A Goddess in Sheets (Tagalog/Filipino)

epilogue

Tumigil ang sasakyan ni Adler sa Starbucks dito sa Intramuros. It was Sunday of Summer, napagpasyahan na dito rin namin kikitain ang iba pa namin pinsan. But some of them can't go with us, dahil ang iba sa kanila ay nasa out of town, ang iba din sa kanila ay nagbabakasyon sa ibang bansa along with titos and titas.

Lumabas kami mula sa sasakyan at nagpasya na kami maghintay sa loob. Atsi Laisa were busy tapping her phone, malamang ay tinatanong na niya ang iba pa naming pinsan kung nasaan na ang mga ito. Kami palang tatlo ang nauna sa meeting place. Hindi namin ininda ang init ng panahon dito sa Pilipinas. Until we reach inside. Naghanap kami ng mapupwestuhan.

"Your order?" Adler ahia asked, hindi pa siya naupo. Kalimitan ay siya ang nag-oorder para sa amin.

"Caramel frappuccino please," malambing na sagot ni atsi Laisa, ibinalik niya ang kaniyang atensyon sa kaniyang cellphone.

Bumaling si Adler sa akin. "How about you, bro?"

"Caffé Americano, ahia." tipid kong tugon.

"Alright, I'll be right back." tinalikuran na niya kami, pupuntahan na niya ang counter para makapag-order na. Tumingin ako saglit kay ate Laisa na abala pa rin sa kaniyang cellphone, kunot ang noo. Napagawi ang tingin ko sa labas ng coffee shop na ito.

Sa aming magkakapatid, wala sa amin nakaranas ang pag-ibig pero dahil sa harutan ng nanay at tatay namin, namulat kami kung ano ang ibig sabihin ng ibig sabihin ng pag-ibig. Let love come to you, that's mom told us. Iyon daw kasi ang nangyari sa kanila ni dad. Love comes when you least expect it, in the most unexpected way. But then, you should not have shield against your heart where you don't let love in. And today, I feel that way.

Nahagip ng mga mata ko ang isang babae na dumaan na kasing edad ko. She's wearing a simple printed sky blue shirt and pair of jeans. Nakatsinelas lang siya. Nakapusod ang kaniyang buhok. Ang mas napansin ko pa sa kaniya ay lungkot sa kaniyang mukha. Is she broken hearted? Her boyfriend dumped her or what?

Tumaas ang mga kilay ko nang may isang bagay na nahulog sa daan. Bigla akong tumayo.

"What's the matter, Spencer?" atsi Laisa suddenly caught her attention. Hindi ko napansin ang tanong niya sa akin. Kusang gumalaw ang mga paa ko, naglakad palabas ng Coffee Shop. Laisa called me once again pero tuloy-tuloy pa rin ang paglalakad ko hanggang sa nakalabas na ako.

Una kong pinuntahan ang bagay na nalaglag. Isang school id ang nakita ko. Hindi ako nagdalawang-isip na pulutin iyon. Kumunot ang noo ko dahil school id iyon ng Cavite State University. Maria Coralyn Defamente is her name, a high school student, like me. Inilipat ko ang tingin ko sa babae na patuloy pa rin sa paglalakad. Nagpakawala ako ng hakbang palapit sa kaniya.

"Miss!" tawag ko sa babae.

Tumigil siya sa paglalakad at luminong sa direksyon ko. Mas lumapit pa ako sa kaniya. "You dropped your id." I said.

Bakas sa kaniyang mukha ang pagkabigla. Ipinagdikit niya ang kaniyang mga palad. "Ay, salamat!" bulalas niya. And our eyes met for the first time. Natigilan ako sa kaniya. She's really pretty, sinong mag-aakala na isa siyang probinsiyana? I swear, she's got the most attractive doe-eyed that I've ever seen. She has also a dark and silky hair. My heart changing a beat from the moment I'd laid eyes on her.

"You're welcome..." mahina kong sambit.

Mas lalo umiba ang pakiramdam ko nang masilayan ko ang ngiti niya. Tinalikuran na niya ako. Inilipat niya ang kaniyang back pack sa kaniyang harap. Binuksan niya iyon habang naglalakad siya. Ipinasok niya ang kaniyang id doon. Hindi maalis ang tingin ko sa kaniya. Hindi ko na rin namalayan na napangiti din ako, mukhang nahawaan ako nang wala sa oras.

Naputol lang 'yon nang biglang may bumusina sa gilid ko. Inilipat ko ang tingin ko doon. I saw the twins-Rowan ahia and atsi Sarette, and their younger brother, River inside of their car. They offer their sweetest and happiest smile.

"Bakit narito ka sa labas? Ang init kaya!" puna sa akin ni atsi Sarette.

Umaawang nang kaunti ang aking bibig na napagtanto ko ang kaniyang sinabi. Muli ako tumingin sa diretso ng babaeng nangangalang Maria Coralyn. Medyo malayo na siya at patuloy pa rin siya sa kaniyang paglalakad. Lihim ako napangiti. Nagsimula na akong maglakad pabalik sa Coffee Shop. Nabuo sa isipan ko, lilipat ako ng eksuwelahan. Hindi pupwedeng hindi.

"Gusto mo sa Cavsu ka magsi-senior high?" hindi makapaniwalang tanong ni mama sa akin, we're having dinner. Narito din si papa at mga kapatid ko. "But you told us you want to apply in De La Salle, and suddenly-"

"I changed my mind, mom." kaswal kong sabi saka sumubo ng appetizer. "I want to transfer in Indang this upcoming school year."

Nagkatinginan silang dalawa ni dad. Ngumiti si dad habang si mama ay napabuntong-hininga, napangiti na din. Ibinalik niya sa akin ang kaniyang tingin. "Are you sure about this, my son?" she asked.

"Yes, mom."

Nakakatawang isipin, ayaw nina mom at dad na magdorm ako. Kaya ang ginawa nila ay bumili pa sila ng bahay na malapit lang sa unibersidad na papasukan ko. They hired a driver for me as well, while ang mayordoma namin na si Manang ang isinama sa akin dahil kabisado nito ang lahat ng gagawin. At isa pa, naging personal yaya ko siya since I was infant.

Nang nakalipat na ako sa Indang ay talagang nagpaparty pa ang mga pinsan ko. They promised they will pay some visit if they have time. Para hindi daw ako mawala sa bonding namin since ako palang ang napalayo. Like my parents, napaisip din sila kung bakit bigla ako napalipat sa isang probinsiya, instead in the city kung saan nakasanayan ko na. I never slipped my tongue some informations regarding Maria Coralyn. The goddess who caught my attention and my heart. I will follow her. Hahanapin ko siya kung saan. Hindi ako susuko hanggang sa magkasalubong ulit ang mga landas namin. Dahil narito na rin naman ako sa unibersidad kung saan siya nag-aaral, magiging madali para sa akin ang paghahanap.

Until the day I saw her again. Sinong mag-aakala na kasama ko siya dito sa gazebo kung saan din ako nakikisilong? Ilang buwan lang nakalipas, hindi pa rin nagbabago ang histura niya, or should I say, she's more beautiful in my eyes. How lucky I am, nakita ko ulit siya, hindi nasayang ang paglipat ko sa paaralan na ito. Gusto ko pa siya makausap pero bigla na niya akong nilayasan. Hindi ako nagdalawang-isip na sundan siya para malaman ko kung nasaan ang kanilang bahay.

But I'm wondering why she's living here in an old and abandoned factory? Wala ba siyang bahay na as in bahay talaga? Is this place safe for her? I think it's not. Nakukuha ko na ang lifestyle na meron siya. I saw some men holding a gun. They also looked like goons.

Ilang beses man ako nagtangka na makipagkaibigan sa kaniya ay bigo ako. Ilang beses na niya akong ipagtulakan palayo sa kaniya, hindi ako sumuko. Kahit ilang beses pa siyang nagtatangka na iwasan ako. Ayoko. Ayokong mapunta sa wala ang pinaghirapan kong makumbinsi ang mga magulang ko na dito nila ako paaralin. Kaya lang naman ako lumipat ay para sa kaniya---para mas lalo ko pa siya makilala.

Hindi ako uuwi sa amin nang taluan, MC. Hinding hindi.

Kaya sobrang saya ko nang pumayag siya na makadate ko siya sa unang pagkakataon, kahit na magsara pa ang perya, hinding hindi ako aalis. Hihintayin ko siya. Kahit na malakas ang ulan. Kahit nilalamig na ako.

But she came. Kitang kita ko sa kaniyang mukha kung papano siya nabigla. Dahil siguro ang buong akala niya ay wala na ako. Na umuwi na ako dahil sa pagkainip. Pero ang mas ipinagtataka ko kung bakit may sugat ang kaniyang labi. Ginapangan na ako ng pag-aalala. May nanakit ba sa kaniya?!

Balak ko man itanong 'yon ay nahuli ako dahil bigla siyang bumagsak, mabuti nalang ay nasalo ko siya. Hindi ako nagdalawang-isip na iuwi siya sa bahay. Alam kong nagtataka si Manang dahil may buhat akong babae pagkauwi. Sa kuwarto ko mismo ko siyang dinala. Nagpasuyo ako kay manang na bihisan niya si MC. Nalaman ko din kay manang na may nakita siyang iilang basa at sugat sa katawan nito. Parang piniga ang puso ko sa nalaman ko. Gusto kong saktan kung sinuman ang nanakit sa babaeng mamahalin ko! Pero kinakailangan ko lang magtimpi dahil hindi ko pa alam ang buong istorya. I can't judge. Mas mabuting habaan ko pa ang pasensya ko. Ipinadala ko ang iilang sa mga guard namin ang lumang pabrika, para malaman kung ano na nag kaganapan doon. Nagbabaka sakaling may mailigtas namin ang isa sa mga mahal sa buhay ni MC. Pero bigo ako. Ang sabi sa akin ay wala na silang nadatnan nang nakarating sila sa lugar na iyon. But I promise to look for her sister, Calla.

"Hindi ko rin alam, Spencer... Pero isa lang ang nasisiguro ko... Naiinis ako. Naiinis ako nangpanay lapit sa iyo ni Lucy... "Nasasaktan ako... Parang pinipiga ang puso ko."

Nang marinig ko nag mga salita na iyan mula mismo sa kaniyang bibig, pakiramdam ko ay piniga ang puso ko, kasabay na babalutan iyon ng init dahil sa sobrang saya. But then, I want to confrim everything more. I want to know everything! That she was totally fallen inlove with me!

"Iyan lang ba? Tell me more..."

"Nalilito na ako... Hindi ko na alam kung... Ano ba ang tama..." she's almost out of breathe when she answered.

No, my baby doll. Just don't. Don't be confuse in your feelings! "Open your eyes and look at me, my baby doll." I said.

Dahan-dahan niyang idinilat ang kaniyang mga mata. Muli ko na naman nasilayan magaganda niyang mga mata. Those attractive doe-eyes were made me head over heels for her! She called my name once more.

"You're inlove with me. And I want this too. I want you to be part of my life. No matter how messy you are, I love it. Kahit anak ka ng pinakamasamang tao sa buong mundo, mamahalin pa rin kita. Tatanggapin ko ang lahat-lahat sa iyo, MC." I leaned my forehead against her's. "I love you, my baby doll. I love you..." I accept you for being you.

Ang tagpo na 'yon ang naging dahilan para maging opisyal na ang relasyon naming dalawa. The next label that I ever wanted, to be her husband. I will worked hard. Hinding hindi siya mabibigo sa oras na ako ang pagbabalingan ng kaniyang pagmamahal. Gagawin ko ang lahat para hindi siya makahanap ng iba. Na ako lang ang nasa isipan niya dahil siya, hinding hindi ako magsasawa na sambahin siya. Ngayon palang ay nakaplano na ang lahat dahil may nangyari sa amin. Hinding hindi ko pagsisisihan na ginawa ko 'yon. Minarkahan ko na siya. Akin lang siya. Ipapakita ko sa kaniya kung gaano ako kabaliw sa kaniya. Kung gaano ko siya kamahal.

Pananagutan kita, baby doll. Ipinapangako ko 'yan.

But that night of my birthday, that was the worst nightmare in my life. My father, Keiran Dimitri Hochengco, almost killed by a criminal! He's in a brink of life and death. Gusto kong patayin ang taong gumawa nito kay dad. He's an honorable man for Pete's sake! Masyadong siyang mabait sa mga nakakasalamuha niya! Wala siyang tinatapakang tao! Iyak nang iyak halos lahat ng mga kamag-anakan namin, lalo na si mama na inaalo ngayon ni atsi Laisa na umiiyak din. Ipinasok nila ang stetcher kung nasaan nila inihiga si dad sa loob ng ambulansya. Tumigil ako nang may napagtanto ako.

Si MC!

Iginala ko ang aking paningin sa paligid ng garden. Pinauna ko sila para isugod nila si dad sa Ospital. I decided to find her. I need her more at this moment. Nagmamadali akong pumasok sa bahay. Hinahanap ko siya kung saan siya maaaring tagpuan. Ngunit bigo ako. Kahit sa kuwarto niya ay wala siya. But there's a thing who caught my attention. A note and ring that I gave her. Lumapit ako. May pagtataka man ay pilit kong basahin ang nilalaman ng note. Kumunot ang noo ko.

Spencer,

I know this will be unreasonable for you. To leave you like this. I realized that how can life so cruel? Yes, I am inlove with you and you love a wrong person. My father who was trying to kill your dad. I pray for your dad safety. I'm telling you this because I love you. I don't deserved a guy like you. You're too kind and I admire you for that. Ang isang tulad ko ay walang karapatan na mahalin ka, lalo na't anak ako ng taong balak pumatay sa dad mo. Sana mapatawad mo kami. Siguro ay hindi talaga tayo para sa isa't isa.

Paalam.

Nagmamahal,

MC

Walang sabi na nilukot ko ang sulat. Sunod kong tiningnan ang singsing na inihandog ko sa kaniya. Ang palatandaan na akin siya. Na magiging asawa ko siya balang araw. Na balang araw ay ibibigay ko sa kaniya ang pangalan ko sa oras iharap ko siya sa dambana. Na bubuo kami ng isang masayang pamilya. Umaapaw ang galit sa aking sistema. Sa mga oras na kailangan ko siya, doon pa niya ako iiwan! Maraming tanong na naglalaro sa isipan ko ng mga oras na ito. Kasabay nanghina ako. Napaluhod hanggang sa tuluyan akong naupo sa shig ng silid. My tears fell.

"You are wrong, baby doll. Loving you makes sense. We make sense. I love you... Nothing will change that..." humihikbi kong sambit. I leaned my temple on the cabinet. I hardly shut my eyes. Ayaw tanggapin ng sikmura ko ang lahat.

But thankd God. He don't let my father leave us. He give him another chance to live with us. Pero naghihintay at umaasa ako na makikita ko si MC kahit saglit lang pero wala ni anino niya. Lugmok na lugmok pa rin ako ng mga panahon na iyon. Parang nawawalan na ako ng pag-asa na makita siya. My last resort is to flew away to Italy. I will spend my years and paying all of my attention to study about cuisine. Itutuloy ko pa rin ang pangarap ko. Kahit hindi ko siya kasama na makuha ang pangarap namin. Na balang araw, magiging katrabaho siya at sabay namin itatayo ang restaurant. Pero hindi ibig sabihin n'on ay susuko na ako. Ayokong kalimutan siya. Hinding hindi mangyayari iyon. She's my inspiration, nakagraduate ako at bumalik din ako ng Pilipinas. My father hired me as his employee of his company. I don't mind. Maigi na din ito para naman may pagkakaabalahan ako. Ipinagpatuloy ko pa rin sa paghahanap kay MC pati sa kapatid niyang si Calla. Kasama na din ang paghahanap sa kaniyang ina na hindi na niya nakita sa loob ng mahabang panahon.

Seryoso akong naglalakad sa Walking Street ng Angeles, Pampanga. I'm with my hired investigator. Nalaman na niya kung saan namin matatagpuan si Calla Defamente. According to his report, dinala daw dito ni Belor Defamente ang kaniyang kapatid, ginawa niyang pambayad si Calla sa utang nito. Mercy and sorry that I have felt when I heard about this. Papaano pa kaya kapag nalaman ng pinakamamahal ko tungkol sa sinapit ng kaniyang kapatid?

Ang mas hindi ko inaasahan ay matatagpuan ko ang isang babae na naka belly dancer costume. May isang matandang lalaki na nakayakap sa kaniya. Tuwang tuwa ang gago sa pambababoy niya sa mapapangasawa ko! Tarantado at masasapak ko ang putang ina! Tumalim ang tingin ko kay MC na ngayon ay hindi makapaniwala na makikita ko siya sa lugar na ito. Hindi ba niya naisip, this place and industry is f*****g dirty as hell!?

"I need to talk to the owner of this f*****g brothel." utos ko sa aking kasama.

"Yes, sir." pormal niyang tugon.

Tinalikuran ko si MC. I need some air and compose myself before I will deal with the owner. Gagawin ko ang lahat para mabawi ko ang akin. Maglalabas man ako ng milyones para mabawi siya, gagawin ko. Hindi ako magdadalawang-isip na gawin iyon. Pera ko naman iyon, gagawin ko kung anong gusto ko!

Putang ina ka, Belor! Pati ba naman si MC ay pinambayad mo ng utang?! Gaano na katagal si MC sa lugar na ito? Sanay na ba siya sa ganitong lugar? Ilan na ang naging costumers niya? Ilang demonyo nang gumalaw sa kaniya?! f**k s**t, nahihisterikal na ako sa mga pinag-iisip ko!

I paid forty million for her! I want her. Kung hindi man siya ang mapupunta sa akin ngayong gabi at ibibigay sa akin ay ibang babae, I will cut this f*****g deal! Wala akong pakialam sa lahat, kailangan ko siyang makausap ngayong gabi! At simula ngayon ay hinding hindi na ako makakapayag na mawawala na naman siya. Kahit malingat man ang paningin ko, nariyan pa rin siya sa tabi ko. I was more scared if I f*****g lose her again! Wala na akong pakialam kung madumi man siya. Kung matagal na siya sa lugar na ito.

Aminado ako, galit ako nang makita ko siya sa ganoong sitwasyon. I was being harsh and merciless when I made love with her. I want her to be punished. Gusto kong iparamdam sa kaniya na galit ako sa lahat ng ginawa niya. Na iniwan niya ako nang basta-basta. Alam ko naman pagkatapos ng gabing ito, gagawa na naman siya ng paraan para makawala sa akin pero hindi ko na mapapayagan iyon. Hinding hindi na. But I learned that this is her first time. Na ako ang una niyang costumer, I saw her eyes pool with tears. She looks helpless when she explained everything. Nasaktan ko man siya ay doble ang balik sa akin. Nahusgahan ko siya nang walang basehan. Binulag ako ng galit ko at poot. I can't move from my past.

I want to say sorry over and over again. Babawi ako. Itatama ko ang mga mali na nagawa ko sa iyo, baby doll. Huwag mo lang akong iwan ulit.

I thought everything will be in place but suddenly I received a call from my cousin, Ruslan.

"What is it?" pormal kong tanong habang nagmamaneho ako patungo ng Alfonso.

"You need to get back here, cous. There's something happend." malungkot niyang sabi.

Hindi ko alam kung bakit bigla umahon ang kaba at takot sa akin ng mga oras na ito. Iniliko ko ang sasakyan pabalik ng bahay. Nagmamadali akong lumabas ng sasakyan until I reached the receiving area and all of my aunts, uncles, my cousins, even my mom were here. Nadatnan ko si mommy na umiiyak habang inaalos siya nina tita Laraya at tita Inez. Lahat ay nakuha ko ang kanilang atensyon. Damn it, isang malaking pagkakamali na hinayaan ko si MC na iwan siya dito. Dapat pala ay isinama ko siya kung tatahakin ko man ang Alfonso!

"A-anak, s-sorry, anak..." humahagulhol na agad ni mama pagkakita niya sa akin. "S-she's left... I wasn't control my emotions... Ang akala ko madali lang..." hindi na niya maituloy ang sasabihin niya, mariin niyang ipinikit ang kaniyang mga mata.

Kinagat ko ang labi ko. Humakbang ako palapit kay mommy. I hugged her tight. "I know and I'm so sorry. Kahit masasaktan ko kayo, siya at siya pa rin." my voice cracked. Tears formed in my eyes. Kumalas ako mula sa pagkayakap. Hindi ko magawang itago ang sakit at kalungkutan sa akin. "I'm sorry, mom. Kahit kamuhian mo ako sa pagbawal na pagmamahal ko sa kaniya, ayos lang sa akin."

Umaawang ang kaniyang bibig. "S-Spencer..." nanghihinang tawag niya sa akin.

Umatras ako palayo sa kaniya hanggang sa tinalikuran ko na siya't nagmamadaling umalis dito sa bahay. Ilang beses pa akong tinawag ni mommy pero pinili kong hanapin si MC. Natatakot na ako. Natatakot na akong iwanan na naman niya ako. Mahal ko man ang pamilya ko pero mahal ko din si MC, hindi kukompleto ang buhay ko kung mawala na naman siya sa akin. Kung papipiliin man ako, mas pipiliin ko si MC kahit na kamumuhian ako ng angkan dahil sa pagtalikod ko sa kanila. Ilang taon akong naghintay na kung kailan puwede na kami. I won't holding back anymore. Sapat na sa akin maranasan ko ang sarap at kasaganahan sa piling ng angkan na nakagisnan ko. Handa kong maranasan ang hirap at pait na kasama ang babaeng pinakamamahal ko nang walang alinlangan.

The church door finally opened, and my baby doll stepped out with her dream wedding gown, holding a white roses and baby's breath. Kahit na tatakpan ng veil ang kaniyang mukha, she's undeniably stunning beautiful. Her hair was perfect, he make up flawlessly applied. Maria Coralyn Defamente-Hochengco was so beautiful. I couldn't help staring her while she's walking in the aisle. I was too tongue-tied. She draw a smile like I understand what she wanted to say, 'Do I look alright?' she asked through her gazed. I give my biggest smile, sa totoo lang, naluluha ko na ako dahil sa kagalakan.

Everyone inside of this church, gazed at my baby doll. Even mom smiled. I know she's happy for us. Accept the fact that the bride is love of my life. Nakilala ko na din ang Nanay Ching, siya ang tumatayong ina ni MC habang nagmamartsa palapit sa akin.

"Finally, your long wait is finally over, bro." Adler ahia whispers. I choose him as my best man, kahit na gusto ng iba kong pinsan na lalaki na tumuntong sa posisyon ni Adler bilang best man. Ang iba pa sa kanila nagtatampo dahil parang hindi ko daw sila best friend. Mga siraulo talaga. Well, my maid of honor of my bride is Calla, wala nang iba pa.

Yes, indeed. I was waiting so long to take her as my other half. That she will be my own Hochengco. I finally get why MC called me as her star. Well, she's also my star. She's my destiny, fate and what's written in the stars.

Love isn't always perfect. It isn't a fairytale or a storybook. And it doesn't always come easy. Love is overcoming obstacles, facing challenges, fighting to be together, holding on and never letting go. It is realizing that every minute, every second was worth it because we did together.

"Spencer..." malambing niyang tawag sa akin nang narito na siya sa harap ko. Kahit siya ay naiiyak, alam niyang hindi siya makapaniwala na espesyal ang araw na ito para sa aming dalawa.

"Don't cry, my baby doll." alo ko sa kaniya.

"I can't still believe this. Tell me, is this a dream?"

I smiled. "No, we're on the reality, baby doll."

"I love you," she said breathless.

"I do love you, baby doll, and I'm going to love all the days of my life." pagkatapos ay dinampian ko ng halik ang likod ng kaniyang palad. Marahan ko siyang iginiya patungo ng altar.

My Mrs. MC Defamente-Hochengco, I love you enough to fight for you, compromise for you, and sacrifice myself for you if need be. Enough to miss you incredibly when we're apart, no matter what length of time it is for and regardless if the long distance. Enough to believe in our relationship, to stand by it through the worst times, to have faith in us, and never give up on us. I promise to you that I will spend the rest of my life when you need me, or want me, and never ever want to leave you, or to live without you.

This woman is incredible , I don't know what I ever did to deserved her, but I intend to thank God everyday for the rest of my life.

** T H E  E N D **