Im All About You

chapter 9

Chapter 9

(Ren's point of view)...

----

.

"we need to back U.S.A, youre grandpa's sick, and you know that." sabi ni mommy sakin pagka dating ko aming bahay galing sa eskwela.

"i know mom! and i know also he is fine, he already to went hospital, at diba kakalabas lang niya dun, at hindi bat naoperahan na po siya, he is fine! bat kailangan po na naman natin bumalik dun?" sagot ko.

"also youre brother too. Hi's sick!. Kailangan niyang maalagaang mabuti." sagot ulit ni mom. Nasa sofa sila, kasama niya ang daddy ko, naka upo sila dun. Pero wala ang ate ko at ang kapatid ko. Seguro nasa hospital na naman mga eto. Oo! may sakit ang aking kapatid pero hindi ko alam kung ano eto. Pero minsan nakikita ko naman sa kapatid ko na ok naman siya, na mukhang wala namang sakit na iniinda. Pero minsan din naninikip ang dibdib niya, minsan nag wawala din eto. Sa tuwing tinatanong ko sila kung ano nga ba ang sakit neto wala mang sumasagot. Umiiwas sila sa tanung ko. Kaya hinayaan ko nalang. Malalaman ko rin kung ano man ang sakit niya. Ang lolo ko naman ay may sakit na cancer, pero pag ka alam ko magaling na siya dahil galing eto sa opera. Pero bakit sinabi nila na may sakot eto, hindi ba siya gumaling?. Pero paano ako?. mas gusto ko dito. Limang taon na ang lumipas na sa kapatid ko lang umikot ang mundo namin dahil sa sakit niya na hindi ko alam kung ano eto. Mapa hanggang ngayon sakanya parin. Hindi naman ako nagagalit sa kapatid ko hindi din ako nag seselos, naiinis lang ako sa magulang ko kasi hindi din nila ako iniintindi. Mahal na mahal ko ang kapatid ko. Dahil siya ang naging bestftiend ko. Siya din ang lagi nag tatanggol sakin kahit na ganyan ang kalagayan niya, siya din ang nakaka unawa sakin. Oo. paborito siya ni daddy, at ni mommy, pero siya ay ako ang paborito niya. Kaya mahal na mahal ko siya. Isang taon lang ang pagitan namin. At magkasundo kami salahat ng bagay. Pareho din kami ng gusto at pangarap.

"mom?! how about me? how about my class, my ftiend, how about my life. Mas gusto ko dito. Hindi ba pwedeng maiwan nalang ako dito?." sagot ko.

"dont be selfish Ren! how could you say that!" sigaw ni dad.

"Ren, kung yan ang inaalala mo, dont worry, we all handle this. Makakapasok ka naman dun, makakahanap ka dun ng mga kaibigan. New friends, and new life." sabi naman ni mom. Lumapit eto sakin at hinawakan ang mukha ko. "honey! pls. Intindihin mo naman. Hindi ka pwede maiwan. Dun na kasi tayo maninirahan. Para sa ikakabuti natin ang lahat ng eto."

Ano?! hindi pwede, hindi pwede na dun na kami tumira, paano si Measy? selfish kung selfish pero ang inaalala ko ay si Measy, paano na siya. Hindi pa nga ako nakaka punta ng farm nila Reymond para malaman ang totoong nangyari kay Maesy, tapos ganito?

"bakit tayo dun titira?" tanong ko.

"ako ang mag mamange ng kompanya na miiwan ng lolo mo." sagot ni daddy.

"maiiwan? maiiwan ni lolo? bakit?" naguguluhan kung tanong.

"dahil, may taning na ang buhay ng lolo mo." sagot ni mom.

"ho?! ba-ba-bakit? hi-hindi bat kaka opera lang sakanya," mautal utal na tanung ko. Kahit di ako ang paborito nila mommmy at daddy, si lolo naman ako ang paborito niyang apo. Alam ko yun, dahil lagi niyang pina paalam sakin. Lagi niyang pinaparamdam kung gaanu niya ako ang araw ng taong mahal mo. Ng lolo ko.

"its to late. Huli na ang lahat ng operahan siya. Kumalat na kasi sa buong katawan niya ang inpeksyon. At hindi na din na kaya ang gamotan. Dahil bali wala na ang mga eto. Kaya hiling ng lolo mo na dun tayo manirahan. Andun tayo sa tabi niya bago siya mawala. At kahit sa kahuli hulihan ng buhay niya ay makasama man lang tayo." paliwanag ni mommy.

Unti unting pumatak ang luha ko. Bakit? bakit ganito? kailangam ako ni Maesy, pero paano si lolo. Hindi ko pwedeng baliin ang kahilingan niya. Paano??

Wala rin akung nagawa kundi ang pumayag na rin sa gusto nila. Wala din naman akung magagawa kahit na ipilit ko na manatili dito. Kasi magulang ko sila, at nakapag disesyon na sila.

.

.

.

.

.

.

Araw ng pag alis namin ngayon, Pero parang ayaw ko talaga umalis.Si Maesy, Inaalala ko si Maesy.

Its already 9 am pero andito parin ako sa kwarto ko at nakahiga sa kama ko. Tinatamad akong bumangon at bumababa para makakain. Hindi kasi ako mapakali. Ayaw ko umalis at iwan si Maesy.

Hanggang sa naisip ko si ate si Neil, Tama!! magpapatulong ako sakanila na makabalik dito. Maaring matagalan ako bago makabakik dito, pero seseguraduhin ko na babalik at babalik ako rito para kay Maesy, sa tulong ng aking mga kapatid.

Bumangon ako at lumabas sa aking kwarto, Nag tungo ako sa kwarto ni ate, pero pag bukas ko ng pintuan ng kwarto niya ay walang tao dito. Kaya naisip ko na magtungo nalang sa kwarto ni Neil, pero wala din eto sa kwarto niya. Kaya bumaba nalang ako. Baka nasa baba mga eto.

Pagkababa ko nakita ko si mom, abala sa pag iimpake. Abala eto sa pag aayos ng mga dadalhin namin.

"good morning mom!" bati ko.

"good morning too Ren," sagot ni mom sakin. "Buti at gising kana. May naka handa sa lamesa, kumain kana. Hindi na kita pinagising kasi mukhang puyat ka ata. Well, naka pag impake kana ba? mamaya na alis natin."

"yes! mom. Nakahanda na po ang lahat ng dadalhin ko." sagot ko.

"yung mga importanteng bagay wag mong kakalimutan na dalhin Ren," sabi ulit ni mom.

"yes! mom." tipid kung sagot.

Tatalikod na sana ako para magtungo sa Dinning erea namin para kumain, kaso may naalala ako. May kakausapin dapat pala ako. Kaya binalikan ko ulit si mommy. Para mag tanung.

"mom! nasan po pala sila ate at si Neil?" tanung ko.

"nasa hospital sila, nag papa cheakup si Niel, para makasigurado na hindi aatake ang sakit neto habang nasa byahe tayo. mahirap na!" sagot ni mom.

"ey! si dad?" tanong ko ulit.

"nasa company siya. Inaasikaso niya na ang lahat at ibinibilin na niya kay tito Rex mo ang dapat. Kasi si tito Rex mo ang mag mamahala sa kompanya natin dito." sagot ulit ni mom.

Bigla akong natahimik at may naalala. Tama! bat diko agad naisip yun kanina. Tapos na pala ako nag empaki kahapon pa. At naayos ko narin ang mga dapat dadalhin. Kaya, wala na pala akung gagawin ngayon.

Papasok nalang ako. Susulitin ko nalang ang huling araw ko dito. Susulitin ko nalang ang mga oras ko kasama si Maesy.

Tinignan ko wrist watch ko, at mag te-ten na ng umaga. So mamayang hapon nalang ako papasok. Bat ko pa kasi nakalimutan na pwede pa pala akung pumasok, dami dami ko kasi iniisip. Haaayy!!

"mom! hindi po bat 7 pm naman alis natin dito?" pag tatanung ko ulit sa mommy ko.

"yes?!, why?" may pagtatakang sagot ni mommy.

"can o go to school?." paalam ko.

"for what?. lilipat ka naman." sagot ni mommy.

"gusto ko lang po mag paalam.sa mga kaklase ko at sa mga kaibigan ko. Gusto ko din sila makita sa huli pagkakataon." sagot ko.

Tinitigan ako ng maigi ni mom, saka sinabing, "ok! papayagan kita. Basta promise me, make sure na hindi ka uuwi ng late. Dapat maaga kang makauwi dito, Ayoko ng na lalate Ren."

"yes mom! i promise!" ngumiti ako kay mom. Saka tinalikuran ko na eto.

.

.

.

.

.

.

.

Nasa school na ako, pero bago ako papasok sa klase namin, magtutungo muna ako sa principals office para maka pag paalam, pero bago ako makakapasok sa princepals office dun muna ako dederetso sa guidance office para makahingi ng pahintulot.

Pero pag dating ko dun, nagulat ako ng makita si ate Vivian na naroon.

"ate?!" gulat na sabi ko. "anong ginagawa mo dito?" tanong ko pa dito.

"ikaw?! anong ginagawa mo pa dito?" balik na tanong niya sakin.

"papasok?!" takang sabi ko. Bat ba niya ako tatanungin kung ano ginagawa ko dito, obvious naman na dito ako pumapasok, di syimpre papasok ako diba.

Pero kesa sagotin ako inirapan niya ako.

"ano ba kasi talaga ginagawa mo dito." tanong ko ulit.

"inutusan ako ni mommy na ayusin ko ang paglipat mo ng school at kausapin si princepal." sagot niya.

"hindi bat kasama mo si Niel, sabi ni mommy na nasa hospital kayo at nagpapa cheakup."

"Galing na kami ng hospital, Kaya nag tungo na ako dito tulad ng uyos ni mommy, si Neil andun sa sasakyan nag papahinga." sagot niya. "teka?! bat kapa pumasok ey! aalis na tayo." pag iibang tanung ni ate.

"gusto ko lang makasama mga kaklase ko. At makapag paalam narin sakanila" sagot ko.

"kaklase mo ba talaga ang rason kaya ka pumasok?" tinaasan ako ng kilay ni ate.

"of course! sino pa nga ba?" takang sagot ko.

"ay! sus Ren Derick! pwede ba, alam na alam ko mga ganyan ganyan mo. Alam naman nating pareho kung sino talaga gusto mo makita dito."

tsk! si ate talaga. Nala chesmosa! sabayag, alam naman niya talaga simula sa umpisa palang kasi hindi lang siya ate sakin, samin ni Neil. Para narin namin etong bestfriend. Ganyan kami ka close na magkakapatid sa isat isa.

Nag kamot ako ng batok. "oo na!. ikaw na talag, ikaw na talagang dakilang mosang." pangingiti kung sabi sakanya.

"sige na! alis na puntahan mo ma siya at ako na bahala dito. Sulitin ml na ang natitirang oras na kasam siya." sabay kindat ni ate. Ngumiti ako. Saka nag paalam sakanya.

Pag labas ko nakita ko si Albert, kaya naki sabay na ako sakanya papuntang klase namin.

Pag dating sa classroom, wala pa si Maesy. Nagtungo ako sa upuan namin at dun maghihintay kay Maesy.

Pero mayat maya. Nakita ko si Maesy sa pintuan. Nakatingen din eto sa akin na para bang may gustong sabihin pero, yumuko nalang eto habang naglalakad papunta sa kinaroroonan ko.

Pag upo niya sa tabi ko, tinitigan niya ulit ako. Parang may gusto talaga etong sabihin sakin.

Ningitian ko siya at sinabing, "titig na titig ah! baka mainlove ako niyan"

Nanlaki mga mata neto at umiwas. Eto din ang mamimis ko sakanya, Mamimis ko siya ng sobra.

"Maesy, ibibigay ko na pala ang notebook at ballpen mo. Pero mamayanalang. Pwede bang hayaan mo nalang ako sa gagawin ko sayong pangungulit ngayon?." tanung ko sakanya. Hindi ko kayang mag paalam sakanyan. Nasasktan ako pag ninanais ko mag paalam. Kaya eto nalang naisip ko na sabihin at paraan para makasama siya na hindi siya nagrereklamo.

Tumingin siya sakin. "Bat mamaya oa, pwede naman ngayon. Saka ano.naman ba kalokohan ang gagawin mo. Bat naman kiya hahayaan." sabi niya.

"sege na kasi! sege ka! pag hindi mo ko hinayaan na kulitin ka hahalikan talaga kita." pag babanta ko sakanya.

Umiwas ulit siya ng tingin. Pero mukhang namumula siya. Hinawakan niya ang magkabila niyang pisngi. Sabi na nga ba. Namumula ang pisngi niya.

"pwede ba Ren. Lagi mo na lang na binabanta yan sakin. Nakakainis kana."

"promise wala akong masamang gagawin. Gusto ko lang naman mag lambing sa gf ko." oppss! gf? as in girl na friend. Sinabi ko yun kay Maesy para makita kung ano magiging reaksyon niya. Pero lalo ata namutla pisngi niya kasi nanlaki ang mata nito at pinisil pisil ang mukha neto. Saka humarap sakin na naka simangot.

"ano ba namam yang pinag sasabi mo Ren, baka marinig ka nila, at kung ano pa ang isipin nila." sabi niya na nakasimangot. Napangiti ako ang cute niya pag ganyan siya. Sabi ko na nga ba at ganyan ang iniisip niya. Hahaha

"ah? bakit gf naman talaga kita. Girl na friend, tapos pg lalaki d bf diba? biy na friend. As a friend." sagot ko.

"ha?! ga-ga-ganun ba ang ibig mong sabihin.?" sagot niya at napa buga ng hangin. "akala ko naman kung ano na. Nakaka tense!" mahina niyang sabi pero rinig ko yun kawa ngumiti ulit ako. Gusto ko matawa pero pinipigilan ko. Baka umeksena naman tong kaklase ko lalo na mga tropa ko at pagtripan naman kami. Gusto ko lang na sakanya ang atensyon ko sa bawat oras na lilipas.

Hanggang sa sakto na wala kaming klase sa isang subject kaya nasa garden kami ngayon kung saan madalas na magtambay sila Maesy, sakanila ako sumama. Gusto ko talaga makasama si Maesy.

Nakaupo kami sa my pasadyang upuan na gawa sa semento, pahaba eto nasa apat na tao ang pwedeng maupo, apat na upuan na nakapalibot sa may kahaban din na lamesa na nasa gitna, syimpre mag katabi kami ni Maesy at kaming dalawa lang sa isang upuan, sila Marei at Emily ay nasa side ni Maesy at c Abegail ay nasa side ko, sila Ilaycka at Mellisa naman ay nasa harapan namin sila.

Heto kami ngayon my kanya kanyang gawain, si Abegail ay naka headset eto nakikinig sa musika, mahilig kasi etong kumunta, c Emily at Marie naman ay nag lalaro ng Uno cards, pitik taynga ang parusa sa kung sino ang matalo. Si Mellisa at Ilaycka ay nag babasa ng magazine. Ewan ko ba at ang hilig nilang dalawa jan sa magazine na yan about lang kaai sa pagpapaganda ang nilalaman, saka mga model na naggagandahan at naggagwapuhan. May mga artista din amg balita neto o larawan na naroon. At eto namang si Maesy ay nagbabasa ng comiks book. Eto ang kahiligan niya. Minsan ngumungiti eto habang nagbabasa ng comiks. Mukha siyang nasisiraan tuloy. Eto kasing si Marie, bigay ng bigay ng comiks book ey! sa pagkakatanda ko hindi talaga siya mahilig magbasa ng ganyan, nainganyo lang naman siya ni Marie. Haaayyyss!!..

Pare-pareho silang busy, lalo na si Maesy, kaya kinuha ko ang pagkakataon na yun. Dahil busy siya, bigla ako humiga sa my laps niya, ginawa kung unan ang laps neto, na ikinabigla niya. Pasimple akung nagkunwari na natutulog. Pinikit ko ang aking mga mata. At kunwaring hindi naririni ang sinasabi niya. Mahina lang kasi yun, pero rinig ko parin.

"hoy! Ren, ano bang ginagawa mo diyan. Umupo ka nga. Hindi unan ang legs ko. Ano ba?!. " reklamo neto. ""Ren! Ren! naman."

Pasimple akong sumilip at nakita ko ang mukha niya na nakatitig sakin. Nag pa cute ako dito. saka sabing "sige na! ngayon lang, hayaan mo muna ako. Last na'to dinakita pag titripan."

Nagbuntong hininga siya at tumingin ulit sakin. Saka bumalik na sa pagbabasa neto. Ngumiti ako at nagpatuloy sa pagpikit ko ng aking mata.

Sana dumating pa yung araw na ganito tayo Maesy, ung hindi bilang magkaibigan lang. Kundi bilang magkasintahan. Babalik ako Maesy. Baballik ako. Hintayin mo ako Maesy. Patawad kasi hindi ako nag paalam sayo. Hindi ko kasi kaya na mag paalam sayo. Pero pinapangako ko na babalik ako para sayo Maesy.

.

.

.

.

.

--------

.

.

.

.

.

.