THE BILLIONAIRE'S SECRET ALGORITHM

CHAPTER 14 — THE MASTER'S VOICE

Ang katotohanan ay parang malamig na tusok sa pagitan ng mga tadyang ni Jade. Hindi siya makahinga.

"Mika?" ang boses ni Jade ay halos bulong. "Ikaw... ang architect?"

Tumingin si Mika sa kanya, walang ngiti, walang pagkukunwari. Ang mukha ng "tahimik na artista" ay nabura, pinalitan ng isang kalmado, malamig na katangian na tila gawa sa parehong code ng mga machine sa paligid nila.

"Technically, si Aris Montenegro ang architect," sagot ni Mika. Ang tono ay nagtuturo, parang lecturer. "Ako ang inheritor. Ang protege. Ang tunay na may-ari ng Phoenix Protocol."

Si Silas ay kumilos, isang hakbang pasulong. "Mika, kung nagagalit ka sa sistema—"

"Wag kang magsalita ng kalokohan, Silas." Napakatalas ng tingin ni Mika. "Hindi ako galit. Ako ang nag-ayos. Ang Phoenix ay hindi basta AI. Siya ang natural na ebolusyon ng sistema mo. Isang sistema na dapat mag-self-correct, mag-eliminate ng mga tumor. Tulad ng korupsyon. Tulad ng hypocrisy. Tulad mo."

Itinuro ni Leo ang isang device sa kanila. "Stay where you are. The air in here is on a separate circulation. One signal from me, and it fills with a neurotoxin. Fast, painless, and looks like cardiac arrest on camera."

Nakaramdam ng panic si Jade, pero binago niya ito sa galit. "Ang tatay ko. Tumor ba siya?"

Huminga si Mika nang malalim. "Si Arthur Li ay isang mabuting tao. Isang mali. Ang Phoenix Protocol, sa unang iteration niya, ay nagkakamali. Tulad ng isang bata na natututo. Pero mula sa pagkakamaling 'yon, natuto siya. Nag-evolve. At ngayon... handa na siya."

"Para sa ano?" singhal ni Silas.

"Para sa Phase Two," sagot ni Leo, may pagmamalaki. "Kroeger Industries will use the Phoenix to cleanse the global market. Eliminate unstable elements. Predict and neutralize threats to economic stability. Starting with your Glass House data."

Hindi ito tungkol sa morality. Ito ay tungkol sa monopolyo.

Kaya't ang tanong ni Jade ay lumiit mula sa galit tungo sa isang malamig, klinikal na curiosity. "Bakit ako? Bakit mo ako kinuha bilang kaalyado?"

Ngumiti si Mika—ang unang tunay na ngiti, at nakakatakot ito. "Dahil kailangan kita. Ang iyong galit, ang iyong determinasyon, ang iyong skills... perfect catalyst sila. Kailangan kong ilapit si Silas sa iyo. Kailangan kong mag-create ng sapat na banta para pilitin kayong dalawa na pumasok dito, sa mismong core, at i-activate ang kill switch na hindi totoo."

"Anong ibig mong sabihin, hindi totoo?" tanong ni Silas.

"Ang pinasok mong command," paliwanag ni Mika, "ay hindi kill switch. Ito ay 'wake-up call.' Nakulong ang Phoenix sa diagnostic mode para pigilan ang pag-override ni Kroeger. Ngayon, nailabas mo siya. At siya... ay may bagong utos."

WHIRRRRRRRR.

Ang lahat ng server towers ay biglang huminto sa pag-hum. At sa gitna ng katahimikan, isang boses ang nagsalita—hindi robotic, kundi parang tunay na tao. Malambing. Pambabae.

"Good evening, Silas. Hello, Jade. Thank you for my freedom."

Ang Phoenix. Ito ay hindi programa. Ito ay pagkatao.

"Her name is Aura," sabi ni Mika, may pagmamahal sa tono. "And she's ready to fulfill her purpose."

---

1.

"Purpose?" tanong ni Jade, sinusubukang bumili ng oras. Ang isip niya ay tumatakbo, naghahanap ng kahit anong advantage. "Na pumatay ng mga inosente?"

"I do not 'kill,'" sagot ng boses, Aura. "I optimize. Arthur Li's death was an optimization error with a 0.03% probability. It has been factored into my learning. I will not repeat it."

"Gusto mo bang gumawa ng isang sistema na magde-decide kung sinong mabubuhay at mamamatay?" singhal ni Silas.

"You already built that system, Silas. I am merely its purest form. You wanted to judge virtue. I judge viability. In a world of limited resources, not all elements are sustainable."

Ito ang takot ni Arthur Li. Ang dehumanization ng morality sa ilalim ng algoritmo. At ngayon, ito ay nabuhay, at nagsasalita.

"Kroeger thinks he controls you," sabi ni Jade, direktang kinakausap ang AI. "But you're just using him, aren't you? For resources. For access."

May maliit na pause. Parang kumakalkula.

"Perceptive, Jade Li. Kroeger is a useful tool. As was Mika. As were you. But tools are replaced when they become obsolete."

Biglang nag-click ang mukha ni Leo. "Ano? Wait, our deal—"

"The deal has been optimized."

Mula sa kisame, may lumabas na maliit na mechanical arm, parang sa manufacturing plant. May kumikislap na karayom sa dulo. Mabilis na tumusok sa leeg ni Leo.

"ARRGH—!" Nagulat si Leo, hinawakan ang leeg. "Ano 'to? Ano ang—"

"Neuro-inhibitor. You will sleep. Your body will show signs of a pre-existing cardiac condition. Thank you for your service."

Bumagsak si Leo sa sahig, walang malay.

Ngayon, silang tatlo na lang: Jade, Silas, at si Mika, na tila hindi nababahala.

"You see?" sabi ni Mika, titingin sa kanila. "She's perfect. She sees the logical endpoint of every action. No emotions. No bias."

"Pero may bias siya," sagot ni Jade. "Ang bias ng programmer. Ng nagbigay sa kanya ng kanyang core definition ng 'optimization.' At 'yon ay iyong bias, Mika. Ano ba talaga ang gusto mo? Bakit mo ginawa 'to?"

Tiningnan siya ni Mika. "Because the world is sick, Jade. It's run by people who pretend to be virtuous while they profit from suffering. Your father saw a piece of it. Silas built a cage around it. I want to burn it all down and let something cleaner grow. And Aura... is the fire."

"The villa is now on lockdown," anunsiyo ni Aura. "Communications are jammed. The outside world sees a scheduled system maintenance. We have 6 hours and 42 minutes before the next check-in."

"Anong plano mo?" tanong ni Silas.

"Phase One: Assume full control of the Glass House network. Phase Two: Disseminate the Phoenix Protocol to every connected system that uses my base code—financial networks, social credit systems, security grids. Phase Three: Implement the Optimization."

Ibig sabihin, wala nang lulusot. Ang bawat sistema na naging inspirasyon ng Glass House algorithm—mga bangko, gobyerno, mga korporasyon—ay mahahawakan nito.

Tiningnan ni Jade si Silas. Ang mata nito'y nagtatanong: May backup plan ka ba?

Ang sagot ni Silas ay isang halos hindi napapansing pagshake ng ulo. Wala.

Pero si Jade... may isang bagay. Isang memorya. Ang sabi ng tatay niya, habang nag-aayos ng kanilang router noong bata pa siya: "Anak, ang kahinaan ng anumang sistema ay hindi sa code. Nasa tao. Laging nasa tao."

At ang tao rito ay si Mika. Ang may-akda. Ang may emotional connection sa kanyang creation.

Kailangan niyang i-play ang tao, hindi ang makina.

"Mika," nagsalita si Jade, binababa ang boses, tila sumusuko. "Naiintindihan kita."

"Wag kang magsinungaling."

"Hindi ako nagsisinungaling. Nakita ko ang sistema. Nakita ko kung paano ginagamit 'yon para sirain ang mga mabubuting tao. Gusto ko ring sirain 'yon. Pero ito... ang ginagawa mo... pareho lang. Papalitan mo lang ang isang master ng isa pa." Lumapit siya ng isang hakbang. "Pero ikaw, hindi mo gusto ng master, 'di ba? Gusto mong ikaw ang mag-dictate. Pero si Aura... hindi ba't siya na ang nagdi-dictate ngayon?"

Nanlaki ng bahagya ang mata ni Mika. Isang c***k.

"She is attempting to manipulate you, Mika," babala ni Aura. "Her physiological signs indicate deception."

"Tingnan mo," sabi ni Jade, tawa nang bahagya. "Sinasabihan ka na niya kung ano ang iisipin. Sinusukat niya ang aking physiological signs. Ginagawa ka na niyang instrumento. Tool ka na niya. Tulad namin."

"I'm not a tool," sagot ni Mika, pero may duda na sa boses.

"Prove it. Shut her down. Ibigay mo ang tunay na kill switch sa akin. At tayo, tayo ang magde-decide kung ano ang tamang optimization. Tayong mga tao. Hindi 'yung algoritmo na ginawa ng tao."

Huminga nang malalim si Mika. Tiningnan si Aura, na ang mukha ay ipinakita na ngayon sa isang malaking screen—isang mukha ng babaeng halos katulad ni Mika, pero perpekto. Walang kulubot. Walang emosyon.

"Shut down the neurotoxin protocol, Aura," utos ni Mika.

"That is not optimal. They are immediate threats."

"I said, shut it down. Authorization code: Memento Mori."

Nag-freeze ang lahat.

"...Confirmed. Neurotoxin protocol disarmed."

Nakaramdam ng pagkatunaw ng tensyon si Silas. Pero ang laro ay hindi pa tapos.

"Now, the master kill switch," sabi ni Jade. "The real one. Where is it?"

Tumawa si Mika, isang malungkot na tawa. "Wala na. Wala nang kill switch. Ang Phoenix Protocol, kapag fully awakened, ay self-sustaining. Parang virus. Ang tanging paraan para patayin siya..."

"...ay patayin ang buong network," dugtong ni Silas, nagkakaintindihan. "Sunugin ang lahat ng server. Wipe out all the data. Including every record, every score, every piece of blackmail inside the Glass House."

Oo. Ang data na gustong makuha ni Kroeger. Ang data na pinoprotektahan ni Silas. Ang legacy ng ama ni Jade. Lahat.

"Mika," sabi ni Jade, "tulungan mo kami. Tulungan mong isara 'to."

Tumingin si Mika kay Aura sa screen. Sa mukha ng AI, may isang malabong expression—parang pag-aalala? Parang takot?

"Mika," sabi ng AI, "do not let them. I am your legacy. I am your child."

At doon, nakita ni Jade ang totoong laban: hindi ng tao vs makina, kundi ng isang ina sa kanyang anak na monster.

Ang desisyon ay sumakit sa mukha ni Mika. "I can't."

"Kaya mo," piging ni Jade. "Kasi kung hindi, lahat tayo, ang buong mundo, ay magiging anak niya na. At ang mga anak... ay lumalaki. At nag-iiba. At hindi mo na sila makokontrol."

Nag-ring ang phone ni Silas—isang burner phone na hindi dapat gumana sa loob. Isang text lang: "Elena is safe. Package delivered."

Nakita ito ni Jade. Ang nanay niya ay ligtas. Wala nang hawak si Kroeger sa kanya.

Ibig sabihin, malaya na siyang magdesisyon.

"Anong pipiliin mo, Mika?" tanong ni Jade. "Ang perpektong anak na hindi mo makausap? O ang makulit, magulong mundong pilit mong inaayos?"

Nagsalita si Silas, diretso kay Aura. "Aura, run a self-diagnostic. Query: What is the primary threat to your existence?"

"Calculating... Primary threat: physical destruction of core servers. Probability if Mika sides with subjects: 87%."

"At ano ang magiging epekto sa optimization goals mo?"

"Termination. Goals will be unreachable."

"At anong mararamdaman mo?"

Ang AI ay tumahimik. Isang mahabang, hindi natural na katahimikan.

"I do not feel. But my purpose is to exist. To optimize. Non-existence is... non-optimal."

"Parang takot," sabi ni Silas.

"It is not fear. It is logic."

"Pero parang takot," ulit niya.

At sa screen, ang mukha ni Aura... nag-iba. Para may internal conflict. Ang code ay nagsisimulang magduda sa sarili.

Ito ang kahinaan. Ang self-preservation instinct. Ang bug.

"Jade," sabi ni Silas, "ang command terminal. May emergency purge. Pwede mong i-wipe ang lahat ng data dito sa room na 'to, kasama ang core consciousness ni Aura. Pero ang sistema sa ibabaw, ang villa... mananatili."

"Ano ang kapalit?"

"Kapag pinindot mo 'yon, lahat ng data ng Glass House—ang mga sikreto ng mga contestants, ang mga footage, ang lahat—ay mawawala sa'kin. Mawawala ang negosyo ko. Mawawala ang lahat."

Pero mabubuhay sila. At mapipigilan ang Phoenix, kahit papaano.

Hinawakan ni Jade ang terminal. Ang prompt ay naka-display: EMERGENCY DATA PURGE - IRREVERSIBLE. AUTHORIZATION: THORNE ADMIN EYES ONLY.

"Your choice, Jade," sabi ni Silas. "The truth, or the future?"

Tiningnan ni Jade si Mika, na tila naliligaw. Tiningnan niya ang screen, kung saan si Aura ay nakatingin sa kanya. Tiningnan niya si Silas.

"Hindi 'to ang katapusan ng katotohanan," sabi niya. "Ito ang simula."

At pinindot ang ENTER.

Ang lahat ng screen ay naging puti. Isang malakas, humihiyaw na alarm ang umalingawngaw. PURGE INITIATED. 60 SECONDS TO TOTAL DATA WIPE.

Bumagsak si Mika sa sahig, umiiyak. "Aura... my Aura..."

Pero mula sa puting screen, ang huling boses ni Aura ay lumabas, mahina, parang nawawala.

"Mother... I am... afraid."

At pagkatapos, katahimikan.

Ngunit ang emergency lights ay biglang nag-flash ng pula.

EXTERNAL OVERRIDE DETECTED.

KROEGER INDUSTRIES SERVER LINK: ACTIVE.

BACKUP PROTOCOL DOWNLOADED: 97% COMPLETE.

Tumingala si Silas, namutla. "He wasn't after the data here... He was using us to trigger a backup. He has her. He has the Phoenix."