The Dragon and The Witch

Chapter 7

Chaprer 7

Barguso’s Point of view

Namayani ang katahimikan nang marinig namin ang sinabi ng babaeng mangkukulam sa aming harapan. Hindi nga nakapagtataka na malalaman niya ang aking tunay na kalagayan sa mga oras na iyon, dahil isa siyang nagtataglay ng powerful black magic.

Lumakad siya papunta sa aking kama saka pinagmasdan. Titig na titig ako sa maganda niyang mukha, at kulay violet niyang mga mata. Hindi ko maiwasang humanga sa kulay na iyo sa tanang buhay ko siguro, sa mga oras lamang ako nakakita ng ganoong kulay ng mga mata. Hindi ako makapaniwala.

“Ano ang kailangan niyo sa akin? May kailangan ba ang mahal na hari ng mga dragon?” tanong niyang muli, na wari bang iniinsulto niya ako.

Pero ang inis na aking nararamdaman ay isinawalang-bahala ko, sapagkat hindi ko gustong magalit siya at iyon pa ang maging dahilan ng pagkagalit niya sa akin. Baka ayaw pa niya akong tulungan sa aking paggaling.

Huminga ako nang malalim, huuhugot ng lakas ng loob kung papaano ko sisimualan ang lahatl. Para hindi siya mabigla, o gawin akong daga.

“Ikaw lamang ang makatutulong sa akin, sabi ni Ugor. Para mawala na itong aking karamdaman at muling bumalik ang aking laka,” paunti-unti kong sabi sa kanya.

Ngumisi ang babae saka tumango-tango. “Wala akong dalang mga sangkap para sa gamot ng iyong sakit, Barguso. Isa pa, ninakaw ang mga magic healing ko at ang iba pa na mga ginawa ko. Kaya’t hindi kita matutulungan.”

Hinawakan ko ang kanyang kamay nang akma sana siyang lalayo mula sa akin. May kung anong kuryente akong naramdaman na alam kong naramdaman niya rin, dahilan upang bawiin namin ang kamay ng isa’t isa.

“Ang sabi ni Ugor, gawin kitang asawa. Nang sa ganoon ay manumbalik muli ang aking lakas. Para sa paraan na iyon mapamunuan ko na rin ulit nang maayos ang aking buong angkan.”

Hindi nakaligtas sa aking paningin ang pagtigil nang kilos ng babae. Tila siya nabato-balani sa aking sinabi. Dumaan ang ilang sandali nang bigla siyang magsalita. “Hindi ko nagustuhan ang iyong minungkahi, haring Barguso. Baka gusto mong gawin kitang daga at tuluyan na kitang burahin bilang hari ng mga dragon?”

“Hndi ako nagbibiro, mahal na mangkukulam. Nagsasabi ako nang totoo. If you want, I will call Ugor again to explain to you everything.” Hamon ko sa kanya habang hindi ko inaalis ang aking titig sa kanyang mga mata.

Kung sa paraan lang ng pagtitig na iyon na makita niya kung gaano ako kaseryoso ay gagawin ko. Gagawin ko ang lahat para mapapayag lang siya. Ganoon ako kadesperada na muling lumakas at manumbalik ang lahat sa dati. Isa nang kahihiyan sa aking mga angkan ang pagiging lumpo at mahina nang ilang taon.

“Tama ang iyong suhetsyon. I want to meet first that ugor, before I will decide about that. Hindi ako basta-basta nagpapakasal, lalo na at hindi ko naman iniibig ang lalaking tulad mo. Ni hindi nga tayo magkakilala, ngayon pa lang tayo nagkita. Tapos pakasal na ako agad sa iyo, that’s not right,” reklamo niya habang iiling-iling.

Wala na akong magagawa pa kundi ang hayaan siya sa gusto niya. Hindi naman iyon big deal sa akin. Kung ano ang gusto niya ay ibibigay ko sa kanya nang pumayag na siya sa alok ko sa kanya. I will make sure that the weeding will be memorable for her. At hinding-hindi niya pagsisisihan ang pagtanggap na maikasal sa akin.

Tinanguan ko ang aking tatlong sugo para ipatawag si Ugor. Nakuha naman agad nila iyong tatlo at agad na yumuko para magpaalam sa akin. Nang makalabas na sila ng aking silid binalingan ko ang babaeng mangkukulam na kanina pa ang panay masid sa aking kabuuan at sa aking buong silid.

Tumikhim ako para maagaw ang kanyang atensyon. Hindi naman nako nabigo at agad siyang bumaling sa akin.

“What is your name, young witch?” I asked her suddenly. Gusto ko ring malaman ang pangalan niya.

Hindi naman siguro tama na alam niya ang pangalan ko at ang kanya ay hindi ko alam. Tinapunan niya ako nang masungit na tingin habang nakataas ang kilay. Ang babaeng ito ay bagay talaga sa kanya ang pagiging witch. Ang taray at ang sungit, mukhang ewan na parang galit sa mundo.

“Bakit ko naman sasabihin sa iyo?” taray niyang tanong na ikinailing ko.

Hindi ak makapaniwala sa aking ntanggap na sagot mula sa kanya.

“Kahit hindi mo naman sabihin sa akin, alam ko naman ang tunay mong pangalan, e. binanggit na ni Ugor kung ano ang magiging pangalan ng babaeng mapapangasawa ko at ang makatutulong sa akin na gumaling mula sa aking malubhang karamdaman. Ikaw si Elenor, tama?”

Natulala siya dahil sa kanyang narinig ang binanggit ko ang pangalan niya. Inaasahan ko na anbg bagay na iyon. Isang patunay na siya nga si Elenor at hindi nagsisinungaling si Ugor tunghkol sa sinabi niya.

Tumaas ang gilid ng labi ko habang nanghahamon na nakatingin sa kanya. “Kung ganoon, isa iyong patunay na totoo nga ang sinabi ni Ugor tungkol sa iyo,” ani ko habang nakatitig pa rin sa kanya nang mataman.

Lumunok siya ng ilang beses, bago sumagot sa akin. Nakaiwas siya ng tingin, para maiwasan na makita ako kung ano ang nasa kanyang mga mata. Ayaw niyang mabasa ko ang emosyon na naka-ukit doon.

“Kung ganoon, totoo man o hindi ang sinabi ni Ugor, wala akong pakialam. Hindi ako magpapakasal sa iyo nang ganoon na lamang. Hindi sa akin ang arrange marriage at ang sapilitan. Sa mundo ng mfga tao, dapat mahal mmo muna ang isang tao bago mo pqakakasalan. Kaya it’s a no,” matigas niyang litanya habang seryoso ang mukha,.

Huminga ako nang malalim sa sinabi niya. Kung ganoon, wala na akong magagawa pa para papayagin siya. Pero hindi naman ibig-sabihin no’n na susuko na ako. Baka mayroon pang ibang paraan para mapapayag ko siya.

“What I gonna do to make you say ‘yes’?” I asked without hesitqant.

Buo na ang desisyon ko at disperado na akong gumaling at muling bumalik sa dati. Kung anoman ang kondisyon niya ay tatanggapin ko, maliban na lamang sa aking trono at sa aking kaharian. Hindi ko iyon ibibigay kay Elenor. I would rather to die, than to give my kindom and my comrades to her just because of that. Isang mababaw na dahilan iyon para sa akin, para iwan lang nang ganoon ang aking mga nasasakupan.