Crudelis University: Game of death

1: Rebellious

Zaylee’s POV

“Girls, take a look at this.” Agad nagsilundagan ang tatlo kong kapatid sa kama at tinignan kung ano ang meron sa laptop na hawak-hawak ko ngayon.

“Crudelis University, a school where you can do anything you like? Night party every saturday? Food park at night? Convenience store inside?” Pagbabasa ni Zel sa ilang nakalagay na information sa website ng isang school na na-search ko.

“Wait, what? Nag-eexist ba talaga ang school na ‘yan?” Hindi makapaniwalang tanong ni Zilyn.

“And wait, what the hell? Free condom every sunday night? That’s crazy!” Pagbabasa pa ni Zoe. Natawa na lamang akoㅡlike seriously. This must be some kind of joke. Anong klase ba ng school ang mag-ooffer ng mga ganitong klase ng bagay? But damn, kung nag-eexist man ito, this is going to be interesting as hell.

“Do you guys know what I’m thinking?” Tanong ko nang itaas ko ang parehong kilay sa kanila.

“Hell yeah!” Napangiti ako nang isagot nila iyon. This is our chance to have our freedom, this is our chance to have our own decision.

“Go and send them an email that we want to enroll. Saan nga pala ‘yan?” Si Zoe.

“Levianth City. 8 hours ang byahe mula rito. Also, it’s a boarding school kaya wala tayong problema sa tirahan. They have a total of five dorms that has three room offers. Single, double and group.”

“Well hindi naman natin hawak ang desisyon kung magiging magkasama tayo sa iisang dorm, but incase na magkakasama tayo... Ofcourse doon tayo sa group and if ever naman na magkakahiwalay tayo. Let’s go for single. Unless gusto niyo ng may ka-roommate?” Tanong ni Zel.

“Yeah, I would prefer to be alone. You know, we can’t trust anyone.” Pagsangayon pa ni Zilyn.

“Let’s go, pack your things and we will sneak out.” Mabilis naming naibaling ang tingin kay Zoe nang sabihin niya iyon. I mean, wala naman akong angal doon but it will be difficult for us, maraming bodyguards sa labas. This house is like a prison. May mga code ang pintuan at puno ng guard ang bawat sulok. “What? Are you guys scared?”

“Are you insane? Magagalit si dad!” Napatayo na lamang si Zilyn at halatang hindi siya sangayon sa ideya. Sa aming apat kasi ay siya iyong pinakatakot kay dad. Well, he’s really intimidating pero sanay na ako. We already knew the consenquences if we disobeyed his rules pero hindi habang buhay ay susunod kami sa gusto niya. After our mother died, he completely changed, masyado siyang naging over protective to the point na sakal na sakal na kami. It’s not healthy anymore.

“How can we even do that? Should we kill all the bodyguards?” Tanong ni Zel, nagpapatunay na okay siya sa simabi ni Zoe.

“I don’t think that’s a good idea. Let’s just pack our things. Wala naman si dad, eh.” Suhestiyon ko at sumangayon naman sila kaya bumalik na rin sila sa kanya-kanya nilang kwarto.

One week na simula nang mapagdesisyunan naming lumipat ng school at lumayo sa lugar na ‘to. Gusto naming pumunta sa lugar kung saan walang nakakakilala sa amin. We want to stay with dad pero gusto naming maranasang kung paano maging malaya. Gusto namin magsimula ng panibagong buhayㅡAnd now, we’re going to be rebels.

ㅡ

“Girls, are you really sure about this?” Tanong ni Zilyn na nasa gilid ko lang. Lahat kami ay nakatingala sa mataas na gate kung saan may nakasulat na Crudelis University sa pinakatuktok nito. We made it.

Nagkatinginan kaming apat at hindi maalis sa labi namin ang mga ngiti. Why are we here in the first place? Simple lang naman. We want new unforgettable memories together. We want freedom from our usual lives. We want something new.

“Damn! We’ve been followed!” Agad nawala ang ngiti sa mga labi namin nang sabihin iyon ni Zel, naglabas siya ng baril kaya naman naalerto kaming lahat. I knew this would happen.

“Alam mong skilled sila, they won’t hurt us so, itago mo na ‘yang baril mo.” Komento ni Zoe.

“I told you this is not a good idea, hindi kasi dapat tayo tumakas.”

“Shut up Zilyn! Just pull your f*****g gun!” Ubos pasensyang utos ni Zel. Kahit kailan ay mainitin talaga ang ulo niya. Habang ako, ito. Chill lang, just go with the flow. Ganun naman kasi akong klase ng tao kaya sa aming apat na magkakapatid ay ako ang mabilis at madaling kausap. Si Zilyn? Well sabihin na nating siya ang pinakamaarte at si Zoe, she’s the oldest kaya hindi na ako magtataka kung bakit para siyang nanay kung umasta paminsan-minsan.

“We will spare your lives, bumalik na kayo sa mansion and tell dad to leave us alone. We’re going to be okay here.” Sabi ko nang umabante ako ng lakad papunta sa mga bodyguards.

“Sorry Ms. Zaylee, papatayin kami ni boss pag umuwi kami nang hindi kayo kasama.”

“I’ll count one to three, it’s your choice. Mamamatay kayo dito o sa mansion?” My mood changed so fast like a lighting. 8 hours ang binyahe namin and they expect us to go back? Wala na silang nasabi, alam kasi nila na hindi kami takot pumatay, we came from a family of assassin afterall. Pagsinabi namin ay walang duda na gagawin namin iyon.

Nang makita naming isa-isa na silang nagsisialisan ay pumasok na kami sa loob kung saan tumambad sa amin ang isang gwardya. Duguan ang ulo nito at halos nag-aagaw buhay. Hindi ko inaasahan na ito ang bubungad sa amin. What the hell.

“Are you okay? Uh let me rephrase the question. Why are you still alive?” Tanong ni Zoe dahil bukod sa duguang ulo ng gwardya ay may tama rin ito ng kutsilyo sa may bandang tagiliran. Okay... Normal ba ito para sa isang University?

“W-wag na kayong tumuloy. M-m-mamamatay kayo ditㅡ” Hindi na nito nagawang tapusin pa ang gusto niyang sabihin dahil tuluyan na ngang bumigay ang kanyang katawan. I was about to help him pero napansin kong may taong nagmamasid sa amin. Nakasuot ito ng itim na hoodie at hindi ko gaanong maaninag ang kanyang mukha.

“Welcome to Crudelis, gorgeous students. I already received your email about enrolling here. Shall we go?” Biglang sumulpot ang babaeng nasa late 20’s na kasalukuyang naglalakad papunta sa direksyon namin. Halata sa tindig nito na mataas at may posisyon siya rito sa University.

Nagkatinginan lang kami ng mga kapatid ko at saka sabay-sabay na hinatak ang mga dala naming bagahe. Ni hindi man lang niya pinansin ang gwardyang nakahilata sa sahig na para bang normal na lang itong mangyari. There’s something wrong about this school.

I was thinking kung may klase ba? Today’s monday pero sobrang tahimik ng paligid. The atmosphere is really heavy and almost creepy.

Ako, si Zel, Zilyn at Zoe ay galing sa pamilya ng mga assassin. People hired us to kill, to assasinate but this time, we want something new. We want to live normal like the others. We look innocent, but the truth? We already killed hundreds of people. Now, gusto naming magbago. Gusto naming gawin ang mga bagay na dapat ay ginagawa ng mga dalagang tulad namin.

At first, trip ko lang naman talaga ang mag-search sa google ng school kung saan walang gaanong rules at magkakaroon kami ng freedom. Hindi ko naman inaasahan na lalabas ang pangalan ng Crudelis. Well lahat naman kami ay hindi makapaniwalang may ganitong klase ng school dito sa Pilipinas.

“So why do you want to enroll here?” Tanong ng babaeng sumalubong sa amin kanina.

“Well.. To study I guess? And also because this school really caught our attention. Yung mga nakalagay sa website. Legit ba ‘yon?” Tanong ni Zel at tumango lamang iyong babae.

As we continue our way to the school buildings, bigla na lang kaming napahinto nang makita ang kumpulan ng mga estudyante sa tapat ng isang malaking puno. We walk towards the crowded place and there, we saw a girl hanging from the tree. A dead body to be exact.

But aside from that, someone’s really caught my attention, the person earlier who’s wearing a black hoodie. Nakita ko na naman siya.

“This school isn’t normal. Una ay yung security guard and nowㅡ”

“We don’t have time for this. Let’s go.” Ma-awtordidad na utos ng babae nang putulin ito ang sasabihin ni Zilyn. Nagpatuloy na lamang kami sa paglalakad hanggang sa makapasok na nga kami sa admin office. “Take a seat.”

Sinunod namin ang sinabi niya at tumingin sa paligid, maayos ang office ngunit hindi ko talaga maiwasang mapaisip kung normal ba ito. I mean, iba talaga ang aura dito.

“So who’s going to enroll first? Just tell me your name, age and year.”

“Third year na kami lahat. I’m Zoe Ashvier, 22.” May tinype ang babae sa kanyang laptop at may papel na lang ang biglang lumabas mula sa printer na nasa likuran nito.

“I’m Zel Ashvier, 20.”

“Zilyn Ashvier, 19.”

“Zaylee Ashvier 19.”

“Same age?” Tanong ng babaeng nag ngangalang Astrid Dayos. Well I guess that’s her name, iyon kasi ang nakalagay sa desk name plate niya.

“Uh, we’re twins. Fraternal twins.” Sagot ko at tumango lamang ito. Maya-maya lang ay tumayo siya at kinuha ang mga papel sa likod. Isa-isa niya iyong binigay sa amin and basically, it’s our class schedule.

“Can we just go in the same class?” Tanong ni Zoe.

“No, mahigpit na ipinagbabawal ang magkakapatid sa iisang klase at dorm.” Awtomatikong tumaas ang kilay ko dahil sa narinig. I thought may freedom kami rito pero in the end sila pa rin pala ang magdedesisyon. “Type of room?”

“We will pick the single one.” Sagot ni Zel gaya nang napag-usapan.

May kung anong kinuha sa drawer si Astrid at inabutan kami ng susi kung saan may naka-indicate na room at dorm number doon. 1 for me, 2 si Zel, 3 si Zilyn at nasa dorm 4 naman si Zoe.

“You can leave now.”

“Wait. Hindi niyo ba ituturo man lang kung saan ang mga dorm? Rules? What are the rules? How about our uniforms?” Tanong ko.

“Here’s the map and there’s no such things as rules here. You can do anything and you can wear anything you want. Walang uniform dito.” Sabi niya at isa-isa na naming kinuha ang mga mapang inabot niya sa amin.

Paglabas ng admin office ay agad kaming napahinto sa hallway at saka nagkatinginan. Saglit kaming natahimik hanggang sa basagin iyon ni Zilyn. “There’s really something about this school.”

“Yeah, I know but for now hanapin muna natin ang magiging dorm natin. It’s almost 5:30 p.m, I want to rest.” Sabi ni Zoe at sumangayon naman kami roon.

Paglabas sa building ay nagsimula na kaming maghiwa-hiwalay dahil magkakaiba ang direksyon ng mga dorm namin. Lahat sila ay nakalayo na samantalang ako ay nanatili sa tapat ng building na pinanggalingan.

Tinignan ko ang puno kung saan may babaeng nakabigti kanina. Wala na ang katawan niya roon. Normal naman sa akin ang makakita ng patay ngunit nakakapanibago lang dahil dito pa mismo sa school at parang normal lang sa mga estudyante ang nangyari. Na para bang nakasanayan na rin nilang makakita ng ganon. Maging ang school’s management ay hindi ko man lang nakitang nagpanic.

Bago pa man ako amagin sa kinatatayuan ay napagdesisyunan ko nang magsimula sa paghahanap ng dorm 1. Hindi pa ako tuluyang nakakalayo ay nakita ko na naman ang taong nakahoodie. Masiyado siyang malayo but I know s/he’s watching me and it’s creeping me out.

Tumingin ako sa paligid para sana magtanong tanong ngunit ni isa ay wala akong makita maliban sa taong nakahoodie. Sinubukan ko siyang lapitan pero mabilis siyang nakatakbo. Kusa na lamang nagsalubong ang kilay ko, mukha ba akong multo? Bakit kaya siya pa itong natakot sa aming dalawa.

Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad and after looking through the campus for dorm 1. I finally arrived in front of it. It’s quite big at pagpasok ko ay isang lalaki ang bumungad sa akin.



“What took you so long? Bitch.” Literal akong napanganga dahil sa narinig. Calling me b***h all of a sudden? That’s bullshit. Inilapag niya ang hawak niyang tasa sa katabing lamesa at saka tumayo palapit sa akin.

“Excuse me? What did you just say?”

“I said what took you so long? Nasabihan na ko Ms. Dayos na may bagong salta rito.“ Awtomatiko akong napangisi at tinignan siya ng masama. He’s really getting into my nerves, kung makaasta siyaㅡakala niya ang ganda tignan ng kilay niyang hindi naman pantay.

“You don’t expect me to arrived here that fast don’t you? I’m new remember? Hinanap ko pa ‘tongㅡ”

“I don’t care. Follow me.” I mentally rolled my eyes in annoyance, wala naman akong choice kung hindi ang sumunod sa kanya.

Huminto kami sa pinakadulong pinto sa pangalawang palapag ng dorm at napansin kung gaano kadilim dito. Bukod pa roon ay sobrang tahimik na para bang walang tao sa mga kwarto.

“That’s your room.” Walang emosyong sabi nito at tinignan ko ang katapat na kwarto kung saan nakasulat ang pangalang Zayden Milfiore at dorm president sa baba nito.

“So you’re the dorm president?” Sabi ko at bahagyang nagsalubong ang kilay niyang hindi pantay.

“How did you know?”

“I’m not that dumb as you think.” Nakangisi kong sabi bago buksan ang pinto ng magiging kwarto ko. Pagkasara ko naman noon ay saktong narinig ko ang pagbukas sara ng pinto sa katapat na kwarto.

This will be the beginning of our adventure and I feel that it will be unforgettable like a nightmare.