chapter 22
1330 Words
Nakaraan...
Kaarawan ng pinsan ko noon habang masayang nag-iinuman ang mga ito, kasama ang mga kaibigan niya.
Nagkataon noon na wala sina tito at tita dahil fiesta sa kabilang baranggay.
At nagpunta ang mga ito sa malalapit na kamag-anak nila para tumulong sa mga ito.
"Cousin, dalhan mo nga kami ng beer at pulutan!" Hiyaw na wika nito sa akin.
Agad naman ako sumunod dito dahil ayoko na muli niya ako saktan.
Matapos ko ihatid ang inumin sa kanila ay agad rin ako namaalam sa kanila dahil hindi ako comfortable sa mga tingin nila sa akin.
Pero mabilis na hinawakan ng pinsan ko ang kamay ko at pilit pinauupo sa tabi niya.
"Halika dito! Wag kang umalis, maupo ka lang hanggang sa matapos kami mag-inuman."
"Kuya, marami pa ako dapat gawin sa loob."
"Ano ba ang sabi ko sayo? Hindi ba sabi ko wag kang aalis, t*nga ka ba at hindi ka nakakaintindi ng tagalog!"
Wala akong nagawa kundi ang mapaluha dahil sa takot, lalo na nang akbayan ako nito kasunod ng mga hiyawan ng mga kainuman nito.
"Maganda siya, pare! Pwede mo ba ipatikim sakin yan?"
"Hindi, ano ka sineswerte? Hindi ko pa natitikman. Gusto mo sayo na agad?"
Sabay halik nito sa earlobe ko at saka ako nito hinalikan sa leeg ko.
Agad ako na ngilabot sa ginawa nito kaya naitulak ko ito.
"Wohhh, pakipot kapa pinsan."
"Kuya , wag poh mag pinsan tayo."
"Hindi kita pinsan kaya bakit maaawa ako sayo? Ampon lang ako kaya hindi kita kadugo!" Galit na wika nito sa akin.
"Hoy , alam ba ninyo na mataba ito dati? Pumayat lang ito, at tingnan ninyo, napakaganda at sexy na niya."
"Uo nga pare, parang ang sarap niya."
"Sorry na lang kayo kasi sakin siya, hindi ninyo pwede tikman siya ."
Agad ito nag salin ng alak sa baso at pilit pinaiinom sa akin iyon.
"Inom!"
"Kuya, ayoko!"
"Sabing inom!" Hiyaw nito sa akin, pero nagmatigas ako dito.
Hanggang sa isang palad ang tumama sa pisngi ko at hindi lang iyon, dahil malakas na hinataw nito ang ulo ko sa lamesa.
Sa sobrang sakit noon ay mabilis na nakaramdam ako ng pagkaliyo dahil sa ginawa nito.
Napahawak ako sa noo ko nang maramdaman ko ang sakit noon.
Umiiyak at humahagulhol ako sa pag-iyak dahil sa ginawa nito sa akin.
"Wag ! Ayoko maawa ka sakin!"
Hanggang sa muli ako nito pilit pinaiinom ng alak .
Dahil sa labis na takot ay pumayag ako sa nais nito. Buong akala ko ay isang beses lang niya gagawin iyon, pero halos naka ilang baso ako ng alak hanggang sa maramdaman ko na lang ang pagkahilo at mabilis na bumagsak sa lamesa .
Wala akong malay pero ramdam ko ang mga nangyayari noon.
Agad tumulo ang luha ko ng maramdaman ang paghubad nito ng lahat ng saplot ko sa katawan.
Nais ko mang pigilan siya ay hindi ko magawa dahil hindi ko magawang imulat ang aking mga mata.
Hanggang sa maramdaman ko na lang ang paggapang ng mga halik nito sa buong katawan ko .
Maging sa gitnang bahagi ko ay ramdam ko ang dila at daliri nito na naglalabas-pasok sa akin .
Pero ang pinakamasakit sa lahat ay ang pagpasok ng malaking kargada nito sa akin at walang sawang umulos sa akin .
**************
Napailing na lang ako habang panay ang agos ng luha ko sa aking mga mata.
"Kuya Patrick!"
"Bitiwan ninyo ako, maawa kayo sakin."
"Kung akala mo makakatakas ka sakin habang buhay, nagkakamali ka dahil sakin ka! Hindi mo ako mapagtataguan at hahanapin kita saan ka man magtago."
Alam mo bang matagal na kitang minamanman at ilang beses ko nang nakikita kung sino-sino ang kasama mo at ngayon ay may kinakasama ka pang iba! Hindi ba sinabi ko sayo na akin ka lang at walang ibang pwedeng magmay-ari sayo maliban sa akin? Pero talaga ibinahay mo pa ang lalaki mo! "Agad ako nakaramdam ng malaking takot ng makita ko ang nanlilisik na mata ni Kuya Patrick at saka niya pinisil ng madiin sa magkabilang pisngi ko.
Halos maiyak ako ng husto ng maramdaman ko ang madiin na pagpisil nito sa aking pisngi.
"Ito ang tatandaan mo mula ngayong araw na ito: sa akin ka! At hindi mo na makikita pa ang lalaki na iyon!"
"Wag! Please, hindi ako sasama sayo!"
"Sige na, dalhin ninyo siya!"
"Wag , please, maawa kayo! Tulong tulong ! Maawa kayo, please, tulungan ninyo ako!"
Puno ng luha ang aking mata habang humihingi ng tulong sa mga taong nakakakita sa amin .
Walang mangahas na tulungan ako lalo na ng makita nilang nakatutok sa sintido ko ang baril ng may hawak sa akin.
Puno ng takot at pangamba ang puso ko habang papalapit kami sa isang kotse na nakaparada sa isang mall kung saan ako nagpunta.
**************
Andrew's POV
Kanina pa ako paikot-ikot sa harap ng pinto ni Caroline habang hinihintay ko siyang lumabas.
Gusto kong humingi ng tawad sa kanya dahil sa mga ginawa ko kanina.
Alam ko nabigla ko siya kaya kahit ano gawin ko katok ay hindi niya binubuksan ang pinto ng kanyang kwarto.
Pero kanina pa ako dito pero hindi pa rin nito binubuksan ang kanyang pinto .
Kaya agad ko na lang pinihit iyon. Napabuntong hininga ko ng maisip na kanina pa ako mukhang tanga paikot-ikot dito pero iyon naman pala ay bukas ito.
Dahan-dahan kong binuksan iyon at sinilip ang kabuoan ng silid, pero walang tao doon. Sumilip rin ako sa pinto ng banyo pero wala rin siya. Agad akong binundol ng malakas na kaba nang maisip ko baka iniwan na naman ako nito.
Kaya mabilis kong binuksan ang cabinet niya. At nakahinga ako ng maluwag ng makita ko naroroon pa rin ang mga gamit nito.
"Nasaan ka, Caroline? Bakit ka umalis ng hindi man lang nagpaalam sa akin na aalis ka!" Sa inis ko ay lumabas ako ng bahay at tinawagan ang driver ko para hanapin ito.
Mabilis na binundol ng kaba ang dibdib ko at naging balisa ako ng mga oras na iyon. Pakiramdam ko ay may nangyayari na hindi maganda sa kanya.
****************
Malapit na kami sumakay ng kotse nang bigla akong nakarinig ng putok ng baril.
Nagulat na lang ako nang mapaluhod ang isang lalaki na may hawak sa akin. Habang ang isa naman ay pinaputukan sa kamay nito, dahilan para mabitiwan nito ang baril .
Maya-maya ay nakita ko naman si Kuya Patrick na nakikipagsuntukan na sa isang lalaki .
Nanginig ako sa takot hanggang sa makita ko na lang na napahiga si Kuya Patrick.
Agad akong napaupo sa sahig habang nanginginig sa labis na takot .
Hanggang sa lapitan ako ng isang lalaki at sinalo nito ang magkabilang pisngi ko at pinunasan ang mga luha ko na nagpatakan sa aking mga mata.
Nagulat pa ako nang makita ito sa aking harapan.
"Ikaw?" Takang tanong ko dito.
"Tahan na, nandito ako, hindi ka na masasaktan pa, nakangiti wika nito sa akin".
Hanggang sa may biglang pumukpok sa ulo nito, dahilan ng pagkahiga nito.
Dahil doon ay napahiyaw ako sa labis na takot.
"Huwag! Tama na!" Sigaw ko habang tinatadyakan at walang awa niya pinagsusuntok ito .
Nakita ko pa ang pag-agos ng dugo sa ilong at bibig nito.
Hanggang sa unti-unting nawalan ito ng malay.
Nanginginig ako sa takot lalo na nang makita ko na tinutukan ito ng baril sa dibdib nito habang ang isang paa ni Kuya Patrick ay nasa ibabaw ng tyan nito.
Ipuputok na sana niya ito ng halos mag wala na ako sa kahihiyaw.
"Wag! Maaawa ka please , wag!" Halos lumuhod ako sa kanya habang nagmamakaawa sa kanya na wag nito ituloy ang binabalak nito, hanggang sa makarinig ako ng malakas na putok ng baril.
Para akong tinakasan ng kaluluwa dahil sa aking narinig.
Dahil doon ay agad nagtatakbo si Kuya Patrick at mabilis na sumakay sa kotse.
Napatingin ako sa paligid ko nang makita ko ang ilang pulis na papalapit sa amin na siyang nagpakawala ng isang malakas na putok ng baril kanina.
- Writer
