Just Like How

00013

What's the scariest thing about people... Yong kinamumuhi-an ka at kung anu-ano ang ginawa sayo na mali tapos ngayon bigla kang ngingiti-an at lumalapit sayo na parang walang nangyari.

"Nakita kasi kitang palaging nakatambay sa milk tea shop kaya binilhan kita" masayang sabi ni Belle.

Kumunot ang no-o ko ng bahagya habang nakatingin sa milk tea na nilagay nya sa desk ko.

I am studying because we have a long quizz tomorrow! And all of the sudden bigla tong sumulpot.

"Wala ba yang lason?" I mumbled at umungat ang tingin ko sa kanya at nakitang nakangiti pa rin sya.

"Ofcourse! Ano ka ba! Naka sealed yan! Safe and sound! At tyaka I am not like that! You are my friend"

Ngumiwi na lang ako at bumalik sa pag-aaral.

She's so plastic! I don't know what's up with her mind right now but I am sure, she's plotting a stupid scenario to humalate me and to make her get all the sympathy.

Playing a victim is her forte but little did she know, I am a head of her, I experienced worst than her. Walang mawawala sa akin dahil sa una pa lang nasa pinakababa na ako! Hindi na ako babagsak.

"Hayst! Stop studying! You know! It's not important! Hindi ka yayaman nyan"

Hindi ko na lang sya pinansin dahil na w-weirdohan talaga ako at hindi komportable na ganyan sya ngayon! She's so desperate to the point that she swallowed her pride. Shamless

She keeps on talking and talking like what she was before. I thought she's an angel sent by heaven! But little did I know, she's the one who get into my last nerves, this b***h!

"You know! I am timer when it comes j drinking alcohol and I didn't know that I am addicted to it! You want to try? Well hangout-"

"Can you shut up?" Malamig kong putol sa kanya.

Sumasakit na kasi ang ulo ko sa ingay nya, hindi ko na naiintindihan ang mga binabasa ko at wala ng pumapasok sa utak ko dahil distracted na distracted na ako sa ingay nya!

"Oh? Why? I am just sharing para naman may kasama akong lumabas, sina Janice kasi, pro na sa pag-iinom kaya hindi ako makasabay minsan but! I know, kapag kasama kita, may kasabayan na ako" nakanguso nyang sabi.

Mariin ko syang tinignan dahil napaka-bobo nya! Nakakairita pa!

I don't want to hear her story! I don't like it, I really hate it to the point na gusto ko na syang suntukin dahil ang ingay nya! May long quizz pa kami bukas! Bwesit!

I sigh heavily ang gathered my things at lumabas sa dorm! Hindi na lang nagsasalita dahil nakakabanas syang kasama!

"Airyn! Wait!" Dinig ko pang tawag nya sa loob.

Napapikit na lang ako ng mariin at nagmamadaling pumunta sa likod ng dorm para doon tumambay.

"Ang daming lamok rito" I mumbled at padabog na sinalpak ang sarili sa damohan.

Ang dilim dilim pa rito! Paano ako makakapag-aral! May quizz kami bukas! Letche naman kasi ang Belle na yon! Hindi na lang manahimik sa isang tabi!

"Babagsak ako sa kaboboha non!" Inis kong sabi.

Humalukipkip ako at tumingin sa dilim ng paligid! Walang kailaw-ilaw rito! Wala ring ka tao-tao! Kapag talaga may nakapansin sa akin, magkakamalan akong multo dito.

Pero maya-maya pa, nanlaki ang mata ko nang nakarinig ako nang mumunting kaluskos at mahinang boses na parang pinipigilan ang pagsigaw kaya agad akong napatayo at mahigpit na hinawakan ang notebook ko.

"Hello?" I spoke.

Napaatras ang paa ko nang nawala ang ingay kay mas nanlaki ang mata ko at agad kumaripas ng takbo!

Shit! Akala ko sila ang matatakot sa akin yon pala ako ang mumultuhin! Bwesit na yan.

"Ah! Multo!" Sigaw ko nang biglang may humila sa kamay ko at sumalpak ako sa matigas na bagay.

"Ano?" Natatawang sabi ng pamilyar na boses kaya hindi natuloy ang pagsigaw ko.

"Hey, bakit ka nanginginig?"

I open my eyes at umangat ang tingin sa lalaking walang hiyang pinagtatawanan ako.

"Hoy, anong nangyayari sayo?" Natatawa nya pa ring sabi.

Lumayo ako sa kanya at malakas na bumuntong hininga at binigyan sya ng masamang tingin.

"Oh? Anong ginawa ko?" I sigh again.

"Gabi na ah? Bakit nandito ka?" Masungit kong sabi.

"Papasok pa lang ako sa dorm, diba? May training kami tapos nakita kitang nagtutumakbo, what happened?"

I sigh heavily.

"Wala! Pero bwesit ka! Bakit ka nanghila bigla?" Inis ko talagang sabi. He laugh.

"Tinawag kita, hindi ka nakinig-"

"Wala akong narinig!"

"Dahil multo ako?"

Pinaghahampas ko sya ng notebook na dala ko dahil sa kabwesitan sa kanya, tawa nang tawa naman ang sinukli nya habang hinaharang ang kamay nya o pipigilan ang paghampas ko.

"Curfew na! Bakit nasa labas pa rin kayo?" Strektong sabi ng guard kaya natigil kaming dalawa ni De Lara at hinarang sa mukha ang kamay dahil nakakasilaw ang flashlight nyang dala na nakatapat sa akin.

"Sorry boss, kakatapos lang mag training! Papasok sana ako, nakita ko tong magandang babae eh!" Pabirong sabi ni De Lara.

"Ikaw pala yan De Lara! Akala ko pa naman mga pasaway na bata na naman na naglalampungan!"

"Grabe naman yan boss! Respetado ko tong girlfriend ko boss"

"Aba! Sya ba yong binibilin mo? Gandang bata-...Hoy!" Biglang tawag ni Manong guard nang may dalawang students na lumabas kung saan ang daan patungog likod ng dorm.

My eyes widen in realization at napakapit sa braso ni De Lara, he look down to me at kumunot ang noo. I swallowed hard at tinignan si manong na hinahabol ang dalawang tao na galing sa kung saan ako ng galing.

"Want to study outside?" Biglang sabi ni De Lara at hinarap ako sa kanya.

He smile at me kaya malakas akong bumuntong hininga at tumango.

He immediately slide his hand on my waist at nagkwento kung anong nangyari sa training nila pero ang utak ko ay nasa narinig ko kanina!

Takot na takot pa naman ako! Yon pala, may kababalaghan na pala ang narinig ko! Bwesit na yan! Comfort zone namin yon ni De Lara! Doon rin nangyari ang first kiss namin tapos nilamatan ng mga shutangina na yon!

"Next time, huwag kang pumunta doon nang ikaw lang mag-isa, gabi na, ang dilim-dilim doon, baka kung ano pang mangyari sayo" mahinahong sabi ni De Lara. I nod.

"Hinding-hindi na talaga ako pupunta doon" Pinal kong sabi. De Lara laugh and guided me to sat down one of the bench under the three. I can see the scenery of the vehicles, the night sky, the cold wind. It's very comforting!

I lean on him, agad naman nyang pinalibot ang kamay nya sa akin.

I really like when he is so sweet to me, I felt like, I am some kind of gems, needed to be protected because I am so precious.

I didn't know that this is how it feels like, to be loved truly and to love someone without a doubt.

Ang sarap rin sa pakiramdam na may kakampi ka, may kasama ka kapag lalabas ka, may palaging nandyan sayo! At isa pa may aalagaan ka, takot kang masaktan yong taong mahal mo, takot kang mawala at mag-aalala ka sa kanya, hahanapin mo, mag-aaway, mag s-sorry. Ang sarap lang sa pakiramdam.

Never kong naramdaman ang ganito, ngayon lang and it feels so nostalgic.

"Diba bawal tayong lumabas?" I mumbled while looking the scenery that surround us.

"Kapag nakita tayo nang staff sa school, bawal talaga" hinampas ko sya dahil sa sinabi nya.

"Anyway, bakit ka lumabas? Gabi na? I thought mag-aaral ka?"

I nod.

"Ang ingay ni Belle"

I don't know with that girl! Ang sarap nang lumipat sa ibang room! I didn't like her presence! It's bothering! Baka isang araw hindi na ako sisikatan ng araw dahil may ginawa yong kalokohan! Jusko!

"Ah-huh?" He responded and cares my shoulder tiredly.

"Hmmm...She kept on talking nonsense" nakangiwi kong sabi.

"Hmmm" he response again, making me feel that he wanted me to tell everything

Indeed, he changed me, I am a nonchalant person but to him? I felt like, nagiging kagaya ko na sya, makulit, maingay at social butterfly!

"That's why umalis ako doon"

"What did she say?" He asked as if he wanted to hear it detailed by detailed.

"Hmmm...She said, gusto nya akong isama..."

"Hmmm..bakit hindi ka sumama?"

Umayos ako ng upo at tinignan sya. He look at me gently at nilagay pa ang kamay sa sandalan ng upuan.

And honestly, he look so hot and smitten to me! Damn this boy! Ano bang ginawa nya sa akin at para na akong tanga sa kanya!

I honestly don't see him this handsome before! His handsome but the thing is, his personality his so annoying but now? I don't know what happen to me! I love of who he is and who is he...

"Iinom daw sila, hindi sya maka cope up sa friends nya so eh sasama nya ako...Payag ka? Pupunta ako ngayon" I challenged him.

Kumunot bigla ang noo nya at umayos ng upo. I look away para hindi tuluyang mapangiti sa kanya!

Lakas kasi ng loob mag tanong kung bakit hindi ako sumama. Halatang ayaw nya naman.

"Papayag ka ba? May time pa akong magbihis at sumama-"

"Ahh! Miss na miss kita! Pagod na pagod ako sa training dito ka lang, mamatay ako!" Ma drama nyang sabi, hinatak nya pa ako papalapit sa kanya at niyakap ng mahigpit

I laughed, hindi na talaga mapigilan dahil sa ka o-ahan nya!

"Hindi ka mamatay! Nakaya mo ngang maglakad-"

"I'm sleeping!...Nakakaantok talaga kapag yakap kita" he interrupt again.

"Sabi mo sumama ako? Edi-"

"Shhh, I'm sleeping, nakakastorbo

Napailing na lang ako sa kalokohan nya at natatawa! Siraulo talaga kahit kailan! Bakit ba naiirita ako sa taong to noon?

I didn't know that his joke is his way of expressing his true intentions to you! Pero noon? I don't know, nakakabwesit talaga sya but now? I understand all his joke, his seriousness, his silence, his laugh, the way he look at me. I really into him.

Kinabukasan, maaga akong gumising at umalis sa dorm, ayoko nang marinig ang ingay ni Belle, puro naman ka plastikan ang lumalabas sa bibig! Mas gusto ko pa yong umakto syang galit na galit sa akin at ininsulto ako kaysa ganyan sya nagkulunwaring mabait, nakakasuka lang

"Diba sya yon? Akala ko matinong babae"

"Na inspire nga ako sa kanya dahil ang simple lang tapos nonchalant pero may tinatago palang kati!"

"Totoo nga ang kasabihan no? Don't judge the book by its cover! Nakakadisppoint sya"

Inignora ko lang ang mga sinasabi nila dahil akala ko, may binabackstab lang sila pero nang napunta ako sa second floor at may masasabi talaga sila kapag dadaan ako. I stopped and faced those students na Naka tambay sa gilid at mag c-chikahan.

They look at me and stop talking, I look at them blankly.

"Now speak"

Nagkatinginan naman silang lahat, humalukipkip ako at blangko lang ang tingin habang naghihintay kung anong sasabihin nila.

"I'm sorry Rosario! Anong ibig mong sabihin?" One of the girl approached me. I looked at her and look at the rest.

"Akala ko ba matatalino ang nakapasok dito, why you didn't get my simple order?"

Their eyes widen at lumingon pa ang babaeng nag approach sa akin sa likod nya.

"No, no! Hindi ikaw ang tinutukoy nila!"

"Baka guilty kaya nag react!" Biglang sabat ng isang bakla. I looked at him.

"There's what you called a conclusions...Sa daming estudyanteng nalagpasan ko at paulit-ulit ang narinig ko, hindi ko mahahalata?...What is this bullshit about?" Malamig ko talagang sabi.

"Kasi may nag post sa blind item ng-"

"Excuse me Rosario pinapatawag ka sa DSA office"