Once Upon A Tale

Manila Encounters: #02

This is dedicated to Erraiza Arcega and Jeziel Corincino. Thank you for letting me your names >3

ERRORS AHEAD

"They said love is the wonderful thing we could cherish until our last breath.”

Sabi ko sa harap ng klase nang tanungin ako tungkol sa pinaka magandang bagay na maari mong alalhin habang buhay.

“That’s right miss Arcega. Love is the only thing we could cherish until our life ends, because love thought us how to be happy, endure the pain and how to accept things.” Sabi nang guro namin at parang wala na sa topic ang ang tinuturo.

Off topic na ata si maam? Bakit napunta kami sa ganito eh parang kanina nagdi discuss pa sya kung paano hanapin si x?

“Maam paano naman po kung ang love gusto mo i- cherish eh masalimuot?” tanong ng kaklase naming curious na rin.

Psh! Pinapahaba lang nila yung topic na toh kasi ayaw na nila magdicuss uli si maam.

“Ingrata talaga kayo eh noh. Inuubos nyo yung time ni maam para hindi na sya makapag discuss” pabulong na asik ko kila Jeziel pero tinawanan lang nila ako.

“Ulol pakyu Erraiza, akala mo naman hindi namin alam na gusto mo rin?”

“Oo nga kunyari ayaw pero mamaya baka magyaya ka naman nang cutting?” sabi nila na nagpatahimik sa akin.

“Alam nyo ang love it doesn’t mean na happy ending na agad, there are cases na unrequited love or yung iba bawal na pag ibig.”

“Nagiging masalimuot lang naman ito kung hinayaan mong mangyari or pinabayaan mo or you left no choices.” Sabi nya nang may pagtatapos kaya napatango nalang kami.

“Ahhhhh” we said in unison.

“Since highschool kayo. Ano anong pag ibig na ang naranasan nyo?” tanong ni maam sa amin kaya nagsitikiman nalang sila.

Ooww may mga aminan na mangyayari dito ahhh

"Uh I have one. She dumped me for someone else. She left our five years for richness” biglang sabi ng tahimik naming kaklase na nagpagulat sa amin at ang mas nagpaitlag pa sa amin ay sya na nakatingin kay Hannah na syang kilala bilang isa sa mga pinaka mayayaman dito sa school.

“Awts peyn/ pighati/ lumbay/ lungkot” sabay sabay namin sabi at tinawanan nalang kami ni maam.

“Wtf! They had a past?” bulong ni Freya samin. Kaya pasimple ko syang binatukan.

“Ouch!” sabi nya at aambahan pa sana ako.

“Bobo mo” sabi ko at inirapan nya nalang ako.

Gaga neto hindi ba halata?

"Anyone? Sino pa?" tanong ulit ni ma'am

“I . . . got inlove but in my cousin” biglang tumayo si Freya at sinabi iyon tsaka mabilis na lumabas ng room.

“ooohhh/ sharp/ pain” comment uli nila at tumikhim si maam.

“So may gusto pa ba mag share sa inyo?” tanong nya kaya dahan dahan akong tumayo sa aking upuan

“I uhhm once experience a love, actually a true love. But something happens, h-he died while fighting for me. He died infront of me with pain in his eyes." naluluha kong sambit.

"He left me with no choice. Hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kung paano aahon sa mga nakaraan namin." isa isa nang bumagsak ang luha ko at dahan dahan ng umupo.

"I'm sorry Erraiza for all the pain we caused you. I'm sorry, truly sorry. Sana mapatawad nyo kami" nanginginig na sabi nya at suminghap naman ang nakapaligid sa amin.

Oo, anak nya ang minamahal ko. Namatay si Shan habang nilalabanan ang mga nang r**e sa akin.

How fvck up is he's father is behind in it. Nakita ko kung paano sya mag makaawa na wag ako galawin pero tinawanan lang nila sya. Nakita nya sa sarili nyang mata kung paano ako babuyin at paulit ulit na gamitin ng mga hayop na yon.

Bago sya mamatay puro sakit lang ang tanging nakita nya. Binaril nila si Shan hanggang sa maubos yung bala nila habang ako ay paulit ulit nilang binaboy.

For all this years the pain has never gone. It hunts me everytime I sleep. Parang kahapon lang nangyari.

How unfair this world is? We are just a people who are inlove pero hinagupit ng halang ang kaluluwa.

Parang kahapon lang ang lahat. Patuloy na bumabalik. Lahat sariwa.

Maybe some other time the two lonely souls can meet again. Ti'll we meet again, my greatest love.