Goddess of Love and Beauty
1212 Words
Chapter 8: Goddess of Love and Beauty
•KYLIE•
I twisted my head to face her. Unti-unti kong nakita ang kabuuan niya. She was here too. Aphrodite. The Goddess of Love and beauty. Anong ginagawa niya rito?
"This is not her fault."
Pag-uulit niya sa sinabi niya. Still, naka-slow mo pa rin ang lahat at kami lang tatlo ang gumagalaw. At teka bakit hindi tinablan ng slow motion effect ang prinsipe? Don't tell me? God siya?
"This is not her fault because that girl is has the grudge for her. She know that inside that disguised was her cousin Kylie Era, right?"
Napasulyap muli ako kay Dianne na naka slow mo parin at iyong kamay niyang napaka bagal gumalaw. Alam niya? Pero papaano?
"She is a descendant."
"What!?"
Sigaw ko. Descendant? Sinong panginoon naman ang nagkamaling pumili sa kanya? Hindi. Alam kong, everyone has the chance to become a descendant no matter what is her/his estate in life. Mayaman man o mahirap, pero 'di ko lubos maisip na, ang isang tulad niyang puro pasakit lang ang dala ay magiging descendant? How come!
"She is the descendant of Hades. The God of Underworld. "
"Oh I see."
Kaya naman pala ganoon na lamang ang galit niya sa lahat. Lalo na sa akin. At teka? Bakit galit siya sa akin?
"Then bring back the time!"
Inis na sigaw ni Prince Cleioffe, like duh! Sinong may karapatan na sigawan ang isang Goddess?
"Hey! Not just because your a Prince you'll treat her like that! Remember, she's higher than you!"
Inis ko ring sigaw pabalik sa Prinsipe. Lalapit na sana ito sa akin kaso pumagitna na si Aphrodite.
"Wait-don't you ever touch her, Ap-Cleioffe. "
Said Aphrodite and give him a death glare. What's with that glare means? I was confused right now.
I saw Prince Cleioffe step back to his former position lately. Wala siyang magagawa kapag Diyosa na ang nagsalita.
"Okay, but before that, promise me that you'll never touch her or I'll kill you!"
As in? Papatayin niya talaga? Nakita ko naman na ngumisi lamang si Prince. Meaning na he was accepting the favor.
Then Aphrodite flipped her hair and she then flicked her fingers. Naramdaman kong muling nagkaroon ng buhay ang paligid namin. So, as of now, I'm still here in a verge of embarrassment. At hinihintay kong dumapo ang palad ni Dianne.
"DIANNE! STOP THAT! LET'S GO!"
Hinatak siya ni Prince. Ugh! Malapit na 'yon a? Grabe talaga. Pagkalabas nila ng Cafeteria, mas lumakas ang bulungan dito, kesyo daw bastos ako, kesyo raw ganito paepal ako. Tinalikuran ko na lamang sila, dahil wala naman akong mapapala sa kanila. I headed back to our class.
***
NATAPOS ang buong maghapon na pagod ako at tuliro. Hindi ko naman nakakalimutan ang mga trainings gaya nung kanina. Nandoon na naman si Mystery Guy. Yeah right, siya na ang mentor kesyo wala raw iba na magtuturo sa akin.
MARAMI NA akong natutunan sa kanya, especially extracting power out of my body. Hindi ko nga maisip na makakaya ko ang ganoong level ng abilidad, masyadong hassle at nakakataranta.
Generate. Generating lights from one place to another. Dahil nga light, walang binibilang na oras kung paano ito aatake. It's either by force or by just for spite.
Create. To create things with life. Ewan basta hindi ko maintindihan 'yong ibang sinabi ni Mystery Guy. It's too confusing. 'Yon daw muna ang kailangan kong malaman. Hindi raw pwedeng gawin sa iisang araw dahil baka magdeliryo ang katawan ko.
AND-wait, ilang Diyos at Diyosa na ba ang nakita ko sa mga buwang ito? Athena, Aphrodite, si Poseidon? Pangalan pa lang naman niya ang nalalaman ko. Pero bakit sila nagpapakita sa akin? Sa anong kadahilanan?
"Because you're special."
Here we go again. Nandito na naman si Mystery Guy. Nakaupo kasi ako dito sa kama at sumulpot na naman siya ng walang paalam.
"Special your face."
Panunuya ko sa kanya. Kasi ano, nakakabuwiset na siya. Wala na ba talagang mentor maliban sa kanya? Hindi naman sa hindi ko siya gusto, ayaw ko lang talaga sa presensya niya, lalong lalo na kapag kami lang dalawa ang nag-uusap.
He heaved a sigh. "Fine, hindi na."
"Pwede bang 'wag ka munang pumarito? Pagod ako."
I complained. Pagod ako sa mga pinapagawa niya sa akin doon sa training room.
"You know, you can't repulse me to visit you here, pero pagbibigyan kita this time."
Tumalikod na siya sa akin but before that. Huminto rin siya.
"Goodnight Kylie."
At umalis na siya. Naninibago ako sa ginawa niya. Did he just bother himself to greet me for a goodnight? Well hindi iyon big deal pero first time niyang magkaroon ng damdamin.
***
Kinabukasan, naging maganda ang paggising ko, paanong hindi? Sinong baliw ang magbibigay ng isang bouquet ng Roses and a message? At umagang-umaga pa?
Hey! Beautiful,
Have a nice day! 'Wag mong ibasura 'yan, pinapanood kita.
M'G
Can you tell me whose this idiot? M'G? Mystery Guy? Imposibleng bigyan niya ako ng bouquet? E sa walang pakialam 'yon sa mundo? Kaya hindi pwedeng siya ang nagbigay nito? Or maybe he's just using the same code name like what I've name to that mascara boy.
Maganda naman 'yong flowers kaya I placed it on the vase. And sinabi ba niyang pinapanood niya ako? Diyos ko, 'pag talaga nakita kitang sino ka man? Naku!!
SAME cycle and same routine. Ngayong araw na ito medyo may kakaibang nangyari. Hindi ko ito expect.
A girl from my section approached towards my direction. At tila nahihiya pa ito sa gagawin niya. Well hindi ko siya masisisi. I have this guts na parang favor lang yong gagawin niya or baka dare.
Instead na huminto rin ako, I managed to walk without even darting a glance in her. Pero ang mas ipinagtaka ko ay sinundan niya ako hanggang sa upuan ko.
"A, Hi?" panimula niya. Maganda siya, she didn't wear any disguised like me. At hindi ba siya nahihiya sa ginagawa niya?
Hindi ko siya pinansin.
"Hi Kylie, right?"
Napatingin ako sa direksyon niya. I didn't see any hatred in her eyes. But that's not the reason upang sagutin ko siya. Remeber, 'Friends are only an excess baggage.' pabigat ika nga nila.
"I can read your thoughts."
Napatingin ako sa kanya, mismo sa mukha niya, and right now, nakikita kong malungkot na siya. Dahil siguro sa mga sinabi ko mula sa utak ko.
"Pasensya na, iba kasi ang descriptions ko sa mga taong palakaibigan."
I told you, sasagutin ko rin pala. Bastos kasi ang kalabasan kapag hindi ko siya sinagot.
"Ano ka ba, okay lang 'yon. I expected that you would say that."
"Weh?"
She just nodded. Omg, she can read minds. So yong privacy ko mawawala na?
"You can block me if you wanted."
"Never mind, wala naman akong tinatago e, maliban na lang kung may nakikita o nababasa siyang iba sa katauhan ko."
"Huh? Weird."
"Anyway, friends?"
Talagang ako na ang humingi ng bagay na iyon. Grabe.
"Friends!!"
At ayon nga, naging magkaibigan kami simula ng araw na iyon. Mali pala ang mga hinuha ko about sa mga ganito, talagang defensive lang ako pagdating dito, kasi ako lang din naman ang masasaktan, 'di ba?
"Friends are the one who you can trust most of your secrets."
Trust? Well? We will see that.
- Writer
