Cherishes
1037 Words
Chapter 9: Cherishes
•KYLIE•
ANOTHER FLOW of my life happens this past few days. I never thought that this would be the feeling na mayroon kang kaibigan na kaagapay. It's like open-and-shut in your entire body.
Those things na hindi ko pa nagagawa ay nagagawa ko na, just like cutting classes. Tumatambay kami ni Yin Amora dito sa b****a ng Academy. They can't see us kasi Yin makes us invisible.
"Alam mo bang may God na mas mataas sa Gods and Goddesses?"
A confusion drawn on my entire face. Mayroon ba?
"E?"
Tumango siya.
"Siya ang Bathalang pinaniniwalaan ng mga tao sa kabilang mundo. Sa mundo ng mga tao."
Mayroong ibang mundo? Weh?
"Yeh?"
Hindi pa rin ako kumbinsido.
"Not yet satisfied? Well, heto ang patunay."
She waved her hand in the air, and a snap, may mga light mist na kumalat sa hangin, and it turns to a holographic images. Ipinakita nito kung paano nag-exist ang mundo nila gaya rin ng amin. Hindi lang pala kami ang nabubuhay sa buong kalawakan. Hindi lang pala kami ang nilalang dito. Nawala na ang mist.
"How'd you do that?"
"One of my ability."
Okay, ang dami niyang ability. Ano bang klaseng mutant ito at ganito na lamang siya kalakas?
"I'm not that strong as you thought of? May mas malakas pa kesa sa akin."
She explained. She's reading again my thoughts. Dahil wala naman kaming ginagawa at mamaya pa lamang ang training ko, dumiretso na ako sa Dorm, ganon din si Yin.
Nagkahiwalay kami ng direksyon ni Yin, naglalakad ako dito sa hallway papunta sa dorm ng may makabanggaan ako. Dahil sa impact na out of balance ako and I waited my back na lumagapak sa sahig, kaso hindi ko naramdaman, ang isa ko lang na naiisip is, may mga kamay na nakapulupot sa bewang ko and my face buried on his chest.
I slowly opened my eyes. Dang it! Bakit siya na naman? Sana nadulas na lamang ako ng tuluyan kesa naman saluhin ako ng Prinsipe? Right! Siya ang nandito ngayon. And I was really embarrassed.
"Watch your pace next time."
Paalala niya sa akin. Woah! Buti walang ibang nakakita kundi- ay naku! Tumalikod na siya kaso nakasunod pa rin ang tingin ko sa likod niya. And I remembered something. Mali! Baka magkahawig lang sila. And that mascara of him. Sana matanggal ko ang bagay na iyon.
***
"Your here to equipped. More about heart's stuff."
Saad niya, napaangat ang kaliwa kong kilay. Heart's stuff? Ehem? May puso na ngayon si Mascara Guy? Well, mayroon kasi tao naman siya 'di ba?
"You're improving! "
Then now, siya naman ngayon ang napataas ng kilay. Slowheads! Talaga. Then suddenly he mouthed me to sit on the center of the training room.
"Meditation makes you better, you'll do it for 5 hours, if you surpassed those logical questions, if you accepted what you really are? Your training will be over."
"Huh? What do you mean na over?"
"Tapos-wala ng dapat aralin pa, hanggang doon na lamang ang training mo."
"Yeh?"
'Di makapaniwalang tanong ko. He just nodded and rolled his eyes.
"You'll begin or you'll die?"
I gulped. Ga*o e, parati niya akong tine-threat.
"Heto na nga- sungit!"
Pumunta na nga ako sa gitna at nagmeditate. Sabi niya pa, hindi ko raw kailangan ipikit ang mata dahil kailangang nakabukas ito dahil may lalabas na something daw. Naku andaming satsat.
AFTER 25 minutes. Nagkaroon ng unti-unting liwanag sa kinauupuan ko. It's circular, and it's glowing violet-dim. Umiikot ang panloob nitong bilog pa clockwise at counterclockwise naman 'yong nasa labas.
Sa harap ko, isang nakalutang na tubig ang lumitaw ilang inches mula sa mukha ko. I can't see any of my reflections. Ang linaw ng tubig, kaso bakit hindi ko makita ang sarili ko rito?
"That's why you need to do this procedure."
He's now speaking through my mind, bakit ba ang mysterious niya?
"Concentrate Kylie! You're ruining the passage!"
Galit na mungkahi ni Mascara Guy sa akin. Ngayon galit na naman? I rolled my eyes. May mga butil na rin ng pawis ang tumagaktak mula sa noo ko.
Tama nga, may nakasulat na sa tubig na nasa harap ko, pero malabo ito. Gusto kong kusutin ang mata ko kaso, baka mawala lang lahat ng ito.
"Try to read those message. "
Ang labo nga 'di ba? Hay naku! Masakit na ang ulo dahil sa mga katagang hindi ko naman mabasabasa.
"Unclasp your identity and you'll be in danger. Uncover your true self and you'll be popular. Untie your fate and everyone will suffer. Step backward and everyone will vanished."
Anong klaseng passage 'yan? Nanghahamon ganoon? Kung isisiwalat ko ang totoong ako, manganganib ako subalit sisikat naman ako. Kung puputulin ko kung anuman ang nakatadhana sa akin ay manganganib naman ang iba? At kung tumalikod ako sa tungkulin ko? Ay mamatay ang lahat? Anong nais nitong iparating sa akin?
Ano ba ang nakatadhana sa akin? Ano ba ako? Sino ba ako?
"That's why we're here, Kylie."
"Wala akong maintindihan!"
Sigaw ko. Muling nagliwanag ang tubig na nasa harapan ko. At lumitaw rito ang senaryo na nangyari noong ako'y ipinapanganak pa lamang. Tumulo ang luha ko. Mama. Papa. Miss ko na sila.
"Are you familiar with that symbol? "
A holographic image shifted. Isang bilog na symbolo ang nagpakita roon, may limang sagisag ang nakaukit doon. Umiling ako sa tanong ni MG.
"That was the Torse of Aphrodite that you wanted to get."
Yeah, I remembered that.
"Ano ang relasyon nito sa akin?"
Tanong ko. He then sighed. Parang may nalalaman siyang hindi ko alam.
"It was yours." he said dejectedly.
"Mine? P-paanong naging akin, e sa sangtuaryo iyon."
"In sooth, it's yours. Just like your aunt Dory. She also have one like that back then, but the Gods refuses her ability, because she refuses being Descendant."
I was sad about that, oo alam ko ang nangyari noon dahil sinabi ni Aunt Dory ang lahat. Pero hindi 'yon ang case, kundi ako. Bakit ako nagkaroon ng kwentas? Ibig bang sabihin non ay isa akong Descendant?
"Finally, you got what I wanted you to understand. "
"Yeh?"
Ayan na naman ang 'yeh' na 'yan.
"Descendant ako?!" gulat kong sigaw sa kanya na halos hindi makapaniwala.
- Writer
