THE BILLIONAIRE'S SECRET ALGORITHM

CHAPTER 19 — THE MONSTER IN THE BASEMENT

Ang countdown ay parang t***k ng pusong hindi kanila.

40... 39... 38...

Tumakbo sila sa madilim na pasilyo ng basement, ang tanging ilaw ay mula sa emergency lights na nag-flash nang pula. Ang hangin ay naging mabigat, parang unti-unting nauubusan ng oxygen.

"Gaano pa kalayo?" tanong ni Silas kay Chloe, habang hinihila niya si Marcus na nakagapos ang mga kamay.

"Sa dulo ng hallway na 'to, may hidden elevator," sabi ni Chloe, humihinga nang mabigat. "Pero may biometric lock. Kailangan ni Kroeger para bumukas."

"May paraan ba tayong makapasok?" tanong ni Jade.

"May emergency override," sagot si Chloe. "Pero kailangan ng admin code. At isa lang ang may alam noon—si Kroeger mismo."

30... 29... 28...

Tumigil sila sa harap ng isang pangkaraniwang pader. Walang elevator. Walang kahit anong indication na may lihim na silid.

"Dito?" pagdududa ni Liam.

Kinuha ni Chloe ang tablet at nag-type. Biglang umilaw ang isang maliit na panel sa gilid, at dahan-dahang bumukas ang pader, nagpapakita ng isang maliit, metal na elevator.

Pero naka-red ang ilaw sa panel nito.

ACCESS DENIED: ADMIN BIOMETRICS REQUIRED

"Anong gagawin natin?" tanong ni Mika, ang kanyang boses ay puno ng panic.

Tiningnan ni Jade si Marcus. "Alam mo ba ang code?"

Umiling ito. "Si Kroeger lang. Paranoid siya."

20... 19... 18...

Biglang naalala ni Jade ang isang bagay. Nasa video ang kanyang ama, at ang boses ni Kroeger ay nag-utos ng override. Ang boses. Boses ni Kroeger ang biometric key.

"Chloe, may recording ka ba ng boses ni Kroeger?" tanong ni Jade.

"Oo, sa comms," sagot ni Chloe.

"Play it. At i-connect mo sa system."

Mabilis na nag-type si Chloe. Inilapit niya ang tablet sa panel, at pinatugtog ang recording.

"...Marcus, gawin mo na ang kailangan gawin..."

Nag-flash ang panel.

VOICE PRINT CONFIRMED. SECONDARY BIOMETRIC REQUIRED: RETINA SCAN.

"Punyeta," bulong ni Silas.

15... 14... 13...

Biglang, may narinig silang yabag mula sa likuran. Lumingon sila, at nakita ang isang security guard, nakasuot ng armor, may hawak na rifle.

"Freeze!" sigaw nito.

Ngunit bago pa man makapaputok, may sumigaw.

"Ako na bahala!" sigaw ni Mika.

At sa gulat ng lahat, tumakbo si Mika patungo sa guard, dala-dala ang fire extinguisher. Binato niya ito sa mga paa nito, at nang matumba ang guard, sinunggaban ni Liam ang rifle.

"Hindi ako sanay ng ganito!" sabi ng matanda, ngunit hawak niya ito nang matatag.

10... 9... 8...

"Retina scan!" sabi ni Jade. "Kailangan natin ng mata ni Kroeger!"

"Paano natin makukuha 'yun kung nandoon siya sa loob?" tanong ni Chloe.

Tiningnan ni Jade si Marcus. At biglang, nagliwanag ang isang ideya.

"Hindi mata ni Kroeger ang kailangan," aniya. "Kundi mata ng admin. At ikaw ang backup admin, 'di ba, Marcus?"

Nanlaki ang mata ni Marcus. "Paano mo nalaman?"

"Kasi paranoid si Kroeger. At ang mga paranoid, laging may backup plan. At ikaw ang backup plan niya."

Tumango si Marcus, may bahid ng paghanga. "Oo. Pero kung gagamitin natin ang retina ko, malalaman niyang nagtaksil ako. Papatayin niya ako."

"Papatayin ka rin namin kung hindi mo ginawa," sabi ni Silas, mariin. "At least sa amin, may chance kang mabuhay."

5... 4...

"Gawin mo na!" sigaw ni Jade.

Dahil sa panic, itinulak ni Marcus ang mukha niya sa panel. Nag-scan ang pulang ilaw.

RETINA CONFIRMED. WELCOME, ADMIN 2.

Bumukas ang elevator.

2... 1...

Pumasok sila sa elevator, at agad itong bumaba. Sa labas, narinig nila ang malakas na pag-click ng mga lock sa buong villa. Nag-blackout.

Ngunit sa elevator, nakatayo sila, humihinga nang mabigat. Ligtas. Pansamantala.

"Ang oxygen," bulong ni Mika. "Naka-lock na tayo dito. Hanggang kailan tayo mabubuhay?"

"Hindi importante 'yon ngayon," sagot ni Jade. "Ang importante, makarating kay Kroeger."

Bumaba ang elevator. Napakalalim. Tila bumaba sila nang higit sa tatlong palapag.

At nang bumukas ang pinto, nakita nila ang isang silid na hindi nila inaasahan.

Ito ay isang malaking control room, puno ng mga screen na nagpapakita ng bawat sulok ng villa. Ngunit mas nakakagulat, ang silid ay puno ng mga lumang libro, mga journal, at mga larawan sa dingding.

At doon, nakita nila si Kroeger.

Nakaupo siya sa isang upuang pang-wheelchair. Parehong binti niya ay wala. Ang kanyang mukha ay maputla, manipis, ngunit ang kanyang mga mata ay maliwanag at mabilis.

"Welcome," aniya, ang kanyang boses ay mahina pero malinaw. "I've been expecting you."

Lumapit si Silas. "Kroeger. Bakit mo ito ginagawa?"

Tumawa si Kroeger—isang mahina, parang ubo na tunog. "Dahil wala na akong choice, Silas. Wala na akong oras."

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ni Jade.

Tiningnan siya ni Kroeger, at sa kanyang mga mata, may nakita si Jade na hindi inaasahan—pagtingala. "Ah, Jade. Kamukha mo ang iyong ama. Parehong matalino. Parehong... mabuti."

"Hindi mo karapat-dapat banggitin siya," mariin ang sabi ni Jade.

"Pero karapat-dapat akong magpaliwanag," sagot ni Kroeger. "At karapat-dapat kayong makinig."

Itinuro niya ang mga larawan sa dingding. Mga larawan ng isang batang lalaki, at isang babae.

"Ang aking anak," aniya. "Si Lucas. At ang kanyang ina. Namatay sila sa isang aksidente sa kalsada labinlimang taon na ang nakalipat. Noong araw ding iyon, namatay ang iyong ama."

Nanlaki ang mata ni Jade. "Anong koneksyon?"

"Walang koneksyon," sabi ni Kroeger. "Pero iyon ang punto. Ang mundo ay puno ng mga aksidente. Mga bagay na hindi natin makokontrol. At ako... ayoko nang mawalan ng kontrol."

Tumingin siya sa mga screen. "Kaya nang mabuo ang Phoenix, nakita ko ang pagkakataon. Ang algorithm ay hindi lang para sa reality show. Ito ay para sa lahat. Kapag kaya nating i-predict ang bawat kilos ng tao, kapag kaya nating kontrolin ang narrative... wala nang aksidente. Wala nang hindi inaasahang pagkamatay."

"Kaya ginamit mo ang Phoenix para mangalap ng blackmail," sabi ni Silas. "Para kontrolin ang lahat."

"Para iligtas ang lahat!" biglang sumigaw si Kroeger, at ang kanyang boses ay puno ng desperasyon. "Kung kontrolado ko ang lahat, wala nang mamamatay nang hindi inaasahan! Walang magiging malungkot! Walang mawawalan!"

Tiningnan siya ni Jade, at sa wakas, naunawaan niya. Si Kroeger ay hindi isang monster dahil sa kasakiman. Siya ay isang monster dahil sa takot.

"Pero ang aking ama," anang Jade, dahan-dahan. "Bakit mo siya pinatay?"

"Hindi ko siya pinatay," sagot ni Kroeger, at may luha sa kanyang mga mata. "Gusto ko lang siyang pigilan. Ngunit ang aking mga tauhan... nagpanic. At ang aksidente... nangyari."

Tumingin siya kay Jade. "At mula noon, dinala kita sa pangangalaga. Tinitingnan ko ang iyong paglaki. At nang maging maganda ka, alam kong kailangan kitang ilapit kay Silas. Dahil ikaw lang ang makakapagpabago sa kanya."

Naramdaman ni Jade ang pagkagulat. Si Kroeger ang nagpalaki sa kanya? Ang nagpa-aral sa kanya? Ang lahat ng ito ay bahagi ng kanyang plano?

"Lies," bulong niya. "Mga kasinungalingan lahat 'yan."

"Check the records," sabi ni Kroeger. "Ang scholarship mo? Galing sa akin. Ang unang trabaho mo? Inayos ko. Lahat ng ito, para dalhin ka dito. Para magkatagpo kayo ni Silas. Para mabago mo siya. At para mabago ko ang mundo."

Niyuko ni Silas ang kanyang ulo. "Kaya mo akong dinukot anumang oras. Pero hinintay mo. Dahil kailangan mo akong magbago muna."

"Oo," sagot ni Kroeger. "Kailangan kong maging handa ka. Kailangan kong maging... perpekto ka."

At biglang, nag-flash ang lahat ng screen. Parehong larawan ang ipinakita—isang genetic sequence.

"Ano 'to?" tanong ni Chloe.

"Ang aking legacy," sagot ni Kroeger. "Phoenix Algorithm Version 2.0. Hindi lang ito nagpe-predict ng behavior. Ito ay nagma-manipulate nito. At ngayon, handa na itong i-upload sa lahat ng social media platform, sa lahat ng government database, sa lahat ng sistema sa mundo. Wala nang aksidente. Wala nang kawalan ng kontrol. Perpekto ang mundo."

"Hindi perpekto," mariin ang sabi ni Jade. "Ito ay piitan."

"Ito ay kaligtasan," tugon ni Kroeger.

At biglang, narinig nila ang isang click. Ang elevator ay bumalik sa itaas. Naka-lock sila sa silid na ito.

"Ngayon," anang Kroeger, "may dalawang pagpipilian kayo. Una, sumama sa akin. Tulungan ninyo akong iligtas ang mundo. O pangalawa... mamatay kasama ng lumang mundo."

Tiningnan ni Jade ang grupo. Takot. Pag-aalinlangan.

Ngunit si Silas, humakbang pasulong.

"May pangatlong pagpipilian," anang Silas. "Sisirain namin ang iyong algorithm. At ililigtas namin ang mundo mula sa iyo."

Tumawa si Kroeger. "Paano? Naka-lock kayo dito. At sa labas, nauubos na ang oxygen. Wala na kayong choice."

Ngunit ngumiti si Jade. Isang ngiting puno ng determinasyon.

"May choice kami," aniya. "At pinili na namin."

Biglang, nag-speaker ang isang boses sa silid. Hindi automated. Isang boses na pamilyar.

Boses sa Speaker: "Mr. Kroeger, ito si Arthur Li. Kung naririnig mo ito, ang aking fail-safe ay na-activate. At alam mong hindi mo mapipigilan 'yon."

Napatigil si Kroeger. Takot. Tunay na takot.

Arthur (recording): "At Jade, kung naririnig mo ito... pindutin mo ang malaking pulang button sa ilalim ng desk. Ang button na sinabi ko sa'yo noong bata ka pa. 'Wag kang matakot. Ito ang regalo ko sa'yo."

Tiningnan ni Jade ang desk. At doon, sa ilalim, may maliit na pulang button. Naalala niya ito. Noong bata siya, may laruan siyang robot na may pulang button. At ang sabi ng kanyang ama, "Kapag may emergency, pindutin mo 'to. At lalabas ang superhero."

Ngayon, naiintindihan na niya.

Tiningnan niya si Kroeger. "Hindi mo kontrolado ang lahat, Kroeger. Kasi may ama ako na mas magaling sa'yo."

At pinindot niya ang button.

SYSTEM OVERRIDE: PHOENIX PURGE INITIATED.

ALL DATA DELETION IN T-MINUS 60 SECONDS.

Nag-panic si Kroeger. "Hinto! Hindi mo magagawa 'yan! Lahat ng memorya ng mga tao—lahat ng records—mawawala!"

"Edi magsimula ulit tayo," sabi ni Jade. "Ngayon, paano namin mapapaandar ang oxygen?"

Tiningnan sila ni Kroeger, at sa wakas, nawala ang lahat ng pag-asa sa kanyang mukha. "Wala na. Kapag na-purge ang system, permanente ang lockdown. Mamamatay tayong lahat dito."

Tumingin si Jade sa grupo. Walang takot. Tanging determinasyon.

"Edi maghanap tayo ng ibang paraan," sabi ni Silas.

At sa background, ang countdown ay nagsimula ulit.

59... 58... 57…