sa mga eto.

Nangangyari sakanya ang trahedya sa buhay niya ay pag gising niya ay siyang pag babago sa pagkatao niya na ikinabigla naming lahat. Nag bago kasi eto. Nag bago si Maesy, kaya eto ako ngayon, gagawin ang lahat para dina maulit muli kay Maesy ang nangyari sakanya nakaraan, Kaya ganito nalang ka possessive si lola sakanya, kailangan lahat iupdate sakanya. Dahil hindi din namin masisisi si lola.

"excouse me!, kaklase neyo ba si Maesy?" pagtatanong ko sa isang estudyante na nasa loob ng classroom na iyon. Naka upo eto malapit sa may bintana kaya siya na ang pinagtanungan ko.

"oho! bakit po? may kailangan po ba kayo?" tanong niya.

"itatanong ko lang sana kung.. kung nasaan si Maesy, pwedw ko bang malaman kung nasaan siya?" tanong kung muli.

"si Maesy!? umalis na kanina pa, tapos na kasi kanina pa ang klase namin, kaya nag siuwian na ang iba. Kaya umalis na din si Maesy, wala na siya dito."sagot muki niya.

Nilobot ko ang aking paningen at narealize ko na tatlo nalang sila na naroon, at wala ring Maesy sa loob.

"alam mo ba kung san siya pumunta, kung sino ang kasama niya."

"magkasama sila ni Joan na umalis. Mga ilang minuto narin ang nakalipas. Pero hindi ko alam kung saan sila nagpunta. Yun lang ang alam ko."

"sege ha! salamat"

Kanina pa umalis si Maesy. Baka nasa daan na mga yun, baka papunta na sila sa botic. Maka alis na nga din.

Kampanti naman ako sa kasama ni Maesy, dahil si Joan yun, si Joan na bukod sa naoaka ganda neto ay may napaka ganda ring kalooban. Napaka bait din neto. Pati ang pamilya niya ay ubod din ng bait. Mayaman sila pero hindi sila yung tipong mayabang o tipon matapobre.

Ilang minuto narin ang lumipas ay nakarating narin ako sa botic ni mama. Pero pagka dating ko dun, tanging si mama lang ang naroon.

"ma! wala pa si Maesy," tanong ko kay mama pagka dating ko ng mapansin ko na walang Maesy roon.

"wala pa nak! teka, diba pinapasundo ko siya sayo? bakit hindi ba kayo magkasama?" tanong din sa aking ni mama.

"naka alis na daw soya sabi nung kakalse niya at kasama daw niya si Joan na umais." sagot ko.

"hintayin nalang natin siya, Si Joan nama pala kasma niya, baka nag yaya naman si Joan na mamasyal. Alam mo naman yung si Joan parang kapatid ang turi niya kay Maesy." sabi naman ni mama.

Tama na naman dun si mama. Parang kapatid ang turi ni Joan kay Maesy.

Mag hihintay nalang kami dito. Baka nga naisipang mamasyal ulit ni Joan, mahilig kasi si Joan mamasyal. Minsan ksama rin nila ako. Ang maganda pa dito, nag papaalam si Joan sa amin. Pag aalis sila Maesy ipapa alam niya eto, minsan idadan nalang sa txt o tawag. Teka! oo nga noh! kung namasyal sila sana nag txt na si Maesy o si Joan, pero nakapag tataka lang na walang txt o tawag man lang.

"ma! nag txt ba sayo si Joan o si Maesy na mamasya sila?" pagtatanong ko kay mama.

"hindi nak eiy! bakit?"

"nakapagtataka lang kasi na hindi sila ngayon nagpaalam na mamasyal sila. Diba?"

"hayaan muna, baka nakalimutan lang. Mamaya maya andito narin ang mga yun." sagot ni mama.

Hindi ko nalang pinansin ang pagtataka ko. Itinuon ko nalang ang pansin dun sa inaayos ko.

Hanggat mag iisang oras na ang lumipas ay wala paring Maesy ang dumarating.

"ma! bakit wala pa sila?!" pagtataka kung tanong sa aking ina.

"keya nga anak, mag iisang oras na pero wala pa sila. Tawagan mo nalang kaya anak." pag bibigay akam ni mama.

Dali dali kung kinuha ang phine ko sa bag ko at dinail ang numero ni Maesy, ilang saglit lang ay nag ring eto, pero ring lang ng ring walang sumasgot. Inulit kung muli ang pagtawag dito, naka ilang ulit na ako, ngunit wala paring sumasagot. Bigla akung nag alala. Kinutuban ako,

'sana, walang masamang nangyari sa pinsan ko.' ano bayan Veronica, walang masamang nanguati kay Maesy.

"ma! hindi po siya sumasagot, naka ilang tawag na ako. ngunit walang sumasagot" pag papa alam ko kay mama.

Nakit ko din sa mukha niya ang bakas ng pag aalala.

"subukan mong tawagan ni Joan dali!" utos ni mama. Kaya dali dali ko din idinial ang numero ni Joan.

Ilang sandali palang ay nag ring eto at maya maya ay sinagot ni Joan.

"hello Joan?!" kalmadong sagot ko mula sa kabilang linya.

'oh! hi! Veron!' sagot naman ni Joan mula sa kabilang linya. Veron ang tawag niya sa akin shortcut mula sa pangalan kung Veronica. 'napatawag ka?'

"itatanong ko lang kung mga anong oras kayo makaka uwi ni Maesy o makakarating dito sa botic ni Maesy?! yuo know! para hindi kami mag alala." sabi ko.

'ha?! makakarating?!'

"sory ha?! hindi naman sa minamadali ko yung pag uwi neyo sa pamamasyal ni Maesy, nag aalala lang kami, akam mo na-" hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla nalang siya nagsalita mula sa kabilang linya.

'wait! wait! Veron, hindi kami namasyal ni Maesy, wala kaming pinuntahan. Maagang natapos ang klase namin. What do you mean? wala paba diyan si Maesy?" sabi ni Maesy.

Sa pagkasabi ni Joan bigla ako nanigas at kinabahan.

"a- ano ang ibig mong sabihin Joan? hi-hindi kayo magkasama? sa-saan siya? sabi ng kaklase mo na pinag tanungan ko mag kasama daw kayo." utal-utal na sabi ko.

'yeah! magkasabay kaming umalis ni Maesy, isinasabay ko narin siya sa pag uwi. Ihahatid ko na sana siya pero tumanggi siya, hindi siya sumabay sa akin. Pinipilit ko siya pero sabi niya na hihintayin kaniya. i thought na magkasama kayo.' kinakabahan ding sabi ni Joan.

My god! eto na naman, bakit? muli pa bang mararanasan ni Maesy ang karumaldumal na nangyari sakanya in a past more than 3 years?! O! M! no!!!

Tinignan ko si mama at nakita ko na pati siya ay nabigla sa sinabi ni Joan, narinig niya kasi ni loudspeaker ko ang phone ko. Pareho kami ngayon ni mama na kinakabahan. Ang lakas ng kabog ng puso ko. Bakit? sana walang masamang nangyari sa pinsan ko.

"sege Joan, tatawagan nalang kita mamaya" paalam ko kay Joan.

'wait! Veron, please call me. Please! tawagan mo ako kagad pag nandiyan na siya. Please!" pag susumamo ni Joan sa akin.

"oo. Tatawagan kita agad." sabi ko at in end call ko na.

Humarap ako kay mama na nangingunig at nagbabadya ng umiyak. Niyakap kp siya.

"ma! anong gagawin natin? tatawagan naba natin si lola?"

Umiling iling si Mama.

"hindi! wala! walang masamang nangyari kay Maesy! nasa maayos siyanh lagay. Si Vyda. Si Vyda ang tawagan mo. Tawagan mo ang ate mo. At sabihan mo siya na wag niya muna ipapa alam sa lola neyo eto," sabi ni mama.

"pero ma!"

"babalik agad si Maesy, Walang masamang nangyari sakanya. Hahanapin natin siya, hindi pwedeng malaman ng lola neyo, natatakot ako sa anong mangyari. Please! Please Veronica, sundin mo nalang ang sinasabi ko." sabat ni mama.

Tumango nalang ako bilang sagot. Ayoko din na mag alala ng husto si lola. At baka magwala na naman iyon at kung sino sino naman ang pagbibintangan at baka ipag kait muli ni lola ang lapitan si Maesy. Ayoko!

Tulad ng sabi ni mama, tinawagan ko ang aking ate na si Vyda. At ikonuwento ko sakanya ang nangyari at sinabi ko din sakanya ang nais ni mama.

Mga ilang sandali palang ay agad na nakarating si ate sa botic.

"trinay neyo nabang tawagang ang phone number niya?!" saad ni ate.

'yeah! how many times na!" sagot ko. "but, she not answer it!"

"nag riring ba?" tanong ulit ni ate.

Tumango ako.

"tawagan mo ng tawagan." sabi ni ate. At ganun din ang ginawa ko. Hindi ko tinigilan ang pag tawag sa numero ni Maesy, pero kagaya kanina nag riring lang eto ngunit walang sumasagot.

Hanggang sa pang 42 call ko ay may sumagot dito.

"ma! ate! sinagot na!" pag bigay alam ko. Lumapit sa akin sina mama at ate, at tumango si ate bilang sinyales na i loudspeaker ko eto.

Kaya ni loudspeaker ko eto.

"

"he-hello, Me- Measy, nasaan ka? my god! Maesy nag aalala kami sayo." sabi ko.

Ngunit wala kaming sagot na natangap mula sa kabilang linya, tinignan ko si mama at si ate.

"Maesy anak, may problema ba? si tita Gwen mo to, sumagot ka naman oh! Maesy?! nasaan ka?" si mama na ang nagsalita, pero wala parin kaming natangap na sagot. Kaya naman mas konabahan kami. My god! Maesy.

Hanggang sa nabigla kami dahil sa sumagot ay boses lalaki. Kaya mas lalo kaming kinabahan. May nangyari ba sa pinsan ko? sino namang tong nasa kabilang linya.

"he-hello?!" sagot ng nasa kabilang linya.

"sino ka?! bakit nasa iyo ang phone ng pinsan ko? anong ginawa mo?!" sabat naman ni ate.

"oh! oh! oh! relax! okey?! hindi ako masamang tao, wala akong ginagawa sa nag mamay ari netong cellphone, please just give me a time to explain, hundi yung kung ano anong ang pinag sasabi neyo, hindi ako makapag salita eiy! " sagot ng nasa kabilang linya.

Hala! bat para siyang galit. Kanina parang ang lambing ng boses pero ngayon ay sing lalim ng pagmamahal mo sa taong hindi kanaman mahal. echoze! ang lalim ng boses na parang galing sa lupa na para etong galit.

"so? sino ka nga? bat nasayo ang phone ng pinsan ko?!" mataray na sabi din ni ate.

"nag mamagandang loob lang naman ang tao, nakita lang naman namin siya sa isang skeneta na walang malay. So, if you interested, if you have care to youre cousin, take it! puntahan neyo sa dito, dahil sinasayang lang niya ang oras ko!" sagot ng nasa ibang linya.

"anong address? " sagot naman ni mama. Sinabi nung nasa kabilang linya ang address pagkatapos nun ay bigla nalang niyang ibinababa ang tawag. Ey! kinakausap pa namin siya. Ay! ang bastos lang na kausap.

Muling pinatawag ni mama ang numero ni Maesy para makausap namin ukit yung sunagot na lalaki para malaman namin ang kalagayan ni Maesy, pero hindi na niya sinasagot ang tawag.

Kaya nag pag pasyahan nalang namin nila mama at ate na mag sara na ng pwesto para puntahan namin ang address na ibinigay niya. Nung una nag dadalawang isip kami, na baka niloloko lang kami pero wala kaming nagawa kundi ang puntahan nalang eto, Wala naman seguro mawawala kung susubukan namin. Saka nag aalala na jami kay Maesy.

Dali dali kami nag tungo sa sasakyan nag taxi nalang kami para mas madali kaming makarating sa pupuntahan namin.

Nakita ko si mama na hindi mapakali sa loob ng sasakyan, si ate tahimik lang pero ang lalim ng iniisip, Lingon ng lingon si mama sa bintana na parang may hinahanap. At ako eto, lagi bumubuntong hininga, pinapakalma ko ang aking sarili.

'relax lang Veronica, relax lang' sabi ng aking isipan,.

Hindi rin mag tagal ay nakarating kami sa address na ibinigay nung lalaki sa kabilang linya. Nagtaka naman kami dahil, ang laki ng bahay kung saan kami bumaba.

"manong! segurado pa kayo na eto yung address na ibinigay namin sa inyo?!" pag tatanung ko.

"opo! yan nga po ma'am, eto po yung papel na binigay neyo sa akin." at inabot naman ni manong Driver ang papel kung saan doon nakasulat ang address na ibinigay nung lalaki sa kabilang linya. Kinuha ko iyon at binasa saka binasa din ang nasa harapan ng bahay.

'BLDG 0456 cnt'

Nagkatinginan kaming tatlo ni mama at ni ate.

"ano po ma'am mag hihintay po ba ako sainyo? yung bayad neyo po ng makaalis na po ako. Pumapatak po kasi ang metro ko." sabat naman ni manong. Si manong ang kj. Nag mumuni muni pa nga kami dito.

Inabot na ni mama ang bayad at saka umalis na ang taxi na sinakyanan namin.

'Hindi ko inakala na ganitong bahay pala ang madadatnan natin, akala ko kasi.." sabi ni ate.

So simula pala kanina same kami ng iniisip na nasa liblib na ligat ang aking pinsan o d kaya isang abandonadong bahay o dikaya building, like some you know, sa drama like teleserye ganun. Hindi pala. Nasa isang kaharian ata tong pinsan ko. Baka pribce charming niya! my god! wait wait! ano ba yang nasa isip mo Veronica, naalala mo ba ang sabi nung lalaki, walang malay ang pinsan mo ng makita nila, baka may nangyaring masama sa pinsan mo! ano kaba!

Nagkatinginan kami ulit nila mama, mukhang iisa talaga ang nasa isip namin kanina.Bakit ba kasi ang hilig naming manuod nh drama. Ayan tuloy.

Nag doorbell na si mama. Wala kasing gusto saamin ni ate ang kumilos. Katulad ko na namamamgha sa ganda at laki ng bahay na nasa harapan namin, ay namamangha din ang ate ko. Grabi ang laki mala palasyo, parang mini mansyon ang dating.

Biglang may lumabas ng guard sa harapan namin,

"andiyan po ba si?!-" hindi natapos ni ate ang pagtatanong sa guard dahil tinignan niya kami ni mama. At alam namin kung ano gusto niyang iparating kung may nakaka alam sa amin ang pangalan nung nakausap namin.

Ano ba yan, bakit hindi namin natanung ang pangalan niya. Pambihira naman yun, hindi niya sinabi kunh sino siya.

"ano po kailangan nila?"

pagtatanung ng guardia sa amin.

"ah! ano kasi, hinahanap kasi namin ung pamangkin ko. Tinawagan namin yung phone niya pero iba ang nakasagot, sabi nung nakasagot na andito daw yung pamangkin ko." sagot ni mama.

"pasensya na po ma'am, pero lumamg style na po yan, kahit ano pong sabihin neyo hindi po kayo makakapasok hangat wala pong utos ang sir namin." sagot naman ni manong guard.

Anong inakala niya sa amin? mga scamer kami. Sa ganda naming eto, mukha kaming scamer!

"wala na tayong magagawa, tawagan neyo nalang ulit ang number ni Maesy. Sana naman sagotin niya." sabi ni mama.

Kaya dali dali kung tinawagan amg number ni Maesy at ilang sandali lang ay sinagot eto, niloud ko naman ang soeaker niya para marinig ni mama at ni ate ang usapan.

"hello! andito kami ngayon sa harap ng bahay. Yun pong address na ibinigay neyo andito na po kasi kami. Maari po bang malaman kung ano po pangalan neyo ng masabi namin dito kay manong guard." sabi ko. Pero walang sumagot. Mayat maya ay in nend call na naman yung tawag.

"ang bastos talagang kausap. Hindi man lang nagsalita. Bigla namam niyang ibabana ang tawag! Grabi siya! seguro pangit eto!" reklamong sabi ko.

Umiling iling nalang si mama at ate,

"ano na ang gagawin natin? paano tayo makaka pasok? paano natin malalaman na andiyan sa loob si Maesy o wala." saad namin ni ate.

"Maghintay nalang tayo dito." sabi ni mama.

Pero pagkasabi nun ni mama ay biglang nagbukas ang gate at pinapasok kami nung guard. Ibig sabihin dito nga nakatira yung lalaki.

"pasok po kayo ma'am, pasensya na po kanina. Naninigurado lang po kasi." paumanhin nunh guard.

"waka yun. Naiintinfihan namin." sagot naman ni mama.

"kaloka ka manong, sa ganda naming eto, pag mmumukhaan mo kaming scamer. " saad ko.

"so, pag ganitong mukha?! scamer na talaga?!" isang boses babae ang bigla nagsalita.

"ay! palaka!" sigaw ko dahil sa gulat.

"so mas matimbang ang pagiging palaka?! ganun?" aagot ulit ng babae.

Nasa tabi siya nung guard, bat dinamin siya nakita o napansin man lang kanina. Hindi siya palaka, kabute! para siyang kabute na bigla nalang siyang sumusulpot.

"hindi lahat ng magagandang mukha ay mapag titiwalaan. Kasi ang iba diyan, mngagamit, manloloko." sagot ulit nung babae. "oh! siya! lets go! follow me!" dahdag pa neto.

Nagkatinginan kami ni ate. At napangiti naman si mama.

Ang drama ng babaetang to! hugot yun?

Hindi ko alam kung katulong ba siya o ano, hindi naman siya naka suot ng pang katulong tulad ng napapanuod ko. Kaya sino kaya siya.

Huminto kami sa isang.. sala?! para siyang sala pero nasa labas. Ano eto salang nasa labas?. pero pag ulan hindi eto mababasa kasi may bubong naman eto.

"dito nalang kayo maghintay, hintayin neyo nalang dito si sir." saad nung babae. So sir? ibig sabihin kasamabahay siya dito, baka mayor doma. "ipag hahandaan ko lang kayo ng makakain at maiinum." saka umils na siya.

"ang ganda ng bahay ate. Hindi ba tayo nananaginip lang?" sabi ko na pabulong aa ate ko. Pero bigla niya akung sinampal.

"aray! "sigaw ko.

"masakit?!" tanong ng ate ko. Siraulo ba siya, sinampal niya ako at sasabihin kung masakit. duh!

"syimpre!" sagot ko.

"so? ano sa tingen mo? panaginip ba." sagot ni ate. Sinama han ko siya ng tingen. At ngumiti lang eto.

"ano ba! tama na yan. Si Maesy ang pinuntahan natin dito." saway naman ni mama.

Mayat maya ay may dumating na naka suot na pamg katulong at may bitbit silang tray. Dalawa silang dumating at tig isa sila ng bitbit. Naglalaman yun ng pagkain at inumin. Inilapag nila iyon sa lamesa na nasa harapan namin. At umalis na ang mga eto. Mayay maya may isang lalaki ang nagtungo sa kinaroroonan namin.

Napa kurap kurap ako ng mata. Ang gwapo niya. Ngumiti eto sa amin. At lalo niya kinagwapo dahil may dimple eto. Kayumanggi ang kanyang balat pero, angwapo niya. Para siyang prinsepe. O! M! G! makalaglag panty ang kagwapuhan niya.

"kayo po ang pamilya ni??!" sabi niya.

"ni Maesy, kami ang pamilya ni Maesy ba nakausap neyo kanina." sagot ni mama.

"okey, hintayin neyo nalang po siya, papunta na din siya dito. Dont worry, wala naman pong masamang nangyari sakanya, she's really fine. Nagkamalay narin siya kanina." sabi pa niya.

"ano po bang nangyari sakanya?" pagtatanong ulit ni mama.

"i don't know! hindi ko din alam ang nangyari sakanya. Ang kaibigan ko kasi ang nakakita sakanya nung mahimatay eto at mawalan ng malay. Buti nalang at nagawang saluhin ng kaibigan ko yung girl, at yung kaibigan ko narin amg nag asikaso sakanya. So don't worry po." paliwanag niya.

Nakatanga lang kami ni ate na nakatitig sakanya.

Mayat maya, may sumigaw ng 'tita'

paglingon namin si Maesy. Bigla etong tumakbo papalapit sa amin.

Nang makalapit eto todo makayakap kay mama. At naoansin din namin anh pamumugto netong mata. Umiyak siya? bakit?

"anong nangyari sayong bata ka, nag alala kami sayo.!" sabi ni mama.

"sorry po tita, Sorry! at salamat po at andito kayo. Hinanap neyo ako." sagot ni Maesy.

"may ginawa ba sila sayo?!" pagtatanung muli ni mama.

"ouch,!! anh sakit po?! grabi po kayo,. grabi naman yang panghuhusga tita. Ang sakit sa heart! sa gwapo kung eto pagkakamalan neyo kaming masamang tao! wag ganun?!" sabi nang isa pang lalaki, nag tinignan ko ang likuran niaesy ay may tatlo pang lalaki na nakatayo dun,.maliban sa lalaking may dimpke at etong lalaking nagsalita. Parang kambal ata yung dalawa. Yung isa mas gwapo siya sa kanilang lahat. Ano to? nasa ibang planet ba ako at pinapaligiran ako ng mga gwapo. O my! mas gwapo etong isang lalaki na kasama nung kambal ata. Mas gwapo siya kay mister dimple, pero wait, mukha siyang suplado. Dahil Unalis eto kagad. At nagtungo ng ibang dereksyon.

"hindi po tita. wala po silang ginawa sa akin ng masama. Tinulungan lang nila ako. Pwede po bang umalis nalang tayo dito. saka ko nalang po i kwekwebto sa inyo?" sagot naman ni Maesy.

Tumango tango naman si mama bilang sagot o pang sang ayong sa sinabi ni Maesy.

Hindi na rin kami nagtagal sa bahay na iyon, o ano man yun mansyon? what ever! hindi narin kami nagtagal at nag paalam narin kami para maka alis. Tulad ng gusto ni Maesy.

"mauuna na po kami Mr??" sabi ni mama.

"Enrique po ma'am.' sabi nung mr. Dimple

"maraming salamat po Mr. Enrique at pasensya na po sa abala." pag papa alam ni mama.

Umalis na kami sa bahay nayun. Pero ako kahit nasa byahe kami pauwi, hindi mawala sa isipan ko amg gwapong nilalang na iyon at ang mala palasyong bahay na yun.

Pero thanks. Thank you at walang masamang nangyari kay Maesy. Slamat kasi ligtas siya ！akala ko. Mauuli muli sakanya ang trahedyang nangyari sakanya noon.

Pero ano nga ba ang nangyari.sakanya, bat namugto ang mga mata niya. Bat siya natagpuang walang malay. Bakit siya nahimatay.

.

.

.

.