LET GO AND MARRY ME

CHAPTER 4

Nolan:

“s**t! Bakit ko ba sinabi yun.” Bulong ko sa sarili ko habang nagmamaneho pauwi sa apartment ko.

Hindi ko naman sinasadya na sabihin yun sa kanya. Napuno na lang talaga ako. Baka isipin niya talaga na wala akong planong pakasalan siya.

'Bakit gusto mo ba talaga siyang paksalan?' Bulong ng isang tagong bahagi ng utak ko.

Hindi ko na alam ang gagawin at iisipin ko. Kahit ako gulong-gulo na sa sarili ko.

Ellie:

As usual sinundo niya ako papasok sa office pero hindi kami naguusap. Wala kaming kibuan hanggang sa makababa ako, hindi din ako nagpaalam bago bumaba ng sasakyan. Mas gusto ko yun, ayoko na muna makipagusap sa kanya. Naguguluhan na ako, nahihirapan na ako.

“Good morning Madam!” Bati sakin ni Mikee nung nakita niya ako. Inirapan ko lang siya dahil wala ako sa mood.

Pumasok na ako sa office ko then I start working. I decided to take my lunch alone nagsabi na lang ako kay Mikee dahil lagi kaming sabay maglunch unless super busy namin. Hindi siya nagtanong pero alam kong alam niyang may nangyari pagkakita niya pa lang sakin kaninang umaga. Hinayaan na lang muna niya siguro ako.

Nagdecide ako kumain sa restaurant na malapit sa office na hindi masyadong puntahan ng tao so I can have a quiet time for myself. Ayoko muna ng magulo.

While I am eating may napansin akong pumasok sa restaurant. He looks familiar pero hindi ko lang maalala kung san ko siya nakita.

Nakatingin ako sa kanya ng mapatingin siya sa pwesto ko at nagkatinginan kami. Yumuko ako kasi nahiya ako na nakita niya akong nakatingin sa kanya. Sa totoo lang ang lakas kasi ng appeal niya, gwapo siya at malakas din ang dating. Sinalo na niya lahat. Kaloka siya.

Parang nawala ako sa sarili ko ng konti ng mapansin kong umupo siya sa table na katabi ng pwesto ko.

Biglang lumakas ang t***k ng puso ko na hindi ko malaman kung para saan at bakit.

Napatingin ako sa kanya at biglang pumasok sa isip ko kung san ko siya nakita.

Siya yung nakita ko sa coffee shop nung nakaraan.

Naramdaman niya siguro ang pagtingin ko sa kanya kaya bigla siyang nagangat ng tingin sakin at tumitig.

Nahiya ako kaya bigla akong yumuko. Maya-maya pa nagulat ako ng may umupo sa harap ko at lalong lumakas ang t***k ng puso ko ng mapansin kong siya yun.

'Oh my God' ang sabi ng kalooban ko.

“Hey!” bati niya sakin.

“Hi”

“Is it okay if I share table with you?” he asked.

Nagpalingon lingon muna ako, may table na siya kanina at madami pang available dahil hindi nga matao itong lugar na to so bakit need magshare, sabi ng isip ko. Napansin niya siguro ang pagaalangan ko kaya bigla siyang nagsalita.

“Hey. Don’t be scared, parang mas masaya lang kumain ng may kasama. I assume magisa ka lang din naman kumakain. Pero incase ayaw mo okay lang naman. Lilipat na lang ako ulit.”

“No, it’s okay!” agap kong sabi sa kanya. ‘s**t!’ ano ba tong nararamdaman ko.

“By the way. I’m Liam and you are?”

“Ellie”

Then we shake hands. Para ako kinilig ng mahawakan ko ang kamay niya. ‘s**t ka talaga Ellie may boyfriend ka baka nalilimutan mo’

“It was nice seeing you again Ellie”

Nagtaka ako sa sinabi niyang again. Kaya napaangat ako ng tingin ulit sa kanya.

“I saw you last time sa coffee shop.” He told me with smile on his face. Oh! So Napansin din niya ako before.

“Ah. Yeah!” awkward kong sagot sa kanya. Hindi ko kasi alam ang sasabihin.

“Are you not comfortable with me here? It seems you are a little awkward? Are you okay?”

“Yeah! Please don’t mind me. Medyo nagulat lang ako na narecognize mo ko from last time.”

He just smiles at me at naramdaman kong para akong namula sa ngiti na yun.

So, I was wrong sa first impression ko sa kanya sa coffee shop. I thought he was snob and scary that time. Pero seeing him smile right now parang magkaibang tao sila. Anyway, he looks damn gorgeous nakasmile or seryoso man siya. Not fair!

“Lunch break? You work in one of the buildings near here?” He asked.

“Yeah! I usually eat lunch inside our office kaya lang parang feel ko lang maglunch out today.”

“Oh! So, it is my lucky day.”

“Huh?”

“Nothing. Well, I hope we bump into each other again.”

“Do you also work within the area?”

“Yes. Just two blocks from here.”

“Ah ok.”

Then we continued eating our lunch in silence. However, the silence seems comfortable not the awkward kind of silence from two strangers.

I felt calm kahit na hindi kami naguusap. Nandun pa rin yung malakas na t***k ng puso ko pero hindi yung nakakatakot.

Walang umalis samin hanggat hindi kami parehong tapos kumain.

Nung nagdecide na kaming umalis, paglabas pa lang namin ng pinto nagsalita na siya ulit.

“It was really nice bumping into you here.”

“Yes, it was.” I smiled at him.

“hmmm…Ellie, if you don’t mind can I get your number? Maybe we can eat lunch together again.”

I hesitated for a moment dahil feeling ko hindi tama dahil nga may boyfriend ako, pero naisip ko hiningi lang naman niya yung number ko and maybe we can be friends. Just friends wala naman masama.

So, we exchange numbers in the end and agreed to have lunch together when there is a chance.

Pagbalik ko sa office Nakatanggap ako ng text from Nolan asking me to wait for him later dahil malelate siya ng labas sa office niya. I just told him not to worry about it na pwede naman akong umuwi magisa. However, he said no and told me to wait for him, ayoko na makipagtalo kaya nagagree na lang ako.

After a few minutes I received a text from Liam:

“Hey! It was really nice eating lunch with you. I will see you again soon.”

“Yes it was.”

Hindi ko namamalayan na hindi na nawala ang ngiti ko simula ng mabasa ko yung message ni Liam.

Lumipas ang mga oras, sinundo na ako ni Nolan at hinatid na niya ako sa condo ko. We ate our dinner in silence. He stayed for a little while; we just talk what happened to our day minus my encounter with Liam. I don’t know, I just don’t feel the need to tell him about it. He left after; we did not talk about what happened last time. Maybe we both did not know how to deal with it.

After around 30 minutes after Nolan left, I received a message from him telling he was already home.

I decided to take a bath and get ready to sleep kahit hindi pa naman talaga ako masyado inaantok.

When I’m done, I check my phone as I was planning to check my social account when I saw a new message it was from Liam.

“Hey Ellie! Have a good rest. Goodnight”

“Goodnight Liam” I replied with a smile.

I did not receive any replies so I proceed in checking my f*******: and IG but after a good 30 minutes I receive another message from Liam.

“Hey!”

“Hi”

“Can’t sleep?” He asks.

“Nagpapaantok na ako actually. Ikaw?”

“I can’t sleep.”

“Why?”

“I don’t know. I guess because I am thinking of someone right now.”

Kinabahan ako nung nabasa ko yun, or kinilig. Leche! Hindi ko na alam.

‘Ellie wag kang asumera dyan’ ‘s**t!’ bakit ba ko nagkakaganito.

“Hala! I’m sure kung sino man iniisip mo hindi din yun makatulog ngaun.” Biro ko sa kanya para lang madivert ang atensyon ko.

“I think so too. Hindi ka din makatulog diba?”

‘s**t Ellie!’

“haha…patulog na din talaga ako, nagpapaantok lang ng maigi” reply ko sa kanya.

Biglang nagring ang phone ko at nakita kong si Liam ang tumatawag.

Bigla akong kinabahan, bakit ba ganito. Leche naman oh!

“He-Hello” sagot ko ng nauutal. Yeah, right Ellie! Good job!

“Hey!”

‘s**t!’ Bakit ang lambing ng boses niya.

“Ellie” Tawag niya sakin na nagpabalik sa katinuan ko.

“Hindi ka pa inaantok?” tanong ko sa kanya

“Matutulog na din ako I just want to hear you. Baka kasi kapag hindi pa ko natulog eh mapuyat ka na.”

“Huh?” tanong ko sa kanya kasi hindi ko nagets yung huli niyang sinabi.

“Nothing. I said I just want to hear your voice and say goodnight.”

“Oh ok!”

“Goodnight Ellie.”

“Goodnight din. Bye.”

“Sweet dreams my Ellie. Bye.” Then he ended the call.

Natulala lang ako after nun. Ano daw? My Ellie? Tama ba ko ng narinig? Nabibingi na ba ko?

Shit! s**t! This is going to be a long night. A very long night.