Im All About You

chapter 19

Chapter 19

(Jayvee, point of view)

.

.

.

.

.

"ngayon ko lang napag tanto na, Maganda pala siya. " boses ni Geron yun, tumabi eto sa akin, pero dun siya umupo sa may gilid ng higaan. "kaya pala ganyan ka makatitig sa kanya kasi may taglay palang kagandahan pala etong girl's no where." pang aasar pa nasabi neto.

mukhang hindi na ako makaka iwas pa sa pang titrip niya. Nahuli niya kasi ako na sobrang nakatitig sa babae. Ewan hindi ko kasi mapigilang hindi titigan siya.

"tayo'y mag bunyi! ang ating master ay nagkaka gusto na!! palakpakan! isa na siyang ganap na lalaki! ganap na siyang binata!" mapang asar na sigaw ni Johnson. At nag sitawanan naman sila.

Tsk! sinasabi ko na nga ba eiy! hayyyy!! hindi namam ako nagka interest sa isang babae. Pero parang ngayon, interesado ako sa babaeng eto. Ewan?! ano to? love at first sight?! ang baduy!!

Isang babae lang ako nagka interesado yun ay si Che-Che. Siya lang. Wala ng iba.

"Ngayun na ako naniniwala sa love at firat sight! dahil napatunayan na ng aking master..Si master Jayvee Desillva!! " sigaw ni Johnson muli.

Iniling iling ko nalang ang aking ulo dahil sa kapilyohan niya. At kung ano ano pa ang pinag sasabi niya at ang tatlo nagtawanan pa.

Kinuha ko ang unan mula sa kama na hindi naman na unan o ginamit nung nakahiga na babae. Kinuha ko iyun at ibinato kay Johnson.

Mas lumakas ang halakhak ng tatlo, fahil sapol ko eto sa mukha.

"and the winner is?!!" sigaw ni Chexter.

"dinderenden!!" sabi naman ni Lexter at kunwaring may tinatambol.

"Jayvee De sillva!!" sigaw naman ni Geron. At nag tawanan sila. Humalakhak ng humalakhak.

"naka simangot naman si Johnson at sabing "asar, pikon, talo!!" saka eto umupo ulit at pinag patuloy ang pagkain neto.

"not bad, she's pretty than Chloue." saad naman ni Chexter. Lumapit na din eto sa amin at nakatitig din sa babaeng natutulog.

Kahit sila Lexter at Johnson ay lumapit na din at inusisa ang pagmumukha ng babae.

"anong pretty than Chloue, walang binatbat si Chloue sa babaeng eto! come on! wag neyo naman ikumpara si Chloue sa kanya." sagot ni Johnson.

"yeah! youre right! she had a simple pretty, to be a gorgeous face" pang sang-ayon naman ni Lexter.

"pamilyar ako sa gorgeous, hindi ko nga alam kung ano ngaba talaga yang gorgeous, pero sa pagkaka alam ko magkapatid si pretty at yang gorgeous na lumalamang si gorgeous, kaya! sang ayon ako sa sinasabi mo Lex!" sabi naman ni Johnson. Pinag titinginan nain eto dahil sa sinabi niya. Paano ko ba eto naging kaibigan?! gusto ko siyang itakwil.

"bat ganyan kayo makatingen? may masama ba sa sinabi ko?" -Johnson.

"bakit pa kita naging pinsan?. Sana dikana pinanganak ni tita." sabi naman ni Geron. Umiling iling nalang kaming tatlo. Hay! pambihira talaga tong si Johnson.

Pero, tama naman sila. Maganda nga tong tinulungan naming babae. Ang hahaba ng pilikmata, pati ang labi neto ay maninipis. Katamtaman ang Kapal ng kilay niya, na aakalain mong nag eyebrow sia, pero sa totoo lang wala siyang halong makeup. Walang kolorete ang pag mumukha niya. Isa siyang simpleng babae. At malayong malayo siya kay Chloue.

Si Chloue?! hindi ko alam kung paano ko yun naging kababata. Hindi ko alam kung bakit ko siya nagung childhood friend, kapatid lang naman siya ng babaeng minahal ko noon. Si Chloue, ang kapatid ni Che-che.

Hindi naman siya maganda. Ay! hindi pala. Maganda naman eto, dahil sa makapal netong make-up. kahit gaano siya kaganda sa paningen ng iba, kahit kaylan hindi ako nagka interest sakanya.

Satotoo lang, ayoko sakanya. Firstmeet palang namin hindi ko na siya gusto, bakit?! dahil siya ang dahilan noon kung bakit laginh umiiyak ang taong mahal ko.

Dati, lagi ako sabahay nila, lagi ako nag aabang doon. Pero hindi yun dahil kay Chloue, dahil yun kay Che-che. Siya ang hinihintay ko, siya ang dahilan kung bakit magkalapit kami ngayun ni Chloue, dahil tanging si Chloue nalang ang pag asa ko para mahanap si Che-Che, pero mukhang walang balak ata sabihin sa akin ni Chloue, kung nasaan si Che-Che. Dahil pati ang fullname neto ay hirap niyang sabihin. Pinapaki samahan ko nalang siya, dahik baka sakaling madulas siya at masabi niya sa akin kung nasaan na ang kapatid niya.

Pero hanggang ngayon wala parin. Impakta talaga ang babaeng yun. Ibang iba siya kay Che-Che.

Naalimpungatan nalang ako sa pag iisip, ng biglang nagsalita si Geron,

"naririnig neyo ba yun?." naglakad eto paikot sa loob ng kwarto, tila may hinahanap. Tinatanong din niya kami kung may naririnig din kami.

"wala ba kayong naririnig? hindi neyo ba yun naririnig?" pagtatanong ulit niya. "kanina ko pa yan naririnig, binabaliwala ko nalang, pero this time kasi naeereta na ako sa tunog. Paulit ulit nalang kc." dagdag pa niya.

Bigla nalang niyakap ni johnson ang kanyang sarili matapos sabihin ni Geron na tila may naririnig eto, at sinabing, "baka bomba?! baka may dala ang babae na bomba!! balak niya tayung patayin!!" Dahil na rin seguro sa nainis narin si Chexter bigla nalang niyang binatukan si Johnson. Hindi ko naman masisisi tong si Chexter, ang ingay kasi naman talaga ni Johnson.

Tinignan naman ni Johnson ng masana si Chexter. Umiling lang ako. Alam ko naman na hanggang ganyanan lang ang mga yan.

"yeah! me too!. kanina ko pa nga din yan naririnig, dilang ako segurado. Just like a ringtone? ringtone at the phone?" sabi naman ni Lexter.

"parang nga! parang ringtone yun ng isang phone." pang sang ayun naman ni Geron.

Kinuha ko naman ang bag nung babae na tinulangan namin na nasa ibabaw ng mesa na katabi ng kama.

Binuksan ko ang bag niya, at hinalungkat iyun, hanggang sa matagpuan ko ang isang cellphone. Tama nga sila na isang ringtone phone ang naririnig namin.

Mabilis namang kinuha ni Geron ang cellphone na hawak ko.

"patingen nga! tama nga ako, tsk! ang lakas talaga ng pandinig ko." mayabang na sabi ni Geron. "teka, may lock ang phonr niya, pero may nag miscall aakanya. Mukhang hinahanap ata na siya. 65 miscall from 'Nika' and 10 miscall from 'Joan'" Basa niya.

Kung ganun hinahanap na pla siya. Binawi ko naman ang phone kay Geron, at nang akmang itatago ko na ulit sabag niya, ay bigla etong tumunog.

'calling Nika'

Sinagot ko eto, para masabi ko nadin sakanila kung ano ang kalagayan ng tinatawagan nila. Pero hindi ako makaimik dahil sa sunod sunod nilang pinag sasabi. Kumont tuloy ang aking noo. Kaya naman hinblot ni Johnson ang cellphone at pinindut ang loudspeaker,

"hello?" sagot ni Geron, yeah! nakay Johnson ang cellphone hawak neto pero si Geron ang nagsalita.

Nang akmang magsasalita sana si Johnson ay may isa pang boses babae ay kung ano ano na naman ang pinag sasabi. Mukhang pinag bibintangan pa ata kami.

"oh! oh! oh! relax! okey?! hindi ako masamang tao, wala akong ginagawa sa nag mamay ari netong cellphone, please just give me a time to explain, hundi yung kung ano anong ang pinag sasabi neyo, hindi ako makapag salita eiy! " sabat agad ni Geron.

Nagsalita ulit yung babae, "so? sino ka nga? anong nangyari sa pinsan ko? at bakit nasaiyo ang phone niya!?"

bigla kung hinablot ang phone mula kay Johnson dahil ayoko sa lahat yung hindi marunong makipag usap ng maayis, inuuna pa ang katarayan. "nag mamagandang loob lang naman ang tao, nakita lang naman namin siya sa isang skeneta na walang malay. So, if you interested, if you have care to youre cousin, take it! puntahan neyo sa dito, dahil sinasayang lang niya ang oras ko!"

Nang e-end call ko na sana ay biglang may nagsalita ulit sa kabilang linya, at hiningi ang address na kinaroroonan namin. Binagay ko iyun at enend end ko na ang tawag. Nilapag ko na ang obone sa side table. Pero bigla ulit etong nag ring at yun ding number na kausap namin kanina ang siya ring tumatawag. Kaya hindi ko na eto sinagot.

Maya-maya ay nagring ulit eto, this time 'Joan' naman ang nakalagay na tumatawag pero hindi ko narin iyon sinagot. Baka magkasama naman ang mga iyon.

Lumabas na ang mgakaibigan ko pero nagpaiwan nalang ako sa loob. Ewan, hindi ko alam kung bakit ako nagkakaganito dahil lang sa babaeng eto na hindi ko naman kilala. May part sa puso ko na nagsasabi na huwag kung iwan ang babaeng eto. Ang gulo.

Hindi ko namalayan ang sarili ko na hinahaplos ang buhok netong babae. Buti nalang at nagring ulit ang phone ng babae, kunh hindi kung nasaan na naman ang imahinasyon ko. Nag ring eto hudyat na may tumatawag. Diko na tinignan kung sino yung tumawag, basta ko nalang iyon sinagot.

Nang magsalita ang babae sa kabilang linya, doon ko tinignan ang screan ng phone kung sino ang tumatawag at dun ay ang pangalang 'Nika' Hindi ko na masyadong naring kung ano pa ang sinabi niya, basta ang maintindihan ko lang ay naroon na sila sa address na binigay ko. Ibiga sabihin ay andito na sila. Akmang mahsasalita ako ay siya namang pag mulat ng mata nung babae. Kaya naman ay dali dali kung pinatay ang tawag, inilagay sa bag neto at tumabi sakanya.

Sa pagtabi ko sa babae ay siya ring pag pasok ng mga kaibigan ko. Hindi ko na hinintay ang sasabihin nila dahil inunahan ko na sila.

"yung kamag anak netong babae ay nasa labas na. Papasukin mo na sila Geron." sabi ko. Pero hindi parin ako nakatingen sakanila. Nakatingen ako sa babae na unti unti ng nagigising.

Hindi ko alam pero, kanina hindi ako mapakali, masyado ako nag aalala sa babae, pero ngayon na gising na siya, ay para akong isang sabik na makita at masalayan ang taong mahal. Sabik na makita niya ako.

"finally! youre wake!" sabi ko. "may masakit ba sayo? tell me!" dagdag ko pa. Pero umiling iling ang babae.

Unti unting bumabangon eto, mula sa pagkakahiga niya. Pero para akobg ultimate jowa of the year kung maka alalay ako sakanya. Hindi gusto ng aking isipan ang ginagawa ko. Pero wala akung magagawa dahil kusang kumikilos ang aking katawan na dinidiktahan ng aking puso.

"bro! easy! hibdi ikaw ang boyfriend!" kontra naman ni Lexter. Pero hibdi ko iyon pinansin.

"na-nasaan ako? si-sino kayo?" tanong ng babae.

Nang magsasalita sana ako ay bigla etong nag 'aray!' at hinawakan ang ulo neto.

At ako naman bigla akung hindi mapakali ng mag aray eto.

"are you sure that you are okey?"

Pagtatanung ko sakanya.

"sumakit lang ang ulo ko. Dahil sa inaalala ko kung anong nangyari, at kung paano ako napunta dito." sagot niya.

Binalingan ko ng tingen ang mga kaibigan ko.

"meron ba kayong medicine diyan Geron?" pagtatanung ko.

"oo meron." sagot niya.

"ikuhaan mo nga ako, yung para sa sakot ng ulo. Saka tubing narin." utos ko.

"okey sege!" sagot neto. Tumalikod na eto at lalabas na sana, pero bigla nalang siyang huminto at itinuro neto ang hintuturo sa taas na tila may naalala. Saka eto bumaling saakin ng tingen.

Nagtataka din naman ako na tumingen sakanya, ng ilibot ko ang aking paningen sa mga kaibigan ko, nakitingen din pala ang mga eto sa akin. Masamang tingen ang ipinukol sa akin ang mga eto.

Kinunutan ko naman sila ng noo, bilang pagtatakang tanong sa kinikilos nila.

"why?!" pag tatanung ko na sakanila. Wala kasi ni isa sakanila ang magsalita.

Biglang nalang pumasok ang katulong nila Geron, kaya doon natuon ang paningen nila.

"hindi kaba marunong kumatok?" pagtatanong ni Geron sa biglang pag pasok ng katulong nila.

"pasensya na po sir, bukas na po kasi ang pintuan" pagpapaliwanag naman neto.

"ano po ba iyon?" tanong ulit ni Geron sa katulong nila.

"sir, pinapasok na po kasi namin yung mga bisita. Andon po ngayon sila sa main living room."

"sege. salamat. - sandali ate Karen, padala naman po dito ng gamot para sa sakit ng ulo. Ibigay neyo po dito sa loverboy kung kaibigan. Masyado kasi siyang nag aalala sa syota niya. Saka tubig nadin ate. Salamat."

"sege po sir."

Umalis na yung katulong nila.

Nagkatinginan naman kaming magkakaibigan sa isat isa.

Naka kunot parin ang noo ko. Habang pailing iling sila Chexter, Lexter, at Johnson, na naka ngite. Si Geron naman ay naka ngisi eto. Kumaway pa siya saka lumabas.

Teka, anong nangyari?Teka! ano ulit sinabi ni Geron?

"Lover boy!" sabay na sabi ng tatlo. At ngumite ang mga eto.

Naka kunot parin ang aking noo, at paulit ulit na sumasagi sa isipan ko ang salitang binitawan ng tatlo, 'LOVER BOY' saka nag sink in sa aking isipan ang huling sinabi ni Geron na 'JOWA'

Tumingen ako sa babae, at nakita ko na nasa likuran ng babae ang isa kung kamay na tila inaalalayan siya. Atdun ko napagtanto na masyado na pala akung nag over react, masyado ko na pala inaasikaso ang babae, para na nga akung ultimate Boyfriend sa ginagawa ko.

Nainis ako sa inasta ko. Kaya binalingan ko ang tatlo kung kaibigan. Tinignan ko sila ng masama. Pero tumawa lang ang mga loko.

Lumakas naman ang tawanan nila kaya ng lalapitan ko sila para batukan ang siyang pag pasok ng katulong nila Geron, bibit ang isang tray na nag lalaman mg tubig at gamot.

Huminga muna ako ng malalim.

"painumin mo nalang siya ate Karen. Tulungan mo siyang mainun ang gamot." sabi ko. Saka ako umupo aa maliit na sofa na naroon.

Bulungan at tawanan ang namayani sa pagitan naming tatlo. Pero ako heto ako at di kumikibo.

Nang matapos ang pag papainum ni Ate Karen sa babae, napag pasyahan ko na lumabas, pero ng lalabas na sana ako, bigla nalang nagsalita ang babae.

"sa-sandali. Sa-salamat. Pero, maari narin ba akung lumabas? pwede naba ako umuwi sa amin? baka kasi hinahanap na ako sa amin. Baka nag aalala na sila sa akin."

Ang boses niya, teka, bat parang familiar sa akin ang boses niya. Ang boses niya, saan ko na nga ba narinig ang tinig nayan?.

Pinikit ko ang mga mata ko para maalala kunh saan ko na ba narinig ang boses nayun. Pero tila walang sumasagi sa aking isipan.

"mukhang maayos ka na naman. Mukhang wala namang masamang nangyari sayo. Pwede ka ng umalis." sabat na sabi ni Lexter, at bumalik ang aking ulirat sa pagsasalita ni Lexter.

"actually, andiyan sa labas ang pamilya mo at sinusundo ka na nila." sabi namam ni Chexter.

"ta-talaga ba?! salamat. Salamat at pina alam neyo sa pamilya ko ang nangyari sa akin. Salamat talaga."angiyak ngiyak na sabi ng babae.

Hindi na ako natuloy na makalabas, hinintay nalang namin ang babae, dahil nag pupumilit na etong umalis. Inalalayan man siya ni ate Karen.

Sa pag labas namin, nakita agad ng babae ang pamilya neto na naghihintay. Kausap nila si Geron.

Unti unting lumapit amg babae sa pamilya neto, at ewan bat ganito ang nararamdaman ko. Nag ipaalala sa aking isipan na aalis na siya, parang pinipiga ang aking puso. Gusto ko siyang pigilan at sabihing kung pwede ba soya manatili muna sa akin. Pero, ano nga ba ako? sino ba ako. Lumiko nalang ako papunta sa sala nila Geron. Ayukong makita na umaalis ang babae.

At tuluyan na ngang umalis ang babae kasama ang pamilya neto. Dahil nasa harapan ko na ang mga mokong kung kaibigan. Pinipigilan ang mga tawa neto.

" wag neyong pigilan, baka kabagin pa kayo. Proproblemahin ko pa kayo! tsk!!"

At yun, nagtawanan ang mga mokong.

.

.

.

.

.

.